Poppies and posies I'll be married to rosies

Poppyleaf knikte slechts instemmend op zijn woorden. Haar amberkleurige ogen staarden lichtjes voor zich uit, maar het had de vrolijke blik behouden. Er kwam een klein kuchje uit haar bekje, waarna Zealspark de grenzen nogmaals markeerden. Toen hij dat afgerond had vroeg hij haar of ze zouden gaan. Poppy keek zijn kant uit, naar de wit en rood gevlekte pels die gecomplimenteerd werd met een stel felblauwe ogen. Zulke bijzondere ogen had ze niet, Poppy zag er sowieso niet ontzettend bijzonder uit. In gedachten verzonken stond ze op, liep zijn kant uit en keek hem even aan. "Ja, dat is goed." Mauwde ze vervolgens, waarna ze haar staart heen en weer zwiepte en daarbij de flank van Zealspark aanraakte. Een beetje schaapachtig keek ze hem aan, niet goed meer wetende wat ze moest zeggen. Nadenken over de stof voelde wat prettiger dan er op in duiken.

Zealspark

I'm drifting like a ghost on the sidewalk

De kater keek op toen hij de staart van Poppyleaf tegen zijn flank voelde tikken en greens haar slechts toe. Nadien zette hij zijn ledematen weer in beweging en stapte hij rustig verder langs de grens. Hij snoof af en toe aan de lucht maar wist geen enkele keer een vijandige geur op te merken. Naast die van Bloodclan dan. "Ik vraag me af wat die Bloodclanners van plan zijn.." vroeg hij zich luidop af, Poppyleaf een zijdelingse blik gunnende. Hij had het niet met die mormels. Hij was eigenlijk op geen enkele vijandelijke Clankat gesteld, zeker niet na wat er met zijn vader was gebeurd. Daarom dat Riverclan ook op nummer één op zijn haatlijst stond. Maar dat betekende nog niet dat zijn haat zijn logische verstand bemachtigde. Nog steeds wist hij wat goed en fout was. Al werd het enkel wat moeilijker om dat toe te geven wanneer zo'n vissenvreter in zijn buurt was.

made by chi!

De woorden van Zealspark lieten een rilling over haar huid lopen. De katten van BloodClan waren degene die ze in haar nachtmerries zou zien. Poppyleaf pauzeerde voor ze een antwoord terug mauwde. "Dat vraag ik me ook af, maar vast niks goeds." Zei ze met een waterige glimlach terug. Hoe kon die groepering ooit zijn ontstaan? Het was vergelijkbaar met een criminele bende, alleen was er voor deze groep niemand die ze kon 'opruimen'. "Ik vind ze eng," gaf Poppy toe. Ze keek op zij terwijl ze verder naast de rossige kater liep. De topjes van hun vachten raakten maar het was een gepaste afstand tussen de twee. Poppyleaf wilde dan ook geen verkeerde indruk geven.

Zealspark

I'm drifting like a ghost on the sidewalk

Zijn hoofd nam de beelden van bloeddorstige katten aan. Om eerlijk te zijn was hij nog nooit een tegengekomen, en dat hield hij liever ook zo. Het waren pure psychopaten. Niet iedereen misschien, maar de meesten wel. De naam alleen al van hun zogenaamde 'Clan' sprak boekdelen. De verhalen die over hun rondgingen waren niet veel beter. Zo had hij ook gehoord dat de voormalige Bloodclan leider deels medeplichtig was voor de dood van zijn moeder. Opnieuw kwam er een brok vast te zitten in zijn keel en had hij er moeite mee om deze weg te slikken. Inderdaad. Als dat stelletje ratten nooit had bestaan dan waren misschien beide zijn ouders nog in leve. Zealspark schudde zijn kop en werd deels weer tot de realiteit getrokken door de aanraking die zijn vacht maakte met die van Poppyleaf. Een glimlach sierde zijn gelaat toen hij haar aankeek. "Ik snap niet hoe sommige katten anderen zonder reden kwaad kunnen doen." mompelde hij toen, weer voor zich uitkijkende.

made by chi!

Zealspark wandelde met een stevige past naast haar die ze met gemak bij beende, zachtjes spon ze toen ze genoot van het zonlicht dat tussen de bomen door begon te schijnen. Goh, dat kon ze echt even gebruiken. Poppyleaf kon niet wachten tot de zomer er weer was, dan kon ze eindelijk weer wandelen in het heldere groene gras dat haar zo verblijdde. Zealspark sprak weer met zijn wat lage, mannelijke stem en Poppy knikte beamend. "Ik snap dat ook niet," mauwde ze dan ook instemmend. "Ik had al medelijden met de eerste prooi die ik doodde, laat staan een andere kat. Het zijn net zulke erge wezens als honden, misschien nog wel erger." Mauwde ze, sidderend bij het idee. De monsterhond herinnerde ze zich nog als de dag van gister, dat was het beest dat haar moeder had vermoord. Elke keer als ze het zusje van Zealspark zag kwam die nachtmerrie weer naar boven, omdat het twee druppels water waren. Zeal leek daarentegen op zijn vader.
Alhoewel het zonnetje lekker had geschenen was de wind koud. Poppy zette haar vacht iets uit en liet een korte "brr" uit haar mond ontsnappen. "t word wel steeds frisser, vind je niet?"

Zealspark

I'm drifting like a ghost on the sidewalk

De kater greens even om haar opmerking en wierp zijn geamuseerde blauwe blik op Poppyleaf. Alhoewel hij haar woorden zeer serieus opnam kon hij het toch niet laten om de humor nog aanwezig te laten in hun gesprek. Ernstige of droevige onderwerpen speelden hun emoties over op de sprekers, daarom dus dat de rood met witte kater op dit moment zich optimistisch gedroeg. Al bij al veranderde de gevlekte krijger van onderwerp en schudde Zealspark zich even uit als reactie op haar woorden. "Inderdaad," stemde hij in, met zijn blik de omgeving scannende. "Voor je 't weet ziet alles alweer wit." grinnikte hij, zich nu al het opmerkelijke witte tapijt voor zich uitbeeldende. Sneeuw bracht niet enkel plezier met zich mee voor de kittens, maar ook veel ellende. En daarmee bedoelde hij vooral ziektes en prooischaarste. En net in deze tijden van oorlog kon een Clan dat niet gebruiken.

made by chi!

Met een kleine lach trippelde Poppyleaf voort. Haar amberkleurige ogen gericht op de herfstige vloer voor haar. Vergetend wat haar doel was en waar ze uberhaupt heen gingen. "De sneeuw is heerlijk, voor een paar dagen." Het laatste kwam er met een grinnik achteraan, ze was het ook wel snel zat hoor. Die kou ging zeer doen aan haar pootkussentjes. De conversatie bleef licht, de wereld om haar heen zo ook. Hoewel er duidelijke dreigingen waren wilde ze daar het liefst niet over nadenken. "Waar gingen we ook al weer naar toe?" Mauwde ze met een schaapachtige expressie over haar gezicht. Ze was iets voor Zealspark uitgerend en keerde zich nu weer om, om vlak voor zijn neus tot stilstand te komen. Tot haar verbazing kende ze ineens een grote energie die haar al sprankelende persoonlijkheid nog een vleugje van drukte meegaf. Ze stond met glimmende ogen voor Zeal, haar gewicht van de een naar de andere poot verplaatsend.

Zealspark

I'm drifting like a ghost on the sidewalk

Zealspark knikte instemmend als reactie op haar opmerking. Sneeuw was inderdaad leuk, maar zoals Poppyleaf al vermelde, enkel voor een paar dagen. Zijn voetkussens raakten keer op keer de vochtige, koude bosgrond aan en zijn helderblauwe blik tuurde over de grens heen terwijl ze verder liepen. Een koude wind begon opnieuw met zijn vacht te spelen en nieuwsgierig richtte hij zich weer tot de poes toen ze begon te praten. De vraag die gesteld werd zorgde ervoor dat hij een schaapachtige grijns op zijn gelaat plaatste. Ondertussen bevond Poppy zich plots voor hem, heen en weer kantelende met haar lichaam. "Uhm.." Begon hij. "Ik dacht dat we de grenzen gingen controleren maar.. als jij iets anders wilt doen dan is dat goed." Hij trok één van zijn mondhoeken omhoog en keek haar nu aan met een scheve glimlach.

made by chi!

Oh, dat was ook zo. De grenzen controleren. Blijkbaar had al die tijd van niet werken ook een inbraak gepleegd op haar geheugen, maar goed. Poppyleaf kalmeerde iets en keek Zealspark met een glimlach aan. "Oké, noem eens een plek waar je ontzettend lang niet bent geweest." Zei Poppyleaf, terwijl ze zelf nadacht waar zij lang niet meer was geweest. In de korte stilte die daarop volgde liet ze haar ogen over de omgeving gaan. "Oh, wel een plek waar we mogen komen natuurlijk." Grijnsde ze vlugjes terwijl haar blik weer in die van Zealspark haakte. "Niet dat je van plan was om iets anders te doen," ratelde ze verder. Poppyleaf was benieuwd naar zijn reactie, aangezien het uiteraard de planning was om misschien hun weg daar naar toe te volgen. Poppy was al zo lang niet uit het kamp geweest dat ze eigenlijk allemaal verboden dingen wilde ondernemen. Echter sprak ze dat niet hardop uit, wetende dat het echt een apprentice-ding was om dat te zeggen.

Zealspark

I'm drifting like a ghost on the sidewalk

De kater grinnikte bij haar woorden. Ze leek net wel een ondeugende apprentice die van alles en nog wat wou doen. Zealspark begreep haar wel. Hijzelf had dat ook toen hij weer mocht beginnen met trainen. Hij had enkele manen moeten spenderen in de medicine den vanwege het feit dat hij een of andere aanslepende ziekte had opgevangen. Starclanzijdank dat hij daar nu vanaf was. Dat was ook de reden waarom hij pas zo laat warrior was geworden. En dan had hij nog het geluk dat hij een mentor zoals Silverstar had. Zonder de zilverkleurige leider zou hij nu waarschijnlijk nog steeds leerling zijn geweest. De rood met witte kater keek op en schudde zijn gedachten weg. "Ik ben eigenlijk nog nooit in het oude Skyclan gebied geweest.. Maar misschien is dat iets te ver." zuchtte hij. Hiermee bedoelde hij niet alleen de conditie van Poppyleaf maar ook het feit dat het niet verantwoordelijk was om in deze tijden zo ver af te dwalen van het kamp. Als ze nu plots aangevallen werden dan was hij liever ergens in de buut zodat hij meteen de Clan kon verdedigen. Zijn blauwe blik ontmoette die van Poppyleaf en automatisch verscheen er een glimlach op zijn gelaat. "Waar wil je naar toe? Zeg maar de eerste plek die nu in je opkomt." Nieuwsgierig keek hij haar aan, afwachtende op haar reactie.

made by chi!

Onderwerp: Re: Poppies and posies I'll be married to rosies