Borderlines [training 2]

Onderwerp: Borderlines [training 2] ma 21 sep 2015 - 18:44

Een priveles zou de poes goed doen, haar siblings waren al warriors, en als ze wat hard trainde zou zij dat ook kunnen zijn bij de volgende ceremonie. Met nadruk op het harde trainen dan. Vandaar dat Tall vandaag vroeg klaarstond bij de grens met Windclan, niets belangrijker dan die grens goed kennen.

Spt
Windpaw

Vandaag had ze een les met haar mentor zonder de andere apprentice. Haar siblings waren immers al warrior, en het leek alsof ze nog wel wat moest inhalen. Dat werd hard werken, waarschijnlijk.. Ietwat buiten adem van het harde rennen kwam Windpaw bij haar mentor aan, maar haar ademhaling was regelmatig, geen gehijg. Een piepklein glimlachje sierde haar lippen, maar niet zoals de grote grijns die ze altijd had voor haar leven een hele omslag genomen had. Deze glimlach trok ook niet zo bij het litteken dat ze opgelopen had als jonge apprentice, iets waar ze wel mee had leren leven in de 6 moons tijd dat ze gegroeid was. Sowieso was dat litteken al goed vervaagd en amper zichtbaar onder haar tabby vacht.

Het duurde niet lang voor zijn apprentice verscheen, Tall kon al wel zien dat ze begon uit te groeien tot een mooie, goed getrainde poes. Om eerlijk te zijn had hij altijd moeite met het loslaten van zijn leerlingen, vandaar dat hij ook vaak in de gaten hield hoe het op het partnervlak met ze ging. Ook daaraan wilde hij vandaag wat aandacht besteden met Wind, maar first things first, de border met de clan die haar naam deelde. "Weet je waar we zijn?" Vroeg hij dan ook, redelijk pointless vraag aangezien hij haar de instructies had gegeven om hierheen te komen, maar het was belangrijk je basis goed te hebben wilde je erop kunnen bouwen.

Windpaw keek even om zich heen bij de vraag van haar mentor, al was dat eerder uit reflex dan om echt te zien waar ze was. Hij had haar expliciet gezegd om naar hier te komen, dus ze wist het sowieso - maar ook de geur van de hazenvreters die in haar neusgaten brandde maakte het redelijk kenbaar. Daarom knikte de poes, haar blik nu weer op Tallshadow gericht. "We zijn bij de grens met Windclan.", antwoordde ze zelfverzekerd, ervan overtuigd dat haar antwoord waar was. Waar anders zouden ze zijn?

Zijn leerling keek hem aan met een zekere blik voor ze antwoord gaf. Natuurlijk klopte dat antwoord, kijk, als de poes nou niet naar hier gekomen was dan was het wel iets lastiger geweest voor haar om het territorium ooit volledig te leren, maar ze leek hem niet dom en ze was naar de goede plek gekomen dus dat pleitte allemaal in haar voordeel. Vandaar dat Tall ook knikte, en even glimlachte. "Dus," Begon hij weer, "Waarom denk je dat ik je hierheen heb laten komen?" Zo nu en dan kwamen apprentices met de gekste antwoorden en dat deed hem wel een beetje het vertrouwen verliezen in de volgende generatie, maar wie weet. Misschien zou Wind een eigenlijk zinnig antwoord geven en zijn oordeel bijstellen.

De tabby fronste bij de vraag van haar mentor. Tsja, dat was een goede vraag. Waarom? Daar konden zoveel antwoorden op zijn. Misschien wou hij haar kennis testen, om te zien wat voor leerling ze was. Of misschien wou hij de recente problematiek met de dassen aanhalen. Dat laatste klonk wel logischer.. Windpaw dacht even na, maar antwoordde daarna met een voorzichtig glimlachje om haar lippen: "Euhm.. Om het over het dassenprobleem te hebben?"

Hij glimlachte toen de nadenkende uitdrukking op haar gezicht verscheen, en hij hoefde dan ook niet lang te wachten op antwoord. "Euhm.. Om het over het dassenprobleem te hebben?" Klonk het, toch niet helemaal zeker naar zijn idee. Vandaar dat Tall een van zijn wenkbrauwen optrok en de leerlinge onderzoekend aankeek. "Is dat een vraag of een antwoord?" Vroeg hij haar, zodat ze zelf kon beslissen of dit haar definitieve antwoord zou zijn of niet. Ze zat in ieder geval in de buurt.

De apprentice fronste weer even lichtjes. Hoezo, een vraag of een antwoord? Was het dan geen goed antwoord? "Euhhh", zei ze zachtjes, nadenkend. Ze had het gevoel dat het een strikvraag was, maar ze wist niet goed waarom.. en of dat überhaupt waar was. Uiteindelijk antwoordde Windpaw maar; "Een antwoord." Want tsja, dat was wat het was, of hij daar nu aan twijfelde of niet. Toch?

Hij had haar overduidelijk verward met zijn vraag, en door de lastige blik die de poes op haar gezicht kreeg schoot Tall dan ook in de lach. Zodra ze besloten had dat het een antwoord was geweest knikte de kater eens. "Wel, dan zit je er heel dichtbij in de buurt," Melde hij de poes, "Alleen is het probleem met de dassen inmiddels opgelost," Wat redelijk waar was, zijn moeder had er nog een leven bij verloren ook. "Wie denk je dat daar als enigen niet blij mee zijn?" Want daarvoor waren ze hier, de huidige spanningen.

Echt? Het dassenprobleem was al opgelost? Waarschijnlijk had Windclan zelf daar niet veel aan gedaan. Het waren luie hazenfreters, die hadden die domme dassen heus niet zelf weggejaagd. wacht, had ze niet iets gehoord van een samenwerking tussen Riverclan en hun eigen clan? God, ze moest echt beter geïnformeerd zijn als ze ooit warrior wou zijn. "Windclan, toch?", gokte Windpaw op de vraag van Tallshadow. Want tsja, dat was vast de enige clan die niét blij zou zijn met zoiets als andere clans dat moesten doen.

Een grijns verscheen op zijn gezicht toen de poes het in een keer goed had, en een goedkeurende knik werd als reactie gegeven. Even focuste de kater zich op zijn geur omdat hij geen zin had in onaangename verassingen, maar al snel richtte hij zich weer tot de poes. "Inderdaad, en daarom zijn de spanningen erg hoog tussen onze clans, daarom zijn wij hier," Mauwde hij, terwijl hij opstond en de blaadjes van zijn vacht schudde. "Wij gaan kijken of er zwakke punten zijn bij onze grens," Een belangrijke taak, want ze moesten geen stroom aan Windclanners hebben.

De tabby knikte en keek even om zich heen. De grens tussen de twee clans was duidelijk, niet alleen door de geurgrens maar ook door het verschil in gebied. Aan hun kant was het het dennenbos, het moeras; het Windclangebied was dood en kaal, de enige begroeiing was het droge gras. De wind kon vrij waaien door het dorre land, waaraan de clan zijn naam verleende - maar natuurlijk was dat ook deels door de snelheid waarmee ze renden als ze hun gebruikelijke prooi, de konijnen van het heideveld, achtervolgden. Er werd gezegd dat ze snel renden, snel als de wind waarnaar ze vernoemd was.

Geen reactie, wel oke, niet dat hij dat verwacht had van de anders zo drukke poes, maar de kater kon ermee leven. In plaats van haar vreemd aan te staren, oke na de eerste tien seconden van staren dan, begon hij in een rustige pas langs de grens te lopen. "Kan je me vertellen wat zwaktes in de grens zouden kunnen zijn, en welke gevolgen die kunnen hebben?" Vroeg hij aan de poes, een warme glimlach op zijn gezicht. Misschien was ze gewoon even afgeleid geweest.

Windpaw liep naast haar mentor toen hij de grens begon af te volgen. Het was rustig, een koel windje woei door haar vacht. Hij bracht de geur van Windclan mee, wat waarschijnlijk betekende dat ze hun niet zouden ruiken. De tabby dacht na over de vraag van de kater. Hmm, zwakheden? "Euhm..", mompelde ze zachtjes terwijl haar groene ogen de omgeving afgingen. "Plekken waar je ongezien de grens kunt oversteken?", gokte de poes. "Want tijdens oorlogen en zo zouden ze dan zonder door de patrouille's gezien te worden een gevechtspatrouille in ons gebied kunnen krijgen." Het was haar beste gok, iets anders kon ze zo snel niet bedenken.

De kater keek naar de poes toen die een antwoord begon te formuleren. Hij liet haar volledig uitspreken voordat een uitdrukking op zijn gezicht verscheen, want de kater wilde dat ze zelf nadacht en als hij dan al afkeurend of juist goedkeurend begon te kijken was dat redelijk onnodig. Toen ze klaar was knikte hij echter, "Inderdaad," Antwoordde hij haar, en bleef toen stilstaan. Voor hen was een plat gedeelte Windclan, en zij stonden aan de rand van hun gebied, dichtbij Rogue gebied. "En hier? Wat zou hier de zwakte kunnen zijn denk je?" Vroeg hij, zich weer naar de poes richtende.

Ze merkte dat ze gestopt waren en keek uit over het gebied. Het Windclan gebied was heel plat hier, en hun eigen territorium was bijna op het einde, zeer dicht bij het niemandsland. Bij de vraag van haar mentor fronste de tabby opnieuw, haar omgeving bestuderend. Achter hen waren de dennenbomen van hun eigen gebied, buiten haar blikveld. "Misschien dat we zeer snel gezien worden als we hier hun gebied op gaan?", zei ze, eerder vragend dan als antwoord.

Hij zag haar het gebied bestuderen, en besloot dat het ook wel een lastige vraag was. Vandaar dat hij geïnteresseerd keek toen ze antwoord gaf, maar niet meteen vroeg of dat haar definitieve antwoord was. "Dat zou erg waar zijn," Begon hij echter, "Als wij hun aan zouden willen vallen, maar dat willen we niet, stel Windclan plant een invasie waar wij niets van afweten," Zijn blik ging van het open stuk, naar de dennebomen. Uiteindelijk viel zijn blik weer op Windpaw, "Wat ruik je hier?"

De tabby knikte en keek geïnteresseerd naar haar mentor toen hij dat uitlegde. Zodra hij vroeg wat ze rook, stak ze meteen haar neusje in de lucht en snoof. Luidop dacht ze na; "Windclan en Shadowclan" Dat was natuurlijk wel ietwat logisch, niet? Waarschijnlijk doelde hij op iets anders.. ".. Konijn.. Dennebomen.. Een vleugje Rogue ook.." Het was nog niet zo makkelijk om de verschillende geuren van elkaar te onderscheiden en te benoemen. "Misschien ook iets anders, iets.. Water?", gokte ze, maar heel duidelijk was het niet te zeggen.

Zoals hij al gedacht had noemde ze het meteen op, maar zo terloops dat ze bijna zeker weten het speciale eraan niet geroken had. Vandaar dat Tall haar uit liet praten, maar aan het einde toch een kleine verbetering toe wilde voegen. "Heel goed," Prees hij eerst, want ze had de juiste geuren opgenoemd, "De eerste twee die je opnoemde, daar is iets mee, want welke is hier sterker terwijl dat niet zo zou moeten zijn?" Nu zou ze het vast wel weten, en zo niet dan zou hij het wel even goed uitleggen.

Even keken haar groene ogen haar mentor niet-begrijpend aan, tot het ineens klikte. Ze snoof nog eens even alle geuren in, de raderwerkjes in haar hoofd draaiden aan een stevig tempo door. "Windclan is sterker hier..", begon Windpaw, haar stem opgewonden omdat ze het zo leuk vond om dingen te leren. En om dingen juist te hebben, natuurlijk - hopen dat dit antwoord juist dan was! "Terwijl dit ons gebied is, dus zou Shadowclan dan niet sterker moeten zijn normaal gezien?"

~Ik hoop echt dat ik m goed geïnterpreteerd heb xD

Onderwerp: Re: Borderlines [training 2]