Poppies and posies I'll be married to rosies

Nietsvermoedend had Poppyleaf stilgestaan, een beetje met de blaadjes aan het rommelen. Ze wachtte inmiddels op antwoord van de kater, maar dat werd slechts een korte 'inderdaad'. Hmm, normaal was hij toch wat mondiger? Zealspark had een ondeugende grijns op zijn gelaat, die weinig goeds kon betekenen. Grinnikend keek Poppy hem aan, benieuwd wat zijn actie was. Voor een kort moment was ze onoplettend, waardoor ze bedolven werd onder rode, gele en oranje blaadjes. "Hey!" Mauwde ze verward, schuddend met haar vacht maar met een enorme grijns om haar roze lippen. Ze draaide een rondje om zich heen en sprong op de bladeren die om haar verspreid waren. Een speelse lach klonk uit haar mond en met sprankelende, maar al even ondeugende oogjes keek ze naar Zealspark. Behendig sprong ze vervolgens uit de berg en landde vol op Zealspark. "Ha! En wie lacht er nu het laatst?" Lachte ze terwijl ze met haar dikke billen op de kater onder haar zat. Het was een behoorlijk grappig gezicht moest ze heel eerlijk bekennen. Ook al wist de kattin dat ze er waarschijnlijk af gegooid zou worden, gezien het feit dat Zealspark aanzienlijk sterker was, genoot ze toch even van haar koninklijke momentje.

Zealspark

I'm drifting like a ghost on the sidewalk

De kater had de hele tijd staan lachen en had dan ook niet opgelet toen de ander plots op hem sprong. Een hoge piep verliet zijn bekje toen hij tegen de grond werd aangedrukt. Damn, dat had vast niet bepaald mannelijk en stoer geklonken.. Zealspark rolde zich om en maakte gebruik van een behendige beweging om de calico onder hem te krijgen. Zo, nu waren de rollen omgedraaid! Een grijns verscheen op zijn gezicht. "Ik!" antwoordde hij op haar laatste vraag, wat waarschijnlijk niet eens een echte vraag was geweest. Maar goed. Hij bleef haar nog even al grijnzende aankijken waarna hij weer van haar af sprong en de kattin slechts een overwinnende blik toewierp.

made by chi!

Met een kleine smak kwam Poppy tegen de grond. "Oef!" Grinnikte ze met een kleine glimlach. Gelukkig was het zwaargewicht al vrij snel van haar verwijderd en kon ze weer recht staan. Ze schudde haar vacht nogmaals aan en ontmoette zijn blik even. "Okay, jij wint. Voor nu." Mauwde ze met haar kopje een tikje quasi-arrogant in de lucht. Zealspark wist heus wel dat het als grap bedoelt was, Poppyleaf was immers niet arrogant aangelegd. De slanke poes trippelde vrolijk verder en snoof de boslucht op. "Dus, welke grens wil je controleren?" Vroeg ze met een nieuwsgierige blik in haar ogen.

Zealspark

I'm drifting like a ghost on the sidewalk

Toen de poes toegaf en zei dat hij gewonnen had overnam een triomfantelijke uitdrukking zijn gelaat. Echter toonde de speelse blik in zijn blauwe ogen wel aan dat hij dit natuurlijk niet serieus bedoelde. Het was uiteindelijk maar een simpel schijngevecht geweest, niets mis mee. Toen de calico vervolgens plots weer verder liep kon de kater het niet laten om haar even wat grijnzend na te kijken. Vrouwen toch.. die wisten nooit wat ze nu precies wilden. Daarnet hadden ze het nog over het weer en waren ze met bladeren aan het spelen en nu begon ze out of nowhere weer over de grenzen. Zealspark schudde slechts onopvallend zijn kopje en haalde de kattin al snel in, haar even een zijdelingse blik toewerpende. "Die met Windclan? Daar ben ik al een tijd niet meer geweest." gaf hij toe. Daarbij wou hij simpelweg niet langs het Riverclan gebied gaan, wetende dat zijn vrolijke gevoel dan weer verbitterd zou worden door de gedachte dat zijn vader ergens in de buurt was vermoord. Zealspark schudde opnieuw zachtjes zijn kop en propte die gedachte in een donker hoekje van zijn hoofd. Nee, nu was niet de tijd om over zulke dingen na te denken..

made by chi!

De calico poes merkte dat ze het steeds leuker begon te vinden om in het gezelschap van Zealspark te zijn. De kater had haar uiteindelijk weer ingehaald en met een ondeugend, schuin oog keek ze naar de rossige vacht naast haar. Zeal had het over WindClan, waarna Poppy instemmend knikte, "is goed". WindClan was nooit de grootste vijand van ThunderClan geweest, ze vond het prettiger om daar langs te gaan. RiverClanners waren vaak wat gevaarlijker en agressiever. Hoewel ze zich bij Zealspark wel veilig voelde, nam ze liever het zekere voor het onzekere. De poes haalde langzaam adem, wetende dat het spelen al een tol kon eisen op haar lichamelijke toestand. Voor nu ging het goed, gelukkig. Wel merkte Poppyleaf dat Zealspark zijn kopje wat had laten hangen en in zichzelf schudde met zijn hoofd. Vast in gedachtes. "Gaat het?" Merkte ze op, de glimlach behoudend om de sfeer ontspannen te houden. Een tikje nieuwsgierig en bezorgd wiebelde ze wederom met haar oren, een trekje waar ze wel vaker last van had.

Zealspark

I'm drifting like a ghost on the sidewalk

De rode kater keek even verrast op toen Poppyleaf hem vroeg of alles oké was. Zealspark glimlachte slechts naar haar als geruststelling en knikte kort. "Ja hoor, ik dacht gewoon even aan iets." beaamde hij eerlijk terwijl hij zijn schouders ophaalde. "Maar het is een te serieus onderwerp en ik wil de sfeer niet verknallen met mijn zielige gedachten." grapte hij vervolgens, toch met een ietwat droevige ondertoon. Vervolgens zuchtte hij luid en zocht hij koortsachtig naar een nieuw gespreksonderwerp. "Sassyrose is je zusje, toch?" vroeg hij dus maar, hopende dat hij hiermee de concentratie op een ander onderwerp had gekregen.

made by chi!

Zealspark gedroeg zich overduidelijk wat vreemd. Maar aan de manier waarop hij deed besefte Poppy dat hij geen zin had om het er over te hebben, dat was begrijpelijk. Dat had Poppyleaf ook zo vaak als het ging over haar moeder of haar gedachtes daar naar uit gingen. Bij de volgende vraag, glimlachte ze breeduit. Sassyrose, inmiddels moeder van twee. "Ja Sassyrose is mijn jongere zusje, uit het tweede nest van Bluestar." Mauwde ze, nogal informerend en zakelijk. "Ik heb haar al een poosje niet gesproken, maar ze heeft het ook zo druk met de kittens." Een beetje treurig keek Poppyleaf de andere kant op. Haar broertjes en zusjes had ze al een poos niet gesproken, die hadden het te druk.. Te druk met leven, heel krom gezegd. Haar jongere zusje was al moeder. Natuurlijk zei leeftijd niet zo heel veel, maar toch stak het een beetje. Gerespecteerd warrior zijn was iets wat ze graag had gewild.

Zealspark

I'm drifting like a ghost on the sidewalk

Hij moest toegeven dat hij toch redelijk opgelucht was toen Poppyleaf er niet verder achter vroeg. Hij wou de poes niet opstapelen met zijn eigen persoonlijke problemen, wetende dat ze zelf al met genoeg dingen te kampen had. In plaats daarvan antwoordde ze juist op de vraag die hij gesteld had. Hij knikte als teken dat hij haar gehoord had en eventjes bekeek hij de verdorrende struiken die aan beide kanten van het pad hun plek hadden gevonden. Nadien keek hij weer op. "Ik ben best jaloers op ze.. Sassyrose, Glowstick en de rest.. Allemaal hebben ze al een gezinnetje terwijl ik als laatbloeier achterblijf." Hij greens een beetje bij zijn eigen woorden. Maar het was waar. Allemaal, stuk voor stuk, waren ze al eens verliefd geworden. Hij daarentegen had dit mooie maar zorgwekkende gevoel nog niet mogen ervaren. Moest hij zich zorgen gaan maken, of niet? Hij wist het niet, en om de een of de andere reden dacht hij dat hij hierover wel kon praten met de kattin. Zij zou hem nu toch niet vreemd bekijken, toch? Was het niet eerder slim van hem dat hij niet meteen aan huisje, boompje, beestje deed? Of had hij bindingsangst en was dat hetgeen wat hem ervan weerhield om ingewikkelde gevoelens voor een ander te koesteren? Ach, wat het ook mocht zijn, momenteel had hij teveel andere dingen aan zijn kop hangen. Hij zou het zijn eventuele partner dan niet kunnen aandoen dat hij amper tijd met haar kon besteden, dus misschien was het wel beter zo.

made by chi!

Het verbaasde Poppyleaf enigszins dat Zealspark zo open tegen haar sprak. Maar dat verwarmde haar hart en het voelde nog prettig ook. Ze keek de kater met een vriendelijke blik in haar ogen aan en knikte beamend op zijn woorden. Ze zuchtte lichtjes, want alles wat hij zei herkende ze terug. "Hm Zeal, vertel mij wat." Mauwde Poppy, ze grinnikte lichtjes en schudde haar vacht even kort uit. "Ik ben ook jaloers. Maar maak je geen zorgen, je bent nog jonger dan ik. Dan ben ik al helemaal een laatbloeier." Ze grijnsde. Misschien was het gewoon niet voor haar weggelegd. Tuurlijk had ze wel eens een onschuldige crush gehad, maar dat was niet echt serieus. Ook nooit wederzijds, moest ze bekennen. Het leek haar wel geweldig, een gezinnetje. Ze kon toch niks beters doen dan dat, aangezien haar astma haar anders in de weg zat. Maar haar tijd kwam nog wel, als hopeloze romanticus zag ze altijd wel hoop. "Maar er is voor iedereen iemand, daar geloof ik wel in." Mauwde ze toen concluderend, terwijl ze haar ogen zelfzeker in die van Zealspark liet priemen. Hij hoefde zich geen zorgen te maken, dat moest Poppyleaf hem meegeven.

Zealspark

I'm drifting like a ghost on the sidewalk

De rode kater keek even verbaasd op toen er plots een vogel voorbij raasde. Hij had zich teveel op Poppyleaf gefocust en had dus ook de omgeving geen aandacht meer geschonken. Hij greens even scheef, hopende dat ze zijn geschrokken reactie niet lachwekkend zou vinden. De kater besloot echter zijn oortjes weer te spitsen toen de oudere krijger begon met praten en kon het niet laten even zachtjes te glimlachen bij haar laatste woorden. Voor iedereen was wel iemand, hmm? "Dat hoop ik ja," begon hij terwijl hij even grinnikte. "En anders schenk ik gewoon al m'n liefde aan de prooistapel." vervolgde hij, nog steeds met pretlichtjes in zijn ogen.

made by chi!

De vogel die over hun heen raasde wekte een geschrokken reactie op bij de rossige krijger. Poppyleaf grijnsde en keek hem speels aan. "Ik wist dat ik oogverblindend was, maar om nou zo veel aandacht aan me te schenken.. gaat dat niet wat ver?" Grinnikte de poezin waarna ze haar kopje even draaide, om naar de bebladerde weg achte hen te kijken. De kater sprak wederom met een geamuseerde toon, die ze beiden hadden gehad door het gehele gesprek. "Volgensmij doe je dat al," merkte ze op terwijl ze met een duidelijke, ondeugende blik naar zijn buik keek. Echter was dit een kleine leugen, Zealspark was opmerkelijk gespierd en zag er alles behalve dik uit. Voor het clanleven was hij welvaren, maar echt dik kon je in het woud toch niet worden.

Zealspark

I'm drifting like a ghost on the sidewalk

Hij rolde even met zijn ogen bij het horen van haar opmerking en keek haar vervolgens met een grijns aan. Nadien verdween deze grijns echter en nam een verontwaardigde uitdrukking plaats op zijn gezicht. "Dat is niet waar!" verklaarde hij met ontzet in zijn stem. Zijn rood met witte pels golfde even toen een koude windvlaag over zijn rug heen rolde en met zijn ogen gevuld met ongeloof keek hij de calico kattin nog steeds aan.

made by chi!

Triomfantelijk keek Poppyleaf naar de verontwaardigde uitdrukking van Zealspark. Ha, daar had ze hem toch even goed. Poppy hield haar schouders op, "als jij het zegt." Knipoogde ze toen waarna ze vrolijk verder trippelde om het beboste gebied nogmaals te bekijken. Ze kwamen stukje bij beetje dichter bij het WindClan territorium, maar ze wist dat het tempo nou niet verschrikkelijk hoog lag. Met een zuchtje keek ze naar het pad voor zich, wilde ze dit wel? Poppy schudde de gedachte al snel weg. "Heb je ambities, Zealspark?" Vroeg de poezin zich hardop af. Ze kon het wel vragen, vond ze.

Zealspark

I'm drifting like a ghost on the sidewalk

De kater had de poes nog even verontwaardigd aangekeken na haar knipoog maar had besloten dat hij het maar gewoon moest laten varen. In plaats daarvan focuste hij zich geheel op haar volgende, toch ietwat onverwachtse vraag. "Ambities.." herhaalde hij eventjes luidop. Even wist de rood met witte kater niet wat te zeggen maar algauw was hij dan toch op een fatsoenlijk antwoord gekomen. Nou ja.. fatsoenlijk.. "Oud en dik worden, denk ik?" begon hij eerst, haar ietwat plagend aankijkende. Vervolgens schudde hij echter zijn kop en besloot hij om een serieus antwoord te geven. "De clan beschermen en ervoor zorgen dat geen enkele kat honger lijd is momenteel mijn hoogste prioriteit. Maar echt ambities heb ik niet." miauwde hij uiteindelijk. Integendeel tot de meeste katten in zijn clan wenste hij niet persé om hogerop te geraken in rang. Natuurlijk zou hij zich vereerd voelen en zou hij enorm zijn best doen moest het hem toch ooit overkomen, maar er echt iedere dag op hopen deed hij niet. Maar dat zou vast nog niet voor nu zijn. Ze hadden nog een gezonde deputy en Silverstar was nog laaang niet dood. "En.." begon hij plots opnieuw, even nadenkende over hoe hij zijn volgende woorden zou formuleren. "Ik hoop ook ooit een mate te krijgen.. iemand die echt veel voor me zal betekenen en waarmee ik samen oud zal worden," een toch ietwat verlegen lach kroop over zijn gelaat toen hij de ander aankeek. Soft was hij niet, totaal niet! Zealspark was eigenlijk een heel stoere kater, maar op het gebied van liefde was hij simpelweg een echte romanticus. Hij kon er niets aan doen. Daarbij had hij dan ook nog een hele onschuldige kijk op het hele partnergedoe, aangezien hij hier nog nooit in aanraking mee was gekomen. Nog nooit had hij een crush of dergelijke gehad, integendeel tot de meeste van zijn leeftijdsgenoten welke al een nest of partner hadden.

made by chi!

De poes grinnikte om het vleugje humor er in zijn woorden zat. Ze had dan ook niet verwacht dat hij er vervolgens serieus op in zou gaan. Tot haar genoegen deed hij dit wel, wetende dat het voor sommigen een confronterende vraag kon zijn. Zealspark gaf een echt warrior' antwoord, het geen waar hij voor getraind was, was ook zijn ambitie in het vervolg te doen. Dat liet Poppyleaf glimlachen. Het was ook heel logisch dat de kater dit momenteel als enig antwoord had. Hoewel er soms katten waren die deputy of leader een spraakgrage functie vonden. Poppyleaf had vroeger ook wel deputy willen zijn, maar dat had ze over de jaren heen maar weg laten varen. Niet dat ze dat erg vond. Zealspark ging tot haar kleine verbazing verder met nieuwe woorden. Woorden die elke poes deden smelten. Het paste niet bij zijn uitstraling, maar op deze manier kon Poppy zien dat er een zachtere, mildere kern in hem schuilde. Dat was goed, misschien was hij ook wel een romanticus net zo als zij. "Ik denk dat die poes zich gelukkig met je mag prijzen. Het klinkt er naar dat je onvoorwaardelijk van haar zult gaan houden." Mauwde Poppyleaf gebiologeerd, misschien net wat oppervlakkig terug. Ze wist niet wat er zou gebeuren als ze te diep op het onderwerp in zou gaan. En tsja, ze had toch altijd angst voor het diepe en onbekende gehad.

Zealspark

I'm drifting like a ghost on the sidewalk

Hij wist dat zijn woorden nogal belachelijk hadden geklonken, maar de kater kon er nu eenmaal niets aan doen. Misschien kwam het ook omdat hij zich een tijd in de medicijn den had moeten afzonderen dat hij minder sociaal ontwikkeld was op het gebied van de liefde. En misschien was dat maar goed ook. Als hij zo keek naar Rowanflight, welke nu een ongewild nestje had gekregen of Sassyrose die haar kittens zonder vader moest opvoeden.. De krijger keek even op bij de woorden van de gevlekte poes en glimlachte zachtjes. "Bedankt, ik hoop dat wat je zegt ook waar is." miauwde hij slechts, nadien weer voor zich uitkijkende. Een zachte zucht rolde over zijn lippen. Hij had zich gefocust op het pad waarop ze liepen en keek pas weer op bij de sterke Windclan geur die zijn neus in kwam gevlogen. "We zijn er," deelde hij mee, al wist Poppyleaf dit waarschijnlijk zelf ook. Hij hielt halt en snuffelde nogmaals aan de lucht. Gelukkig waren er geen verse markeringen te bekennen, tenminste, toch geen aan de kant van Thunderclan. Het laatste wat ze nu konden gebruiken was een ruzie met de Clan die zich aan de andere kant van deze grens bevond. Ze hadden momenteel al genoeg problemen met die walgelijke katten van Bloodclan.

made by chi!

Poppyleaf glimlachte voorzichtig bij de woorden van Zealspark. Ze knipperde met haar ogen en keek om zich heen. Ze waren er. WindClan was een nogal gure plek, kaal en open met veel heuvels. Dat open sprak haar niet zo aan, ze vond beschut veel fijner. Misschien omdag ze niet anders gewend was, dat zou erg goed kunnen. Poppy luisterde naar zijn mededeling en knikte instemmend, ja ze waren er zeker. Maar er was gelukkig geen gevaar en dat liet haar relaxen. Ze snoof de geur op, niet vies zoals de BloodClan katten maar toch vreemd en misplaatst. Zo voelde Poppyleaf zich ook een beetje, als een vis op het droge op 'patrouille'. "Geen twijfel over mogelijk hoor. Bij sommigen duurt het gewoon wat langer, bij mij toch ook." Mauwde ze, het gesprek er voor plots weer aankaartend. Ze vond dat ze nogal droog had gereageerd, maar dat was niet de bedoeling geweest. "Maar het heeft geen haast toch.. Verliefdheid is spontaan, ja, maar echte liefde.. Dat moet groeien." Besloot ze, dromerig wegstarend naar de velden van WindClan.

Zealspark

I'm drifting like a ghost on the sidewalk

Plots begon de poes weer over het vorige onderwerp te praten. Zealspark keek op en had zijn blauwe ogen op haar gefocust. Haar uiteindelijke dromerige conclusie deed hem even grijnzen. Ze had gelijk. Ook hij vond dat het niet allemaal in één keer moest gebeuren. Spontaniteit was natuurlijk altijd leuk, maar was het ook niet de kunst om dan uiteindelijk bij elkaar te blijven? De gespierde kater zuchtte even en haalde zijn schouders op. Hij zou wel zien. Als de tijd rijp was. "Je hebt gelijk, denk ik.. Sommigen zullen nu eenmaal hun soulmate al eerder tegenkomen dan de andere." grinnikte hij tenslotte. Opnieuw gleed hij met zijn lichte blauwe ogen over het gebied van de Windclan. Stiekem was hij toch blij om in Thunderclan geboren te zijn. Hij dacht niet dat hij ooit zou kunnen wennen aan de open vlaktes. Het gevoel alleen al dat men je van meters ver al kon opmerken deed hem huiveren. Maar misschien dachten de Windclanners ook zo over hen. Dat zij liever open hadden en zich eerder claustrofobisch zouden voelen tussen al het struikgewas dat zich in Thunderclan gebied bevond. Ach, nog steeds bleef hij bij zijn besluit en hij dacht ook niet dat hij zich zou kunnen aanpassen aan een ander soort gebied, integendeel tot wat de meeste oud-Skyclanner hebben moeten doen.

made by chi!

Poppy knikte instemmend op zijn woorden. "Daar heb je gelijk in." Mauwde ze concluderend terwijl ze om zich heen keek en het gebied scande. De wind waaide wat steviger in deze delen van hert gebied. "Al vraag ik me wel af hoe katten weten of het je soulmate is." Grinnikte ze toen, terwijl ze even naar zijn blauwe blik zocht die inmiddels vertrouwder begon te voelen. De geuren waren sterk zodra je verder liep, maar mild aan de kant van het ThunderClan territorium. Dat was fijn, aangezien WindClan dus niet had geprobeerd buiten de oevers van hen territorium te treden. "Moeten we opnieuw markeren, denk je?" Mauwde ze, zich hardop aanvragend en een blik naar Zealspark schenkend. Ze wist niet of het nodig was, aangezien de ThunderClan patrouilles regelmatig langs dit gebied kwamen. Poppy en Zeal vormden geen officiële patrouille, en Poppyleaf wist niet zeker of het nog haar plaats was om dat soort maatregelen te nemen. Daarom zou ze dat werk ook liever aan Zealspark overlaten.

Zealspark

I'm drifting like a ghost on the sidewalk

Opnieuw werd de rood met witte kater bekogeld met vragen en wiebelde hij even bedenkelijk met zijn oren. "Dat weet je niet, dat voel je gewoon. Denk ik toch." sprak hij, zijn oprechte gedachten hierover duidelijk makende. "Maar wat weet ik er nu van." greens hij vervolgens, waarna hij wat dichter naar de grens toe stapte. Een sterke wind rolde over zijn rug en deed zijn haren opwaaien. "Misschien wel ja. Het kan nooit kwaad." besloot hij nadien terwijl hij de calico poes een snelle zijdelingse blik gunde. Nadien markeerde hij snel de grens en keek hij nog een laatste keer naar het andere gebied, waarna hij zich terug een weg naar Poppyleaf toe baande. "Klaar. Zullen we verder gaan?" Hij sloeg een keer met zijn lange staart door de lucht en wachtte geduldig af op het antwoord van de oudere poes.

made by chi!

Onderwerp: Re: Poppies and posies I'll be married to rosies