(CLAN EVENT) hola bitches, daddy's home

Waarom was er altijd gedoe als hij net op jacht was? De indringende geur van rogue bij het camp hade hem geen moment laten nadenken en hij was zo vlug mogelijk naar binnen gegaan. Een vreemde kater stond bij Butterstar en de twee leken ergens over te praten. Hoewel er spanning was, leek er geen gevaar te zijn op het moment. Hij besloot van afstand te kijken naar het gedoe, in staat om aan te vallen als dat moest. Lynxfang legde zijn oren in zijn nek, aantonend dat hij een risico kon zijn als hij moest. Even liet hij zijn groene ogen glijden naar de katten die ook toekeken, wat de meeste wel waren. Toen hij Panthergrowl en Silvercloud zag voelde hij een rare pijnlijke steek. Toch was hij wel blij dat Panthergrowl haar wou beschermen, maar hij vond het niet fantastisch. Lynx wendde zijn blik weer af en keek weer naar het tafereel. Butterstar was duidelijk niet blij met het bezoek.

De reactie die de flamepoint had was er een die hij verwachtte. Ondanks dat ze het niet toonde, wist hij dat het haar geraakt, geschokt had, of allebei. Geduldig wachtte de kater op een antwoord. Aan de katten die aan de zijlijn stonden en het tafreel bekeken schonk hij weinig aandacht. Hij kwam hier niet om te vechten, de stelen of geweld te plegen. Zolang hij ze geen reden gaf zou de Clan hem niet aanvallen, dat wist hij al te goed.
Uiteindelijk kreeg zijn dochter er een gemompeld antwoord uit, vervolgd door gesis. De kater zwiepte zijn geklitte staart, maar veranderde zijn strenge blik naar de flamepoint niet. De woorden mijn Clan en mijn territorium waren hem zeker niet ontgaan. Dat kon maar één ding betekenen: Butterbell was omgetoverd tot Butterstar. Dit verklaarde ook waarom de hele Clan er meteen zo'n gedoe van maakte en iedereen zich er mee kwam bemoeien. ''Heb je me nu niet verstaan, of probeer je er nu over heen te mauwen om niet voor het blok te staan voor je-'' de kater stopte even om zijn blik over het publiek te laten glijden voor hij zijn zin afmaakte. ''-onderdanen.'' Hij wist dat hij nu blufte. Hij wist niet eens zeker of zijn dochter wel degelijk de nieuwe RiverClan leider was, maar daar zou hij nu vast snel achter komen.

the thunder trembles when I s p e a k

Haar blauwe ogen vernauwde zich langzaam terwijl ze haar borst hoger ophief en haar vader recht aanstaarde. Hoewel ze nog altijd trilde onder de klank van zijn stem wist ze zichzelf sterker te houden. Ze kon het niet toelaten. ZE kon niet zwak worden onder zijn blik. "Ik hoorde je prima Criedwolves." Mompelde ze ijskoud en staarde hem recht aan. "Was dat alles wat je wou zeggen? Want het boeit me absoluut niet dat een windclan deputy mijn half broer is omdat jij jouw hormonen niet onder controle hebt kunnen houden." Mompelde hij droogjes en draaide zijn hoofd weg van hem over haar clan kijkend. "Is er een andere rede waarom je River Clan betreed..?"

Hij kon een glimlach niet onderdrukken toen Puppykit tegen hem aan in slaap viel. Hij keek op naar Honey toen ze vroeg wat er ging gebeuren. Even was hij vergeten wat er allemaal gaande was, maar die vraag bracht alles weer terug. De glimlach verdween en hij beet even op zijn onderlip. “Ik weet het niet Honey. Ik snap er helemaal niets meer van. Als het waar is wat hij zegt…” Zijn stem stokte even in zijn keel terwijl hij ontkennend zijn kop schudde. “Dan is hij mijn opa, maar dat kan niet want hij is rogue.” Vervolgde hij resoluut. Alsof daar ook maar enige logica in zat. Hij wilde het niet weten, zijn opa was niet zo’n zwerfkat die hem elke keer als hij ze tegenkwam probeerde te vermoorden, dat kon niet. Nee, hij had zijn opa als een groots warior voorgesteld die gestorven was door ouderdom, maar hoeveel wist hij eigenlijk over die kater? Zijn moeder had het nooit over haar ouders gehad en Butterstar had hij er ook nooit over gehoord. Hadden ze iets voor hem achtergehouden, misschien wel om hem te beschermen… Hij slikte en keek naar Puppykit. Het kon gewoon niet.

Tag: Honeyscent & Puppykit

Featherkit werd wakker van heel veel pratende katten. Ze begreep niet goed wat er aan de hand was, en liep naar buiten. Een hoest verliet haar mond en ze liep naar de eerste kat die ze zag. "Hallo, grote gekke vreemde," begon ze ongegeneerd. "Wat is er aan de hand?" Ze keek rond en zag Butterstar praten met een rosse kater. Hij rook niet naar Riverclan. Hij stonk een beetje. Ze hoestte nog eens en haar keel leek in brand te staan. Ze had plotseling zo'n vreselijke dorst, iets om haar verbrandde keel terug normaal te krijgen. De kitten keek naar de kat voor haar en fronste. Ze werd steeds nieuwsgieriger naar wat er gaande was. Zoveel katten had ze nog nooit bijeen gezien. En niemand leek echt vrolijk, hun gezichten stonden allemaal nors. Ze hoestte nog eens, harder nu. Haar vel bibberde hard van de koude. Sinds wanneer was het zo koud geworden? Net had ze het nog lekker warm gehad.

Een andere reden? Die was er zeker. Wat ze niet wist was dat hij hier was om te doen wat hij al veel eerder voor ogen had; de macht overnemen. De massieve kater was geen genie, maar dom was hij zeker niet. Hij wist dat hij RiverClan op een of andere manier weer binnen moest komen, en zijn dochter inpalmen was een goede start. Zeker nu zij de leiding had.
Net toen hij wilde antwoorden hoorde hij het gepiep dat van een lapjes kitten leek te komen. Zoals gewoonlijk was hij van plan er geen aandacht aan te spenderen, maar nu kon deze kitten hem nog wel eens goed van pas komen. Al was het maar voor een kleine act. ''Ja, er is zeker nog een andere reden.'' sprak de kater op een iets minder felle toon dan eerder. Hij probeerde zo neutraal mogelijk te klinken. ''Daarvoor zou ik je graag onder vier ogen spreken.'' Hij wierp zijn blik op de rillende lapjes kitten. ''Nadat je hebt gezorgd dat deze kitten hier niet doodvriest. Ik kan zien dat je Clan het verse kroost goed kan gebruiken.'' Hij versmalde zijn ogen en keek haar streng aan.

Haar diep blauwe ogen bleven op die van haar vader hangen. De kou rond haar hart sijpelde langzaam verder door haar lichaam terwijl alles om haar heen weg leek te vallen. Alles wat voor haar even belangrijk leek te zijn was de rode kater voor haar neus. Het wezen dat haar gemaakt had tot wie zij vandaag de dag was. Diep haalde ze adem en knikte haar staart slaand naar de plaats waar normaal de apprentices hun dag met elkaar doornamen. Ver van haar den weg. Nadat ze Featherkit met een zachte duw richting de nursery had gebracht en een queen aan had geknikt dat die de kitten mee moest nemen vervolgde ze haar weg naar waar haar vader zou wachten. Langzaam ging ze zitten en staarde de kater recht aan. "Vertel.." Mompelde ze droog en keek hem recht aan. "Wat is er wat je met me wil delen.. Vader."

-Alleen Luvon mag nu reageren tot er gezegd wordt dat anderen weer mogen.

Opgelucht stapte hij naar de plaats waar hij zijn dochter onder vier ogen zou spreken en zijn voorstel in zou dienen. Even was hij bang dat ze hem direct weg zou sturen, maat dat was gelukkig niet het geval. Al snel kwam de flamepoint zijn kant op na het onder handen nemen van de door hem opgemerkte kitten. "Delen is niet het juiste woord," begon de rode kater. "Ik wil je een voorstel doen." Zijn stem was nu minder fel en voor zijn doen redelijk kalm. "Ondanks dat je me al een tijd niet gezien heb, heb ik je in de gaten gehouden om te zien of alles wel goed ging. Ik heb dus ook het conflict met de dassen en WindClan meegekregen." Hij zwiepte even met zijn pluizige staart en verlaagde zijn volume. "In het Rogue territorium heb ik geruchten gehoord over een wraak actie van de WindClan. Wie weet halen ze zelfs ThunderClan over hen te helpen." Het was maar goed dat hij een prima acteur was en zijn nep geruchten goed over kon brengen. "Daarom wil ik aanbieden mezelf weer bij RiverClan te voegen tot we zeker weten dat de WindClan zich gedeisd houdt. Je weet dat ik een aanwinst zou zijn voor meerdere patrouilles en grenscontroles, en al helemaal voor de strijd." De littekens op zijn flanken en zijn gezicht zeiden genoeg. Hij wist van zichzelf dat hij een sterkte krijger was met veel ervaring, dat kwam nu zeker goed van pas.

Langzaam vernauwde de leader haar diep blauwe ogen de woorden van haar vader aanhorend. Ze kon niet ontkennen dat ook zij had lopen piekeren over wat Windclan hun terug kon doen. Een samenwerking met Thunderclan had ook door haar hoofd gespeeld en momenteel zaten ze inderdaad in een zwakke positie. De leader en diens deputy waren beide net bevallen van kittens. Bladkaal was op komst en ze hadden gebied weggegeven aan Shadowclan. Het kon zwak lijken in het oog van de twee andere clans. Een nieuwe warrior er bij.. Een waarvan ze wist hoe sterk hij was.. Het zou niet bepaald slecht zijn.. Maar om een rogue opnieuw op te nemen in haar clan al was het maar voor even. Was dat het beeld wat ze wou? Langzaam staarde ze op naar de hemel. Haar blauwe ogen even gevult met zorgen terwijl ze diep adem haalde. "Je hebt Riverclan verlaten.. Je hebt ons allemaal verlaten en nu kom je opnieuw terug? Waarom zou ik je in Riverclan opnemen.. Je was behoorlijk zeker van je zaak toen je je clan in de steek liet nietwaar..?"

Bij haar woorden flitste de beelden van zijn overleden partner en de met bloed bedekte kitten door zijn hoofd. Snel schudde hij de beelden van zijn netvlies af en focuste zich weer op waar hij nu mee bezig was. "Dat klopt, maar je bent en blijft mijn dochter. Je draagt mijn bloed met je mee." Hij krulde zijn staart rond zijn poten. "Ik neem aan dat je weet hoe het is je eigen kittens te hebben en deze te willen beschermen, al heb je in het verleden verkeerde keuzes gemaakt." Hij liet zijn blik kort over het kamp glijden. "Daarbij heb ik nooit iets gedaan om RiverClan tegen te werken of te vernederen. Ik ben er enkel weggegaan voor mezelf, en nu voel ik dat het mijn taak is terug te komen om jou en de Clan te beschermen."

De blik in haar ogen gaf niets weer terwijl ze de rode kater aanstaarde. Zijn woorden kwamen hard aan. Als een kogel die haar huid wist te doorboren en haar op de grond liet zakken van de pijn. Kon ze hem vertrouwen? Had Lovefeather haar niet een waarschuwing gegeven.. Moest ze dit wezen vertrouwen, degene die haar had opgevoed, degene die haar had getrained. Ze had alles aan hem te danken.. En dat betekende dat ze hem nu wel moest vertrouwen. Dat verdiende hij.. Nietwaar? Langzaam sloeg ze haar ogen neer terwijl ze diep adem haalde en langzaam knikte. "Je hebt een maan de tijd om jezelf te bewijzen als een volwaardig Riverclan warrior Criedwolves. Bewijs je jezelf niet.. Zal er geen plaats meer zijn waar jij veilig je zielige leventje zal kunnen leven begrepen." Stil staarde ze de kater aan voor ze langs hem heen schoot en haar rots op sprong de katten om haar heen aanstarend. "Katten van Riverclan. Criedwolves heeft mij gevraagd of hij opnieuw opgenomen mag worden in Riverclan. Iedereen weet dat hij manenlang een eervolle en trouwe warrior is geweest en met Bladkaal voor de deur heb ik besloten om hem een maan lang detijd te geven om zichzelf te bewijzen." Met strakke ogen keek ze haar clan aan. "Ik verwacht dat jullie allemaal hem met hetzelfde respect zullen behandelen als jullie elkaar behandelen. Ik verwacht geen tegenspraak!" Met luide woorden eindigde ze haar zinnen en sprong opnieuw van de rots af en wachtte op de rode kater.

-iedereen mag weer reageren

Als antwoord knikte hij zijn dochter toe en zag hoe ze langs hem heen schoot de rots op. De mededeling toverde een grijns op zijn gezicht. Het was hem, zoals verwacht, gelukt. Toen de flamepoint weer van de rots sprong stapte hij naar haar toe. "Ik denk dat ik mijn oude naam weer kan aannemen?" De naam riep zeker een hoop herrineringen op die de kater in het diepst van zijn geheugen begraven had, maar het resultaat zou het allemaal waard zijn. Nu nog het vertrouwen van de hele Clan zien te winnen. Gezien hij zo ver gekomen was lukte hem dat ook wel, dat wist hij zeker.

De Apprentice had alles aangehoord vanuit een hoekje van het kamp, een zwaar ontevreden blik op haar gezicht. Ze staarde naar de rosse kater die de vader van haar Clanleider bleek te zijn. Kennelijk was hij nog welkom, zelfs nadat hij het Clanleven had afgezworen. Sage wist dat zij zelf nooit die voorkeursbehandeling zou krijgen, hoe kon het ook anders, dit was Butterstar's vader. Toch maakte het haar boos, in haar ogen was het misbruik van macht. Het was tegen de Warrior Code. Sage mocht niet eens vrienden zijn met een rogue, laat staan dat ze er één het Clanterritorium op mocht brengen. "Ik verwacht dat jullie allemaal hem met hetzelfde respect zullen behandelen als jullie elkaar behandelen. Ik verwacht geen tegenspraak!" hoorde Sage de flamepoint poes zeggen, en Sage keek de kattin verontwaardigd aan. Geen tegenspraak, deze Clan kon op dit moment niet meer op een dictatuur lijken dan nu. De grijsbruine tabby hield zich ondanks haar woede maar wijselijk stil. Vanaf nu zou ze zich van Butterstar's regels ook niks meer aantrekken, als de poes toch geen zicht meer had op de Warrior Code.

Het kleine flame-point poesje probeerde te slapen, maar dat ging nogal moeilijk aangezien haar oom en een onbekende kattin genaamd Honeynogwat heel de tijd aan het praten waren. Daarom besloot Puppykit om te ontsnappen. Ze kroop snel tussen de poten van haar oom door trippelde en naar buiten. Daar waren veel katten bij elkaar. Was er soms een feestje bezig? Dan was zij vast de ere gast! Vrolijk trippelde de kleine kitten naar haar moeder toe. "Mama, is dit een feestje voor mij?" vroeg ze nieuwsgierig. Al wist ze het antwoord al wel, natuurlijk was dit een feestje voor haar. Ze draaide zich om en zag daar een kater staan die veel littekens op zijn lijf had. Keurend bekeek ze de kater van top tot teen. Het duurde niet lang voordat ze tot de conclusie was gekomen dat de kater lelijk was. "Mama, wat doet die lelijke kat op mijn feestje?" vroeg ze terwijl ze de kater afkeurend aankeek. Tja, zo was Puppykit. Ze was niet bang om haar mening tegeven en al helemaal niet als het over iemands uiterlijk ging. Uiterlijk was toch het belangrijkste?

Tag: Butterstar, Luvon, Creamyfrost en Honeyscent.
P.s.: Let niet op Puppy's hardheid ^^"

Onderwerp: Re: (CLAN EVENT) hola bitches, daddy's home