Dirt {Deathbite}

Haar vacht rees op bij het zien van een enorme, zwartbruine hond. Zijn schuim liep uit zijn mond en zijn grote ogen gericht op de grijze poes. Een dode kip bungelde uit haar bek en kennelijk had het beest niet op de kip gemunt waar hij op moest letten, maar op zijn prooi, de kat dus. Met een enorme spring van schrik smeerde de kattin hem en de hond rukte zich los uit zijn touw dat nogmaals verkeerd vastgebonden zat. Zijn spieren kon je onder zijn hond zien bewegen en zijn zware ademhaling op haar rug. Aisha wist dat ze dit niet ging redden en dus sprong ze op een schutting dat de buitenwereld met een klein huisje scheidde. De hond sprong tegen de schutting aan maar kon niet bij haar komen. Een beetje de hond pestend liep ze extra langzaam met de kip smakend tussen haar kaken. De hond blafte woedend en de poes ging voor een paar tellen zitten om hem vervolgens een klap op zijn snuit te geven. De kattin was zo afgeleid met de lol de hond te pesten dat de kip uit haar bek glipte en op de tuin van een Tweebeennest belandde. Maar nu even niet concentreren voor de kip. De hond is veel leuker.

- Deathbite only

Deathbite was net wakker na een zware nacht en zowat een halve dag te slapen tot hij een hond hoorde grommen. Met een grijns en ogen tot spleetjes liep hij richting het geluid. Daar zag hij een grijze kattin net een hond een klap geven. Nochtans het feit dat de wind zijn geur naar haar toe bracht leek ze niets merken. Grijnzend spurtte de kater naar de poes en stootte haar omver om zo haar plaats in te nemen. Death sprong op de hond zijn lange neus, met een bek die net openging, en zette zijn klauwen in het vel over zijn neusbeen. Dat was eigenlijk niet zo slim, want de hond begon met zijn hoofd te schudden. De kater was er op voorbereid dus liet hij los en sprong behendig op de rug, net toen de hond zijn hoofd omhoog deed zodat hij zich beter kon afzetten. Eens op de rug sloeg hij zijn klauwen in de hond zijn vel en beet in diens flank, zo hard hij kon. Deathbite proefde al bloed door zijn tanden stromen, ooh wat voelde het heerlijk! Na enkele seconden werd hij het beu en hij sprong van de hond af, klaar voor de volgende aanval, zowel van het grijze als van het zwarte mormel.

De kattin schrok toen ze een duw voelde. Geërgerd keek ze een bruine kater aan. Met een kille blik naar de kat wist ze niet wie erger gemanierd was. De hond of de kater. In ieder geval duwde ze de kater vooruit. Wat niet zo'n goed idee zou zijn. De kattin keek nu geïrriteerd toen de kater zelf op de hond sprong en zich uitsloofde. Aisha draaide met haar ogen. 'Ik zie dat je knap bezig bent.' mauwde ze. De sarcasme droop van haar stem af. In de hoop dat het beest hem greep. Ugh, ze haatte dit soort opscheppers die deden alsof ze beter dan haar waren. Tenminste deed ze haar best 'niet aangevallen' te worden.

'Ik zie dat je knap bezig bent.' hoorde Death, nog steeds gefocust op de hond. "Jij hebt zeker oog voor talent," mauwde hij sarcastisch terug, alsof die domme opmerking hem kwaad kon maken, hij wist door haar reactie dat de kattin niet blij was met zijn 'duwtje'. Hij wist dat ze een rogue was, dat kon je duidelijk merken aan haar stank en mislukte trotse houding. En ook omdat ze er niet uitzag als één van de clankatten, of van de Bloodclan, dan kende hij haar wel. Plots viel de hond aan en Death sprong opzij, klauwde in zijn nek en sprong terug op het jankende beest. Hij haalde met zijn klauwen zijn schouders open en het beest begon nog harder te janken, maar gaf niet op. Death wist dat de hond niet zou opgeven, maar hij ook niet.

De kattin draaide met haar ogen. 'Knap gezien,' beet ze weer terug. 'At least ben je niet blind of ben je zo stoer om mij te duwen?' Mauwde ze spottend met nadruk op het woord 'stoer'. Ze snoof en rook dat het één van die mismaakte mormels was. Die half kittypets die alleen katten pijn deden omdat ze bang zijn voor alles en iedereen en een misvormde kittypetleider volgden die vervolgens al zelf met een rogue geweest was. Ondanks dat de kattin nog maar jong was wist ze bijna elke roddel van ergens. Ze snoof. Eerlijk gezegd had ze geen zin in een discussie. De kater was het niet waard om ermee te bemoeien en dus begon ze maar met haar standaard werk. 'Ik ben Aisha, aangenaam, zeg doe me een lol en vermoord dat beest.' miauwde ze droog met een blik op de hond. Hij wou toch zelf het beest verwonden? Nou dan mocht hij haar klusje nog afmaken ook.

'Knap gezien. At least ben je niet blind of ben je zo stoer om mij te duwen?' Death grijnsde. "Het tweede, denk ik." Hij bleef het beest onder hem stevig in zijn greep houden en keek vals naar de kattin. Je kon de verachting in beide ogen haast voelen. De poes wendde haar blik af en keek droogjes naar de zwarte hond. 'Ik ben Aisha, aangenaam, zeg doe me een lol en vermoord dat beest.' Het klonk niet echt alsof ze het 'aangenaam' meende, maar wat kon het hem schelen? "Deathbite, minder aangenaam," mauwde hij. Als antwoord op haar vraag/bevel beet hij diep in de nek van het beest waardoor die hijgend omviel. Ondanks zijn grootte was hij gewonnen, dacht Death en hij sloeg de hond met zijn klauwen in zijn oog, lekker wreed. Hij vond het leuk om het beest te zien lijden. "Moet ik deze zieligaard doden?", vroeg hij met een valse stem. Plots hoorde Death geluid uit het twolegnest en zag een razende en tierende twoleg naar buiten rennen. "Al goed," mompelde hij teleurgesteld en hij beet het beest snel dood. "Neem de kip mee!", riep de kater terwijl hij wachtte op de poes.

De kattin deed een facepaw en keek even naar de kater die zich, zoals Aisha zelf verwacht had, stoer voorstelde. Toen de kater vroeg of hij het beest moest vermoorden keek de poes hem met een Meen-Je-Dat-Nou?-gezicht aan. "Nee, laat hem opstaan en jou opeten, nou goed?' mauwde ze nogal gefrustreerd. Hij werkte haar enorm op de zenuwen. 'Dood hem nou maar en doe het snel ook.' mompelde ze nogal wat gekalmeerd. Met een ruk keek ze achter zich en zag een woedend, krijsend mens op hun af rennen. Ze kon nog maar net onder het luid gejank van de hond en het tweebeen horen dat ze de kip moest oppakken. Plots herinnerde ze zich het weer. De kip! Snel wurgde ze zich tussen een klein gaatje en pakte snel de kip beet. Tuurlijk wist de kattin dat het tweebeen weinig reden had haar aan te vallen aangezien niemand een dode kip als eten wil, echter begreep ze niet waarom tweebenen zo kieskeurig over eten waren en zoveel tijd eraan besteedden als ze achter eentje aan kon gaan en hem zo opeten. Met wijd iopengesperde ogen van verbazing keek ze hoe de kater de hond afmaakte. Algauw schudde ze haar kop om weer helder te denken.

Aisha staarde naar de twoleg, ging ze nog iets doen? Eindelijk liep ze naar het hok en nam het gevogelte mee. Samen liepen ze ver weg van de twoleg, die ondertussen iets in zijn handen had dat een luid knallend geluid maakte. "Wat is dat?!", riep hij boven het luide geknal uit. Hij keek om en zag dat de twoleg bleef staan. Waarom bleef hij staan? Des te beter voor hen, afijn, hij zou nooit begrijpen wat er in hun hopeloze hersens omging. Hij bleef nog even doorlopen tot hij onder de beschutting van het veilige bos was.

flut sorry ^^