I can’t handle myself anymore…

Panthergrowl was net in slaap gevallen. Hij sliep veel de laatste tijd; hij had zichzelf nogal erg verwond met het gevecht tegen de dassen en was nog steeds aan het herstellen aan de wonden op zijn rug. De diepe sneeën die eerst in zijn zij gezeten hadden waren nu zo goed als dicht, en een korstje sierde deze littekens. Maar de grote hap vel die uit zijn rug genomen was die heelde minder goed en het was dus belangrijk dat Panther het liet rusten. Dat was nogal een opgave, aangezien de grote kater helemaal niet hield van tegen zijn wil in steeds maar moeten blijven zitten. Daarom sliep hij veel, dan merkte hij tenminste niet hoe sáái het was in het kamp. Maar hij sliep niet voor lang. Een soort gestommel dat hij niet kon plaatsen maakte hem wakker en meteen was hij alert. Zijn kop schoot overeind en hij keek knipperend om zich heen. Het duurde even voordat zijn ogen aan het donker wenden maar een felle vacht stak hiertegen af. "Creamyfrost?" miauwde Panthergrowl een beetje hees toen hij naar de witte kat keek. Wat deed die nou hier?

De houding van Creamyfrost zag er nou niet geweldig uit. Ondanks dat Panther nogal slaperig was kon hij zien hoe de witte kater verstarde toen hij zijn naam uitsprak. “Ik ehm, ik kon niet slapen.” murmelde de andere warrior en langzaam kwam Panthergrowl overeind. "Ik wel, totdat je mijn nachtrust verstoorde." miauwde hij droogjes op en ging zitten, waarna hij de ander onderzoekend aankeek met zijn gele ogen. "Als je niet kan slapen, waarom kom je dan hierheen? Ik denk niet dat je voor mij kwam." merkte hij toen op en doelde met zijn laatste opmerking op het feit dat Creamy het niet zo op hem had, aangezien hij zijn petekind had beledigd of iets in die richting. En bovendien wilde Panthergrowl wel is zien hoe onschuldig deze warrior voor hem echt was.

Het antwoord duurde lang. Er was duidelijk iets aan de hand, en Panther wilde nu weten wat. Vragend keek hij de oh zo onschuldige warrior aan, en merkte toen op dat deze zijn wangen iets dikker waren dan normaal. Had hij wat in zijn bek? Wat wilde hij hier vandaan halen? Panthergrowl had geen idee. “Sorry.” miauwde Creamyfrost aan en een wenkbrauw van de grijze warrior ging omhoog. Waarvoor precies? “Ik… Ik had papaverzaadjes nodig.” fluisterde de witte kater toen en Panther fronste. Papaverzaadjes? Maar die kreeg hij toch helemaal niet? Toen snapte hij het. "Je steelt ze?" miauwde hij ongelovig en schudde zijn kop. "Teveel papaverzaadjes zijn niet goed voor je, en trouwens, als je ze echt nodig had dan zouden Whisperwind of Honeypaw ze wel aan je geven." miauwde hij en hij keek naar Creamyfrost. Dit was niet oké.

Panther keek de andere kater fronsend na toen deze de zaadjes weer op de goede plek teruglegde. Die zat er echt flink doorheen, aan de hangende kop en staart te zien. “Ik…Ik wilde het niet.” miauwde Creamyfrost toen. Vragend keek de grijze kater naar zijn clangenoot, wachtend op een toelichting. Hij zocht naar oogcontact maar Creamy had zijn ogen naar de grond geslagen. Een klein beetje medeleven borrelde in Panthergrowl op. “Ik kon geen nieuwe vinden. Ik.. Ik wil geen nachtmerries meer. Ik wil goed kunnen slapen.” ging de witte kater verder en verrast gingen de gele ogen van de warrior iets verder open. Nachtmerries? Wat bedoelde hij daarmee? “Het spijt me. Wil je het niet tegen ze zeggen?” smekende blauwe ogen keken hem aan en hij knikte. "Ik zal niks zeggen, maar als je het nog een keer probeert, dan wel." waarschuwde hij met een strenge blik op de iets jongere kater. "Wat voor nachtmerries heb je dan?" vervolgde hij, zijn stem wat milder nu.

Creamy vertelde hem dat het niet nog een keer zou gebeuren. Dat was mooi, want anders zou Panther hem verraden en dan was zijn tante waarschijnlijk niet meer zo dol op hem. Vervolgens vroeg de grote, grijze kater wat voor nachtmerries Creamyfrost dan wel niet had. Deze wist een gedetailleerde beschrijving te geven wat aanduidde dat hij er nogal veel last van had. Toen de ander ook nog tranen in zijn ogen kreeg slikte Panthergrowl ongemakkelijk. Ja. “Ik wil ze niet meer Panthergrowl.” fluisterde de jonge warrior en hij knikte. "Ja, snap ik.." mompelde hij. "Nooit aan gedacht dat de nachtmerries misschien juist van de papaverzaadjes komen?" merkte hij toen op met een opgetrokken wenkbrauw. Dat hoorde je toch wel vaker, katten die gingen hallucineren over dromen of zo omdat ze teveel medicatie kregen? Tja, hij had er nul verstand van, maar het leek hem best een logische reden.