Stupid tree

Kalm stapte de sneeuwwitte poes door de besneeuwde ondergroeiing. Ze viel niet echt op boven de sneeuw en dat viel behoorlijk in haar voordeel, opletten was ze zelf namelijk niet haar sterkste punt. Dus hierdoor hoefde ze zich minder zorgen te maken over iets of iemand die haar zouden zien. Niet dat ze dat uberhaupt deed, ze zat heel ergens anders met haar kop. Ze staarde omhoog naar de strakke blauwe lucht en vroeg zich af waarom er geen wolken waren. Ja, je kon veel zeggen maar ze hield ervan om naar die fluffy witte dingen te kijken. Meeste andere wisten het ook wel, vooral omdat ze de naam Cloudwatcher bij zich droeg, ze had die niet voor niets. En daarbij was ze nogal een klunneling. Ze kon namelijk nog wel eens wat domme dingen uithalen als ze liep te dromen. Nu ze daar toch aan dacht, misschien moest ze maar eens om zich heen kijken. Net toen ze haar ogen voor zich richtte liep ze pal tegen een boom aan. Even bleef ze verdoofd staan en schudde haar kop. Langzaam liet ze zich door haar poten zakken en legde haar voorpoot over haar neus. 'Stomme boom mompelde ze binnenmonds. Maar misschien was het ookwel slim als ze lag als ze ging zitten dagdromen.

Trots om zijn grote vangst liep de grijze tabby het territorium rond. Het was hem nog net gelukt droog een grote vis te vangen. Hij liep langs de struiken op weg naar de plek waar hij zijn prooi kortgeleden had verstopt. 3 vissen waren niet zo slecht. Maar Sky had wel zijn hele dag voor in moeten zeten. Het was niet dat de rivier vol was met vis.
Eenmaal aangekomen bij de verstopplek kreeg de kater een geluid te horen. "Stomme boom" zei een stem. De warrior liep richting het geluid. Zijn prooi nog onder de grond begraven. Zijn blauwe igen gleden naar een witte poes. "Ehm, gaat het?"

- Flut :/

'Uhm ja' Was het antwoord van de poes. Vast niet zo'n pratertje. Zijn blik gleed naar haar snuit. Maar hij ging er niet verder op in. "Ik ben Skyfeather by the way." stelde hij zich voor bij het besef dat ze elkaar nog niet ontmoet hadden. "Maar over die boom... Ik zou toh even langs Honeyscent of Whisperwind gaan." Miauwde hij tegen de tijd dat zijn luchtblauwe ogen weer haar snuit in beeld namen. Zo was Sky altijd. Overbezorgd om alles en iedereen. Plots schoot zijn kop omhoog naar de lucht. Die ondertussen steeds donkerder werd. Zijn grijze gestreepte vacht zag er veel dikker dan eerder uit. Het zou vast niet lang duren voordat het wéér ging sneeuwen.

De kater voor haar stelde zichzelf voor als Skyfeather. Tuurlijk had ze die naam wel eens hier en daar horen vallen, ze zaten in dezelfde clan. Volgens haar waren ze zelfs ongeveer even oud wat betekende dat ze in dezelfde ceremonie apprentice en warrior waren geworden. Maar ja dat wist zij ook niet, ze kon niet elke naam onthouden die er genoemd werd bij die dingen, zeker niet gezien ze normaal vrijwel helemaal niet oplette, het was slim dat de leiders haar naam duidelijk uitspraken als ze het over of tegen haar hadden zodat ze het door had. Anders had ze haar eigen naam niet eens geweten. Opnieuw schudde ze haar kop, ze moest eens leren bij een onderwerp te blijven en gewoon op te letten, hoe zij ooit een warrior was geworden verbaasde haar nogsteeds. En daar ging ze weer. 'Ik ben Cloudwatcher' antwoordde ze rustig en ging nog eens met haar poot over haar neus terwijl ze ging zitten. 'Ik denk niet het nodig is, Honeyscent zal het al druk genoeg hebben' mompelde ze. Leaf-bare was altijd een drukke periode voor de medicine cats.