[open] Little mouse, you're going to die!

Roxy wist dat ze een beetje had gelogen over de bloodclanners. Roxy hoopte maar dat ze Moonstorm en Mistmoon niet in problemen had gebracht. Roxy kreeg van de rosse poes een kans om te vluchten. "Nog één vraag en dan kom hier nooit meer. Het is begrepen. Maar hoe noemen jullie?" miauwde ze nog vlug naar de poezen. Roxy zette haar klaar om te springen. Ze bleef nog op de boom staan tot de poezen hun namen hadden gezegd. De rosse poes zat toch nog niet aan tien.

- Oeps, ik had het niet door.

Salmonpaw keek even geamuseerd opzij naar Briar toen die dreigde de boom in te klimmen. Ik zie jou nog geen staartlengte van de grond komen, dacht ze. Zeker niet met die pijnlijke poot die de arme idioot bij haar vorige poging had opgelopen. "Nog één vraag en dan kom hier nooit meer. Het is begrepen. Maar hoe noemen jullie?" riep de rogue. Salmonpaw grijnsde breed. "Wij? Wij zijn Cute en Killer. Zij is Cute en ik ben Killer", antwoordde ze. Waarom zou ze een of andere rogue haar echte naam geven? Zodat die hem weer kon gebruiken om tegen andere ThunderClanners te liegen? Neppe namen verzinnen was sowieso veel leuker. En ze kon Briar er ook lekker mee plagen, want of die het nou zo leuk zou vinden om schattig genoemd te worden? "Maar laat je door haar naam niet om de tuin leiden", zei ze vervolgens serieus. "Cutey hier scheurt katten die haar tegenwerken aan stukjes. Dus... zeven... acht... ik zou maar opschieten als ik jou was..."

De rogue vroeg om hun naam. Briarpaw negeerde het en telde rustig verder. "Wij? Wij zijn Cute en Killer. Zij is Cute en ik ben Killer." Ze wierp een veelbetekenende blik naar Salmonpaw. Natuurlijk was Salmon weer de 'gevaarlijkste'. "Maar laat je door haar naam niet om de tuin leiden Cutey hier scheurt katten die haar tegenwerken aan stukjes. Dus... zeven... acht... ik zou maar opschieten als ik jou was..." Ze greens gemeen in de richting van de rogue. "En laat de naam Killer jou ook niet om de tuin leiden," begon ze. "Zij is namelijk het grootste watje van het hele gebied." Die rogue had wel lef, om zo hier te blijven staan. En het was nog zo'n lilliputter. "Vijf." Briarpaw verhief haar stem, om duidelijk te maken dat het mormel zo snel mogelijk weg moest. "Vier." Ze schraapte met haar poten over de grond en sloot haar ogen, als ze bij één nog niet weg was, zou de kat ervan langs krijgen.

dit is echt heel flut, sorry^^

Roxy kreeg hun namen en dat was alles wat ze wou. "Bedankt, doei, tot nooit meer!" miauwde Roxe en ze sprong van de boom. Zonder om te kijken rende ze naar de grens van de thunderclan. Dat stak ze over en rende ze terug naar huis. Cute en killer, dat zijn bloodclannamen. Ze moeten iets met een -paw hebben. Dat wist Roxy zeker. Al een geluk was ze er zonder scheuren eruit gekomen.

Rox is het topicje uit XD

Wat Salmon kon, kon Briar ook, moest de rosse poes gedacht hebben. Salmonpaw keek haar met een schuin lachje aan. "Nou, bedankt, Cute", mompelde ze quai-beledigd tegen Briarpaw. Ze keek verwachtingsvol omhoog naar de roguepoes. Die reageerde niet eens op hun prachtige leugen, wat een teleurstelling. "Bedankt, doei, tot nooit meer!" was het enige dat het poesje riep voor ze naar beneden sprong en er in een konijnenvaart vandoor ging. "Nou, dat was een anti-climax", zei Salmonpaw tegen Briar. "En ik had me nog zo op een gevecht verheugd." Ze lachte. "Hoe dan ook, we kunnen nog steeds opscheppen dat wij, de grote Killer en Cute, eigenhandig een rogue van het territorium gejaagd hebben." Ze ging zitten. "Dus, Cute, wat zullen we nu gaan doen?" Oh nee, Briarpaw kwam niet meer van die bijnaam af.

Die rogue had een lef om hun naam te vragen maar de hare zelf niet te vertellen. Achja, dacht Briar, wat maakte het ook uit. Met haar ogen gesloten telde ze rustig verder en hoorde de rogue gedag zeggen. Ze hield het bijna niet meer. Ze hadden net gedreigd haar aan te vallen en die zei simpelweg 'doei'. Domme, domme rogue. Ze schudde haar hoofd en grijnsde. "Één" Briarpaw opende haar ogen en wist dat de rogue al weg was, maar als ze zelfs het topje van haar staart nog zag zou ze erachteraan sprinten. Maar er was niets meer van haar te bekennen, behalve de stinkende walm die haar lijfgeur zou moeten zijn. De poes kokhalsde op het moment dat Salmon begon te spreken; "Nou, dat was een anti-climax. En ik had me nog zo op een gevecht verheugd." Briarpaw lachte kort met haar mee. "Je kan niet alles hebben in het leven," mauwde ze grijnzend en keek naar de struik die nog een beetje na trilde van de rogue die erdoorheen was gestormd. "Helaas niet.." Zelf had ze zich er ook enorm op verheugd, maar het gaf haar een zelfvoldaan gevoel om te denken dat de rogue enkel en alleen door haar dreigementen al was weggevlucht. Ze was helemaal geen goede vechter! "Hoe dan ook, we kunnen nog steeds opscheppen dat wij, de grote Killer en Cute, eigenhandig een rogue van het territorium gejaagd hebben." "De grote Cute en zwakke Killer," verbeterde ze haar. Salmon negeerde het en ging verder: "Dus, Cute, wat zullen we nu gaan doen?" De rosse kattin fronste en dacht na. Misschien zouden ze het geurspoor van de poes kunnen volgen en haar in haar eigen kamp een verrassingsaanval bezorgen, peinsde ze. Uiteindelijk besloot ze het niet te zeggen, het zou wel een dom idee zijn. "Geen idee, wat denk jij?" bracht ze er tenslotte uit.

Salmonpaw schudde treurig haar hoofd bij Briarpaws woorden. "De grote Cute en zwakke Killer," zei 'Cute' toen. Salmonpaw grijnsde. Toen Briarpaw toegaf niets te kunnen bedenken, zuchtte Salmonpaw. Moest zij dan alles oplossen. "De grote, leeghoofdige Cute en slimme, bedachtzame Killer", verbeterde zij de rossige poes met een grijns. "Moet ik weer wat verzinnen?" Ze schudde even haar hoofd. "Tss, mooi niet. Jij mag ook wel eens wat bedenken. Zet die hersenen van je aan het werk."

Ze zuchtte en wierp een quasi-boze blik naar Salmonpaw. Nja, de leeghoofdige Cute moest iets verzinnen terwijl de slimme, bedachtzame Killer op haar luie kont zat. No way! "Waarom bedenkt slimme, bedachtzame Killer niet iets?" stelde ze grijnzend voor. Als ze zichzelf zo zat te complimenteren mocht ze dat ook waarmaken. Briarpaw zuchtte en ging zitten. Starend naar de hemel bedacht ze iets, al had ze geen flauw idee wat. Ze konden iets lleuks doen, maar misschien beter iets met 'nut'. "Misschien kunnen we de prooi terugbrengen naar het kamp?" Ze klopte met haar poot op het zand, dat nu opstoof. "Of we kunnen nog even verder jagen. We hebben tenslotte nog niet zoveel gedaan." De lucht werd al rozig van kleur, ze zouden moeten opschieten.

"Waarom bedenkt slimme, bedachtzame Killer niet iets?" zei Cute. Killer schudde teleurgesteld haar hoofd. "Omdat de slimme, bedachtzame Killer al genoeg heeft bedacht. Het is jouw beurt." Ze grijnsde. "Misschien kunnen we de prooi terugbrengen naar het kamp?" stelde Cute voor, die blijkbaar had besloten toch een haar grijze cellen te gebruiken. "Of we kunnen nog even verder jagen. We hebben tenslotte nog niet zoveel gedaan." "Dat eerste", zei Killer meteen. "Ik bedoel: we hebben een gevaarlijke rogue verjaagd, wij hebben onze plicht nu wel gedaan, denk je ook niet?" Goed, terug naar waar ze hun prooien hadden achtergelaten.

Terwijl Killer haar saaie uitleg deed brabbelde Cute zachtjes en aan één stuk door "Blablabla..." Ze stopte pas met blabla-en toen Killer besloot iets te vertellen dat niet over zichzelf ging. "Dat eerste. Ik bedoel: we hebben een gevaarlijke rogue verjaagd, wij hebben onze plicht nu wel gedaan, denk je ook niet?" Ze grijnsde vals. "Heel gevaarlijk," lachte ze. "Heb je die klauwen gezien?! Ben ik blij dat Cute zo slim was om een plan te bedenken zodat het gevaarlijke beest zou vluchten."

-flut blablabla

Killer schudde met een zucht haar hoofd. "Ík was anders degene die ervoor zorgde dat ze bang voor je was. Ik heb je toch maar mooi aangeprezen als de gevaarlijkste kat van ThunderClan daar", antwoordde ze. "Waar had je die vogel die je had gevangen gelaten?" vroeg ze, terwijl ze zelf haar bosmuis opgroef. Een eind verderop had ze ook nog die andere muis liggen, die moest ze niet vergeten mee te nemen.

Ze schudde har hoofd en liet Salmon maar begaan, daar was ze inmiddels al aan gewend geraakt. "Waar had je die vogel die je had gevangen gelaten?" vroeg Salmon terwijl ze haar eigen bosmuis opgroef. "Ik denk daarzo," Ze wees naar een dikke eik. "Bij die boom." Na even te wachten trippelde de poes naar haar prooi. Naar die stomme lijster. Ze grinnikte bij de herinnering eraan, ook al was dat nog geen halve dag geleden gebeurd. Ze nam de lijster in haar mond en wenkte Salmon. "Ik had daawr nowg die switsmwuis."

Cute reageerde niet meer op haar opmerking, dus besloot Killer maar dat zij de discussie had gewonnen. "Ik denk daarzo, bij die boom", antwoordde Briarpaw op haar laatste vraag. Nadat beide katten hun prooi hadden opgegraven, zei Briarpaw, nogal onduidelijk door het verenhoopje in haar bek: "Ik had daawr nowg die switsmwuis." Salmonpaw knikte alleen. "Ga maar halen, ik moet mijn eerste muis nog pakken", zei ze, wél verstaanbaar, omdat ze pas daarna de bosmuis opraakte en koers zette naar haar andere muis. Ze bleef even aarzelend stilstaan en keek naar Briarpaw. "Misschien moet je wel nog even aan Mistpaw ofzo vragen of je die spitsmuis gewoon kan eten. Het staat me bij dat ze giftig zijn. Hun beet, in ieder geval, misschien kun je ze wel gewoon eten, maar... nou ja, vraag het nog maar even." Ze wist niet of Briarpaw door zou hebben dat het nog redelijk bijzonder was dat Salmonpaw iets had gezegd, in plaats van het haar lekker zelf uit te laten zoeken. Maar ze waren Killer en Cute. Ze hadden een rogue verjaagd. Ze waren nu een team, nietwaar? Salmonpaw schudde haar kop en groef haar andere muis op. Met wat moeite raapte ze de twee prooien tegelijk op en trippelde terug naar Briarpaw om te zien of het opgraven van haar prooien soepeler ging dat het vangen.

Briarpaw moest bijna lachen toen Salmon haar waarschuwde voor de spitsmuis. Dat kwam omdat Salmon haar nooit, maar dan ook nooit zou hebben gewaarschuwd voor het 'gevaar'. Ze groef de lijster op en ging terug naar Salmon. Daar legde ze de twee prooien even neer. "Ik denk toch niet dat het giftig is," mauwde ze schouderophalend. "Want anders zou ik al lang ziek zijn geweest, ik heb al dikwijls spitsmuis gegeten." Ze nam de twee beesten terug in haar mond en vertrok terug naar het kamp. "Kwowm we nog?"

"Ik denk toch niet dat het giftig is," zei Briarpaw, die zich niet erg druk leek te maken om de waarschuwing. "Want anders zou ik al lang ziek zijn geweest, ik heb al dikwijls spitsmuis gegeten." Salmonpaw knikte, gerustgesteld, en legde haar prooien weer even neer. "Hm, dat verklaart een hoop..." mompelde ze met een speelse grijns. "Verminderde motoriek, aantasting van de intelligentie..." Ze lachte en gaf Briarpaw een vriendschappelijk duwtje, waarna ze haar vangsten weer oppakte. Briarpaw vroeg of ze nog kwam. Wat een ongeduld, zeg. Kon ze het niet beter zelf wat rustig aandoen, met die poot van haar? Of was dat alweer over? "Jhajha", bromde ze en ze grijnsde even terwijl ze in beweging kwam om achter Briarpaw aan te gaan.

Briarpaw begreep de grap van Salmon niet. "Hm, dat verklaart een hoop..." Ze fronste. "Dat verklaart een hoop... Wat?" Salmon gaf haar een vriendschappelijke duw tegen haar schouder en nam haar prooi weer in haar mond. Samen vertrokken ze richting het kamp. Al zou ze het nooit toegeven aan Salmonpaw, ze had een toffe dag gehad. Zelfs het gespot, geval en sarcasme. Ze moest al bijna lachen bij het denken aan haar grote flater om die stomme lijster te vangen. Het rotbeest!

-flut sorry :3

"Dat verklaart een hoop... Wat?" vroeg Briarpaw een beetje verward. Salmonpaw schudde meewarig haar hoofd. Arme Briar, ze kon er dus toch niets aan doen. Het waren gewoon al die spitsmuizen die ze had gegeten. Salmonpaw liep met de rossige poes mee, haar pas iets versnellend om net een paar muizenlengtes verder te zijn dan Briar. Ze hield van het gevoel voorop te lopen. Ze glimlachte tevreden. Wat een perfecte dag. Ze moest vaker met Briarpaw gaan jagen, het was reuze vermakelijk. Ze hadden goed prooi gevangen, waarvan de heerlijke geur voor haar neus dreef, ze had Briar een paar keer heerlijk uit kunnen lachen, zonder dat Briarpaw daar vervelend en zeurderig over ging doen, en ze waren even echte helden geweest door hun leven te wagen om een grote, gevaarlijke rogue te verjagen. Dat was tenminste hoe ze het aan iedereen zou vertellen. En ach ja, in dat verhaal zou Briarpaw ook nog wel een klein bijrolletje mogen spelen, zo aardig was ze dan weer wel. Ze keek even opzij naar Briarpaw en overwoog of ze er misschien iets meer dan een klein bijrolletje van zou maken. Ze mocht haar wel.

Ze had heus wel door wat Salmonpaw probeerde te doen, voorop lopen en dus "subtiel" de leiding nemen. Geen sprake van! Met enkele passen beende ze de poes weer bij en lette erop dat ze niet meer achter raakte. De rest van de wandeling verliep in stilte. Normaal zou Briarpaw dat ongemakkelijk vinden, maar nu was het ontspannend en rustgevend. Wat logisch was na een drukke dag met Salmonpaw. Terug bij het kamp legde ze haar prooi op de bijna lege prooistapel en draaide zich naar Salmon. "Dus, Killer," mauwde ze. "Zullen we maar even iets in ons eentje gaan doen?" Meteen nadat ze dat had gezegd vloog de rosse poes de apprentice den in en zocht haar nest op. Binnen enkele seconden gleden haar ogen toe en viel ze in slaap.

-Topic uit

Onderwerp: Re: [open] Little mouse, you're going to die!