∆ I break your little bones [Zealspark/verwonden 1]

x

Verwonden Zealspark

Hij was het spuug zat met die vervelende kater, Zealspark moest nodig een lesje leren. Die grote bek van hem begon Claw mateloos te irriteren. Het was tijd dat de ThunderClan doorhad dat hij geen loze dreigementen uitsprak. Het moest maar eens duidelijk worden met wat voor katten ze te maken hadden en dat ze beter konden luisteren, anders werd het pijn lijden of de dood. De wonden die hij opgelopen had tijdens het gevecht waren nog zichtbaar en maakte hem angstaanjagend. Vooral door de blik in zijn groengele ogen, die vol pure haat stond en uitdagend rond keek. Hij was boven op de High Rocks gesprongen waar hij wachtte totdat Zealspark zou komen, aangezien ze dat afgesproken hadden. Toen hij de kater in beeld kreeg ontstond er een sarcastisch grijnsje om zijn lippen en hij keek over het kamp.

Toen galmde zijn stem over het kamp en verbrak de stilte. “Ik wil dat jullie allemaal komen kijken.” Zijn stem klonk vreemd neutraal en kalm. “Dan kunnen jullie allemaal zien wat er met stoute katten gebeurt.” Hij lachte schamper voordat hij van de steen afsprong en in de richting van Zealspark liep.

[Open voor ThunderClan en BloodClan]

Zijn grote gestalte bevond zich tussen de rest van de Thunderclanners die zich verzameld hadden. Zijn blauwe blik priemde zich fel in die van Claw die uitdagend op hem af kwam gelopen. Wat moest die bruut nu weer van hem? Instinctief spande de rood met witte kater zijn spieren aan en sloeg hij met zijn lange staart door de lucht. "Wat is er nu weer?" gromde hij, zijn ogen vernauwende terwijl hij zijn zilverkleurige nagels uit hun hulzen liet glijden. Iets zei hem dat dit niet goed ging aflopen. Maar voor wie wist hij niet. Sowieso, als Claw iets van plan was dan kon hij er zeker van zijn dat hij er niet zonder een paar missende stukken vacht vanaf kwam. Zealspark mocht er dan wel vredig uitzien, op bepaalde momenten was hij alles behalve dat. En dit was één van die momenten.

Nog een schampere lach verliet zijn bek terwijl hij onverstoorbaar op Zealspark af bleef lopen. “Ooh, jij weet dondersgoed waar dit over gaat.” Vervolgde hij kalm. “Blijkbaar ben ik niet duidelijk genoeg met woorden, dan moet het maar met daden.” Zijn groengele ogen fonkelden uitdagend terwijl ook hij zijn nagels uitsloeg terwijl hij voor de andere kater stilstond. Toen sprong hij plots naar voren en schoot zijn grote rechterklauw op de schouder van Zealspark af. “Als je meewerkt zal ik misschien iets voorzichtiger met je zijn.” Mauwde hij, maar de grijns om zijn lippen ontkrachte die woorden compleet. Zijn oren lagen tegen zijn kop aan en hij zwiepte afwachtend met zijn staart. Hij moest hem maar eens een lesje leren.

Tallpaw had eindelijk nog eens een muis weten te bemachtigen. Hij had altijd zijn prooi persoonlijk naar de nursery en de elders gebracht, waardoor hij er zelf niet aan toe kwam om iets te eten. Door geen prooi meer op de prooistapel te gooien wist hij de Elite toch een beetje tegen te werken. Hij gunde hun geen prooi die hij zelf gevangen had. Ze moesten zelf maar niet op hun luie gat gaan zitten en zelf gaan jagen. “Ik wil dat jullie allemaal komen kijken.Dan kunnen jullie allemaal zien wat er met stoute katten gebeurt.” Hij had amper één hap genomen van zijn prooi toen Claw's stem over de open plek galmde. Even haalde hij een wenkbrauw niet begrijpend op. Wat bedoelde hij daar nu mee? Met zijn blik volgde hij de zwarte kater die richting Zealspark liep. Zijn oren zakten direct in zijn nek toen hij plots zonder enige echte reden de kater aanviel. De apprentice sprong direct recht en sprong naar voren. Hij wilde de warrior bijstaan, maar hij wist maar al te goed dat hij geen meerwaarde zou zijn. Hij was beter in woorden gebruiken op dit uiterste moment. "Waar slaat dat nu weer op?!" gromde hij luid, terwijl hij vluchtig zijn blik naar Zealspark liet gaan. Zo kon hij Claw's aandacht misschien afleiden. Zealspark had hem gezegd dat hij Silverstar terug zou vinden, en daar had Tallpaw hem heel voor nodig. Niet in stukken gescheurd. De warrior had namelijk toch nog niets fout gedaan? Tegenspreken wel, maar dat deed hij nu ook. Tegenspreken was iets waar elke kat recht op had. Even trok hij met zijn oortjes toen hij zag hoe meer katten zich om hem verzamelde, voornamelijk Bloodclanners, maar ook een paar katten van Thunderclan. Misschien had hij toch iets te vroeg zijn bek geopend.

Tag: Claw, Zealspark en overige Bloodclanners/Thunderclanners

_{Direct na het gesprek in de Leaders den was Swallowpaw naar de Apprentices den gestapt om daar te mokken. Claw was verschrikkelijk oneerlijk. Opeens klonk er een kreet, en verbaasd stak de zwarte poes haar kopje buiten de den. Zealspark - zo heette hij toch? - stond daar met de zwarte kater, en ze stonden daar op de grote open plek. Swallowpaw vermoedde al wat er te gebeuren stond, en vol ontzetting keek ze Claw aan. Hoe durfde hij wel niet? Hier voor zou hij boeten! "Rat! Muizenstront! Gek!" schreeuwde ze boos de leider toe. Ze mocht hem echt niet, echt helemaal niet. Met de volste haat keek ze de robuuste kater aan. Het liefst zou ze hem om de oren vliegen, maar de apprentice hield zich in. In plaats daarvan liep ze nieuwsgierig, met vernauwde ogen, naar de menigte toe. Waarom had Zealspark dat verdiend? De enige hier die verwondingen verdiende was Claw, Claw, en nog eens Claw. "Hoe durf je." siste Swallowpaw, zich concentrerende op Claw. Eigenlijk vond ze hem wel zielig, hoe hij hier in staat was om katten voor de lol te verwonden.

Tag: Claw en de rest}

Moonstorm hoorde Claw roepen dat ze allemaal moesten komen kijken en dat ze dan zouden zien wat er zou gebeuren met stoute katten. Moonstorm had wel ongeveer idee wat er ging gebeuren en hij wist ook dat Claw er niet mee weg zou komen.

tag : Claw

Sorry voor de korte post ik schrijf van mijn telefoon.

∆ I break your little bones [Zealspark/verwonden 1] Fazpfl

If you are going to walk on thin ice, you might as well dance.

Het was niet lastig een bloedhekel te krijgen aan de katten die jouw Clan terroriseerden. Ze had niet verwacht dat het ooit zo erg zou kunnen worden, maar nu ze hier zo stond in het kamp en toekeek hoe Claw, Zealspark een lesje ging leren, wist ze zeker dat ze nooit meer over deze haat heen zou komen. Misschien was het zelfs genoeg om de warrior code te breken, want oh wat zou het goed voelen om haar nagels door hun luchtpijp te boren. Firepaw keek met vernauwde ogen naar het schouwspel voor haar. Niemand deed er wat aan, waren ze al zo laag gezonken? Ze wist wel dat ze niet op zou houden met het lastig zijn. Of ze daarmee haar leven zou beëindigen of niet, Fire was geen type om stilletjes toe te geven aan alles wat haar werd opgedragen. "Ik wist niet dat BloodClan nog laffer kon worden," merkte ze op. Als het er ook maar een moment op leek dat ze in moest springen dan zou ze dat waarschijnlijk nog doen ook. Niemand zat zomaar aan haar mentor, haar vriend, zonder daarvoor te boeten.

F I R E P A W

_{“Ik wil dat jullie allemaal komen kijken. Dan kunnen jullie allemaal zien wat er met stoute katten gebeurt.” Was het eerste wat de kater hoorde van zijn leader. Meteen stond hij op van de schaduwen en vond plaats op een plek waar hij een goed uitzicht op zijn blikveld kreeg. Arme, domme ThunderClanners. Als ze nou slimmer waren hadden ze dit al sinds manen kunnen komen zien. Maar hun zwakke kanten waren uitgebreid en zorgden ervoor dat ze zelfs het moeilijker maakten. De opmerkingen van de radeloze katten raakten hem niet zo erg. Want ze zeiden het allemaal uit pure angst. "Ik wist niet dat BloodClan nog laffer kon worden," Kon hij nog net horen van een rode poes die hij in de strijd tegen was gekomen. "Zegt de dappere 'Apprentice' dat met haar Clan in de strijd verloren had", De kater zelf hield ervan om anderen te treiteren. Trots van zijn opmerking sloeg hij zijn staart om zijn middel heen. De kattin nogteeds negerend.}

Een glimlach verscheen op haar snuit toen de stem van Claw door de kamp heen hoorde galmdn, dit kon weer eens interessant worden. Haar rode ogen bestuurder de katten die zich ook om Claw en een Thunderclanner verzamelde, haar glimlach verdwijnen als sneeuw in de wamre zon en verandere in een knieperig en valse lach. Kijk eens aan, dit kon echt interessant worden. Al snel zag ze Tornado zitten, en besloot ze maar naar hem toe te gaan. Haar oren gleden haar nek in toen een rode poes dacht dat ze grappig was en iets zei dat ze laf waren. Geirriteerd stapte ze naar de twee katten en ging naast Torando zitten, die antwoord gaf op de rooie poes. "Eh rooie, wil je even je bekje dicht houden, dan kunnen we genieten van de show" Mauwde ze kalmpjes maar wierp een vuile blik op de poes, en draaide daarna haar kop naar Claw.

Tagg: Torando & Firepaw

Egretpaw was opgeschrikt door de plotselinge onrust die in het kamp hing. Ze hees zichzelf overeind en spurtte de apprentices den uit. Als BloodClan hier niet gekomen was, dan had ze nu haar warrior naam al gehad. Haar ogen knepen zich wat samen toen ze zag dat in het midden van het kamp katten zich verzamelden. De jonge poes drukte haar zilveren vacht tussen haar clangenoten door naar voren. Daar zag ze Claw, die zonder reden de kater Zealspark zomaar een dreun gaf. Egretpaw legde haar oren naar achter en kneep haar ogen vijandig samen. Vlak naast haar zat een rode poes van hun clan die iets jonger was dan zijzelf, Firepaw. Ook zaten er twee BloodClan katten die niet bepaald aardig tegen haar dengenoot deden. De zilverkleurige poes stond er nog altijd wat ongelovig bij. "Hoe durven jullie laffe ratten," siste ze terwijl ze haar nagels in de grond sloeg. Dit konden ze toch niet laten gebeuren?! "En praat niet zo tegen haar, modderbloedje," siste ze toen naar de jonge BloodClan poes die tegen Firepaw had gesproken.

Tag: Firepaw, Tornado, Vitani (& others)

_{Ze hoorde hoe Firepaw dapper Claw toe sprak. Vervaarlijk grijnsde Swallowpaw de Bloodclanners aan. Maar algauw werd Firepaw afgekraakt, en Swallowpaw keek woedend naar de twee katten die dat gedaan hadden. Ze maakte zich zo groot mogelijk -wat nog steeds klein was vergeleken de twee volgroeide katten- en zette kwaad en stap naar voren. "Volgens mij zijn jullie die hun bekken moeten houden, anders zal ik jullie een toontje lager laten praten." snauwde de zwarte Apprentice. Haar korte pels was opgezet van boosheid, en gefrustreerd had ze haar nagels uitgeklapt. Ze kon zich gewoon niet meer inhouden, en sprong opeens richting de poes, hopend haar te raken met haar klauwen tegen haar schouder.
Tag: Vitani, Tornado, Firepaw, Egretpaw, ...}

_{Claw had het op zich genomen om de allereerste kat te verwonden. De leider en de commander hadden afgesproken om stoute katten die zich niet aan de regels hielden te straffen, en dat op een manier die erg veel pijn deed. Zijzelf had de eerste executie op zich genomen, al moest ze daar nog een kat voor zoeken.
Natuurlijk ontstond er hevig protest toen de meest populaire kat in de ThunderClan - althans, zo leek het dan - als eerste gestraft werd. Er kwam een kleine, ietwat gestoorde grijns op haar gezicht toen Claw de kat waarmee zij gevochten had in zijn schouder raakte. Net goed voor die koe. Het protest werd nog erger en her en der werden opmerkingen van de ene groep naar de andere gegooid. Tornado en Vitani hadden het grootste woord van de Elite, en een glim van trots kwam in haar ogen. "En praat niet zo tegen haar, modderbloedje," haar rode blik viel op een zilvergrijze kattin, van rond de vijftien manen. Zira's ogen verwijdden zich iets, waarna haar wenkbrauwen zich wat samenknepen in een frons. Ze herkende het mormel.
Toen viel het kwartje. Haar bek viel een klein stukje open in de realisatie waarna ze zachtjes begon te lachen. Egretkit. Nu zou 't mormel onderhand d'r warriornaam wel hebben. Meteen kwam Zira overeind en trippelde naar de zilveren kattin toe. "Pas maar op met wie je een modderbloedje noemt," miauwde ze, ietwat harder zodat iedereen 't goed kon horen. "Want zij is geboren uit twee volbloed ThunderClanners. Jij daarin tegen.." ze liet een korte stilte vallen. "Bent van een ThunderClanner en een RiverClanner. What a shame."
En toen viel het zwarte mormel opeens haar dochter aan. Meteen schoot ze naar voren en haalde met een grote kracht uit naar de apprentice, in de hoop de poes met deze simpele uithaal omver te gooien. Het zou makkelijk kunnen, met haar kracht en snelheid. Maar je wist maar nooit.

- Daan, if you don't mind doe ik het hier in plaats van een apart topic? x3}

En ja hoor, je raad het nooit. Daar kwamen de superbende van leerlingetjes aan, als je met een kat hier praatte stonden binnen no time tien andere katten om je heen. Een neppe en sarcatische lach drupte van haar mond, oh wat was dit geweldig. Die domme opmerkingen nog wel, hier kon ze dus de hele dag mee vermaken. De roodbruineige poes wou net haar bek open trekken toen er weer eentje kwam hoor, geloof het of niet het was weer een leerling, dit keer een kleine zwarte die dacht dat ze wel op haar tenen kon trappen. Ze wou haar kop net terug draaien naar de show toen ze in haar ooghoeken de zwarte leerling op haar zag springen, met een makelijke sprong kon ze de poes ontwijken. Maar toen ze haar teug wou aanvallen zag ze iets anders gebeuren wat ze eigenlijk totaal niet had verwacht. Haar moeder was binnen no time op de zwarte vacht opgeklapt wat haar een valse houding gaf, oh wat hield ze hier van.

-Tagg: You know
+ telefoon bericht

_{Ze had een klein beetje Zira, de Commander, over het hoofd gezien. Door haar lag ze nu op de grond, half verdoofd door de klap, met vernauwde oogjes de bruine tabby aankijkende. Ze wist dat de poes haar in een klap kon doden, en ze wist dat die het met alle plezier het zou willen doen, maar als dat zou gebeuren, kreet zij heel Thunderclan over haar heen gespoeld en was zij ook dood. Door dat begon ze opeens vreugdeloos te lachen. Het zou er best raar uitzien. Een jonge poes op haar zij liggende omdat ze niet in staat was om op te staan die gewoon aan het lachen was. Ze keek met volle haat de Commander aan. "Als jij mij nu vermoordt, ben jij ook binnen de kortste keren dood, en dat zijn geen loze dreigementen. Kijk maar waar je nu bent. In het Thunderclankamp, dus denk maar eerst na voordat je mij de genade klap uitdeelt." Ze grijnsde, haar overwinning zegevierende, wat eigenlijk helemaal geen overwinning was. Swallowpaw voelde zich gewoon kalm, terwijl ze waarschijnlijk in andere situaties zich doodsbenauwd zou voelen.
Tag: Zierbeest en co}

If you are going to walk on thin ice, you might as well dance.

Er werd meteen op haar woorden in gegaan en ze keek beide katten met een doordringende blik aan. "Als het niet waar was zou niemand er zo geïrriteerd op hebben gereageerd," merkte ze op, waarna ze naar de andere BloodClanner keek waartegen ze had gevochten. "En een gevecht verliezen omdat je eerlijk vecht is niet laf, dat is juist het tegenovergestelde. Zoveel kan ik niet van jullie bij elkaar geraapte zooitje zeggen," vervolgde ze.

(sorry maar er wordt zo snel overheen gepost da k nie op iedereen kan reageren)

F I R E P A W

De zwarte leider viel hem aan. Alhoewel de rode kater zich erop voorbereid had kwam de aanval veel te onverwachts en moest Zealspark de scherpe klauw van Claw (lol) tolereren op zijn schouder. Een grauw verliet zijn mond en terwijl hij al een straaltje bloed over zijn schouder voelde rollen, gleed ook hij met zijn nagels over de snuit van de donkere kat. Hij hoorde van alle geroezemoes om hem heen en snel gleed de gespierde kater uit zowel nieuwsgierigheid als bezorgdheid met zijn helderblauwe blik over de menigte katten. Even keek hij naar Firepaw, wie blijkbaar een hele meute aan Bloodclan katten tegen de haren had ingestreken. Ergens had hij het wel van haar verwacht. Voor één keer apprecieerde hij de brutaliteit van zijn leerling, maar al te goed wetende dat dit hetgeen was wat Thunderclan kon gebruiken. Zo heel groot was de bedreiging niet, maar Claw en Zira lieten dit toch zo uitstralen. En angst was een kat zijn grootste vijand. Al sissende zag hij hoe Zira een apprentice aanviel. Woest keerde hij zich tot Claw. "Tactiek? Sinds wanneer is een onschuldige jonge kat aanvallen tactiek?" Zijn ogen spuwden vuur en zijn woorden klonken als vergif. Opnieuw zwiepte hij fel met zijn staart van links naar rechts, de Bloodclan leader uitdagend en woest aankijkende.

Hij probeerde het geschreeuw en rumoer om hen heen te negeren en dat lukte redelijk totdat Swallowpaw bedacht om boven op een andere kat te springen. “Eén momentje.” De kalmte in zijn stem klopte niet. Zijn hele houding klopte niet, op zulke momenten was hij het gevaarlijkst. Swallowpaw had alweer een grote bek opgezet en blijkbaar had ze geen idee in welke benaderde positie ze zichzelf gebracht had. Hij greep de jonge poes bij haar nekvel en sleurde haar onder Zira vandaan. Zijn groengele ogen stonden vreemd kalm, ze stonden te koud. Hij liet de jonge poes los en staarde haar strak aan. “Jij bent de volgende.” Zei hij met een strakke grimas om zijn lippen. Toen probeerde hij haar hard tegen haar slaap te slaan met de bedoeling om haar buiten westen te meppen. Hij was nu echt pissig en dat zou Zealspark moeten ontgelden. Het gekibbel van de Thunderclanners had een averechts effect gehad, ze hadden het alleen maar erger gemaakt. Zeker voor de kater waar hij zich weer naar omdraaide, met een gestoord sadistisch grijnsje om zijn lippen. “Als ik jullie was zou ik jullie koppen dicht houden. Elke uitspraak is een extra klap voor Zealspark.” Zijn stem klonk zacht, maar hij wist dat iedereen het zou kunnen horen.

Toen schoot hij weer op Zealspark af, die uiteraard ook nog even een opmerking moest maken. “Ooh nee Zealspark. Het was jullie domme apprentice die als eerst haar bek open moest trekken, dit heeft niets met tactiek te maken.” Hij probeerde boven op de ThunderClan kater te springen om hem tegen de grond aan te pinnen. “Angst Zealspark. Dit gaat over angst.” Fluisterde hij zodat deze woorden enkel Zealspark zouden bereiken. Zijn grotere rechterklauw schoot nog een keer uit om recht op de borstkas van de andere kater af te suizen en zijn nagels diep in zijn huid te graven.

Tag: Swallowpaw & Zealspark

_{Haar victorie was al snel de grond ingeslagen. Claw had haar aanval opgemerkt en naderde haar. Swallowpaw zag dat hij boos, nee, woedend was. De triomf kwam een beetje terug, en dat zag je ook aan de poes. Haar houding was zonet niet meer zegevierend, maar nu zag je in haar ogen een glinstering van haat en triomf tegelijkertijd. "Ach, moet kleine Klauw een eind van het gekibbel maken." Claw pakte haar hardhandig bij d'r nekvel, en Swallowpaw deed een poging Claw met haar klauw te raken. Het maakte niet uit waar, als ze maar raak had. Claw legde haar op de grond neer, en had zijn gezicht redelijk dicht bij haar gezicht. Zijn ogen waren anders dan normaal, vond de apprentice. Ergens voelde ze angst. Was dit het dan? "Jij bent de volgende." Ze keek hem iet wat verward aan. Wat bedoelde hij? Opeens voelde ze zijn poot met een rake klap tegen haar slaap aankomen. Haar hele hoofd duizelde, en zwarte vlekken doemden op. Echter was ze nog niet buiten westen, en Swallowpaw keek dit keer écht angstig om zich heen. Zou ze nu sterven? Maar ze was toch veel te jong! Ze probeerde overeind te komen, maar ze werd uiteindelijk opgeslokt door het zwarte gat vlak voor haar. Ze werd slap en viel achterover.}

De rode met witte kater haalde zijn lip op en liet zijn tanden, welke flikkerden in het waterige zonlicht dat zich neerwierp op het kamp zien. Woede borrelde in hem op toen het zwarte geval een apprentice aanviel. "Lafaard," siste hij. Bezorgdheid flitste in zijn blauwe ogen toen hij Swallowpaw zag neervallen op de grond. "Zij is niet dom," begon hij eerst, de jonge poes verdedigende. "Het is jouw korte lontje dat de waarheid niet aankan. Jullie zijn gewoon een stelletje gestoorde katten dat niet zonder vals spel kan winnen." vervolgde de gespierde Thunderclan krijger. Hij zag de zwarte Bloodclan leider zich afzetten en liet zich neervallen op de grond. Instinctief sprong hij weer overeind, maar dit ging helaas gepaard met een pijnlijke uithaal naar zijn borstkas. Pijn schoot als een speer door zijn lichaam heen toen hij zich losrukte en een enorme wonde voelde ontstaan. Bloed begon neer te druppelen op de grond en niet enkel woede maar ook wraak weerkaatste in zijn blik. Zealspark schoot nu zelf ook naar voren en waagde zich op de oudere kat. Woest haakte hij zijn nagels in diens schouder om te voorkomen dat de ander hem zomaar zou kunnen afschudden. Zijn kaken klemden zich op één van de pijnlijkste plekken die een kat kon hebben; zijn oor. Het was nu eenmaal het eerste wat hem was opgevallen. En in momenten als deze, waar alles in een fractie van een seconde moest gebeuren, dacht hij niet lang na. Vliegensvlug klemden zijn kaken zich om het oor van Claw, wild rukkende zodat de kat onder hem diezelfde pijn zou voelen die de Bloodclan leider bij hem gecreëerd had.

Hij ging niet in op de woorden van Zealspark. Hij kon hem noemen wat hij wilde en hem zo vaak als hij kon zijn huid vol schelden het zou toch niets veranderen. De woorden deden hem niets en wakkerde enkel zijn strijdlust aan. Zealspark wist waarschijnlijk net zo goed als dat Claw dat wist dat voor de Elite het hele leven een spel was, vals of niet. Dat maakte ze helemaal niets uit, dus ach wat hadden die woorden voor zin? Ze bevestigden alleen wat iedereen al wist en wat altijd zo zou blijven. Toen de kaken van de Thunderclan kater zich om zijn oor sloten voelde hij die scheuren. Een pijnscheut schoot door zijn zenuwen, maar het enige effect wat dat had was dat er een hysterisch grijnsje om zijn lippen verscheen. Hij sloeg zijn nagels nogmaals in de wond op de borst van Zealspark om hem achteruit te dwingen en hem proberen tegen de grond te krijgen. Hij zou pas stoppen als de andere kater hem niet meer zou proberen te raken, want dan had hij gewonnen. Claw hield nou eenmaal nog al graag van winnen.