You breaking your own neck

Zijn haren kwamen langzaam weer overeind terwijl Cyber met zijn arrogante kop gewoon door praatte. Ooh wat had hij een zin om de kater een klap in zich gezicht te verkopen en hem daarna zijn strot door te bijten. Het was dat Zira erbij was, maar hij moest toch een manier gaan verzinnen waarbij hij genoeg reden had om de strot van die zwart-witte kater door te bijten. Hij ging veel te ver, hij was veel te ver over de streep gegaan. Dat zou zijn dood betekenen hij moest alleen nog even kijken hoe, maar hij had zo zijn maniertjes. Hij bleef een hele tijd na de uitgang van de barn kijken toen Cyber allang weg was. Toen draaide hij heel langzaam zijn kop naar Zira toe en de onpeilbare blik in zijn groengele ogen zei genoeg. “Vermoorden.” Zei hij toen doodkalm, zonder met zijn ogen te knipperen. Hij bleef Zira aankijken terwijl zijn nagels zich weer in de grond boorde. Cyber kon geen respect opbrengen en hij wist zeker dat als hij de macht kon krijgen door Zira te vermoorden Cyber dat ook zou doen. Die kater was een te grote bedreiging en hij wist dat Zira dat ook wel zag.

De traagheid waarmee Claw bewoog beloofde niets goeds. Haar oortjes draaide zich afwachtend half naar achteren, omdat ze wist dat er geen leuk antwoord zou komen. Echter was het antwoord dat ze hoorde nog iets heftiger dan ze verwacht - nee, gehoopt - had. “Vermoorden.” met een kalme blik bleef de zwarte kater haar aankijken en Zira staarde terug, al was het aan haar lichtjes zwiepende staart te zien dat ze zich hierbij erg ongemakkelijk voelde. Bij iedere kat die ze niet persoonlijk zou kennen, zou ze hebben toegestemd. Bij sommigen van haar familie zou ze hebben toegestemd. Maar een aantal katten waren een uitzondering - Cyber, Brat, Jinx.. Wat hij nu van haar verwachtte, was hetzelfde als zeggen dat Claw één van zijn kittens zou moeten vermoorden. Dus keek Zira hem met een strakke blik aan waarna ze haar kop schudde. "Nee." miauwde ze op een rauwe toon. "Als jij hem dood, dood ik Yu." ze keek hem aan. Het was simpel, ze zou het doen. Ze zou er net zo min bij voelen als Claw zou doen bij Cyber, maar voor hen allebei zou het een grote tol eisen. Voor zowel hun emotionele gevoelens als voor hun leiderschap; de BloodClan zou uiteen kunnen vallen.

Hij had het antwoord van haar wel verwacht en hij schudde langzaam zijn kop. “Ooh nee hoor dat doe jij niet want dan pak ik eerst Pyre en misschien Muta ook nog wel.” Vervolgde hij doodkalm. “Jij hebt niet gezien hoe hij keek Zira. Hij is een grote bedreiging en wat ik zag is niet veel goeds. Hij keek op zo’n manier dat ik kon zien dat als hij de macht kan grijpen door ook jou te vermoorden hij dat zal doen.” Zijn bek trok in een grimas. “Je hebt geen idee wat voor kat jij verdedigd Zira. Heb jij eigenlijk wel door dat je door hem te verdedigen mij verraad? En je weet wat ik doe met verraders.” Ze was dom bezig en dat mocht ze weten ook. Voor Cyber betekende ze niet meer dan een sta in de weg, had ze dat nou serieus niet door? Die kater was nog gekker dan hen en zulke gekken moesten scherp in de gaten gehouden worden of vermoord. Meestal kwamen Zira en hij er wel uit maar hij kreeg hierbij het idee dat dat niet zo zou zijn en daarmee groeide ook zijn wantrouwen jegens haar. Welke kant zou ze kiezen? Ze moest een keuze maken want door één deur zouden Cyber en hij nooit meer kunnen.

“Ooh nee hoor dat doe jij niet want dan pak ik eerst Pyre en misschien Muta ook nog wel.” Zira slikte. Het besef kwam bij haar dat zij eigenlijk veel meer katten in haar leven had waarvan ze hield dan hij. En dat was slecht, op het moment. Haar oren gleden in haar nek toen ze alleen al dacht aan hoe Claw één van haar kittens pakte. Laat staan Pyre, Pyre was haar favoriet die ze ging opvoeden tot de sterkste member, tot de volgende commander, tot de volgende leader. “Jij hebt niet gezien hoe hij keek Zira. Hij is een grote bedreiging en wat ik zag is niet veel goeds. Hij keek op zo’n manier dat ik kon zien dat als hij de macht kan grijpen door ook jou te vermoorden hij dat zal doen. Je hebt geen idee wat voor kat jij verdedigd Zira. Heb jij eigenlijk wel door dat je door hem te verdedigen mij verraad? En je weet wat ik doe met verraders.” Langzaam ontblootte Zira haar tanden en ze spande haar spieren aan. "Cyber zal mij niet vermoorden." gromde ze laag. "Hij is mijn broer en hij weet donders goed dat hij het niet moet proberen omdat hij anders de hele Elite aan z'n broek heeft hangen." Haar hele houding was gespannen. "Als dit Howl was en ik sprak over haar op zo'n manier zou je haar zonder twijfel ook verdedigen. Bovendien vraag ik me ook af wie je meer vertrouwd, Howl of mij? Je kop gaat voor je hart en dat lijkt bij jou net zo min het geval te zijn als bij mij."

Ooh dit meende je niet? Gingen ze het over die boeg gooien… Een vermoeide zucht verliet zijn keel terwijl zijn blik zich zonder pardon in die van zijn commander boorde. “Zira.” Hij klonk nog steeds kalm als altijd. Hij was niet snel uit het veld te slaan, maar hij irriteerde zich wel. Al was dat niet aan hem te zien. “Hij stond net op het punt om mij te proberen te vermoorden. Denk je dat hij ook maar een moment aarzelt om hetzelfde bij de commander te doen? Dit is de Elite Zira, het zou niemand ook maar iets interesseren als één van ons vermoord wordt. Sommigen zullen zich alleen maar in hun poten wrijven. Je moet echt eens wakker worden.” Vervolgde hij terwijl hij zijn blik strak op die van haar gericht liet. “En nee Zira als Howl het in haar kop haalt om jou om te leggen zal ze ook mij verraden. Ik heb jou gekozen en als zij die keuze zo in twijfel trekt dat ze je vermoord, trekt ze mijn oordeel in twijfel. Ze zal het vaak genoeg denken, maar ze zou het niet doen. Als ze het wel zou doen is ze niet langer mijn partner en dat weet zijzelf ook.” Je zag aan hem dat hij het meende. Hoe gek hij ook op Howl was dat zou hij niet accepteren. Het bewees maar weer dat Zira hem onderschatte en onbewust stak hem dat. Had hij wel de juiste keuze gemaakt of was het een fout geweest. Was ze echt wel zo loyaal aan hem? Voor wie zou ze springen als het er op aan kwam.

Haar standpunt leek steeds verder te vervagen naarmate Claw meer sprak. Hij verkoos haar boven Howl, hm? Bijna moest ze lachen, het leek er namelijk niet echt op tijdens de ceremonie. Bovendien kon ze haarzelf wel voorstellen hoe het eraan toe ging als die twee is privé waren; lekker roddelen over alle Elitemembers inclusief haar. Zira had het niet op Howl. Ongeduldig tikte ze met haar gehavende staart op de grond. Wat moest ze hiermee? Ze kon geen tegenantwoord bedenken en dat irriteerde haar. "Fine." gromde ze. Ze moest over zichzelf heen komen, niet? Haar kop boven haar hart. Zo hoorde het. Familie maakte je zwak en dat bewees zich hier maar weer. "Ik zal niet degene zijn die hem vermoord. Ik ben het er ook niet mee eens." bromde ze en haar rode blik was op de grond gevestigd. "Maar ik zal je niet in de weg lopen."

Gelukkig ging ze er niet meer over door. Hij verkoos de Elite boven alles en dat verwachtte hij ook van haar. Het was altijd zijn streven geweest om op een gegeven moment de BloodClan over te nemen en weer te maken zoals die ooit was, onder leiding van Icy. De enige die hij ooit gerespecteerd had. Hij ging haar niet bedanken voor het feit dat ze hem niet in de weg zou lopen, maar het gaf wel aan dat ze toegaf. Hij had zijn punt gemaakt en blijkbaar begreep ze het. Hij gaf een kort knikje stond toen op en sprong weer in zijn nest. Hiermee was het onderwerp afgedaan, het was klaar zo. Zolang Cyber geen fout meer maakte en hem niet te erg irriteerde zou hij hem in leven laten, maar zoals hij hem ook gewaarschuwd had. Nog één misstap en hij was dood. “Misschien moeten we nog wat proberen te slapen voordat er weer een zware dag begint.” Het was zwaar om je aandacht te verdelen tussen twee groepen katten, maar ach dat had hij er voor over.

Claw gaf haar een haast onzichtbaar knikje voordat hij naar zijn nest toeliep. Zira keek hem na, waarna ze zich eigenlijk bedacht hoe prettig zo'n eigen barn wel niet moest zijn. “Misschien moeten we nog wat proberen te slapen voordat er weer een zware dag begint.” miauwde hij haar toe en Zira trok met haar oortje. "Waarom heb ik eigenlijk geen eigen barn? Ik moet bij die sukkels slapen." bromde ze en keek naar Claw, al was het geen onaardige opmerking. Ze vroeg 't zich gewoon af. "Kan ik niet bij jou intrekken?" miauwde ze toen vragend. Niet omdat ze nou zo graag bij Claw wilde zijn maar meer omdat ze liever bij hem was dan bij het lagere volk.

Snapte sommige katten nou nooit eens dat ze een keer op moesten houden? Blijkbaar had Zira de hint niet begrepen, zijn blik boorde zich weer in die van haar. Dat ze dat sowieso nog durfde te vragen na het gebeuren daarnet. “Dat is om aan te geven dat ik de leider ben en jij niet.” Zei hij kil. Hij was er klaar mee. “Je slaapt bij de beste members die er zijn Zira. Je had het veel slechter kunnen treffen.” Hij was echt zat van dat gezeur. Zij wist ook wel hoe het in elkaar stak waarschijnlijk was het gewoon nog even als steek onder water bedoeld en daar had hij echt geen behoefte aan. “Zoek je eigen nest op en ik zal doen alsof er niets is gebeurd.” Vervolgde hij terwijl hij zijn blik strak op zijn commander gericht hield.

Haar oren gleden in haar nek bij de volgende woorden. Die arrogante rotkat dacht dat 'tie alles was. Maar zonder haar zou hij nu niet staan waar hij stond. Zira trok haar lip op waarna ze zich met een boze frons omdraaide. Ze zwiepte woedend met haar staart en liep met grote passen naar de uitgang van zijn barn. "Je hebt me nodig, Claw." siste ze op een koele, zachte en gevaarlijke manier. Ze was het zat om zo naar hem te moeten luisteren. Hij kon beter op zichzelf letten want anders zou ze weggaan, was 't gebeurd. Maar waarheen? Rogue worden? Dat klonk niet veel beter. Kittypet zou ze nooit worden, ze walgde van het idee. Maar als Claw niet op zijn woorden en daden zou letten zou ze toch gaan, Scourge mocht weten waar naar toe.

Eigenlijk had hij de neiging om te zeggen dat iedereen vervangbaar was, maar hij hield zich in. Waarom zou hij haar nog meer tegen haar haren instrijken? Zij had haar punt gemaakt en hij de zijne en het was duidelijk dat ze het daar niet over eens waren. Ergens had hij respect voor haar anders had hij haar nooit als commander gekozen. Ze konden verschrikkelijk kwaad op elkaar worden en elkaar de huid vol schelden, maar eigenlijk wilde hij haar niet kwijt. Dus hield hij verder zijn bek en keek toe hoe ze zijn barn verliet. Ach ze zouden er wel weer uitkomen, zoals altijd. Hij sloot zijn ogen en probeerde in slaap te vallen, maar hij kon het gemaal van zijn hersenen niet voorkomen.

[Topic uit]

Onderwerp: Re: You breaking your own neck