Pain is only relevant if it still hurts

Zijn borstkas begon eindelijk tekens van heling te vertonen en daarom had hij besloten om zijn taken terug op zich te pakken. Hij kon Mistpaw niet blijven belasten, zeker niet nu ze zelf met haar verwondde oog zat. Wanneer hij ademhaalde deed het soms pijn, afgezien het feit dat ze borstkas dan op en neer rees. Maar voor de rest viel alles nog goed mee. Zijn helderblauwe ogen staarden enkele Bloodclanners vijandig aan. Hij had een hekel aan ze en zou ze 't liefst laten zien wie hier de baas was. Zijn nagels boorden zich in de grond en met een ruk wendde hij zijn kop van het tweetal af. Hij moest nu zijn krachten sparen voor als Claw het nog eens in zijn kop haalde om zijn Clangenoten aan te vallen. Hij voelde een zekere verantwoordelijkheid om het op te nemen voor de rest. Misschien door het feit dat Silverstar zijn voormalige mentor was en hij nu gevangen werd gehouden. Zijn poten jeukten om een zoektocht naar hem te starten maar hij wist dat er niets was dat Claw ontging. En zo'n grote actie zou dus zeker wel tot zijn oren komen.