Wandering Thoughts

Met een diepe zucht stapte Foxfire richting de grenzen. Ze had zich de afgelopen dagen kapot gewerkt voor de Clan - niet omdat ze als een uitslover over wilde komen, nee, zeker niet. Ze had immers een hekel aan die schijnheilige typjes. Nee, omdat ze haar gedachtes een beetje van alles wilde afhouden. En nu ze richting de grenzen toeliep voor opnieuw een boundarie-check, kon ze ze niet tegenhouden. Waarom had ze haar zusje nou precies geslagen? Waarom was ze ook zo'n hééthoofd? Kon ze nou nooit is normaal reageren op dingen? Het leek er niet op. Soms haatte ze zichzelf, schaamde ze zich voor haar grote bek en nijdige opmerkingen die ze af en toe maakte. En al helemaal tegen Airpaw, die ze ook nog is een klap voor haar kop gegeven had. Het was een wonder dat nog niemand dit ontdekt had. Zou haar jongere zusje voor haar gelogen hebben als katten ernaar gevraagd hadden? Echter werd Fox ruw onderbroken uit haar gedachtes toen ze een andere kat rook en met een ruk stond ze stil. Dit was niet de geur van ShadowClan, nee, dit was rogue. Haar nekharen rezen overeind. Indringers kon ze op dit moment echt niet hendelen.

- 1e post Ázzuen.

De indringer leek zichzelf helemaal niet betrapt te voelen of iets in die richting; hij ging niet eens weg. Dit irriteerde Foxfire alleen nog maar meer. Nu moest zij het afhandelen, terwijl ze daar géén zin in had. "Hallo mevrouw, hoe staat het er mee vandaag?" klonk het netjes. Deze kat wilde een gesprek met haar aangaan? Langzaam trok ze haar lip op. "Nee, nee, nee. Ik ga geen normaal gesprek beginnen met vreemdelingen." miauwde ze koppig en wapperde met haar poot om hem weg te wuiven. "Wegwezen," beet ze hem toe.

"Weet je wat jij nodig hebt," klonk het vanaf de kater, en Foxfire rolde zwaar geïrriteerd met haar ogen. Natuurlijk wist ze dat; ze had rust nodig, maar dat wilde ze niet en dat was toch haar eigen keuze? De kater gaf haar echter geen tijd om een antwoord te miauwen. "Een beetje relaxen, volgensmij heb je veel te veel stress." Fox wiebelde met haar oortje. Zie je, daar was het al. Waarom wilden katten nooit wég als ze gesnapt waren op hun territorium? "Dus, ga zitten en geniet van de zon. Wat is je naam?" vroeg de rogue aan haar en ze schudde haar kop. "Je bent hier niet welkom, en al helemaal niet om een gezellig gesprek aan te gaan. Ik zal je naar de grens begeleiden en daarvandaan moet je zelf de weg vinden." miauwde ze en trippelde naar hem toe, zodat ze hem makkelijk de weg kon wijzen. Ze zou geen geweld gebruiken, de ander was niet vijandig en dan kon ze het net zo goed gewoon vragen.