The shadows are fading (Shadefeather)

Dit keer was de jonge apprentice van plan om vandaag eens uit te slapen, hij had een lange dag gehad gisteren. Hij lag nog op zijn mos bed, al maakte een zonnestraaltje hem al wakker. Hij knipperde een paar keer met zijn ogen, vandaag werd het dus niet uitslapen. Hij gaapte kort, hij had een lange dag gisteren en vandaag zou hij er ook een hebben. Al wilde hij nu wel zijn geduld oefenen of zijn verdediging, al wilde hij ook zijn snelheid uit testen en nog zoveel meer. Hij voelde de wind langs zijn vacht gaan, het was ook tijd om op te staan dus kwam hij langzaam overeind. Helemaal nadat hij zijn eigen voorpoten had beschadigd aan een boom, hij liet een rustige blik vallen over de vele slapende katten. Het was ook nu geen tijd om op te staan, de zon was niet eens half op. Al maakte een licht straaltje hem al wakker, hij trippelde voorzichtig langs alle slapende apprentices heen. Hij had deze namelijk om een vlieg al eerder allemaal wakker gemaakt samen met zijn zus, nu stapte hij naar buiten. Eervol, bijna niemand was op. Al had hij best wel honger, dus moest hij maar eens beginnen met jagen. Al wist hij dat zijn zus Routpaw zo wakker zou worden, dus misschien als hij op haar zou wachten dat ze met ze tweeën konden gaan jagen. Zo hij besloot te gaan lopen richting de uitgang van het kamp, hij moest een grote vlakte oversteken waar hij bijna geen katten vond die er waren om te gaan jagen. Het was nu wel te vroeg om te gaan beginnen aan een jacht, hij gaapte weer en ging naast de uitgang staan. Zodat er genoeg katten langs konden als het nodig was, al wachtte hij hier op zijn zus of een leuk gesprek. Hij tuurde rond, al leken weinig katten nu op te zijn. Weer liet hij een gaap horen, zijn ogen waren half open. Hij schudden zijn kop, hij moest niet laten merken dat hij moe was. Als een eervolle krijger van Windclan moest hij klaar staan voor alles, zo hij moest wakker blijven. Toch was het zwaar, hij schudden weer zijn kop en wachtte tot er een kat zou komen.

Shadefeather werd wakker. Hij was die avond ervoor vroeg gaan slapen en daardoor was hij nu uitgerust. Hij gaapte even kort en keek om zich heen. Ze meeste Warriors waren nog aan het slapen. Maar Shade voelde zich topfit, ook al moest hij nog een beetje wakker worden, en wilde al naar buiten. Dus stond hij op, voorzichtig om de andere katten niet wakker te maken.
Met een zucht van blijheid stapte hij naar buiten. Hij voelde de nog koude lucht en de wind die door zijn zwarte haren waaide. Hij keek om zich heen, bijna geen kat te zien. O nee, toch wel. Bij de uitgang van het kamp zag hij een andere kater zitten. Een Apprentice nog. Shade schatte in van ongeveer negen Moons. Hij liep er opgewekt naar toe. Toen hij wat dichterbij was herkende hij Tomtitpaw. Hij had hem nog nooit gesproken, maar zijn naam kende hij wel. 'Hallo!' groette hij vrolijk.

De jonge kater bleef zitten wachten op zijn zuster al kon hij haar nergens vinden, ze leken op twee druppels water al was het moeilijk om ze ook te vinden. Hij wiebelde met zijn oren bij het horen van een geluid, hij zetten een glimlach op toen de krijger hem groetten. 'Hallo!' groette de zwarte kater hem vrolijk, hij herkende hem als Shadefeather en begroeten hem met een knikje. Hij ging op vierpoten staan en glimlachte naar zijn broeder, elke Clangenoot was zijn broeder of zuster al had hij er in het echt maar 1 en dat was Routpaw. Hij opende zijn mond om te gaan spreken, "Gegroet mijn broeder, hoe is het krijgers leven?" Miauwde hij vriendelijk met een lichte tegen de schouder te geven van de krijger. Hij glimlachten en kon weinig erover zeggen, hij wachtten respectvol op wat de krijger zou zeggen.

OCC: Sorry dat deze zo kort is..

'Gegroet mijn broeder, hoe is het krijgers leven?' miauwde de Apprentice. Shade was een beetje verbaasd over de reactie van de jonge kater maar glimlachte vriendelijk terug. 'Haha, het gaat heel goed, dank je wel.' Hij was wel benieuwd naar die Tomtitpaw. Ja, hij wil hem wel eens beter leren kennen. Toen herinnerde hij de tweede kat, lijkt sprekend op Tomtit. Wie was dat ook al weer? Oh ja, Routpaw. Hoopte hij. Hij vond het wel knap dat hij Tomtitpaw herkende en niet Routpaw. Ze lijken ook sprekend op elkaar. Tweeling volgens mij, dacht Shade. Waarschijnlijk ook omdat Tomtit een kater is en Rout een poes..

De jonge apprentice lachte vriendelijke en helemaal toen de krijger mee lachten, alleen ergens was het wel vreemd. Katten die hem niet herkende als Rout, ze waren het zelfde. Dezelfde groten, dezelfde blik, dezelfde bouw en dezelfde kleur vachten. Eigenlijk wel alles zo een beetje, 'Haha, het gaat heel goed, dank je wel.' Zei de krijger Shadefeather. Tomtit knikten vriendelijk, hij keek in de ambere ogen van de kater voor hem. "Fijn om te horen mijn broeder, hoe zijn de jachten gegaan van deze week?" Vroeg hij aan de kater voor hem en staarde hem aan met een vriendelijke blik. Hij was best wel benieuwt naar deze kat, het was namelijk wel een krijger. Hij slikte kort en had zijn staart om zich heen geslagen, misschien konden hij en Shadefeather ooit samen jagen. Het beviel hem wel, de zweer van de Windclan katten. Al kende hij geen katten van andere Clans want die moest hij wegjagen om loyaal te zijn aan zijn Clan en een nobele krijger te worden, hij wilde zo graag een goede en betere krijger worden zodat hij iets goeds kon doen voor de Clan en niet iets slechts zoals in Lizardpaw's haar spullen te zoeken om zichzelf te gaan helen want dat had geen zin. Hij wiebelde ondeugend met zijn oren bij die gedachten, al focuste hij zich nu op de kater voor hem. Wat zouden zijn gedachtes zijn, waar was hij het beste in. Hij was zo geïnteresseerd naar een krijger omdat hij dat zo graag zelf wilde worden, al moest hij eerst trainen daarvoor.

'Fijn om te horen mijn broeder, hoe zijn de jachten gegaan van deze week?' vroeg de Apprentice. Shade glimlachte. Jagen, een van zijn favoriete bezigheden. 'Het jagen gaat heel goed. Ja, het is weer New-Leaf en dan komen alle prooien weer uit hun holletjes!' zei Shade vrolijk. Ja, het jagen ging erg goed. Zeker ook bij hem. Hij was erg snel waardoor hij konijnen goed bij kon houden. Bij sommige katten was dit soms nog een dingetje. Windclanners waren zoiezo al sneller dan de gemiddelde kat, maar sommige Windclan katten hadden soms nog wat moeite met het bijhouden van snelle konijnen. Shadefeather had dat probleem nauwelijks. Hij was snel, snel genoeg. En hij gebruikte het goed. En zijn conditie was ook goed, waar hij altijd voor zorgde. Elke dag gaat hij een stukje rennen. En steeds wat meer zodat zijn conditie en snelheid nog beter werden.

De jonge kater keek bewonderend naar de jonge krijger voor hem, 'Het jagen gaat heel goed. Ja, het is weer New-Leaf en dan komen alle prooien weer uit hun holletjes!' zei Shade vrolijk. De apprentice, glimlachten terug. Een goede jacht klinkt goed voor alle elders, moeders en eventueel kittens. Ze hadden namelijk wel genoeg te doen, als er genoeg eten was. Was er genoeg voor elke kat, dat maakte hem al ergens vrolijk. Hij zwiepte met zijn staart, "fijn om te horen Shade." Miauwde hij dankbaar. Al vroeg hij zich wel af of hij Starclan bedankten voor het eten wat de kater voor hem had gejaagd, hij deed het zelf altijd al wist hij niks af van andere katten. Hij gaf een korte knik, al keek hij in het rond. Hij begreep nog niet waarom er zo weinig katten op waren, wat als er een aanval zou gebeuren. "Heeft U nog leuke dingen gedaan intussen tijd?" Vroeg hij kort daarna, wat zouden krijgers doen dan alleen maar jagen en vechten wat hij waarschijnlijk ook moest doen. Misschien wist Shade nog wat interessants te vertellen, hij keek naar de ambere ogen en wachtte.

'Fijn om te horen Shade,' miauwde Tomtit. Shade knikte. Het was inderdaad fijn nieuws. Voor iedereen. 'Heeft U nog leuke dingen gedaan intussen tijd?' vroeg de jonge kater. 'Alsjeblieft, noem me geen U,' begon de zwarte kater al gelijk. Hij vond het niet fijn om u genoemd te worden. Het leek dan net alsof hij beter was dan andere of zo. En hij vond iedereen gelijk. 'Ik ben je en jou.' Hij glimlachte naar de Apprentice. 'En wat ik voor leuks heb gedaan... Ik heb gejaagd,' vertelde hij. Hij vond jagen leuk. Een van de leukste dingen wat er was. 'En natuurlijk wat andere dingetjes voor de Clan,' zei hij glimlachend. Misschien verstonden andere katten dat meer als een taak dan iets leuks. Maar Shade vond het oprecht leuk om de Clan te dienen. En jagen vond hij dan het leukst. Dan kon hij lekker hard rennen. 'Jij? Heb jij nog iets leuks gedaan?' vroeg hij Tomtitpaw.

De jonge kater keek naar de zwarte kater, zijn ogen goed gericht op de zijne. Hij wiebelde met zijn oren, 'Alsjeblieft, noem me geen U,' begon de zwarte kater al gelijk. Tomtit knikte daarop, dat was goed. Dan zou hij hem vanaf nu 'jij' noemen, hij zwiepte een paar keer met zijn lange staart. 'Ik ben je en jou.' Glimlachte de zwarte en wat grotere kater naar hem, "En wat ik voor leuks heb gedaan... Ik heb gejaagd,' vervolgde hij zijn woorden. De jonge apprentice knikte naar Shadefeather, het was erg interessant om zo iets te weten. Jagen was namelijk erg leuk, hij deed het graag voor zijn ouderen. 'En natuurlijk wat andere dingetjes voor de Clan,' zei de krijger glimlachend. Hij knikte, alleen wat bedoelde hij met andere 'dingetjes'? Hij staarde hem vragend aan, al wachtte hij even omdat Shade zijn mond open deed om iets te zeggen. 'Jij? Heb jij nog iets leuks gedaan?' vroeg Shade aan hem, hij knikte en opende zijn mond. Hij had zijn poten stuk geslagen tegen een boom als training, hij heeft gerent, gevochten, gejaagd om zich steeds beter in het vechten te maken. hij moest een sterke en wijzen krijger worden, hij zette zijn borst naar voren en opende zijn mond voor de helft. "Ik heb wel vrij leuke dingen gedaan, zoals jagen, vechten en trainen vooral." Miauwde hij met een korte blik naar zijn poten, waarna hij zijn aandacht weer op de krijger legde. "Hoe was jouw apprentice tijd mijn gebroederde?" Miauwde hij eervol, hij glimlachte naar hem met een vragende stem in zijn zin.

Shade was blij dat Tomtit knikte toen hij had gezegd dat hij geen U genoemd wilde worden.
'Ik heb wel vrij leuke dingen gedaan, zoals jagen, vechten en trainen vooral,' miauwde de Apprentice op zijn vraag. Shade knikte, dat waren inderdaad wel leuke dingen. 'Hoe was jou apprentice tijd mijn gebroederde?' vroeg Tomtit. Shade moest nog steeds een beetje wennen dat Tomtit hem broeder noemde. Maar waarschijnlijk noemde hij iedereen zo. 'Mijn Apprentice tijd was prima,' antwoordde hij. Ja, zijn training was niet echt iets bijzonders. Gewoon hetzelfde als alle andere. Je leert het territorium kennen en de andere Clans. Je leert vechten en jagen. En natuurlijk de Clanregels met alles erop en eraan.

De jonge kater keek naar de zwarte kater, al leek deze nu ook ergens blij mee. Dat hij geen U tegen de kater zei? Hij vroeg zich nog een paar dingen af, al had hij genoeg om aan te denken. Hij spitste zijn oren toen de kater wat wilde vertellen, 'Mijn Apprentice tijd was prima,' antwoordde Shade. Tomtit knikten, dat klonk prima. Alleen hoe was het in zijn tijd, hoe was trainen toen hij een apprentice was. Hij opende zijn droge mond, "hoe was het trainen in jouw apprentice tijd?" Miauwde hij vragend aan de kater, hij was benieuwt naar het antwoord. Al was er weinig over te zeggen, hij moest trainen met elke kat die er was. Hij moest zichzelf verbeteren, hoe eerder hij dat deed hoe eerder hij waardig genoeg was om een krijger te worden. Hij keek nog steeds de kater aan, wachtend op het antwoord. Hij moest zich voorbereiden, hij moest zich beter en sterker maken. Hij moest een betere krijger worden, bij deze gedachten voelde hij spanning in zijn lichaam.

'hoe was het trainen in jouw apprentice tijd?' miauwde Tomtit vragend. Shade dacht even na. In zijn tijd? Hetzelfde als nu, toch? Of had hij wat gemist? 'Eh, tja. Volgens mij was dat ongeveer wel hetzelfde als nu, denk ik. Je leert jagen en vechten van je mentor. En je leert het territorium kennen en de geuren van de andere Clans,' mauwde hij als antwoord. Was dit wel wat de jonge kater bedoelde? Hij dacht van wel.

- sorry kort

De jonge kater keek hem aan, vaak veranderde de technieken of waren ze beter dan eerst of juist slechter dan dat het was. Er was nog al veel wat vroeger er was en nu minder is, al zijn er sinds kort training patrols bij gekomen wat eerst niet was. 'Eh, tja. Volgens mij was dat ongeveer wel hetzelfde als nu, denk ik. Je leert jagen en vechten van je mentor. En je leert het territorium kennen en de geuren van de andere Clans,' mauwde Shade als antwoord. Tomtit knikte, dus alles was hetzelfde. Al was dat ergens jammer, dan kon hij niet trainen hoe ze vroeger trainde. Hij keek de zwarte kater wat strakker aan, hij opende zijn mond en ging in gevechtshouding. "Mijn broeder, ik wil dat je alles op me gooit dat je weet. Zo vecht tegen me." Miauwde hij serieuzer waarna zijn ogen tot spleetjes werden getrokken, zijn klauwen waren nog ingeklapt. Hij ging wat lager tegen de grond, hij stond rechtovereind op vier poten. Klaar voor de eerste aanvallen, hij moest beter worden. Hij kon dit, hij moest dit kunnen. Hij moest een waardige krijger worden, hij moest zichzelf er voor voorbereiden.

Hij hoopte dat hij antwoord had kunnen geven op Tomtits vraag. Al had hij het idee dat het niet echt het antwoord was waar de jonge kater op hoopte. Opeens ging Tomtit in gevechtshouding zitten. Shadefeather keek hem verbaasd aan. Wat was hij nou van plan? 'Mijn broeder, ik wil dat je alles op me gooit dat je weet. Zo vecht tegen me,' miauwde Tomtit. Shade keek hem verbaasd aan en lachte even kort en twijfelachtig. 'Je... Je wilt dat we gaan vechten?' vroeg hij. Hij wist niet of hij dat wilde. Het was wel leuk, een schijngevecht op zijn tijd. Maar zelf was hij niet de béste vechter. Maar ach, iedereen had zo zijn sterke en zwakke punten.

Tomtit zat in zijn gevechtshouding zijn nagels waren nog in zijn hulzen want hij zou nooit een Clangenoot echt pijn doen, alleen hij had een training nodig. Als hij niet kon vechten hoe moest hij anders zijn Clan beschermen?! Hij wilde zijn zus beschermen en zijn Clan genoten of ja zijn broeders en zusters, Shade keek hem verbaasd aan en lachte even kort en twijfelachtig, hij keek hem met een strakke serieuze blik aan. 'Je... Je wilt dat we gaan vechten?' vroeg de zwarte kater aan hem, hij knikte. "Zet alles tegen mij in dat je hebt!" Miauwde hij als een soort strijdkreet, hij wilde dat krijgers hem aanvielen. Misschien kon hij zichzelf dan verdedigen en dan weer het laten weerkaatsen, hij moest dit kunnen. Hij keek hem aan, hij was dicht tegen de grond aan zodat hij een makkelijke sprint kon maken over de grond. Hij had dit weleens eerder gedaan, eens eerder..

'Zet alles tegen mij in dat je hebt!' miauwde Tomtit weer. Shade keek hem nog steeds twijfelig aan. De jonge kater meende het echt. 'Eh, oké...' zei hij, nog steeds twijfelig en hij ging goed zitten. Zijn buik raakte net niet de grond en hij stond klaar om op de Apprentice te springen. Als het echt moet... ging het door Shade's gedachte.
En opeens, uit het niets, sprong hij op de kater af. Hij strekte zijn poot uit en probeerde Tomtit tegen zijn kop te slaan. Natuurlijk niet te hard en met zijn nagels ingetrokken. Daarna, zonder te kijken of hij de jonge kater geraakt had, draaide hij zich om en probeerde Tomtit's achterpoten onder zijn lichaam te slaan.

~~- Shadefeathertjes eerste ''gevecht'' xD~~

De jonge kater zakte door zijn poten heen, ging zo dicht mogelijk tegen de grond. Zijn klauwen ingeklapt, hij zou ze ook niet gaan uitklappen. Hij moest minstens een kat verslaan vond hij zelf, hij was anders nooit waardige genoeg om een krijger te worden. Hij dacht kort aan een vast houdende herinnering in zijn hoofd, hij wilde niet meer katten die het zelfde lot aan zouden gaan. Hij richtte zijn ogen strak op de kater voor hem, 'Eh, oké...' zei Shade, nog steeds twijfelig en hij ging goed zitten. De jonge kater sloot zijn ogen, elke beweging moest hij door de wind gaan voelen. Deze trainingen had hij in zijn eentje gedaan toen hij samen met Crowcall was, hij voelde een duidelijke windvlaag. Wind was sneller dan een kat, want je bestuurde het zelf. Hij opende zijn ogen en sprong naar achteren, al kreeg hij nog de helft van de klap van de krijger tegen zijn kop aan. Hij moest dus onthouden om sneller te gaan reageren op dit soort momenten, Shade draaide zich om en probeerde Tomtit's achterpoten onder zijn lichaam te slaan. Dit zag hij immers wel aan komen hij sprong omhoog en probeerde een trap te geven met zijn achterpoten ter wel hij in de lucht zat, hij landde op zijn vier poten. Hij wist niet of hij de kater geraakt had al moest hij beter na denken om zijn eigen acties, hij was niet ver verwijderd van de kat en probeerde met zijn linker poot juist de borst te raken van de kater. Vaak was het zo dat katten met hun rechterpoot zouden gaan slaan, alleen was het vaak ook zo dat de meeste katten naar ogen of poten wilde gaan raken. Alleen als je schade kon geven tegen je vijand moest je in staat zijn om meerdere punten uit te vogelen.

~~Hhahaha Lol xD Ik weet eigenlijk niet eens hoeveel gevechten tom heeft gehad xD~~

Tomtitpaw ging wel naar achter maar Shade raakte de jonge kater nog wel met zijn poot. Toen hij probeerde de achterpoten van Tomtit onder zijn lichaam vandaan te slaan sprong de Apprentice omhoog en Shade miste. Tomtit probeerde hem in de lucht wel te trappen. Snel sprong Shade opzij maar Tomtit raakte hem nog wel waardoor hij naar achter werd geduwd. Hij heeft getraind, dacht Shadefeather. Hij bleef de Apprentice strak aankijken. Is kijken of hij zijn acties verraad of niet, dacht Shade. Maar Tomtit was nog wel dichtbij en sloeg met zijn linkerpoot naar de borst van de zwarte kater. Dit had Shade niet verwacht en werd dus vol geraakt. De lucht werd uit zijn longen geperst en hij moest even hoesten en diep adem halen voordat hij weer wat lucht had. Hij is slim, dacht Shade. Hij glimlachte naar de jonge kater maar bleef hem wel in de gaten houden. Hij speelde tegelijkertijd een klein toneelstukje. Hij deed net alsof hij nog wat lucht nodig was terwijl hij eigenlijk al hersteld was. Is kijken of Tomtit erin trapte en of hij hem even een pauze zou geven... En opeens kwam hij naar voren en stak met zijn rechter poot naar de kater. Maar die trok hij snel terug voordat hij Tomtit geraakt had en en probeerde daarna boven om de Apprentice te komen.

~~- Dit is moeilijker dan ik dacht xD~~

De jonge kater keek kort naar de oudere zwarte kater, zijn ogen fel gericht op die van de ander. Tomtit probeerde hem in de lucht wel te trappen, snel sprong Shade opzij maar hij raakte hem nog wel waardoor hij naar achter werd geduwd. Heh, het was gelukt. Gelukkig, al kon hij niet elke keer zijn zelfde techniek gebruiken. Het moest gevarieerd zijn, zoals hij deed viel hij de kater voor hem met zijn linkerpoot aan richting zijn borst. Dit had Shade echter niet verwacht en werd dus vol geraakt. De kat ademde, de jonge apprentice keek hem aan. Al wachtte hij, hij zou geen kat aanvallen die gewond was anders had hij geen eer om hier te staan. De krijger glimlachte naar de jonge kater maar bleef hem wel in de gaten houden. Tomtit liep naar de krijger toe en stak zijn poot uit om hem overeind te helpen, en opeens kwam Shade naar voren en stak met zijn rechter poot naar de kater. Uit schrik sprong hij naar achter al was het niet de bedoeling om hem te raken kennelijk, dat viel hem op doordat de krijger hem terug trok. Al was de krijger sterker, het sprong met een zwaar gewicht op hem. Hij voelde hoe de kater op zijn rug zat, wat moest hij nu doen? Hem eraf krijgen natuurlijk. Vlug keek hij om zich heen naar een boom al zag hij deze niet, het was enorm zwaar dat de kat op zijn lichaam zat. Hij gooide zichzelf op de grond, vaak werkte dat als je zwaarder was. Alleen nu zou de kat hem vast kunnen blijven houden, alleen omdat hij nu op zijn rug lag zou hij zich beter los kunnen krijgen. Hij probeerde zich uit de greep van de zwarte kater te krijgen, nee hij was hier niet goed in. Hij moest beter trainen hoe hij katten van zijn rug af moest halen, al wist hij niet of hij de zwarte kater van zijn rug had afgekregen.

~~Ze zijn toch al mentor en appie xD~~ Dit kan je wel vaker verwachten dat er gevechtstopics komen ^.^

Hij zat nu op de rug van Tomtitpaw. Natuurlijk had hij niet zijn nagels uitgeslagen dus het was wat moeilijker om grip te krijgen, maar het lukte nog aardig. Toen gooide Tomtit zichzelf op de grond. Shade had dit al wel een beetje zien aankomen dus kon hij zichzelf nog redelijk vasthouden. Maar doordat hij geen grip had omdat hij zijn nagels niet uitgeslagen had gleed hij langzaam van Tomtits lichaam af. Hij krabbelde snel op en zette even een paar passen naar achter. Hij bleef de jonge kater strak aankijken. Het had geen zin om nu weer op zijn rug te springen, Tomtit was er nu op voorbereid. Maar wat zou hij nu gaan doen? Hij besloot rustig af te wachten op wat Tomtit zou gaan doen.

- Weet ik, het gaat al iets makkelijker xD

Onderwerp: Re: The shadows are fading (Shadefeather)