Eindelijk was het hem gelukt, de jonge kater was ontsnapt aan zijn overbezorgde moeder en saaie vader. Nu liep hij hier, waar was hij eigenlijk. Bat wist het niet maar het kon hem niet veel schelen. Het was rustig zonder zijn kwebbelende broertjes en zus. Nu, wat ga ik eerst doen? Hij dacht even na tot hij een goed idee kreeg. Nee, briljant! Hij zou zijn eigen kamp bouwen voor zijn eigen clan met hem als leader. Zijn moeder had wat verhalen vertelt over de windclan. Bat vond het niks behalve als hij leader kon zijn. Hij schraapte wat mos van een oude boom en legde het op een hoopje onder een braamstruik. Het was al avond en van al die opwinding was hij moe geworden. Hij ging liggen met zijn staart om zijn hoofd en viel in slaap. Licht prikte in zijn ogen. Het was alweer ochtend. Bat strekte zich uit en likte wat dauw van het gras. Zo kon hij overleven. 'Ik ben de machtige Batstar!' Zei hij tegen zichzelf. Ik heb de macht en de rest zal buigen.