(CLAN EVENT) hola bitches, daddy's home

Een kleine grijns speelde rond zijn lippen toen hij zich tussen de van riet gemaakte kampwand wurmde. De geur van RiverClan en vis drong meteen zijn neusgaten binnen. Hij kon zich er wat bij voorstellen dat RiverClan erom bekend stond redelijk te stinken voor buitenstaanders. Natte vachten en een sterke vis geur. Hij voelde hoe er enkele verbaasde en minachtende blikken op hem geworpen werden, maar de massieve kater trok zich daar vrij weinig van aan. Hij wist waarvoor hij hier gekomen was en wie hij wilde spreken en zien.

(clan event met toestemming van bitterbobba.)

the thunder trembles when I s p e a k

butterstar

I'm bulletproof,
nothing to lose

Eenmaal gerust en genezen van het verliezen van haar eerste leven was zij met haar kittens ingetrokken in de leaders den waar ze samen met Creamyfrost alles zo warm mogenlijk had gemaakt voor de nieuwste Riverclan leden. Hierdoor was ze ook langzaam maar zeker van de schock bekomen dat ze werkelijk kittens had gehad en lag nu rustig de kleine wondertjes schoon te likken. Haar laatste kitten, de kleine flame point had ze geen naam kunnen geven voor ze haar leven verloor maar nu was de kleine omgedoopt tot Puppykit. Het was een schitterend nest en Butter kon niets anders dan trots zijn. Toen ze echter haar naam hoorde duwde ze zichzelf omhoog en stopte haar kittens wat extra toe met het warme mos voor ze uit haar den liep. Even leek haar hart stil te staan en staarde ze recht in de groene ogen van haar vader. Langzaam maar zeker werd haar blik donker. "Criedwolves. Wat zoek je hier.." Sprak ze koeltjes haar vader aanstarend. Bedenkend dat hij geen idee had dat zij leader was..

You shoot me down
but I won't fall

Hij keek naar het aantal papaverzaadjes die nog onder zijn nest lagen met een kleine frons in zijn voorhoofd. Het enige waar hij zich de laatste tijd echt nog zorgen over maakte was hoeveel zaadjes hij nog had om te kunnen slapen. Zijn vacht was te dun voor de tijd van het jaar en dof en zijn spiermassa was ook afgenomen. Er waren katten die hem er wel op aanspraken, maar zolang hij zelf niet het probleem zag kon hij niet geholpen worden. Hij had net zijn tante geholpen en was pas net weer terug in de warrior den om haar even alleen te laten met haar kittens. Helaas was het al snel gedaan met de rust, verrast keek hij op toen een rogue geur zijn zintuigen prikkelde. Nee hè, niet weer schoot er door zijn kop. Zijn nekharen stonden overeind terwijl hij behoedzaam de den uitliep. Hij hoefde niet lang te zoeken voordat hij de vreemde kater zag die recht voor Butterstar stond. Snel liep hij naar zijn tante toe en ging beschermend naast haar staan. “Wie is dit?” Hij was te laat gekomen om gehoord te hebben wat Butterstar tegen de rogue kater had gezegd. De blik in zijn lichtblauwe ogen was strak op de vreemde kat gericht, maar in zijn ooghoek hield hij zijn tante in de gaten.

Een vreemde geur, de geur van een rogue. Meteen lagen haar oren in d'r nek, terwijl ze haar witte kop buiten haar den stak. Wat was hier allemaal aan de hand? Ze zag Butterstar al staan en Creamyfrost kwam uit de Warrior Den zetten. Haar blauwe ogen bleven hangen op haar flame point vriend en ze slikte moeizaam. Hij begon er steeds slechter uit te zien. Zodadelijk moest ze hem toch echt even gaan vragen om met haar mee te komen, ze moest hem eens goed onderzoeken en uithoren, dit ging de verkeerde kant op. Toch richtte ze haar ogen op Butterstar en de oudere kater die voor haar stond. De witte kattin kwam overeind uit haar den en liep in de richting van haar twee clangenoten. Ze ging iets achter Butterstar staan, zodat ze een goede kijk kon krijgen op de oudere kater. Nog net hoorde ze de naam Criedwolves horen, een naam die voor haar onbekend was. "Wat is er aan de hand?" vroeg ze aan de katten om haar heen.

Een vreemd en iet wat schokkend gevoel liet zijn snorharen kort trillen bij het horen van die naam. Criedwolves. Een naam die hij in geen manen meer had horen vallen. Ondanks dat hij even off-guard bij het horen van die woorden herpakte hij zich snel. Bij het zien arriveren van een jongere kater snoof hij even minachtend. Zag eruit als een scharminkel. Als iedereen zich hier zo verzorgde was de Clan flink achteruit gegaan na zijn vertrek. Hij wierp de kater even een waarschuwende blik toe voor hij zich weer richtte op Butterbell. ''Je hebt me het zoekwerk al bespaard, liefje.'' Antwoordde hij kalm, de kleine, witte poes die het schouwspel ook was komen bekijken negerend. Zij zou niet echt een bedreiging vormen.

the thunder trembles when I s p e a k

butterstar

I'm bulletproof,
nothing to lose

Langzaam werd haar blik alleen maar donkerder en donkerder en deed ze een beschermende pas voor Creamyfrost zodra ze haar vaders ogen op hem gericht zag. Ze hielt haar staart op voor Honeyscent en snoof zacht. Zijn woorden lieten haar haar tanden op elkaar bijten maar ze besloot zich eerst tot Creamy te wenden haar blik indringend hem weg willen hebbend van deze plek. "Creamyfrost. Kan jij even kijken of Secretvoice er is?" Mompelde ze koeltjes doelend op het feit dat ze hem naar haar den wou hebben en bij haar kittens wou voor deze naar buiten stormde. Langzaam draaide ze haar hoofd terug koel en gecollecteerd. Zeker wetend dat ze geen foutte beweging maakte. "Welk zoek werk vader.."

You shoot me down
but I won't fall

Opnieuw speelde er een kleine grijns rond zijn lippen. Hij had lang getwijfeld, maar besloten zijn dochters het nieuws toch te vertellen. De rode kater had verwacht eerst een grote zoektocht af te moeten leggen, maar tot zijn verbazing was dat enorm meegevallen. ''Naar jou, wie zou ik hier anders moeten bezoeken?'' Hij liet zijn blik kort over de open plek glijden. "Ik wil jou en Lovefeather graag even onder zes ogen spreken." Hij knikte even met zijn hoofd richting de witte poes om duidelijk te maken dat hij Love en Butter echt even alleen wilde hebben.

the thunder trembles when I s p e a k

Iemand wist haar weer eens uit haar slaap te halen. Het was deze keer echter geen apprentice zijn zijn mentor kwam zoeken, maar een warrior die de den uit sprintte. Silver richtte haar kopje wat verward op en liet haar blik naar buiten gaan, waar ze al snel een onbekende rosse vacht tussen de clankatten zag staan. De wind bracht al snel het antwoord op haar onuitgesproken vraag. Haar oren schoven direct in haar nek, waarna ze zichzelf direct rechttrok en richting de groep katten liep die zich ondertussen verzameld hadden rond Butterstar en de rogue. Ze was net op tijd bij het duo om een belangrijke zin op te vangen. "Welk zoek werk vader.." Vader?! Wat wilde deze rogue van haar? En hoe was hij in Starclansnaam het kamp binnen gedrongen. Silvercloud nam alvast geen ontspannen houding aan, maar liet haar kop automatisch wat zakken waarna ze kort blies. Vader van Butter of niet, rogues waren voor geen haar te vertrouwen.

_{Er was rumoer ontstaan in het kamp en het was Panther niet ontgaan; hij zat immers saai in de Medicine Cat den en had niets te doen. Hij kwam overeind en het deed al veel minder pijn dan eerst om deze beweging te maken. De wonden in zijn flank waren nu ongeveer wel genezen en op zijn rug zat een mooie, dikke korst - dat was goed, als hij de Medicine Cats moest geloven. Genoeg redenen dus om is een kijkje te nemen. Hij stapte de den uit, en ondanks dat er een inbreker in hun kamp was - wat hij nog niet door had - was het eerste dat hij zag Silvercloud. Hij zag haar opgezette vacht en de oortjes die in haar nek lagen, dus werd hij meteen gealarmeerd. Wat was er aan de hand? De grijze warrior keek om zich heen. Zijn ogen landen op een vreemde kater die hij nooit eerder gezien had. Hij opende zijn bek en snoof de geur binnen - rogue. Wat deed 'tie hier? Met een dreigende houding trippelde hij naar Silver toe. Hij ging een beetje beschermend voor haar staan. Oh, die kater moest niet proberen om aan zijn meisje te komen, want dan? Dan zouden er klappen vallen, en het zou eindigen met de andere kat dood.}

Hij was dan wel de weg kwijt, maar hij was niet dom. Hij had dondersgoed door dat zijn tante hem daar graag weg wilde hebben toen ze vroeg of hij wilde kijken of Secretvoice er was. Toch knikte hij om haar gerust te stellen. Ze wilde vast dat hij de kittens in haar den hield en dat kon hij beter doen dan hier een beetje nutteloos te blijven staan. Er kwamen al meer warriors bij die in een betere conditie waren om Butterstar te beschermen, al vond hij zelf dat hij dat ook best wel kon. Hij draaide zich al om toen zijn tante opeens vader zei, meteen verstijfde hij op de plek. Hij knipperde een paar keer met zijn ogen terwijl hij probeerde dat woordje te verwerken. Toen die rogue zijn moeders naam noemde draaide hij zich met een ruk weer terug. “Mijn moeder is dood.” Snauwde hij terwijl zijn ogen even vol verdriet opflikkerden. “Al heel lang.” Fluisterde hij er bijna onhoorbaar achteraan. “Ga niet alleen met hem mee tante.” Zei hij in haar oor voordat hij weg ging. Hij vertrouwde rogue’s niet en deze dus ook niet en die houding van die kater stond hem helemaal niet aan. Al werd hem wel duidelijk wie ze voor hen hadden als het waar was wat Butterstar zei was deze kater zijn opa. Zijn schouders waren gezakt terwijl hij naar Honeyscent liep. “Honey?” Zei hij zacht maar dwingend. Hij wilde haar daar niet hebben. Hij knikte veelbetekend naar de den van zijn tante in de hoop dat ze hem ging helpen met de kittens. Toen liep hij verder naar zijn tantes den om midden in de ingang te gaan zitten zodat de kittens niet langs hem heen konden glippen. “Hallo jongens.” Zei hij zo opgewekt mogelijk.

De kleine flame-point kitten lag net lekker tegen haar moeder aan toen die opstond en weg ging. Puppykit vond dit dus echt niet kunnen! Ow ja, ze had pas geleden haar naam gekregen, Puppykit. Ze was heel blij met haar naam, een geweldige naam voor een geweldige kitten. Maar nu ging het om het feit dat haar moeder weg was. Klagend begon ze te piepen. Ze moest aandacht krijgen. En haar broer en zussen lagen ook in de weg. Ze begon een beetje weg te kruipen van haar zussen en broer, ze wilde gewoon even wat privacy, was dat teveel gevraagd? Opeens hoorde ze een stem. “Hallo jongens." zei de stem opgewekt. Jongens?! Noemde hij haar nou een jongen?! Meteen liet ze een harde, afkeurende piep horen. Ze was dus echt geen jongen! Boos begon ze te kruipen in de richting van de stem. Helaas stond er iets in de weg, iets groots en tegelijk ook best zachts. Wacht, was dit het ding dat haar een jongen noemde? Boos probeerde ze het ding te slaan, wat niet echt lukte aangezien ze nog niks kon zien...

Tag: Creamyfrost :p

Haar blauwe ogen schoten open van de shock die er door haar lichaam stroomde. Hoe hij de naam van Lovefeather uitsprak. Een naam die hij nooit had uitgesproken. Tenminste nooit op zon normale manier. Het liet haar trillen op haar op haar benen. En voor ze antwoord kon geven was het haar neefje die sprak voor hen. Ze liet haar hoofd heel even hangen. Dit allemaal elk woord dat opnieuw naar haar hoofd werd gegooid over Lovefeather en dood was gewoon teveel voor haar en ze duwde haar nagels de grond in. "Daarnaast alles dat je zou willen zeggen kan je uitspreken voor mijn clan vader." Mompelde ze koel en staarde haar vader recht aan haar hart in haar keel negerend.

Hij wachtte geduldig tot zijn dochter de rest zou wegsturen, de stinkende katten hun neus in zijn zaken kwamen steken negerend. In plaats van te gehoorzamen draaide de verfomfaaide kater die zich zojuist had omgedraaid om weg te gaan, zich om. De opeens gebroken blik in zijn ogen interesseerde Luvon, en de rode kater trok afwachtend een wenkbrauw omhoog. De woorden die het scharminkeltje uitsprak waren echter niet de woorden die hij verwacht had. Mijn moeder en dood. Zijn blik gleed oprecht geïnteresseerd naar die van zijn dochter, maar die leek zijn woorden enkel te bevestigen. De woorden moesten nog even tot hem doordringen, maar gezien zijn dochter tegenspraak vertoonde gaf hij dat geen tijd. ''Ik wilde je niet voor schut zetten voor je visvreters, maar als jij je vader niet wilt gehoorzamen dan zij het zo.'' Hij kneep zijn ogen tot spleetjes en boorde zijn gifgroene blik in die van de flamepoint. ''Jij en Lovefeather zijn niet de enige met mijn bloed. Een zekere kater die de naam 'Whitelion' draagt, is jullie halfbroer.'' Met nog steeds dezelfde strakke blik liet hij zich in een iets comfortabelere houding zakken en sloeg zijn pluizige, maar klitterige staart over zijn poten.

the thunder trembles when I s p e a k

LIONPAW

Maybe we can bribe the clanleader!
No, that won't work, she has a clan.

Slaperig opende de leerling zijn oogjes. De heisa die was ontstaan in het kamp had hem uit zijn slaap gewekt. Gapend stond het katertje op en rekte zich uit. Na een snelle wasbeurt stapte hij zijn hol uit richting de kleine menigte katten die zich hadden verzameld. Tegenover hen stond een vreemde, rode kater met een geklitte vacht en gifgroene, niet vriendelijk uitziende blik. Hij rook vreemd, niet zoals de rest van de Clan. Zonder pardon wurmde hij zich tussen de menigte door richting Butterstar en ging naast de leider zitten. Vragend staarde hij de vreemde kater aan. "Wie ben jij?" vroeg het katertje nieuwsgierig, zijn kop een beetje scheef houdend. "Bent u en vriend van Butterstar?" Het leek er op dat ze elkaar kende.

(CLAN EVENT) hola bitches, daddy's home 1Sk1ZOe

Futuresong

Tag; All

De Deputy snoof toen ze allemaal geluiden hoorde in het kamp en keek kort naar haar kits. Ze lagen vredig te slapen dus zo rustig mogelijk stond ze op om haar nest uit te gaan. Future wou gaan lopen maar voor ze dat kon doen moest ze zich even uitrekken, het in de nursery liggen was werkelijk waar verschrikkelijk maar ze was zo blij met haar kleine kanjers. Verward keek ze naar de menigte toen ze een onbekend figuur zag die Butter duidelijk wel leek te kennen en zij ook hem. In een beweging stond ze stil toen ze de laatste woorden hoorde, die hij overduidelijk tegen de leider uitsprak. "Dit is een verdomd grapje." Zei ze, onbedoeld hard op en richtte haar blik schuin op de grond. Ze perste haar lippen op elkaar en stampte met haar rechter poot op de grond.

Sheet door Cricket van Kickstart

De grond leek onder haar poten weg te vallen en haar mond dropte open starend naar haar vader. Dit moest een of andere smerige grap zijn die die klote kater van een Whitelion bedacht had. Ze haatte dat best met heel haar hart het was een vieze laaglevende.. Broer van haar.. De blik in haar vaders ogen sprak duizenden woorden en ze wist dat hij de waarheid was. "Was dat alles wat je kwam zeggen?" Mompelde ze haar koelte bewarend tegenover de kater. "Want dan moet ik je toch echt verzoeken om je poten als de bliksem uit mijn territorium en mijn clan te halen. Vader." Het laatste woord siste ze koelbloedig haar nagels uit hun vliezen halend en staarde haar vader recht aan.

Gelijk toen ze merkte hoe haar vriendin haar blik veranderde ging ze naast haar flank staan, ze zou altijd haar steunen welke keuze ze ook zou maken. Na haar woorden sloeg ook zij haar nagels uit en grauwde naar de kater die ze nog haar vader durfde te noemen. Dat scharminkel van een dubbelganger van haarzelf dat in de Windclan rondliep noemde ze toch zeker ook niet haar... Familie.

Hij keek naar beneden toen iets tegen zijn poot aanstootte. Hij glimlachte toen hij zag dat het Puppykit was. “Hallo meisje.” Zei hij zachtjes terwijl hij haar bij haar nekvel pakte. Hij stond op en bracht haar terug naar het nest. “Blijf maar lekker dicht bij je siblings liggen. Mama komt straks terug.” Vervolgde hij terwijl hij haar een lik over haar kopje gaf. “Het komt wel goed.” Hij wist niet precies of hij dat zij om haar gerust te stellen of om zichzelf gerust te stellen. Ondertussen maalden zijn hersenen onophoudelijk door. Was dat echt zijn opa en waarom deed hij dan zo raar, waarom was hij rogue? Allemaal vragen spookten door zijn kop en hij dwong zichzelf rustig te blijven. Hij was behoorlijk labiel de laatste tijd en kon soms zomaar opeens doordraven.

“Hallo meisje.” zei de stem. Puppykit kreeg een tevreden grijnsje op haar gezicht. Dat klonk al beter. Toen ze bij haar nekvel werd gepakt en opgetild werd liet ze een afkeurende piep horen. Ze wist niet precies waar ze naar toe werd gebracht, maar daar kwam ze al snel achter. Toen ze werd neer gezet voelde ze het zachte mos van haar nest onder haar pootjes en ze voelde een van haar siblings. Te gek was ze dat hele eind voor niks gekropen! “Blijf maar lekker dicht bij je siblings liggen. Mama komt straks terug.” zei de stem en hij gaf haar een lik over haar hoofdje. De lik over haar hoofdje beviel Puppykit wel, veder luisterde ze niet echt want eindelijk kreeg ze de aandacht die ze verdiende. "Het komt wel goed" vervolgde de stem. Puppykit vroeg zich af wat er goed kwam. Wacht! Was er iets aan de hand zonder dat zij het wist?! Ach ja, het was waarschijnlijk toch niet zo interessant. Puppykit draaide even rond in haar nest, maar ze kon geen goed plekje vinden. Toen dacht ze aan de zachte vacht van de stem. Ze kroop in de richting van de stem en voelde al snel zijn zachte vacht. Vervolgens kroop ze tussen zijn voorpoten en ging liggen. Toen ze eenmaal lekker lag snorde ze tevreden en langzaam viel ze in slaap.

Tag: Creamyfrost

Honeyscent's oren bewogen eventjes, voordat ze een laatste blik liet vallen op de vreemde kater, waarna ze Creamyfrost volgde naar de Leaders Den. Ze snapte wel waarom Butterstar haar neefje er niet bij wilde hebben en ook wel waarom Creamyfrost háár er niet bij wilde hebben, maar dat betekende niet dat ze zo maar over zich heen zou lopen. Ze beet eventjes op haar lip, terwijl ze de Leaders den in liep en ging zitten. Rustig keek ze toe hoe Creamyfrost de kittens tot rust begon te baren en draaide zich eventjes om. Vanaf hier kon ze net niet zien wat er buiten gaande was en ze kon het ook net niet horen. Ze zuchtte zachtjes. "Wat denk je dat er gaat gebeuren?" vroeg ze voorzichtig aan haar vriend, terwijl haar keurende blik over de kittens gleed.

Onderwerp: Re: (CLAN EVENT) hola bitches, daddy's home