Early morning mist

De kater glimlachte nog altijd even breed. Het leek wel alsof Frostfaith helemaal niet door had dat hij het als een geintje bedoeld had ze bleef immers serieus kijken. Het kwam door het konijn beweerde ze en hij schudde zijn kop. Daar was niets van waar en dat wist ze zelf net zo goed. Ze kon net zo goed zichzelf voorliegen maar hem loog ze hierin niet voor. Na zijn zachte tik keek ze hem wat wazig aan. "Wat doe je?" miauwde de rood-witte poes waarop hij een diepe zucht slaakte. "Je kent het spel toch zeker wel? Sowieso heb je het als kitten gedaan" miauwde hij waarna hij haar een knipoog gaf. "Ook als Apprentice heb je het waarschijnlijk nog gedaan" miauwde de kater waarna hij even met zijn oren trok. "Ik ren, jij zoekt... Snappie?" zei hij met een vrolijke glimlach op zijn lippen. Nee, het humeur van de kater was niet kapot te krijgen vandaag.

Grijnzend wachtte hij de reactie van Frostfaith af. Wat ze ook ging doen, hij zou haar nog altijd proberen over te halen om te spelen als een kleine kitten. Het leek even te duren maar Frostfaith draaide om als een blad aan de boom na zijn uitdaging. Voordat hij er erg in had voelde hij haar poot op zijn vacht waarna ze wegspurtte. "Ik krijg je wel!" riep hij haar lachend toe. Hij zette zijn poten in beweging en rende achter de poes aan. Zijn poten roffelden op de bodem van het Moorland waarna hij een flits van grijs-wit-rood achterliet. Het zag eruit voor een buitenstaander alsof hij een kat van het territorium joeg maar een kat met een geoefend oog zou zien dat het spel was. De 'klusjes' waren gedaan en nu was het tijd voor een spel. Hij zette meer vaart achter zijn beweging en haalde haar in, snel tikte hij haar op haar kont en maakte toen rechtsomkeert en spurtte er in volle vaart vantussen.

OOC: Sorry voor de late reactie :3

Wegrennend keek hij even over zijn schouder toen hij al een flink stuk van Frostfaith verwijderd was. De poes was gaan zitten en zat haar vacht te wassen. Teleurgesteld keek hij naar haar vanaf een afstandje. Met hangende schouders slofte de kater terug naar de poes die hem gelijk vertelde dat ze toch maar wat moesten gaan vangen. Hij wilde tegensputteren dat ze al twee hazen hadden gevangen, en het waren geen kleine hazen geweest ook. De kater zweeg en keek met zijn groene ogen in de blauwe van Frostfaith. Zijn groene ogen stonden begripvol, maar ook vol vragen. Hij ging naast haar zitten en liet zijn tong over haar schouder gaan zonder een woord te reppen. Hij ging door met haar vacht te poetsen waarna hij kort met zijn oren draaide bij het horen van een tsjirpend geluid van een krekel. Hij liet zijn kop leeg worden en focuste zich op de rood-witte vacht van Frostfaith. Nadat hij klaar was keek hij haar nog een keer een waarna hij zijn pluizige staart om zijn poten vouwde. "Als we weer op jacht gaan moeten we wel rekening houden met die twee hazen die we al gevangen hebben, we moeten het nog mee kunnen nemen" murmelde hij en sloeg zijn blik neer.

Per stom toeval was het dat hij iets in de verte zag lopen. Hij fronste even maar besloot het af te doen als een haas of een konijn. Hij wilde net iets zeggen toen er een klein brutaal bruin-wit katertje tussen hem en Frostfaith kwam staan en hem gelijk aansprak "Jij bent volgens mij in geen positie om dat te doen bij een dame." keek hij kalm naar de grijze ogen die hem indringend aankeken. Frostfaith die naast hem zat zei alleen de naam Bearpaw en zweeg verder. Ze keek hem een beetje onbeholpen aan en hij keek kalm terug. Zonet had ze verward gekeken en hij begreep dat hij het haar even had moeten vragen maar daar was het nu te laat voor. "Gezellig dat je erbij komt Bearpaw, ga je met ons mee op jacht?" stelde hij voor. Hij ging Bearpaw geen antwoord geven op zijn brutale opmerking, dat kon de Apprentice op zijn buik schrijven. Hij keek even vanuit zijn ooghoek naar Frostfaith, waar was de mentor van deze Apprentice? Zij als Deputy zou daar iets van moeten zeggen maar blijkbaar was dat nu nog niet aan de orde. Bearpaw legde brutaal zijn staart op de schouder van Frostfaith die hij net gewassen had. Hier besloot hij ook geen aandacht aan te schenken, wat hem wel opviel was dat Frostfaith glimlachte waarop hij ook glimlachte. Gezellig dat er nog een Apprentice binnen kwam vallen... Not. Hij wachtte op de reactie van Bearpaw of die op het aanbod in zou gaan. Er was nu wel een extra bek die prooi kon dragen.

De stem van zijn tante liet heel even zijn donkere oortjes naar achteren schieten om aan te geven dat hij haar hoorde maar zijn diep zilveren ogen bleven nog altijd recht naar die van de calico kater staren. Zijn lippen waren nog altijd langzaam opgetrokken iets van zijn hoektanden tonend terwijl zijn nagels voor een seconde in de zachte ondergrond gleden om de aarde iets om te woelen. De woorden van de kater lieten zijn staart even trillen tegen Frostfaith's vacht en snuivend hief hij zijn kop trots hoog op met een zwoel grijnsje over zijn lippen. "Ik kan daaruit aannemen dat je mij en mijn tante niet alleen zou laten zelfs al zou ik dat vriendelijk vragen?" Soepel gleden de woorden over zijn lippen. Everstar, zijn mentor, had hem er op uitgestuurd om te jagen en hij zou het geen probleem vinden om met zijn tante mee te jagen. Ze had hem wel meer dingen kunnen leren als hij aan haar staart trok voor aandacht maar het voelde nu alsof ze de deputy moest beschermen van dit halfgare mislukte beest van een Stallionheart en dat was dan ook precies wat hij van plan was om te doen. Uiteindelijk draaide hij zich even om en duwde glimlachend zijn wang langs die van zijn tante. "Geen zorgen hoor. Ik ben nu bij u." Zijn staart zwaaide even speels heen en weer en deed een stap Frostfaith meeduwend. "Wil u mij laten zien hoe je hazen het beste verbergt voor later? Ik heb net een enorm grote gevangen Everstar zal wel trots zijn als ik die meeneem maar ik wil nog meer jagen voor Mama." Met een snel grijnsje draaide hij zijn kop bij om Stallionheart met een duister glimlachje aan te kijken voor hij zijn hoofd terug draaide naar Frostfaith haar glimlachend aankijkend.

Stallionheart keek naar Bearpaw die zich gedroeg als een kat met sterralures. Ongezien rolde de kater even met zijn ogen terwijl hij achter Frostfaith aanliep die ongemakkelijk naast Bearpaw stond die zich behoorlijk... aanhankelijk gedroeg. "Wil u mij laten zien hoe je hazen het beste verbergt voor later? Ik heb net een enorm grote gevangen Everstar zal wel trots zijn als ik die meeneem maar ik wil nog meer jagen voor Mama." hoorde hij Bearpaw zeggen waarna hij een duistere glimlach toegeworpen werd en waarna Bearpaw weer poeslief naar Frostfaith keek. Hij onderdrukte een braaknijging die steeds sterker werd en hij schudde zijn kop inwendig. Dit was het niet waard en hij ging er al zeker geen extra aandacht aan besteden, daar kreeg die Apprentice het alleen maar hoger van in de bol. Hij haalde zijn schouders op en liep verder terwijl hij een oor naar het stemgeluid van Frostfaith draaide. Hoe je hazen moest verbergen, alsof Everstar dat niet gelijk had geleerd. Hij snoof even de geuren op die om hen heen dwarrelden maar er zat niets bijzonders bij, Frostfaith gaf aan dat ze nu elk maar een haas moesten meenemen en hij knikte. Hij liep naar de plek waar hij zijn haas had verstopt en nam het beest tussen zijn kaken. Frostfaith leek opeens erg veel haast te hebben waarop hij fronsend keek naar de rood-witte poes. Wat ging ze nu doen? Hij liep in een rustig tempo schuin achter de poes mee waarna hij haar op een bepaald punt inhaalde. Hij keek haar aan We komen hier later nog wel op terug spraken zijn ogen waarna hij knikte naar haar en voor haar uit het Camp in liep om daarna zijn prooi op de prooistapel te leggen.

OOC: Zal ik een vervolg topic maken voor Frost & Stallion?

Met volle intresse keek de  jonge bruin witte kater op naar zijn deputy. Zijn zilveren ogen glanzend in het zonlicht en de grijns niet van zijn gezicht te vegen. Hij kon bijna Stallion's irritatie proeven en het was heerlijk. Zeker weten dat hij zich ergerde aan hem, maar wat wou hij er aan gaan doen. Northernlight, de grootste bitch van Windclan was zijn moeder, Everstar zijn mentor en Frostfaith zijn tante. Hij was untouchable hoe je het ook wende of keerde. Daarbij hielp het ook behoorlijk dat hij een zwoele prater was. Het was nu al duidelijk dat hij de warrior weggelult had zonder al te veel te proberen. Hoe heerlijk. Met een grijns liep hij mee met zijn tante zijn haas oppakkend. "Dit is echt de grootste haas die ik tot nu toe gevangen heb!" Trots verklaarde hij zijn blijdschap en sloot zijn ogen blij.