Frozen prey

Silvercloud liep voorbij de prooistapel. De laatste tijd was het behoorlijk koud geworden en met die koude nam de prooi ook zienderogen af. Ondanks deze barre tijd vond Silvercloud dat ze er nog heel goed uitzag, tegenover de andere katten. Daarom had ze zich voorgenomen om een paar dagen alleen maar kleine muisjes te eten. Dit had ze ondertussen al langer volgehouden dan een paar dagen, maar toch zag haar buik er net hetzelfde uit zoals in Greenleaf. Ze had amper prooi aangeraakt. Straks dacht de clan dat ze nog stiekem tijdens de jacht at.

Eerst Creamy

Silvercloud schrok op uit haar gedachten en keek even wat beduusd naar de kater die plots voor haar stond. Haar blik veranderde echter al snel toen ze Creamy herkende. "Hi Creamyfrost." mauwde ze ter begroeting. Er schoot haar plots iets te binnen. Hij was meer bevriend met de Medicine cat en apprentice, misschien wist hij wel wat meer over bepaalde medische dingen. "Creamy, weet jij iets af van prooi die zorgt voor waanbeelden?" vroeg ze aan de kater. Misschien had ze wel een prooi gegeten die niet goed was geweest voor haar. Misschien was het gewoon een illusie dat ze zich wat voller voelde, ook al had ze helemaal niets gegeten.

Ze keek bedenkelijk voor zich uit toen hij zei dat hij het zelf niet kende en dat ze het beter aan Honey zelf kon vragen. Dat kon ze inderdaad wel eens zelf vragen. “Waarom vraag je dat?” Silver keek kort op bij het volgende dat de kater haar vroeg. "Waarom ik dat vraag?" mauwde ze kort. "Wel, omdat ik het gevoel heb dat ik alleen maar bij kom, terwijl al de anderen van de clan beginnen af te takelen door de koude." was haar verklaring. "Straks denkt Butterstar dat ik nog tijdens de jacht eet!" voegde ze er lichtelijk paniekerig aan toe. Haar ogen waren wat groter geworden. "Ik houd me altijd perfect aan de warrior-code." prevelde ze er nog achter.

“Maak je maar geen zorgen.” Er verscheen een klein glimlachje op haar snoetje bij wat hij allemaal zei om haar gerust te stellen en vervolgens kort zijn kopje tegen die van haar drukte. “Maar…” Bij het horen van dat woord richtte ze poes zich weer iets rechter. Kort liet ze haar blik over de kater gaan. Ze had wel door dat hij het koud had, ook al moest de ergste koude nog komen, maar voorlopig zei ze er maar niets over. “Maar, ben je misschien met een kater je weet wel.” Kort trok de poes wat twijfelachtig met haar oortjes. Oh. Wel, daar had ze zelfs helemaal niet over na gedacht. "Uhm," prevelde ze kort. "Misschien." was haar antwoord uiteindelijk. Moest ze wel over zoiets praten? Ondanks haar paniek van daarnet, waren er nu pretlichtjes te zien in haar ogen.

Haar oortjes schoten naar voren toen ze zag dat Creamy nogal onhandig recht sprong en zowat direct terug naar voren viel. "dat zou geweldig zijn," mauwde ze even enthousiast als hij. Even liet ze haar blik naar de vorst gaan die nog duidelijk te zien was. Ze was blij met de mogelijke zwangerschap, maar dit was niet bepaald de beste tijd voor zoiets. "Panther." snorde ze zachtjes. “Je moet dan wel goed blijven eten trouwens hoor.” Even schudde ze haar kopje. "Ik kan niet meer eten dan normaal. Er is gewoon niet genoeg prooi." Even was de poes stil. "Jij ziet er trouwens ook niet al te goed uit." mauwde ze vervolgens, verwijzend naar zijn ge-nies en zijn poging om zijn klappertanden te onderdrukken.