Snakes! {Rustscar}

De witte kattin liep voorwaarts dwars door het moeres en de struiken. Haar witte vacht was niet mooi, glinsterend wit meer onder het maanlicht, eerder vies lichtbruin door de modder. Haar poten waren vies en dat ergerde haar. Clover was een ijdel type, ze wou het liefst schoon zijn. Heel erg schoon. Maar dat kwam ook doordat ze een mooie witte, lange vacht had. Daar moest ze straks wel urenlang mee schoonmaken. Maar de poes liep voorwaarts. Wie weet wat ze daar tegenkwam. Als apprentice mocht ze daar nooit komen omdat het gevaarlijk was. Maar dat was nonsens. Tenminste, dat dacht Clover. Ze heeft nooit iemand horen zeggen dat die daar gewond is geraakt. Dus zo erg was dat territorium toch niet?
Nogsteeds koppig liep de poes als bijna droog tussen de struiken, tot ze opeens aan het einde van het moeras kwam. Hier was geen teken van prooi of leven. En dat maakte Clover bang. Plots hoorde ze een zacht gesis en iets over de grond kronkelen. Was dat een... SLANG! Geschrokken sloeg de poes naar het ding en het hapte terug, jeetje wat een grote tanden! Tot haar geluk vermijdde de poes het beest en vluchtte naar de eerste en de beste boom, met een rap tempo klom ze op de hoogste tak. De slang kon je amper zien. Kon die toevallig ook klimmen?

Rustscar only

Rustig lag hij op een tak van een misvormde boom, zijn ogen waren gesloten. En zijn staart was om zijn middel geslagen, modder kleefde aan zijn vacht. En droop af en toe naar beneden, een tijdje bleef hij zo liggen, zijn oren draaide geïrriteerd door een geluid onder hem. Een lange dunne lijf kronkelde onder hem op de rots, eigenlijk intreseerde hem dit niet echt. Hij had al vaker een slang tegen gekomen in dit gebied, en was dus ook goed in die beesten te vermoorden. Zijn aandacht viel echter snel op een witte vacht die weg sprong van de slang. Al snel werd de witte vacht hem duidelijk, Cloverblossom! Die bijna was gebeten door een slang. Geen moment twijfelde hij en sprong naar beneden, lichtvoetig kwam hij achter de slang te staan. En haalde uit naar zijn kop, bloedspetter vlogen in de rondte. En hij legde zijn klauw op zijn lijf. Met al zijn kracht drukte hij zijn nagels in de dunne lichaam, even bleef het beest wild te kronkelen maar stopte al gauw. Hij knikte naar het dode lichaam, dat had hij even goed gedaan. Zijn ogen scande het vallei opzoek naar de witte vacht van clover, al snel zag hij haar in de boom zitten. Hij lachtte eventjes en trippelde naar de boom. "het is veilig hoor!" riep hij naar boven, zijn stem klink vriendelijk en zacht.

-sorry voor spelfouten ^^

De poes keek met grote ogen hoe een kat op de grond belandde en snel het eest aanpakte. Ze herkende de vacht van Rustscar die de laatste keer een gesprekje met haar voerde. Haar vacht was alle kanten opgericht van angst en van de slordigheid en de kater miauwde dat het veilig was. Ze bleef zwijgen, "Ik kan het niet," miauwde ze zacht. Ze was zo hoog in de boom geklommen dat ze niet wist of ze weer eruit kwam. En daarvoor schaamde ze zich juist. Ze had ook niet de beste mentor gehad.

Hij grinkette bij haar woorden dat ze de boom niet uit kon, hij sloeg zijn klauwen diep in de boom stam. En zette zich goed af "ik kom al" mauwde hij, en klom veder de boom in. De poes was zeker behoorlijk geschrokken want ze zat bijna in de top. Een beetje hijgend kwam hij aan bij de tak waar de poes ook opstond, zachtjes sloop hij naar haar toe en kwam naast haar zitten. Hij sloeg zijn staart om zijn middel en keek naar beneden. "tuurlijk ken je het" mauwde hij, hij liet zijn blik rusten op die van de Clover.

De kater grinnikte bij haar antwoord. Lachtte hij haar soms uit?! De poes keek weg tot de kater opeens naast haar zat. Jeetje dat was snel. De kater keek naar haar en Cloverblossom keek naar de beneden. "Weet je wel hoe hoog het is?" vroeg de poes nogal bang. Ze kon een poot breken of iets anders beschadigen, ze ging er dus echter niet zo van af hoor. Tenzij de kater een betere, veiligere weg wist.

Weet je wel hoe hoog het is?" mauwde ze bang, hij keek weer naar beneden. "dat valt best mee" antwoorde hij op haar vraag, "ik ben is in een boom geklommen die 2 keer zo hoog was" mauwde hij koeltjes, rustig keek hij omzich heen. Als de poes echt niet naar beneden durfde te gaan, moest ze over springen. "hmm.. We kunne via de andere boom vieliger en makelijker op de grond terecht komen" hij wijsde met zijn staart naar de boom die precies naast de boom stond waar zij op zaten. Rustig liep hij er heen, hij spande zijn spieren aan. En sprong soepel op de tak van de andere boom. "vertrouw me, het is veilig" mauwde hij geruststellend.