new home, new chance, new life

Takarashi zat in zijn huis en trilde. Hij was doorweekt en zat onder de wonden. Hij hoorde licht zijn naam geroepen worden door een bekende stem. Het was Goldenmoon. Hij stond op en liep trillend naar het raam. Zijn eigenaar was nog niet thuisgekomen en had hem nog niet gezien. Hij keek even achter zich naar zijn mand, het was ooit een compleet witte mand geweest. Nu zaten er vochtige rode plekken op. Het was verleidend geweest voor Takarashi om zich in de droge omgeving uit te schudden. Maar in plaats daarvan was hij gewoon in zijn mand gaan liggen en had hij zijn ogen dichtgedaan. Hij had vlak voor het begon te regenen het bos in geslopen. Op zoek naar Goldenmoon. Hij was een kat tegen gekomen. De kat had naar hem gegromd. Toen hij angstig had terug gegromd had de kat hem aangevallen. Takarashi had kunnen ontsnappen, anders was hij zeker vermoord geweest. Hij gromde, Takarashi was boos op Goldenmoon. Ze had hem verteld dat andere katten niet zomaar katten vermoorde zonder waarschuwing. Hij sprong door het raam en naar de boom. In stilte liep Takarashi naar Goldenmoon. Voor ze wat tegen hem kon zeggen gromde hij boos tegen haar. "Jij zei dat Wilde katten niet zomaar andere katten vermoorde. Jij zei dat alle katten onder een Clan leefde en regels hadden. JE HEBT GELOGEN TEGEN ME!" Spuugde Takarashi haar toe. Hij kreeg tranen in zijn ogen en draaide zich om. "Ik dacht dat ik je kon vertrouwen. Maar dat kan ik dus duidelijk niet. " Hij voelde hoe de regen door zijn vacht stroomde. Hij voelde het bloed uit de open wonden stromen. Hij liet zijn hoofd hangen. Hij sprong weer in de boom en keek nog even de poes aan.

na een tijde zag takarashi naar buiten komen. Maar voor ze iets kon zeggen gromde hij. "Jij zei dat wilde katten niet zomaar andere katten vermoorde. Jij zei dat alle katten onder een clan leefde en regels hadden. JE HEBT GELOGEN TEGEN ME" Ze keek hem verwondert aan. Weer wou ze iets zeggen. Maar hij sprak eerder:" Ik dacht dat ik je kon vertrouwen. Maar dat kan ik dus niet. Toen sprong hij weer in de boom en keek even naar haar om. Toen zei ze vlug: "Jij vroeg om over de clan te vertellen, Niet over zwerfkatten, rogue's. Waardoor jij waarscheinlijk bent aan gevallen. Die leven niet met regels. Ik ben te vertrouwen, IK heb je gewaarschuwt uit het bos te blijven. Gromde ze terug. "Jij poesiepoes! NEE jij bent erger dan een poesiepoes. JIJ STOMELING!" siste ze. SNel sprong ze van het hek en liep langzaam terug naar het bos. Maar voor ze in een struik verdween schreewde ze nog. "IDIOOT DAT JE BENT!" In de struik schudde ze zich uit. Daarna liep ze langzaam heel langzaam terug naar haar clan. Ze verdronk in gedachten. "Wat denkt die poesiepoes wel. MIJ beschuldigen voor ZIJN daden. Haar gedachten werden verbroken door een bliksem licht en een oorverdovend lawaai. Ze stopte ookal was ze nouwlijks bij de huizen van daan. Je kon ze nog zien lichen. Ze ging zitten en keek naar de bliksem. Het was prachtig en ondertussen ook angstanjagend.

Takarashi stond als verstijfd in zijn boom. Het onweer klapte los boven zijn hoofd terwijl hij daar stond. De tijd leek stil te staan voor hem terwijl de poes wegliep. Hij riep haar na maar ze liep door. Takarashi's tranen stroomde nu over zijn wangen. Hij raakte zijn enigste en beste vriendin kwijt. Takarashi keek naar zijn halsband. Goldenmoon had hem Poesiepoes genoemd. En dat was denkzij deze halsband. Hij beet er in en rukte er aan. Takarashi zette zijn nagels in het leer en trok. Trok zo hard als hij kon, hij wou geen poesiepoes meer zijn. Al wat hij wou was naast Goldenmoon lopen, vrij zijn. Hij gromde in zichzelf voor het niet loskrijgen van het vervloekte ding. Toen hij zuchtend neer kwam lette hij niet op waar hij zijn pootten zette en gleed van de tak. Recht voor de voeten van zijn eigenaar die hem bezorgt aankeek. "Wat is e in hemelsnaam met jou gebeurd?" Vroeg hij geschrokken. Takarashi sprong op en blies naar hem. Zijn eigenaar keek geschrokken en Takarashi maakte het nog even erger door te grommen. Toen zijn eigenaar hem wou oppakken haalde hij uit naar hem. Hij dook nog verder weg en gromde weer. Zijn baasje keek geschrokken naar zijn hand en toen weer angstig naar Takarashi. Opnieuw gromde de kater terwijl hij de doordringende geur van bloed in zijn neus kreeg. Even keek Takarashi op, maar meteen daarna gromde hij weer en beet naar zijn halsband. "Doet je halsband soms pijn? Is dat wat er mis is? Kom ik maak hem wel even los voor je." Takarashi glimlachte vals en liep naar hem toe. Hij gaf spinnend een kopje terwijl zijn baasje het halbandtje los wroette. Zodra hij voelde dat zijn nek verlost was keek hij nog een keer zijn eigenaar een en beet hem hard in zijn hand. Hij beet door tot hij bloed voelde en draaide zich vliegensvlug om voor dat zijn baas hem kon pakken. Met zijn bloedende lijf van de aanval een paar uur geleden sprong hij over het hek heen en rende richting de bossen. Hij draaide zich nog even snel om en zag zijn eigenaar achter hem aan komen. Snel sprong Takarashi behendig in de dichtstbijzijnde boom. Hij keek naar beneden en zag de verbaasde man kijken naar zijn kat. Nog een keer glimlachte Takarashi vals en sprong via een tak naar een andere boom. Toen hij dacht dat hij ver genoeg was klom hij voorzichtig uit de boom. Even snel likte hij zijn vacht schoon en probeerde te ruiken waar Goldenmoon was. Verderop rook hij de zachte geur van haar vacht. Hij liep vastberaden die richting op. Hij zou nooit meer terug keren naar zijn huis, van af nu af aan zou hij het een tweebeennest noemen, net zoals Goldenmoon het ooit had genoemd. En zijn baas en de andere mensen zouden voor hem niets meer betekenen. Hij was nu ook een wilde kat. Hij glimlachte terwijl hij verder liep. Hij wist hoe gevaarlijk het hier was maar liep toch door. Hij wou leven hoe Goldenmoon leefde.

Dit topic gaat verder in Rogue plaatsen,
Takarashi is weggelopen om te leven met Goldenmoon
en zal nooit meer terug komen naar zijn huis.
het nieuwe topic heet: New life, New love