The shadows are fading (Shadefeather)

De jonge kater krabbelde overeind en zag dat de zwarte kater uiteindelijk ook van zijn rug was afgegaan, hij staarde de kater aan in zijn groen gelige ogen. De wind waaide langs de twee katers, hij ademde in. Hij concentreerde zich op de wind, zoals hij vaker deed. De kater voor hem was een paar stappen naar achteren gegaan, Tomtit hijgde kort. Het was best zwaar alleen het was hem nooit gelukt als de kater zijn nagels had uitgeslagen, hij keek kort weg en richtte zijn groenige ogen weer op de kater voor hem. Hij rende naar hem toe, vaak sprongen katten of op de kater of probeerde ze een harde klap uit te geven naar het gezicht of poten. Hij had een ander idee, hij kon om de kater heen rennen al zou deze kater voor hem sneller zijn dan hem. Hij probeerde dus dit keer de kater te rammen met zijn lichaam om deze omver proberen te krijgen, als je een kat van de zijkant raakt raken ze hun evenwicht kwijt dus hij wilde het juist van de voorkant doen om zijn snelheid en kracht tegelijkertijd te trainen. Nadat hij dat had gedaan richtte hij een strakke blik en probeerde dit keer met rechts de poten van de zwarte kater te raken, hij wist dat Shade een ervaren krijger was en daarbij wist hij dat deze kater best ervaren was met het vechten. Hierbij moest hij dus goed opletten, want Shade had al zijn trainingen afgemaakt. Al deed Tomtit zijn eigen trainingen maken, hij verzon vaak dingen om zich beter te maken al ging dat vaak niet als volgt.

Tomtitpaw kwam weer op hem af. Recht op hem af. Shadefeather wist eerste niet wat Tomtit van plan was dus probeerde hij hem zo goed mogelijk in te schatten. Nu was Tomtit al zo dichtbij hem dat het moeilijk was nog een bocht te maken. Hij zou dus vol tegen hem aan rammen. Tomtit was al dichtbij en Shade probeerde nog opzij te springen. Tomtit raakte hem half. De zwarte kater was even uit evenwicht waardoor hij een paar wankele stappen zette. Maar voordat Shade zijn evenwicht helemaal had hervonden haalde Tomtit met zijn rechter poot uit naar zijn poten. Toch sprong Shade nog naar achter maar hierbij verloor hij helemaal zijn evenwicht waardoor hij met zijn kont op de grond plofte. Snel probeerde hij weer overeind te komen en hopelijk zou hij Tomtit nog met zijn rechter poot kunnen raken tegen zijn schouder of hoofd.

De jonge kater had zijn vele aanvallen maar half gelukt, hij had de kater voor de helft kunnen rammen en niet eens een klap kunnen geven. Hij had sneller moeten zijn, al zag hij dat de kater op de grond was geploft. Al snel kwam Shade overeind, hij haalde uit met zijn rechterpoot naar zijn hoofd of schouder? Hij kreeg een duidelijke klap tegen zijn schouder, al had de kater gelukkig genoeg evenwicht om op 4 poten te blijven staan. Hij gaf een teken door kort met zijn staart te zwiepen, hij ging naar een serieuze blik naar een vriendelijke blik. Hij glimlachte naar de zwarte kater voor hem, al ging de jonge apprentice zitten en wachtte. Hij opende zijn mond, "bedankt, mijn broeder." Miauwde hij kort. Hij sloeg zijn staart weer rond zijn poten. Nu wist hij te minsten wat hij steeds fout deed, hij was niet snel genoeg. "Nu weet ik wat ik moet trainen door dit oefen gevecht." Sprak hij daarna erg dankbaar, hij knikte naar de kater. Hij had voor nu een goede taak om zijn snelheid te trainen, "maar hoe vond U dit zelf gaan?" vroeg de jonge kater aan de oudere zwarte kater. Zijn glimlach was warm, hij keek de kater aan.

Hij raakte Tomtit op zijn schouder. Het was best een harde klap maar de jonge kater bleef overeind. Ik moet beter op mijn evenwicht letten en misschien wel trainen, schoot het door Shade's gedachte. Toen Tomtitpaw een teken gaf met zijn staart ging Shade rechtop zitten. 'Bedankt broeder,' miauwde Tomtit kort. Shade gaf een knikje als antwoord. 'Nu weet ik wat ik moet trainen door dit oefen gevecht,' sprak Tomtit dankbaar. 'Ik ben blij dat ik je heb kunnen helpen,' antwoordde de zwarte kater met een glimlach. 'Maar hoe vond U dit zelf gaan?' vroeg de Apprentice toen. Shade wiebelde even met zijn oren voordat hij antwoord gaf. 'Alsjeblieft, noem me geen U. Ik ben je of jou of jij,' miauwde hij met een warme glimlach. Hij vond zichzelf niet zo belangrijk dat hij U genoemd wilde worden. 'Ik vond het best goed gaan. Ik denk dat ik wat meer op mijn evenwicht moet gaan letten de volgende keer,' grapte hij. Al was hij best serieus. 'Ik vond dat je het heel goed deed, echt waar,' prees Shadefeather de jonge kater. En hij meende het.

De jonge kater keek naar de vele male grotere kater dan dat hij was, hij glimlachten vriendelijk. 'Ik ben blij dat ik je heb kunnen helpen,' antwoordde de zwarte kater met een glimlach. Hij sloeg zijn staart om zijn lichaam heen, al leek de kater voor hem even iets van een teken te tonen door te wiebelen van zijn oren. 'Alsjeblieft, noem me geen U. Ik ben je of jou of jij,' miauwde de zwarte kater met een warme glimlach. De jonge kater knikte, hij was het vergeten. Dit had de kater al eerder tegen hem verteld, maar een fout was een fout en je kon het niet terug draaien. De jonge kater ging veder met vragen waarop Shade op alles beantwoorden, 'Ik vond het best goed gaan. Ik denk dat ik wat meer op mijn evenwicht moet gaan letten de volgende keer,' grapte Shade, de jonge kater knikte. Hij slikte kort, "Ik moet op zoveel meer letten, dus wees blij dat je op maar één ding hoeft te letten mijn broeder." Miauwde hij met een korte eervolle knik, zijn ogen gericht op de zijne. Een korte stilte viel al begon de zwarte kater veder met zijn woorden, 'Ik vond dat je het heel goed deed, echt waar,' prees Shadefeather de jonge kater. Tomtit keek daarop weg, misschien deed hij het wel goed alleen niet goed genoeg om een waardige krijger te worden. Al knikte de kater dankbaar, "bedankt voor jouw woorden en jouw wijsheid Shade, ik zal alles wat ik in dit gevecht heb geleerd beoefenen." Miauwde hij dankbaar naar de grote zwarte krijger.

'Ik moet op zoveel meer letten, dus wees blij dat je op maar één ding hoeft te letten mijn broeder,
' miauwde Tomtit. Shade glimlachte. 'Al, ik moet ook op veel dingen letten hoor. Vechten is ook niet een van mijn sterkste kanten,' zei hij. 'Bedankt voor jouw woorden en jou wijsheid Shade, ik zal alles wat ik in dit gevecht heb geleerd beoefenen,' miauwde de jonge kater dankbaar. Shade knikte. 'Als ik je nog een keer ergens mee kan helpen, kom dan maar naar me toe!' mauwde hij vriendelijk. Hij was eerst best verbaasd geweest toen Tomtit wilde dat ze gingen vechten. Geen echt gevecht natuurlijk, een oefen gevecht. Maar het was alsnog een gevecht. Maar nu merkte hij dat het ook voor hem wel goed was om het te blijven oefenen.

De jonge kleine kater had nu wel geleerd van de oudere kater, misschien zouden ze elkaar weer tegen komen. Ze zullen nog trainen samen, hij had zo'n gevoel erover. Hij glimlachte naar de kater en de kater glimlachte terug, 'Al, ik moet ook op veel dingen letten hoor. Vechten is ook niet een van mijn sterkste kanten,' zei Shadefeather. Tomtit knikte, iedereen kon streven naar perfectie maar niemand kon het bereiken. Toch deed hij het ook, al zou de kater voor hem ook vaker op de evenwicht letten. Tomtit moest beter letten als andere op zijn rug springen en nog vele andere dingen, hij had te veel wat hij moest verbeteren. Shade knikte. 'Als ik je nog een keer ergens mee kan helpen, kom dan maar naar me toe!' mauwde Shade vriendelijk. De jonge kater knikte naar de krijger, hij zwiepte met zijn staart en kwam overeind. "Natuurlijk zou ik dat gaan doen mijn broeder," Miauwde hij en sloot even zijn ogen. "Tot de volgende keer Shade." Vervolgde hij waarna zijn ogen open schoten en hij met een rustige loop pas het kamp uit liep, nog even denkend dat Shade een goede leraar is.

~Topic is uit, als je wilt mag je nog posten

'Natuurlijk zou ik dat doen mijn broeder,' miauwde Tomtitpaw. 'Tot de volgende keer Shade,' zei de jonge kater vervolgens waarna hij rustig het kamp uit liep. Shade zuchtte. Het was leuk maar ook vermoeiend. Hij wist niet dat les geven zo vermoeiend kon zijn. Maar toch had hij er een bepaalde energie uitgehaald. Misschien zou hij inderdaad wat meer moeten oefenen met vechten in plaats van de hele dag achter konijnen aan te rennen. Als er ooit een gevecht aankwam kon hij het natuurlijk niet hebben als hij telkens zijn evenwicht verloor. En er waren nog zoveel meer dingen waar hij eigenlijk op moest trainen. Want in een gevecht zou hij tegen een andere Warrior staan. En Tomtit was een Apprentce. Nog een jonge ook, al kon hij al wel goed vechten.
De zwarte kater stond op en liep ook het kamp uit. Op dit moment had hij toch niemand om mee te vechten, en hij had het net nog gedaan. Nu zou hij gaan jagen. Altijd weer jagen... Een lachje verliet zijn mond. 'Ja, jagen blijft toch het leukste,' mompelde hij tegen zichzelf.

Onderwerp: Re: The shadows are fading (Shadefeather)