Cause I will be the dead of you

Ze rende het kamp uit, geen blik meer op haar vader richtend. Hij begreep haar toch niet, als of ze er nu blij van werd dat haar tante kittens had gekregen. Wat moest ze daar nou mee? Ze wou gewoon een staart om haar heen en horen dat haar moeder inderdaad niet goed was en dat haar vader er voor haar zou zijn. Maar dat had ze niet te horen gekregen. Nee, misschien had ze willen horen dat Ashdrizzle met haar moeder ging praten en zou zeggen dat het goed ging komen met een staart om haar heen. Ze wou niet horen dat haar moeder inderdaad zo slecht was als dat ze aanvoelde. Dat was verkeerd. Met snelle pootstappen draafde Roughpaw door. Haar ogen vernauwd, haar oren in haar nek geplant en haar staart licht opgezet. Ze zat bomvol met al die emoties. Laatst had ze Tallshadow nog geslagen met uitgezette nagels. Ze was verkeerd bezig en dat wist Roughpaw. Maar ze had er gewoon even geen controle over, ze zat veel te vol. Ze kon er niets aan doen, al wist ze ook niet of ze dat wou. Roughpaw liet niemand haar helpen of dichtbij komen, behalve Hazelpaw dan. Ze vertrouwde hem. Lurkingshade was er nu niet voor haar en dat kwetste haar ook en speelde ook een grote rol in haar gedrag.
Roughpaw bleef door rennen. Op een gegeven moment kwam ze bij Thunderpath aan. Ben ik hier helemaal naar toe gerend? Ze keek met haar slechte ogen om zich heen en gespitste oren. Een kort grijnsje vormde haar lippen. Misschien zou ze een overtreder treffen en kon ze zich daar op afreageren. Dat klonk helemaal niet verkeerd in haar oren. Ze slaakte een zucht en sloeg haar klauwen uit. Ze wou zich maar al te graag afreageren, heel graag, ze wou niets liever op dit moment. Ze zwaaide met haar licht opgezette staart, niet door hebbend dat er iemand in de beurt was.

OOC: Hailpaw eerste post.

Wat ze hier deed wist de poes niet, waarschijnlijk wist niemand dat want veel redenen om er te zijn had Hail niet. Had ze ook nooit nodig gehad. Het was een magische plek dit, het Thunderpath, de lijn tussen leven en dood. Vaak slingerde de poes voor de kick een klein stukje de weg op, om dan luid en hysterisch lachend er weer van af te lopen. Ook nu speelde ze haar spelletje, bij gebrek aan beter dan. Laatst had ze een muis te pakken gekregen en ontleed, dat was pas een echt spel geweest, maar zin om nu te jagen had ze niet. Prooi ging ook niet zomaar naar haar toe lopen, waarschijnlijk wisten ze dat ze gek was. Iedereen noemde haar gek, en het kon de grijze poes niets schelen. Het enige wat ze ermee deed was ernaar opleven. Het lukte haar aardig, maniakale blik in ogen die ongecontroleerd alles in zich op wilden nemen, een vacht die hier en daar nog bloedsporen had, en dan had je nog haar loopje, waaruit leek alsof ze geen controle had over waar haar poten haar brachten. De grijns op haar gezicht maakte alles af, een grijns met de zekerheid van problemen erin gelegd. Problemen die zich nu zouden richten op de poes een paar vossenlengtes weg. Roughpaw weer, haar favoriete doelwit.

Haar zien zou Roughpaw niet, want daar waren haar ogen niet goed genoeg voor en daarnaast voor tot zo ver haar zicht wel goed was, was dat nu belemmerd door het vocht in haar ogen. Met haar oren waren enkel geen enkele problemen en daardoor hoorde ze uiteindelijk toch de pootstappen van een kat. Vrijwel meteen draaide Roughpaw zich om, ze rook haar al, Hailpaw, maar ze wou haar zien, dus knipperde ze een paar keren hevig met haar ogen. "Ben je me gevolgd of zo?" Vroeg ze eisend op een antwoord. Ze was kwaad en niet eens per se op haar zus, maar ze was het, dus dat zou iedereen nu op haar pad merken. "Wat moet je van me, Hailpaw!?" Vroeg ze vervolgens.

Oh no, haar zusje was niet blij haar te zien. Ach, pech voor haar, Hail was namelijk heel erg blij om Rough te zien. Vandaar dat haar zusje maar eens haar eigen egoïsme aan de kant moest zetten en gewoon met haar oudere zus moest praten, of sparren, of gewoon vechten, eten, alles was eigenlijk wel goed. Hail was heel erg verveeld, ze moest iets te doen hebben en dus negeerde ze de eerste woorden van de ander. "Van jou?" Mauwde ze echter in antwoord op de volgende woorden, "Waarom denk je toch steeds dat jij belangrijk bent, terwijl je eigenlijk niets voorstelt, vraag ik me af," Want tsja, zo heel speciaal was de poes voor haar nou ook weer niet.

Roughpaw had hier geen zin in, ze had zin in niemand, geen enkel gezelschap. Ja, Hazelpaw misschien op z'n hoogst, maar liever gewoon even helemaal niemand. Ja, zich misschien afreageren op een kat buiten Shadowclan, dat kon wel leuk wezen en was ook nog eens goed. "Van jou?" Vroeg Hailpaw toen. "Waarom denk je toch steeds dat jij belangrijk bent, terwijl je eigenlijk niets voorstelt, vraag ik me af," kwam er uit de poes. Roughpaw vernauwde haar ogen en keek haar recht aan. "Jíj komt toch steeds naar me toe én als je komt, kom je om me weer te vernederen, of iets dergelijks, wat straks? Ga je me vermoorden?" Vroeg ze vervolgens. "Want zo'n akelig gevoel geef jij me wel," murmelde ze vervolgens. "Dat, terwijl ik dat niet eens wil," vervolgde ze. Want, ze had graag een grote zus gehad die er gewoon voor haar was geweest.

"Jíj komt toch steeds naar me toe én als je komt, kom je om me weer te vernederen, of iets dergelijks, wat straks?" Hmm, Hail moest toegeven dat daar wat inzat, moest je nagaan. "Ga je me vermoorden?" Wat een leuke vraag, die was nieuw, die was haar nog niet eerder gevraagd. Vandaar dat er meteen een grijns op haar gezicht verscheen en een geïnteresseerde blik in haar ogen. Misschien, misschien zou ze eindelijk de stap zetten en dat wat haar leven een hel maakte wegsnijden. "Want zo'n akelig gevoel geef jij me wel," Teveel credit zus, het lag voornamelijk aan de domme angsten die Rough altijd al had gehad, en de domme wensen. "Dat, terwijl ik dat niet eens wil," Dit bijvoorbeeld, wat was dat nou weer? "Zie je het dan niet?!" Reageerde Hail meteen, fel en ongelovig. "ZIE JE HET DAN NIET?" Hoezo gevoelige snaar? "We zijn ongewenst Rough, jij en ik, ongewenst en gehaat, we zijn een vlek op het blad van Shadowclan, dus wie zou er om ons rouwen? Juist, niemand," Ze sprak het vol overgave, alles in Hail geloofde deze woorden, want ze was nooit wat anders bewezen.

Onderwerp: Re: Cause I will be the dead of you