{You will always be in my heart}

Place:
Rogue Territory

Name:
Grizzlyface

Tag
Cloverblossom

De lucht was helder blauw en de zon scheen mooi, een kleine bries waaide door zijn vacht. Zijn knorrende maag herinnerde hem aan zijn honger. hij opende zijn kaken om de geuren van het bos toe te laten tot de geurklieren in het gehemelte van zijn mond. de lucht van oude bladeren vermengde die zich met een verrukkelijke geur van muis. roerloos bleef hij staan luisteren, het grijze diertje zat verborgen in de braamstruik. langzaam liet hij zich zakken klaar voor de sprong, de wind blies precies de goede kant op. hij veerde met zijn achterpoten en sprong zo snel dat de oude bladeren onder hem de lucht in vlogen, krachtig sloeg hij naar het beest. bloedspetters vlogen in het rondte, trots keek hij naar het dode lichaam en pakte hij goed beet tussen zijn tanden, met zijn staart zwiepend in de lucht liep die het struikgewas uit. met een knal liep hij tegen een lijf aan, boos gromde hij naar het witte vacht die voor hem zat. maar al snel werd hij rustig toen de pluizige witte bol hem bekend voor kwam. het was Cloverblossom! de poes van de Shadowclan, hij glimlachte even en liet zijn muis op de grond vallen. "Sorry, ik zag je niet"mauwde hij koeltjes, en staarde de witte poes met een vriendelijk blik aan.

~Only Cloverblossom

©Dutchy

Het was een rustige dag, maar vanbinnen was het te onrustig voor de witte kattin. Zoals gewoonlijk deed ze een solo patrouille dchtbij Foutrees en Rogue territory. Ookal wou de kattin Grizzlyface nooit meer zien, een gevoel zei van wel. Maar Clover negeerde het. Plots voelde ze een gewicht tegen haar aan. Sorry, ik zag je niet" miauwde een pijnlijk bekende stem. Met een ruk draaide de poes zich om naar de kater. Dus hij had prooi gevangen en botste zomaar tegen haar aan? Nogsteeds was de poes om de een of andere reden boos op hem. Wie weet hoeveel pozen hij had verleidt of zelfs als partner? "Ja, ik jou ook niet," miauwde de poes kort met een botte ondertoon in haar stem. Je kon duidelijk merken dat er iets flink mis was.

"Ja, ik jou ook niet" mauwde ze kort en met een botte ondertoon, hij trok even met zijn oor en keek haar vragend aan. "is er iets Clover?" mauwde hij, en keek haar een beetje vragend aan. hij maakte zich wat gemakkelijk en ging zitten, netjes legde hij zijn staart op zijn poten. en liet zijn blik op de poes rusten.

Hoe de kater het aanpakte ergerde haar een beetje. De poes keek even weg toen hij de vraag stelde. "is er iets Clover?" Hoe kon hij dat nou vragen?! "Nee," antwoordde ze simpel. "Er is helemaal niets," aan haar strakke stem kon je horen dat ze loog. Maar de poes hield zich in, dus omdat ze niet vaak emoties in kon houden barstte ze los. "Ik dacht dat ik speciaal was voor je," zei ze zacht. Ze probeerde Nogsteeds haar woede in te houden.

"Nee" mauwde ze simpel, "Er is helemaal niets" zo te horen aan haar stem loog ze, hij bewoog even met zijn oren. wat kon er zijn? de eerste keer dat ze hem ontmoette was ze aardig geweest, maar nu gedroeg ze zich als een vos die in een doorn heeft gestaan. "Ik dacht dat ik speciaal was voor je," hij hield zijn kop schuin, wat bedoelde ze. even bleef hij stil, en zocht naar de goede woorden. "En wie zegt er dan dat je niet speciaal voor me bent?' mauwde hij, zijn ogen zochten contact met die van haar.

"En wie zegt er dan dat je niet speciaal voor me bent?' miauwde de kater. Clover keek naar haar poten. "Dat hoef je niet te zeggen,". Antwoordde ze nogal kil "Omdat ik genoeg gezien heb om me zo te voelen," ze bedoelde natuurlijk toen ze zag hoe hij met haar beste vriendin flirtte. Haar beste vriendin nota bene. "Maar jij had blijkbaar niets gezien aangezien je wel genoten hebt, of niet?" het laatste klonk nogal hard en dreigend, met een wenkbrauw omhoog keek ze hem aan. Haar ogen versmalt in spleetjes.

een beetje schamend keek hij naar zijn poten, dus die poes was haar beste vrienden. boos legde hij zijn oren op zijn kop, het laatste wat ze zei kwam bij hem hard aan. hij schoof een beetje ongemakkelijk met zijn poten, het was het enigste wat hij deed. hij kon geen woord uit zijn mond krijgen, hij zuchtte diep. "Ik dacht.." meer kwam er niet uit zijn mond. hij wist echt niet wat hoe moest zeggen, hij was enorm dom geweest. en nu pas merkte hij dat.. "het spijt me, het was niet te bedoeling om je hart te breken.." hij richtte zijn blik weer op haar, "Ik ben dom geweest.." mauwde hij zachtjes, "Kan ik het goed maken?" in zijn blik en houding was geen enkele emotie te vinden, maar diep in hem was alleen maar hoop te vinden.

De kattin keek nogmaals weg met haar oren plat op haar nek geleg. Ze kon nooit zo lang boos blijven en slaakte een zucht. Ze wist al lang hoe katers konden zijn, maar de poes kon het weer niet laten. "Het is al goed," zei ze met een stem dat als opgeven klonk. "Ik dacht alleen..." de poes maakte haar zin niet af. Ze wist al hoe hij zou reageren dus zwiepte ze alleen met haar staart. "Waar slaap jij trouwens?" vroeg ze snel om van gedachtes te veranderen.

Gelukkig ging door hem heen toen ze zei dat het goed was, zijn oren stonden recht op en zijn in blik glom weer iets van hoop. "Ik dacht alleen..." maar stopte midden in haar zin, hij opende zijn bek om te vragen wat ze wou gaan vertellen, maar de poes veranderen al snel het onderwerp. hij haalde zijn schouder op, "Overal en nergens" sprak hij koeltjes, rustig stond hij op en liep een paar stappen weg van de poes. "Zin om iets leuks te doen?" mauwde hij met een glimlach, hij zal haar meenemen naar de twolegnest veder op. dan konden ze daar een van de heerlijke kippen gaan stelen.

De witte kattin knikte instemmend toen hij haar vroeg om iets leuks te gaan doen. Ze vroeg zich af wat Rogues in hun vrije tij deden. En misschien konden ze samen een nieuwe naam verzinnen. Met een nogsteeds trillende flank van onzekerheid liep ze naar hem toe. Nogmaals keek ze naar het ShadowClanterritorium.

Flut maar moet slapen

Met zijn staart zwiepend in de lucht liep hij door het vlakke terrein, de zon scheen warm op zijn pels. misschien zou hij vandaag gaan zwemmen, maar twijfelde als de poes mee ging. met grote passen liep hij veder tot een houten twolegnest in de verte tevoorschijn kwam, rustig verlaagde hij zijn tempo tot hij stil stond. "Ooit eens kip gegeten?" mauwde hij toen hij zijn tong over zijn lippen gleed, hij begon al te watertanden aan de gedachten dat hij zomenteen zijn tanden er in kon zetten.

"Ooit eens kip gegeten?" De kattin schudde haar kop van nee. Wat was kip? Was het een muis? Of was het een vis? Nieuwsgierig keek ze op naar de kater, wat bedoelde hij in StarClansnaam met kip? Een beetje zenuwachtig liep de poes achter hem aan. Wou hij haar misschien vermoorden?

Deze os pas flut xD

hij rende van de heuvel waar die op stond en sprintte naar het houten twolgenest,hij bewoog zijn oren naar het gekakel van de vliegloze dikke vogels. een paar vossenlente van de twolegnest was een kleine houten met iets zilverachtige's nest, hij was al een paar keer hier geweest en had een kleine doorgang gemaakt achter het houten ding. hij liet zich zakken en sloop langs het nest, de twolegg die hier woonde merkte hem vaak op. en begon dan altijd met grote dingen naar hem toe te gooien, hij wurgde zich door de kleine ingang. poot voor poot liep hij naar het heerlijke maaltijd, rustig veerde hij op zijn achterpoten en sprong snel op een dikke kip af. het beest begon hard te schreeuwen toen hi zijn kaken op zijn nek klapte, de deur van de twolegnest vloog open en krijstent rende hij naar hem toe. snel wurgde hij zich uit de uitgang met de dikke vogel tussen zijn tanden, "Wegw wezwen!!" mauwde hij, en sprintte zo als hij kon door het vallei. hij keek over zijn schouder naar Clover een glimlach was op zijn snuit te zien, rustig draaide hij zijn kop terug zodat die voor zich keek. met grote ogen probeerde hij te stoppen, maar hij was al te laat. met een plons viel hij een sloot, gelukkig was het niet diep. hij kon hij er gewoon in staan.

Met een schaapachtige blik keek ze om zich heen toen de kater voortliep. Hij wurgde zichzelf onder een hek door en Cloverblossom deed hetzelfde. De aarde schuurde aan haar buik. Haar poten waren al helemaal onder de aarde en haar buik was lichtbruin van de viezigheid. Haar blik vestigde zich op een smalle tweebeennest waar rare, grote vogels in zaten. Waren dat kippen? De kater kroop dichterbijer en boog haar kop voorover om ze beter te bekijken. Ze waren wel verlegen want algauw schoten die beesten naar achteren. De kattin keek maar de kater of het wel een goed idee was of niet. Want zo te ruiken waren die kippen al in bezit van de Tweebenen. Met langzame, lange passen kwam de poes aan bij de kooi. Met een slimme beweging maakte ze die klep open en duwde ze de deur open. De vogels schoten alle kanten op met een hevig kabaal als gevolg. Geërgerd keek de poes naar de deur van het Tweebeennest. Het bleef dicht en er kwam nogsteeds geen beweging uit. Plots schrok de poes op toen ze een harder gekrijs hoorde, Grizzlyface had eentje tussen zijn kaken gepakt. Nu zwaaide de deur wel open en nog erger in schok pakte de poes nog eentje en rende met de kater weg. En enorme schot kwam als gevolg. Weer keek de poes naar achteren. De tweebeen had zijn wapen gepakt!

Een harde knal trok zijn aandacht, de vogels in de lucht begon te krijsen en vlogen snel weg. hij zette zich af en sprong uit het water, maar hij gleed weer uit en viel weer met een plons in het water. en beetje geïrriteerd trok hij me zijn oor toen het water van zijn kin afdruppelde, fijn.. nu was hij helemaal nat!

~Flut :/

Later pas merkte Cloer dat de kater het water in gevallen was. Ze liet de kip los en beet zijn nekvel vast om hem op te tillen. Dankzij de helpende kracht van hem kon zehem net nog optillen. Helaas werd de geur van tweebeen steeds dichterbijer en het geluid van woedende keten en stampende voeten harder. De poes gaf hem een duwtje om op te schieten en pakte de kip vast. Ze rende zo snel ze kon achter de kater aan tot haar voorpoot hard tegen een steen knalde. Met een salto viel ze voorover. De tweebeen kon ze zien naderen en de poes bekeek haar poot dat pijnlijk klopte. Ze kon niet met drie poten opstaan en haar ene poot was hoogstwaarschijnlijk gek eusd. Zachtjes vloekend deed ze haar best op te staan. Maar met een plof viel ze weer. Ze zei niks zodat de kater het niet merkte, maar of hij had zag of niet lag aan hem.

Gelukkig merkte de poes dat hij in het water was gevallen en hielp hem eruit, de geur van Twoleg werd sterker. hoe? meestal ging die twoleg van zelf weg maar nu bleef hij achter hun aan rennen, hij stond op toen Clover hem aanspoorde en rende er vandoor. hij keek over zijn schouder toen hij een knal hoorde, de poes was gevallen en kon niet meer opstaan. geen moment twijfelde hij en sprintte weer op haar af, hij pakte haar nekvel en liet haar half op zijn rug liggen. zo liep hij door de vallei, met de poes half op zijn rug gelegd. zo snel mogelijk zocht een een beschut plekje. de geur van de Twoleg was al minder sterk en verschijnkijk waren ze hem te slim af. vermoeid door de gewicht op zijn rug liep hij naar een plek waar 2 bomen stonden, hij legde Cloverblossom neer in de schaduw op een warme platte steen. met een plof liet hij zich naast haar vallen en bekeek haar poot hijgend. "Gaat het?" mauwde hij een beetje bezorgt, en gaf een paar zachte likken over har poot heen.

De kattin schudde haar kop om helder te worden. Alles ging snel. Langzaam stond ze op en keek om zich heen. Geen teken van Twoleg te bekennen. Alleen Grizzlyface zat voor haar. "Je moet zo veel riskeren voor mij," miauwde ze. Haar pels was alle kanten op gericht. "Wat als je doodgaat? Dan is het mijn schuld," murmelde ze. Ze slikte haar verdriet weg. "Dat wil ik echt niet," Dat fluisterde ze half. Ze keek weg en plofte neer. Haar poot deed nogsteeds pojn.

hij keek haar met een lieve blik aan, "ik zal me leven geven om jou te beschermen" mauwde hij en gaf haar voorzichtig een lik over haar wang, hij bekeek haar poot toen ze probeerde op te staan. "Ik denk dat het handig is om even niet te lopen" mauwde hij en keek een beetje bezorgd naar haar poot, als die maar niet was gebroken..

"ik zal me leven geven om jou te beschermen" De woorden lieten de tranen uitlopen. 'Grizzlyface!' bracht de poes geschrokken uit. 'Zeg dat nou niet,' De woorden kwamen snikkend uit. De hedachtes dat de kater al doodging deed haar pijn aan haar borst. Maar dat het haar schuld was was te veel voor haar. Ze wou hem niet kwijt. Want hij geloofde niet in StarClan, en zij wel. En dan zouden ze elkaar nooit meer zien.