Ceremonie juni

Met zijn groene ogen keek hij op... Was het dan eindelijk zo ver? Hij was waarschijnlijk de oudste apprentice die windclan ooit had gekend. Zijn vrienden waren al zo lang warrior... en hij had er alleen gezeten... Waarom? Allemaal door een foutje in zijn leven. En door die fout was hij alles kwijt, zijn geheugen... Zijn alles... Het brak hem ergens wel... Maar nu, nu kon hij zich er misschien over zetten. Met een glinstering in zijn ogen keek hij op, luisterend naar de woorden van de leader. Hij kreeg als eerste zijn naam. Niet langer zou hij Brokenpaw noemen... Nee, vanaf deze dag bleek het Brokentune te zijn... Met die gedachte glunderde hij toch even. Hij kreeg dus een naam gericht op zijn 'gebroken' stem... dat was wel mooi. Hij knikte enkel een keer en zuchtte toen zachtjes, ergens opgelucht... Ergens ook... Neerslachtig... Hij zag er dan waarschijnlijk ook uit als de meest depri persoon ever. Nadat de ceremonie gedaan was, stapte hij op en ging hij zitten aan de kant. Voor hem was dit ergens zo pijnlijk. Zeker als je verleden niks meer dan een zwart gat was.

Mouse had er zoveel zin in! Ze wist dat haar ceremonie vandaag zou komen, ze had haar laatste assessment immers al heel wat dagen geleden gedaan en wist dat haar mentor eindelijk tevreden was met haar prestaties. Ze was dan ook veel veranderd sinds dat ze een jonge apprentice was. Ze had zoveel meegemaakt, zoveel nieuwe dingen geleerd en zoveel nieuwe indrukken gekregen. En nu was ze dan eindelijk zo ver. Ze wist dat er vandaag een ceremonie zou komen, en dus had ze in de spanning het kamp vandaag nog niet verlaten. Een aantal keer had ze Tigerpaw gezien, maar ze had hem zo goed mogelijk genegeerd. Hij was zo boos op haar dat het haar geen goed idee leek. Maar ze had zichzelf beloofd haar dag niet te laten verpesten door een slecht humeur en dus dacht ze steeds weer aan iets anders.
Toen begon de ceremonie. "Laat alle katten oud genoeg om hun eigen prooi te vangen zich verzamelen!" weerklonk het door het kamp heen en meteen kwam Mousepaw overeind van haar liggende positie en trippelde ze richting de leidster toe. Haar hart bonsde in haar keel en ze hield Everstar goed in de gaten. Toen ze gelijk begon met het opnoemen van apprentices die even oud als haar waren, verwijdden haar ogen iets. Ze zouden als eerste hun warrior naam krijgen! Een glimlach kwam op haar gezichtje toen ook haar naam opgenoemd werd en ze stapte trots naar voren. Haar blik gleed naar Raptorpaw, en ze gaf hem een knikje. Ze zouden dit samen doen. Niemand van haar siblings werden opgenoemd, dus ze wist dat het hun beurt nog niet was. Ze was blij dat ze dit met Raptor kon doen. Ze richtte haar blik op Everstar toen deze begon te praten. Haar poten jeukten van de zenuwen en ze had de neiging om steeds anders te gaan staan, maar hield zich in. Toen de rode leidster aan hen vroeg of ze zworen dat ze zich aan de warrior code zouden houden, en hun leven voor hun Clan te geven, knikte ze. "Dat zweer ik," miauwde ze vrolijk en trots, en glimlachte in zichzelf. Ze spitste haar oortjes bij de stemmen van de anderen, die allemaal hetzelfde zeiden. Toen kwam het spannende deel - je warriornaam in ontvangst nemen. De kattin zuchtte. Ze was zo zenuwachtig. Wat als ze een stomme naam zou krijgen? Iets als Mousepelt of zo. Dat was zo saai! Haar ogen stonden zenuwachtig, en gelukkig was ze niet als eerste aan de beurt. Brokenpaw werd Brokentune. Ze kende de kater niet heel goed, maar knikte hem toch snel eventjes toe. Toen was Raptor, als tweede. De kattin spitste haar oortjes. Raptorecho, het was prachtig. Ze zuchtte met een glimlachje en keek hem aan, waarbij ze haar glimlach verbreedde. Ze stonden niet naast elkaar, Tigerpaw - de vrouwelijke variant - stond tussen hen in. Haar naam werd Tigerspots. Ze gaf de kattin een zacht schouderduwtje ter felicitatie. Nu was het haar beurt. Oh StarClan... "Mousepaw, jouw warriornaam is Mousewish." klonk het vanaf de leidster en een grote glimlach kwam op haar gezichtje. Mousewish. Het klonk perfect. Dankbaar knikte ze naar de leidster. Mousewish! Ze was een warrior! Toen ging Everstar door naar Magpiepaw, een goeie vriend van haar tijdens haar kittentijd. Magpiehowler. Haar gezicht gleed in een kleine frons, want voor zover zij wist, trok hij helemaal niet graag de aandacht op zich, maar het klonk goed. Everstar zou er vast een goeie reden voor hebben! Toen was het de beurt van haar vriendin Mistpaw, die vanaf nu Mistfeather heette. Oh, dat was ook een mooie naam... Het klonk precies zoals haar. Als laatste was het de beurt van Tigerpaw. Ze keek zijn richting niet op, maar keek nu naar haar pootjes. Tigergaze. Het klonk mooi, maar ze wist ook dat dit officieel het einde was van hun apprentice tijd. Het liet een steek door haar hart gaan. Wie daar nu stond, was een nieuwe kater voor haar... Tigergaze, de kater die ze nooit goed zou kennen... Ze schudde haar kop. Ze moest vandaag positief blijven. Ze zakte een beetje weg in een dromerige staat, met een glimlachje op haar gezicht. Ze was een warrior!
Toen was de ceremonie afgelopen. Vanavond zouden ze een vigil moeten houden, en daar was ze om eerlijk te zijn wel bezorgd over. Een hele nacht wakker zijn en stil blijven? Dat klonk niet als iets voor haar. Maar het zou haar wel moeten lukken. Iedereen kon het, dus zij zou het ook kunnen! Haar blik gleed door de menigte katten heen, op zoek naar Raptorpa- Raptorecho. Het klonk nog raar, maar ze zou er snel genoeg gewend aan raken.

Tag: Searching for Raptorecho

"Laat alle katten oud genoeg om hun eigen prooi te vangen zich verzamelen!" Bij het horen van deze woorden sprong Routpaw meteen op, opkijkend naar de verhoging waar hun leider was gaan staan. Met een snelle tred liep ze op de groeiende groep katten af, die ieder, net als zij, verwachtingsvol naar hun leider keken. De jonge poes wist dat er niets bijzonders zou gebeuren voor alle katten, maar hoe dan ook klopte haar hart in haar keel en probeerde met al haar moeite niet te laten blijken hoe nerveus ze was.
Everstar begon en Routpaw hing aan haar lippen terwijl ze verschillende apprentices tot warrior benoemde, andere kittens tot apprentice benoemde en uiteindelijk toekwam aan de apprentices, zoals zij, die nog geen mentor hadden. "-...Routpaw, jij krijgt Stallionheart als mentor. Tomtitpaw, jij zult door Shadefeather getraind worden." Bij het horen van haar naam sprong ze bijna op. Ze had een mentor! Haar gifgroene ogen gleden over de katten heen, maar tot haar schrik realiseerde ze zich dat ze niet precies meer wist wie Stallionheart was. Ze keek haastig rond, maar durfde niet zijn naam te roepen. In paniek tippelde ze snel naar haar broer, die Shadefeather als mentor had gekregen. "Tommy! Ik weet niet meer wie Stallionheart is! Wat moet ik doen?" Siste ze met paniek in haar ogen. Routpaw was onwijs onzeker en schoot wel vaker onnodig in de stress bij situaties zoals deze, dan zocht ze steun bij haar haast identieke tweeling broer.

Pantherkit hoorde de oproep van Everstar om te verzamelen. Hij wist dat vandaag de dag was dat hij een apprentice zou worden, dus liep hij naar het groepje katten toe dat al aan het verzamelen waren en ging zitten waar hij Everstar goed kon zien. Hij was zenuwachtig voor de ceremonie en het wachten maakte het niet makkelijker. Als eerste kwamen de apprentices die warriors werden. Hij wist dat het voor hem nog een tijd zou duren voordat hij zover was en hij zou er dan ook zijn uiterste best voor gaan doen. Het kwam al snel aan op de kittens die apprentices werden en hij wachtte tot zijn naam geroepen werd. "Pantherkit, jouw nieuwe naam is Pantherpaw en je mentor is Autumnstorm." Hij stapte naar voren toe en wachtte tot zijn mentor er was voordat hij zijn neusje omhoog deed om Autumnstorm's aan te raken. Hij was eindelijk een apprentice en hij kon eerlijk gezegd niet wachten tot hij zijn eerste training zou hebben. Hij luisterde nauwelijks nog naar de rest van de ceremonie, maar zodra de ceremonie voorbij was ging hij op zoek naar Autumnstorm, hij hoopte dat de kat van plan was om snel te gaan trainen, ook al was voor het eerste keer uit het kamp gaan wel spannend.

Everstar's stem schalde door het Camp. De torbie kater stond op en liep naar de verzamelplaats waar hij naast een andere Warrior ging zitten. Geduldig luisterde hij naar alle namen die opgenoemd werden en die Warrior mochten worden. Dat waren best nog veel namen. De kater glimlachte van oor tot oor en toen de laatste naam genoemd was riep hij met de rest van de Clan de namen hard mee. Brokentune! Raptorecho! Tigerspots! Mousewish! Magpiehowler! Mistfeater! Tigergaze! waarna hij weer zweeg. De kittens van zes Moons werden daarna naar voren geroepen en een eigen mentor toegewezen. Hij keek even naar Neverland die zijn eerste Apprentice toegewezen kreeg en hij knikte de kat bemoedigend toe. Daarna werden de andere Apprentices toegewezen en toen zijn naam klonk draaide hij zijn oren naar voren. "-...Routpaw, jij krijgt Stallionheart als mentor." zei Everstar en hij knikte. Thunderpaw was nooit komen opdagen voor een training en hij had het heel duidelijk gezegd en meerdere malen. Hij stond op en liep naar de plek waar de Apprentices zaten. Hij liet zijn smaragd groene ogen over de Apprentices dwalen en pikte al snel Routpaw eruit waarna hij naar haar toeliep en haar neus met de zijne aanraakte. "Ik ben Stallionheart Routpaw, vanaf nu jouw mentor die je morgen ochtend bij zonsopgang wil zien. Ga maar snel een mosnest zoeken in de Apprentice Den voordat alle goede nesten bezet zijn, zorg dat je genoeg rust. Morgen wordt het een lange dag." zei hij met een knipoog. Hij keek even opzij naar de andere Apprentice naast Routpaw. "Jij ook veel succes Tomtitpaw" zei hij en stond op om zich bij de andere Warriors te voegen. 

Haar ogen gleden nog steeds enigszins paniekerig over de menigte katten, maar zonder succes. De zachte schouderklop van haar broer wist haar een beetje te kalmeren en ze ging zitten, zodat hij zijn kop bij haar oor kon brengen. "Mijn zuster, ik wil mijn mentor uittesten zodat hij me niet herkend dus misschien zouden we dat ook bij jouw mentor kunnen doen." Ze wiebelde een beetje ongemakkelijk met haar oren en keek twijfelend naar Tomtitpaw. "snap je?" De poes knikte, maar was dit nu wel een goed idee? Al problemen proberen te veroorzaken op hun eerste dag? Maar de plagende glimlach op zijn gelaat haalde haar over. Als haar broer het deed, zou het niet zo slecht zijn, toch? Dus ging ze naast hem zitten en wachtte af of hun mentoren zouden komen. Dat gebeurde, want een rood-bruine cyperse kater kwam op hen aflopen.Hij kwam op haar aflopen en raakte haar roze neus kort aan met de zijne. "Ik ben Stallionheart Routpaw, vanaf nu jouw mentor die je morgen ochtend bij zonsopgang wil zien. Ga maar snel een mosnest zoeken in de Apprentice Den voordat alle goede nesten bezet zijn, zorg dat je genoeg rust. Morgen wordt het een lange dag." Vertelde de kater met een knipoog. Ze knipperde wat verrast met haar ogen, hij had ze in één keer uit elkaar gehaald!
"Hm-hm! Ik zal er morgen op tijd zijn, meneer!"Sprak ze al knikkend. De poes zei er maar niet bij dat ze al lang een plekje had in de apprentices den. Immers was ze al even apprentice. "Jij ook veel succes Tomtitpaw" Sprak haar mentor nog, nadat hij wegliep en zich bij de andere warriors aan sloot. Routpaw keerde zich naar Tomtit. "Jammer, je plannetje is niet gelukt." Er lag een ietwat ondeugende glinstering in haar ogen nu. De paniek was er vanaf nu haar mentor al was gekomen "Maar jouw mentor is nog aan de beurt." Ze knipoogde naar Tommy.

Cranepaw had sinds zijn laatste ontmoeting met Crosskit, wie eerder zijn beste vriend was, de nursery vermeden. Hij had niet echt de fut om zichzelf te verdedigen omdat hij een moon eerder apprentice was geworden dan hij. Vandaag werden hij en Dauntkit ook benoemd tot apprentice. Stiekem was hij heel blij, want dan zou Crosskit misschien niet langer nors tegen hem zijn. Nu waren ze samen apprentice! Met grote oogjes keek hij naar de kittens die naar voren stapten om hun nieuwe naam in ontvangst te nemen. "Crosskit, nu Crosspaw, Barksound zal jou trainen. Dauntkit, Dauntpaw, Mothflare wordt jouw mentor." Een opgewekte glimlach stond op zijn snoetje. Crane ging rechtstaan en riep samen met de andere warriors en apprentices, de namen van de nieuwe apprentices. Crane's oren schoven naar voren toen zijn naam afgeroepen werd. Hij zou ook een nieuwe mentor krijgen vandaag. Spannend! Zijn blik schoof naar Bronzemask, wie zijn nieuwe mentor was en stapte naar haar toe om kort zijn neusje tegen die van haar te drukken. ''Morgenochtend vroeg, verwacht ik je bij de kampuitgang.'' Hij knikte kort en volgde vervolgens haar blik naar Puddlepaw. Hij zou samen met een andere apprentice getraind worden. Hopelijk zette hij zichzelf niet voor schut. Hij richtte zich iets op bij de laatste woorden van de warrior en richtte zich uiteindelijk even op Dauntpaw en Crosspaw.

Tag: Bronzemask / Crosspaw en Dauntpaw

Met een al teleurgestelde blik ging hij zitten voor de ceremonie. Hij wist al dat hij geen warrior naam zou ontvangen, hij had immers geen laatste training gehad. Een beetje slaperig luisterde hij dan ook naar alles, al riep hij keihard mee met de naam van zijn zusje. Wauw, dat zou even wennen zijn... Mousewish. Hij wilde op haar afstappen, maar dat had zijn tedere moeder al gedaan want ja, Mouse was nu natuurlijk veel belangrijker... Wat hij ook gehoord was was dat hij nu een mede-apprentice had. Ergens vond hij dat super maar aan de andere kant... Zou het nu niet nóg langer duren voor hij warrior werd?

De voor het katertje al redelijk bekende woorden van Everstar weerklonken door het kamp heen. Iedere keer als er een ceremonie gehouden werd, zei ze dit. Vanmorgen was er een queen naar hem toegegaan, deze had hem verteld dat hij vandaag een apprentice zou worden. Daar was 'tie wel trots op, al was hij nog steeds boos dat Cranepaw eerder apprentice geworden was. Dus ook hij verzamelde zich bij alle katten. Hoewel de andere kittens die apprentice gingen worden er netjes en gepoetst uitzagen, was zijn vacht nog een bende. Hij vond 't helemaal niet erg, het maakte hem niet uit hoe hij eruit zag. Bovendien had hij geen moeder die op zo'n manier voor hem zorgde. Natuurlijk had hij bij de queens in de nursery mogen zogen en in hun nesten mogen slapen, maar echt een moeder had hij nooit gehad. Maar dit was niet iets waar hij zich druk om maakte. Hij wist niet anders, dus een gevoel van gemis had hij niet. Het katertje luisterde naar Everstar, die als eerste de apprentices opnoemde die nu warrior werden. Hij keek naar ze, en zag hoe ze glunderden van trots. Een grijns kwam op zijn gezicht, zo zou hij binnenkort ook staan. Toen was het hun beurt. Ze werden naar voren geroepen en Cross keek opzij, naar Dauntkit en Crashkit. Twee van zijn favorieten poezen, de één echt een goeie vriendin en en de ander... Tja. Hij knipoogde naar hen. Everstar noemde op wie hun mentor zou zijn, en toen zijn naam opgenoemd werd stak hij trots zijn borst naar voren. Hij heette Crosspaw vanaf nu, en zou getraind worden door Barksound. Die kende hij wel, dat was de kater die het lichaam van de voormalige deputy het kamp binnen had gebracht. En hij was ook getraind door hem. Dus hij had wel hoop in de zwarte kater. Daunt kreeg Mothflare als mentor en Crash kreeg Slatebreath. Voor zover hij wist, allebei ook prima warriors. Hij stootte Daunt aan en grijnsde naar haar. Toen de naam van Crane opeens opgenoemd werd, keek hij met een frons op. Hij had een nieuwe mentor nodig? Dat betekende dat de vorige z'n werk niet goed gedaan had. Hij grijnsde. Dat betekende dan weer dat Cranepaw eigenlijk helemaal niet meer training had gehad dan hen, mooi. De ceremonie werd afgerond en Cross ging op zoek naar zijn nieuwe mentor, Barksound, toen hij Crane tegen het lijf liep. Een snerende uitdrukking stond Cross zijn gezichtje. "Nieuwe mentor nodig hm? Hij wilde zeker niet zo'n zwakkeling als jij trainen," miauwde hij op pesterige toon waarna hij de kater achter zich liet, en opnieuw zocht naar Barksound.

Tag: Cranepaw - Barksound

Barksound was de laatste paar dagen niet echt zichzelf meer. Het leek wel alsof alle hoop vervlogen was. Het boeide hem ook niet veel meer, wat er ging komen en wat er ging. Hij had zich in de schaduw gehouden, was vaker en vroeger gaan jagen, deels omdat hij bepaalde katten niet wou zien. Ook nu, tijdens de ceremonie, had hij zich aan de zijkant gezet. Hij wist wat er gezegd zou worden tijdens de ceremonie. Hij zou een apprentice krijgen, werd mentor, net zoals Whitelion zijn mentor was geweest. Ondanks alles watt hij meegemaakt had, kon hij het toch niet laten om even zijn mondhoek wat op te tillen toen Mousepaw tot warrior werd benoemd. De poes had hem altijd als vader beschouwd, ook al was Starclan de enige die met zekerheid kon zeggen wie de echte vader was. Er waren namelijk 3 of 4 katers die in aanmerking kwamen. Toch was Barksound trots op haar, al kon hij dat haar niet gaan zeggen. Brindleleaf stond namelijk al bij haar. De warrior moest toch eerst naar zijn eigen apprentice, die hij net toegewezen had gekregen. Crosspaw was zijn apprentice. Hij stapte naar de jonge kater toe, die net nog bij een andere apprentice had gestaan en knikte kort naar hem. Hij boog zich wat naar hem toe om zijn neusje aan te raken. "Er staat een toekomstige, sterke warrior voor me." mompelde hij, gevolgd door een kleine grijns. Veel warriors gingen morgen hun eerste training houden, maar dat was niet zijn plan. Hij wilde nu gaan. Hoe vroeger ze begonnen, hoe sneller deze apprentice sterker werd en hoe sneller hij het pad als warrior kon betreden. "We vertrekken direct," mauwde hij dan ook. "Ga snel je plek claimen in de apprentice den en ontmoet me daarna aan de ingang van het kamp." vervolgde hij behoorlijk strak.

Tag: (Mousewish/Brindleleaf) Crosspaw

De verandering van Crashkit was duidelijk geworden. De poes haar al lichtgrijze vacht was overgegaan in een witte vacht en enkel haar kopje was nog grijs. Haar lichtgrijze ogen hadden de kleur lichtblauw gekregen, maar er waren wel zwarte vlekjes in haar ogen te zien en ze haar iets kleinere bouw was wat groter geworden, maar ze was daarmee nog altijd kleiner dan de meeste katten van haar leeftijd. Toch deerde de poes dat niet. Ook had ze niet echt het idee dat ze een schoonheid was geworden, al had ze wel opgemerkt dat er meerdere mannelijke Apprentice’s haar kant opkeken als ze voorbij wandelde. Ze had het maar gestoken op het feit dat iedereen haar karakter kende en verafschuwd van haar was. Iedereen behalve Crosskit dan. Samen met de kater liep ze naar buiten, maar ze hield genoeg afstand tussen hun zodat het niet al te vriendschappelijk over zou komen. Ook al had de kater zijn woord aan haar gegeven en waren ze een soort van vrienden geworden, toch wist de poes nog altijd niet wat ze van hem moest denken. Net toen ze haar blik op de kater gericht had knipoogde hij naar haar en als antwoord rolde ze haar ogen, maar een kleine glimlach speelde zich onbewust toch om haar lippen en ze kon zweren dat haar hartslag even versnelde. Ze weet het aan het feit dat ze wist dat Everstar haar als Apprentice ging benoemen en aandachtig luisterde ze naar wie haar mentor werd. Crosskit werd benoemd als Crosspaw en kreeg Barksound als mentor. Crashkit snoof een tikkeltje jaloers, maar rechtte fier haar borst toen ze ook haar naam hoorde. Uiteraard was het gewoon ‘paw’ dat achter haar naam werd geplakt, maar kreeg ze Slatebreath als mentor toegewezen. Ze wist dat het een iets oudere poes was. Oud wilde zeggen meer ervaring, toch? Het zal wel. Het maakte haar voor de rest ook niet zo veel uit, als ze maar getraind werd. Ze kwam voorbij Crosspaw gelopen toen ze naar Slatebreath wilde gaan en haar staart ging kort langs zijn flank. ‘Gefeliciteerd,’ fluisterde ze hem toe en haar zwartgevlekte ogen keken hem even kort aan, maar daarna richtte ze haar aandacht weer naar voren tot ze uiteindelijk bij Slatebreath stond. ‘Wanneer moet ik er zijn?’ vroeg ze lichtelijk verveeld, maar voornamelijk proberend om haar opwinding te verbergen.