Story of my Life

Tigerpaw zei dat ze dan konden gaan, en ze achtervolgde hem dan ook meteen. Toen ze de tunnel die naar het territorium leidde - of het kamp in, net welke kant je opging - uitliepen, kon je merken dat er een harde, koude wind stond. Meteen zette de rood met witte apprentice haar vacht op. Ze trippelde Tigerpaw achterna toen deze weer ging lopen. "Hoe gaat het met je trainingen?" vroeg hij haar, en ze glimlachte kort. "Goed! Ik heb een goeie mentor, Spottedwish. Ik wil later net zo goed zijn als haar." miauwde ze op opgetogen toon. "En ik weet zeker dat Timberwolf het goed gaat doen hoor, anders dan zeg je het gewoon tegen Everstar en dan zal ze hem wel op z'n kop geven." miauwde ze hem gerustellend toe en gaf hem een kleine grijns.

Tigerpaw vertelde dat hij zichzelf ook trainen kon en vragend hield Mouse haar kopje scheef. Kon dat? Waar haalde je dan, you know, de kennis vandaan om jezelf te trainen? Dat kwam niet zo één twee poef. Zijn tweede idee was beter; dat Everstar hem een keer meenam op een training. "Dat lijkt me beter ja," knikte ze dus ook. "Hoe train jij jezelf dan?" vroeg ze vervolgens op een nieuwsgierige toon en keek hem met een vragende blik aan. Dat wilde ze wel weten.

Tiger legde uit hoe hij dat nou precies deed. Geïnteresseerd luisterde ze. Tja, dat klonk op zich best wel heel erg logisch. Zelf dingen verzinnen en zo. Maar daar moest je wel creatief voor zijn, en Mouse dacht nou niet echt dat ze dat zou kunnen. 't Was wel knap van Tiger! "Cool!" reageerde ze dan ook enthousiast en schonk hem een grote glimlach. "Kan je me wat leren?" vroeg ze nieuwsgierig en keek hem hoopvol aan. Niet dat ze niet genoeg leerde, zeker niet, maar ze was gewoon heel erg nieuwsgierig wat Tigerpaw dan zoal deed.

Tigerpaw vroeg haar wat ze dan precies wilde leren, waarna hij ook vroeg hoe het met haar jaagtalenten zat. Mouse haalde kort haar schouders op. "We hebben één jachttraining gehad," miauwde ze. "Maar daar heb ik alleen geuren aangeleerd." vertelde ze hem. Niet dat dat erg was, want ze had het hartstikke leuk gevonden. Maar echt jagen, dat kon ze nog niet. "Kan jij al goed jagen?" vroeg ze met een kleine glimlach. Dat zou cool zijn!

Bij zijn belangrijke uitleg knikte Mouse. Er was inderdaad weinig prooi en dat wat er was konden ze niet laten gaan. Mouse ging nu steeds vaker met een lege maag naar bed, of een niet-volle beter gezegd. En daarvan ging haar gezondheid dan weer achteruit. Ze was nog magerder geworden dan ze al geweest was en het was goed te zien dat ze niet helemaal gezond was. Toch merkte ze hier, naast vermoeidheid, niet zo bijzonder veel van. Alleen dat ze sneller buiten adem raakte dan normaal. "Zeg eens, wat voor prooi loopt hier in de buurt rond?" klonk het opeens en snel zakte ze door haar poten heen, in een soort jaaghouding die ze maar wat improviseerde. Ze snoof zachtjes aan de lucht en fronste kort. Bijna automatisch wilde ze konijn zeggen - want haast iedere prooi die hier rondliep was konijn of haas - maar bedacht zich toen. "Een muis," beantwoordde ze Tiger toen met een kleine grijns - zelfde naam als haar, hehehe.

Tigerpaw legde uit over muizen, dat ze een goed gehoor hadden en dat je heel stil maar ook snel moest zijn. Dat klonk wel een beetje als haar, toch? Ze was klein en hoefde daarom ook niet veel gewicht te verplaatsen, waardoor ze haast geruisloos kon zijn - als ze genoeg geoefend had tenminste, wat nu nog niet het geval was. En snel was ze wel, al was haar uithoudingsvermogen weer helemaal niet goed, wat je niet echt kon verwachten van een WindClanner. Maar kop erbij houden, ze hadden daar nu geen tijd voor. Ze ving de blik van Tigerpaw op en gespannen zette ze een stapje naar voren. Ze verplaatste zichzelf redelijk snel maar probeerde zo goed mogelijk op te letten dat ze niets aanraakte zoals een takje of dat ze haar poot niet te hard neerzette op de krakende sneeuw. Haar staart zwiepte geconcentreerd heen en weer en er gleed een net zo geconcentreerde frons op haar gezicht. Ze hoefde niet ver te sluipen; de muis was redelijk dichtbij. Haar kop zat laag aan de grond toen ze de laatste stap zette. Haar spieren volledig gespannen; de sprong die ze maakte was krachtig voor haar doen. Ze belandde vlakbij de muis - niet erop zoals ze gepland had, maar hé, je kon niet alles hebben - en ze sloeg haar pootje ernaar uit voordat het goed en wel doorhad dat ze naast hem stond. Nu piepte de muis hoog en geschrokken trok ze haar klauwtjes die hem geraakt hadden in zijn buik terug. De muis scharrelde langzaam weg, snel ging niet met de wond. Misschien zou Tiger hem nog kunnen pakken..? In paniek keek Mouse terug naar haar vriend. Haar ogen stonden groot en een klein beetje angstig. Ze durfde hem niet te doden! Ze was een kat en durfde haar prooi niet te doden.

Tiger ving haar blik op en kwam meteen aangesneld om haar te hulp te schieten. Hij had de muis binnen no time te pakken en Mouse trok haar neus op. Nee, ze vond dit echt géén fijn gezicht. Ze werd gewenkt door Tiger en ze trippelde naar hem toe, in de volle verwachting dat hij de muis al gedood had. Maar dat was dus niet het geval en toen ze naar het diertje kreeg werden haar ogen groot en wendde ze haar blik af. Ze keek in plaats van naar het beestje naar Tiger, al ontweek ze zijn blik. Ze draaide zichzelf een beetje weg van de muis die onder de nagels van haar vriend zat en zachtjes piepte. Ze vond het verschrikkelijk klinken. "Je durfde hem niet te doden, waarom?" miauwde hij tegen haar en haar oortjes gleden in haar nek. "Weet ik niet," miauwde ze half-fluisterend en liet haar blik heel snel even naar het muisje glijden maar keek toen meteen weer weg. "Het is gewoon... Zielig," vervolgde ze toen zachtjes.

Tiger was het niet met haar eens en ze keek schuldbewust vanonder haar wimpers naar hem, toen hij haar vertelde dat het ook zielig was als er iemand in de WindClan zou overlijden doordat zij haar prooi niet had kunnen doden. Het was waar, maar.. Een hoge piep van het muisje bereikte haar oortjes en deze drukte ze in haar nek, om zo hopelijk minder te horen. Waarom kon hij er niet gewoon een eind aan maken? "Doe het," klonk het toen en gespannen zoog ze een hap lucht binnen. Wat hij haar vroeg was haast onmogelijk... "Maak je jacht af." klonk het toen wat opdringerig en Mouse schudde haar kop. "Tiger...!" murmelde ze een beetje ontzet. Haar blik gleed naar het muisje. Dit keer keek ze niet in één keer weg. Het was zielig, ze durfde het niet. "Doe jij het nou maar," drong ze aan en keek hem een beetje wanhopig aan. Ze durfde het niet zelf, echt niet! En al helemaal niet als het zo opgejaagd moest. Ze voelde zich er veel te gespannen voor. En zelfs al was ze gerustgesteld, dan wist ze nog niet zeker of ze het wel kon.

Mouse hield vol en liet het hem doen. Tiger zette zijn nagels erin en dat was het dan. Ze was teleurgesteld in zichzelf, dat ze dit gewoon niet kon. Het was stom en ze wist 't zelf en dat maakte het alleen nog maar erger. Tigerpaw leek ook nog is boos te zijn op haar en dat verergerde de situatie nog meer. Snel trippelde ze achter hem aan, proberend niet op het bloed te letten dat aan hem zat. Ze haalde hem in en drukte haar vacht tegen hem aan. "Sorry Tiger," murmelde ze zachtjes waarna ze kort haar neusje tegen zijn schouder drukte. "Misschien kan ik het de volgende keer wel.." heel zeker klonk het niet, want ze geloofde zelf niet echt dat het een andere keer wel zou lukken. Maar wie weet kwam 't ooit.

Tigerpaw mompelde simpeltjes dat hij dat hoopte en Mouse voelde zich nogal op haar plek gezet. Ze keek naar beneden en nam een beetje afstand van hem. Waarom had ze het muisje niet gewoon kunnen doden? Ze kon 'm toch ook opeten? Ze was raar aan het doen en 't zorgde ervoor dat ze verdrietig werd. "Wil je nog ergens heen?" vroeg Tiger haar en ze haalde haar schouders op. "Maakt niet uit.." mompelde ze zachtjes. Heel de sfeer was nu verpest doordat zij die domme muis niet durfde te doden. En ze had hem nog wel zo goed kunnen vangen!