Please for give me | Draco

Haar vacht was bijna niet te zien in de schaduw, het was al een paar dagen geleden dat ze er achter kwam dat ze.. Zwanger was, en nig steeds walgde ze er van, hoe moest ze ooit kittens opvoeden als vol in training was? Met een diepe zucht liet ze haar kop op haar poten vallen, en legde haar staart slordig naast haar lijf. Haar ogen was op de grond geplakt en haar oren hingen slap op haar kop, was Draco er maar.. Hij was haar eerste vriend geweest in de Bloodclan maar toen ze zag dat haar partner en Draco in gevecht waren had ze hun uit elkaar gehaald wat draco niet blij mee was, sinds dien had ze hem niet meer gesprokken. Ze had een hard hoofd in als ze hem ooit nog zou spreken, een rilling ging door haar heen toen een koude wind door haar vacht blies. Steeds veder kroop ze in de schaduw en sloot haar ogen, een erg bekende geur stroomde in haar neus. Ze wist wie het was, Maar ze was te vermoeid om te kijken waar de kater zich bevond.

Met een schuldig gevoel likte hij zijn wonden. Misschien had hij toch een beetje te sterk gereageerd. Maar was het echt zijn schuld? Op dat moment had het geleken alsof een vriendin hem had veraden. Draco had al teveel problemen om daar ook nog eens een oplossing voor te zoeken. Het was toen makkelijk geweest om haar de rug toe te keren, maar nu een paar dagen later begon hij te twijfelen.

De witte kater hield het niet langer vol en kwam overeind. De wond in zijn nek steekte nog maar verder geneesde hij goed. Hij schudde even met zijn slaperige kop om zijn gedachten helder te maken en zocht toen naar Broken. "Broken" murmerde hij zachtjes toen hij voor haar stond. Draco had meer willen zeggen maar haar geur leidde hem af, hij was veranderd.

Moeizaam opende ze haar ogen toen de zeer bekende stem van Draco haar naam zachtkes hoorde mummelde, strak keek ze hem aan. Maar haar ogen stonden dof, "Draco" mauwde ze, en keek hem vragend aan, "wat kom je doen?" vervolgde ze, ze had voor hem opgekomen toen Deathbite hem bijna te erg had verwond, maar zijn rug naar haar toe gedraaid. Maar op een of andere manier voelde zich warm toen ze hem weer sprak. Hij was tenslotte de kat die haar een thuis had gegeven..

Ze leek niet kwaad. Diep in hem begon een gevoel van schuld ontstaan. Snel drukte hij het weg voordat het zijn gezicht kon bereiken. Draco's reactie was niet meer dan logisch geweest op dat moment. "Gewoon..." zijn stem dwaalde weg. Waarom was dit lastig? Hij was Draco Malfoy, dit kon hij makkelijk. "Ik kom mijn verontschuldigen aanbieden, ik asumeerde te snel dat je tegen mij was, ik was verkeerd, vergeef me." Hij kon het niet helpen dat hij snel ging praten, maar hij had tenminste een poging gedaan. Ze kon hem nu vergeven of niet dat was haar probleem, de Bloodclanner was er van af.

"gewoon.." nog steeds keek ze hem vragend aan, maar due verandere de toennze kater veder sprak. Ik kom mijn verontschuldigen aanbieden, ik asumeerde te snel dat je tegen mij was, ik was verkeerd, vergeef me." ze knikte zachtjes, "Ik vergeef je het Draco" mauwde ze tenslotte, ze kon niet boos op hem blijven zijn. Het was tenslotte gewoon een goeie vriend voor baar geweest, haar blik gleed naar zijn oude wond op zijn nek, "Laat je wond eens zien, die op je nek" en wees met haar staart er naar. Meestal moest het al weg gevaagd zijn maar het zag er nog geirriteerd uit.

Hij grijnsde toen ze antwoorde dat ze hem vergaf. Ookal was zijn blik maar een paar seconden vertrokken van pijn had Broken het toch opgemerkt. Hij knikte en boog toen zijn kop naar beneden. Voorzichtig zodat hij het niet voelde. Toch stond er nog steeds een grijns op zijn gezicht. Hij mocht Broken teveel om hun vriendschap zomaar voorbij te laten gaan. 'Het is niet zo erg meer.' Katten zoals Cyber en Mangle hadden wel ergere dingen gedaan dan dit. Zoals hem opsluiten in een twoleghuis. Zijn gezicht vertrok bij de herinnering.

Zacht snoof ze aan zijn wond, het was inderdaag geirriteerd. "het is niet zo erg meer" mauwde hij, ze knikte eventjes en drukte met haar neus de wond aan, hmm het was erg warm. "Hou het in de gaten Draco, blijft het pijn doen dan wil ik het graag horen" mauwde ze tenslotte, en gaf hem een vriendschapelijke kopje tegen zijn schouder aan. Ze was erg blij dat ze weer vrienden waren, een beetje lomp hees ze zich zelf omhoog zodat ze zat en sloeg haar staart om haar opgezwollen buik heen.

Hij knikte. 'Ja moeder' antwoorde hij plagerig. Hij duwde zijn snuit tegen haar warme vacht als antwoord op het kopje. Hij zette een stap terug zodat ze overeind kon komen. Bezorgd keek hij toe. Ze leek last te hebben van haar dikke buik. De laatste keer was ze slanker geweest toch...? Het waren al die kleine dingen die waren veranderd. Haar geur, haar lichaam, haar gedrag. Draco plaatste alle stukje samen.
Een klein geluid van verbazing ontsnapte. 'Broken...Jij, Deathbite...' Zijn blik dwaalde af naar haar buik. 'Holy sh*t.' Dat was nog eens een plottwist.

Broken.. Jij, Deathbite.." haar ogen gleden naar de grond en beet op haar onderlip, haar oren wiebelde een beetje. "Holy sh*t" nog meer zakte ze in een, was het zo erg? Ze zuchtte diep, "Is het zo erg..?" mauwde ze en keek hem met een bezorgde blik aan, dit wou ze niet.. Maar het gebeurde met haar? Haar blik ging op haar buik, in het begin kon je haar ribben bekabt tellen maar nu was ze een dikke opgeblazen kikker. Kon haar leven nog wrger?

Verbaasd keek hij haar aan. Hij had geweten dat ze iets met Deathbite had, maar dit? Hoe lang al? Was ze tijdens het gevecht al zwanger geweest? 'Nee, het is gewoon een...' hij zocht naar het juiste woord '...verassing.' Hij liep naar voren en gaf haar een kopje. 'En ik heb medelijden met je, kittens zijn een ramp. De hele dag maar achter ze aanrennen en op ze letten, daar gaat al je energie.' Hij lachtte in een poging om haar op te vrolijken. 'Dat is waarom ik Stone koos, kittens hoeven van mij niet.' Hij likte haar over haar oor. 'Maar als je het wil is het fantastisch.'

"nee het is gewoon een.. ze keek hem aan, "een verrassing" ze zuchtte, get was voor haar ook een behoorlijke 'verrassing'. Ze snorde zachtjes toen Draco haar een kopje gaf, En ik heb medelijden met je, kittens zijn een ramp. De hele dag maar achter ze aanrennen en op ze letten, daar gaat al je energie.' hij lachtte, maar bij haar kwam alleen een neppe zwakke lach op haar gezicht. Dat is waarom ik Stone koos, kittens hoeven van mij niet.' en likte haar oor, ze knikte eventjes licht en likte zijn oorbterug. 'Maar als je het wil is het fantastisch.' "Ik wou ze wel, maar niet nu.. Ik mort nog trainen, en hoe kan ik laten zien dat ik een goeie member ben van de elite als ik maar op ke kont zit?" ze zuchtte, "Death zal ze verzorgen, zodat ik veder kon met trainen.. Maar ik vraag je om een gunst Draco.. Help me"

"Ik wil ze wel maar nu niet." Verward keek hij haar aan. Oh, het ging om de Elite. Hij deed zijn best om haar geruststellend aan te kijken. Niet dat het werkte door alle gevoelens die zijn gezicht nu overspoelde. 'Trainen... maar je bent een member, je kan toch al vechten?' Ze was al 26 moons oud en geen kittypet. 'Bovendien denk ik niet dat de Elite ook maar iets geeft om of katten trainen of niet, zolang je maar achter Claw staat.' Zo had de witte kater het zich altijd voorgesteld. Hij lag zich te vervelen de helft van de tijd maar niemand had daar ooit wat over gezegd.
Draco aarzelde. Het was een vriendin, hij was bijna wettelijk verplicht om haar te helpen. Maar kon hij het wel? 'Ik weet niet of ik kan helpen.' Hij kon Broken niet met al zijn crap gaan opzadelen.

Ze knikte, "dat dacht ik al.." ze liet zich op de grond zakken zodat ze weer lag, en sloeg een paar keer met haar staart, wat moest ze doen? "Maar nu over jou, hoe is het met jou en stone?" mauwde ze nu kalmpjes, net als of haar gedachtens over kitten verdwenen was. Geintreseed spitsde ze haar oren om te luisten wat de kater ging vertellen.

Nog meer verwaring was op zijn gezicht te zien. 'Ik zeg niet dat ik kan helpen, maar ik wil het wel proberen. Dus vertel, wat kan ik doen?' Ze had gevraagd om zijn hulp dus die ging ze krijgen ook. Het minste wat hij kon doen was een luisterend oor zijn. Ze ging door over Stone maar hij wou nog niet antwoorden. Vrienden waren er om elkaar te helpen en dat hij een goede vriend was zou hij tonen.

Ik zeg niet dat ik kan helpen, maar ik wil het wel proberen. Dus vertel, wat kan ik doen?' ze glimlachte, nu zal alles een stuk gemakelijker worden. "ik hoop dat je goeie ogen heb" grapte ze, "gewoon wat standaard dingentjes, zoals uhm.. Tja wat doe je eigenlijk als je een moeder bent? ze had er eigenlijk niet echt bij stil gestaan, dat moest ze maar eens uitzoeken anders zouden de kittens misschien wel.. Dood gaan.

Hij grinnikte toen ze hem vroeg wat moeder zijn inhield. 'Ehm... je geeft ze melk.' Wacht dit ging om dingen die hij zou kunnen doen. 'Niet dat ik ze melk kan geven.' Hij lachtte hardop, blij dat het beter ging. 'Je speelt met ze, dat kan ik wel doen, let erop dat ze niet dood gaan, wat Death mag doen enne...' Hij dacht even na, waren er nog meer dingen die je moest doen als ouder? 'Bovendien claim ik een.' Hij was de namen nu al aan het bedenken. Coole namen waardoor het kitten automatisch populair werd oh yes. Draco zou fantastisch zijn als soort van moeder.

Ze lachtte met hem mee, "Ik vind het prima, heb je al een leuke naam?" grinnikte ze, "ze zullen vast oome Draco geweldig vinden." op een af andere manier vond ze het wel een beetje leuk dat ze kitten verwachten, gewoon om dat haar beste vriend haar ging helpen. "dus alleen melk geven.. Dat kan ik wel" tenminste na haar trainingen, ze likte haar poot en haalde die over haar oor.

Hij glimlachte. Hij, oom, dat was nog beter dan vader. 'Yeah duh, ik ben geweldig.' Arrogant zette hij zijn borst op. Hij probeerde om arrogant naar haar te kijken. De witte kater hield het ongeveer vijftien seconden vol, toen barste hij in lachen uit. Alleen al door haar opmerking. 'Zelfs ik kan melk... wacht nee, laat maar.' Beschaamd drukte hij zijn kop tegen haar vacht. 'Ik moet stoppen met denken ik een poes ben.' Hij trok zich weer terug en grijnsde opgewonden naar haar. 'Ik ga het kitten Milk noemen, als ze wit is tenminste...' Zijn gezicht vetrok, dat was een probleem.

"yeah duh, ik ben geweldig" en zette zijn borst arrogant op, ze probeerde zich te bedwingen maar barste hrt lachen uit. Dus hield hij het ook niet vol, samen lachtte ze. Wat was het geweldig om weer vrienden te zijn met Draco, Zelfs ik kan melk... wacht nee, laat maar.' hij drukte beschamend zijn kop tegen haar aan, ze likte trosend zijn wang. "Niet erg" snorde ze, het kon niu eenmaal gebeuren en dat vond ze niet erg. Ik moet stoppen met denken ik een poes ben.' hij trok zich terug en grijnsde, ze grijnsde terug. 'Ik ga het kitten Milk noemen, als ze wit is tenminste...' zijn hezicht vertrok, "Ik vind Milk een mooie naam, en wie weet. Misschien zou er een witte kitten tussen zitten" mauwde ze, ook al wist ze dat wit niet voor kwam in haar familie. Ze wou de kater hoop geven en wie weet zou er wel een witte tussen zitten.

Hij gedroeg zich als een enthousiast kitten. Who was he kidding? Draco was een enthousiast kitten op dit moment. 'Anders wordt het Coffee of Chocolat of Brownie.' Het was van dat twolegspul dat hij wel eens had geproefd. Er zat ook milk in en was donker. Het zou echt perfect zijn. 'Maar ze worden sowieso prachtig met jou als moeder.' Hij knipoogde naar haar.

Onderwerp: Re: Please for give me | Draco