Morning has come

Onderwerp: Morning has come wo 29 jun 2011 - 10:51

Shiroi hikari ga sashikomu onaji mezame wo kasaneta
Akai hikari ga owari wo tsugeru ashita wa kuru no ka...
Naze ni inochi wo ataeta? Nani wo nasu tame umareta?
Kuroi hane wo nobashi yami ni mayou furenaide to

Met lichte pootstappen had Phantom zich losgemaakt van de beschutting die hij voor deze nacht tot zijn eigen had benoemd. Al zou hij er nooit meer wederkeren, deze reiziger had geen thuis. Zelfs bloodclan territory was geen thuis voor hem. Hij had sinds hij zich had 'losgemaakt' van zijn familie, had hij altijd gezworven, en hij had geen zin om er een eind aan te maken. Met zijn zilverkleurige ogen keek hij even om zich heen, en hij kneep ze even tot nauwe spleetjes. Hij hield niet van het daglicht, dan was hij zo verschrikkelijk zichtbaar met zijn dikke, sneeuwwitte pels. Al kwam die pels hem nu wel van pas, het verborg de halsband die om zijn nek zat gedeeltelijk, en dat voorkwam voor oordelen. Hij klapte zijn scherpe nagels even uit en keek ernaar met een koude grijns. Tja, vooroordelen kon je nou net weer niet gebruiken hè? Zijn grijns verdween weer en zijn nagels werden weer vakkundig ingeklapt. De zachte zonnestralen warmden zijn pels in ieder geval wel, maar zijn hart kon het niet warmen, die was nog steeds koud als ijs.

Onderwerp: Re: Morning has come wo 29 jun 2011 - 11:08

De zon scheen hoog aan de hemel. Een rossige gedaante trippelde zachtjes op de harde kleigrond. Het versnelde zijn snelheid. Het sprong van boom achter boom, struik tot stuik, rots tot rots. Twee rosse oortjes staken net boven het gras uit. Haar staart zwiepte heen en weer. En likje over haar lippen ontstond. Indi sprong lenig over enkele boomstammen en takken heen. Zonder opgemerkt te worden. Twee sneeuwwitte oren waren nu ook zichtbaar in de grasvlakte. Het konijn was op weg naar de bewoonde stad. Maar één ding wist ze zeker. Het dier zou de stad nooit halen. Voorzichtig sloop Indi door het hoge gras heen. Nog steeds niet opgemerkt door het konijn. Net enkele centimeters van het konijn vandaan stopte ze met sluipen, en sprong recht op het konijn af. Als een jachtluipaard die uit een boom op zijn prooi sprong, belandde ze net als deze recht op haar prooi af. Het konijn stampte, spartelde, en bokte, maar kon niet ontsnappen. Indi had haar nagels al te diep in het beest zijn pels gezet. Ze beet ogenblikkelijk in het konijn zijn hals, die onmiddellijk stopte met bokken en stampen. Fier nam Indi het konijn mee in haar bek, en liep ermee naar een dichtbijzijnde boom. Daar begon ze het konijn helemaal op te smullen, zoals een jachtluipaard deed. Zijn prooien opeten in bomen. Toen ze daarmee klaar was likte Indi het bloed van haar nagels, en lippen, en sprong de boom terug uit. Ze trippelde wat verder de stad in, op zoek achter gezelschap. Indi liep straat in, straat uit, maar vond niemand. Dus keerde ze weer terug naar haar overnachtingsplek. Op weg ernaar liep ze tegen een witte kater op. Geschrikt begon ze haar vacht op te zetten, en te blazen, maar toen ze zag dat het een wilde kater was, stopte ze er onmiddellijk mee." Mijn excuses. Ik zag je niet staan." Verontschuldigde ze zich een beetje nors. Ze had weinig reden om nors te zijn, maar zo was ze nu eenmaal. Voorzichtig, nors, en rap kwaad te maken.

Onderwerp: Re: Morning has come wo 29 jun 2011 - 11:26

Zijn pootstappen maakten nauwelijks geluid op de harde, betonnen straatstenen. Erg lastig was dat ook niet, het enige wat je hier meestal kon verraden aan geluid was het getik van nagels op steen. Al het andere werd wel overstemd door andere geluiden, zoals de monsters of zelfs tweebenen. Van tweebenen moest hij niks hebben, maar hij vreesde ze ook niet. Zeker nu hij een halsband had, konden ze hem niks maken. Ze dachten waarschijnlijk dat hij een slecht verzorgde kittypet was. Ach ja, je moest er maar wat voor over hebben, of niet dan? En als hij een beetje toneel speelde, waren ze ook zo weer weg. Nee, van tweebenen ondervond hij meestal geen last. De massieve kater schudde zijn vacht even uit en stond dus eventjes stil. Zijn zilverkleurige ogen waren eventjes op de lucht gefixeerd, die in verschillende warme tinte werd gekleurd door de opkomende zon. Zijn ogen knipperden eventjes ietwat afwezig. Maar plots, botste er iets tegen hem aan, meteen zwiepte zijn kop naar de plek waar hij tegenop was gebotst en hij vernauwde zijn ogen. Maar bloodclangeur vulde zijn neusgaten, en meteen ging zijn pels weer liggen. Bij Bloodclan moest hij nog geen misstappen maken, nog niet. "Oh, het geeft niet," Miauwde hij met zijn diepe stem, zo glad als zijde, "Wat brengt jou hier op deze mooie ochtend?" Praatte hij rustig verder.

Onderwerp: Re: Morning has come wo 29 jun 2011 - 17:17

' Oh, het geeft niet,' Indi knikte. Ze was blij dat ze niet hoefde te vechten. Want daar had ze nu echt geen zin in.' Wat brengt jou hier op deze mooie ochtend?' Indi dacht eventjes na en sprak " Ik kwam net terug van de stad. Op zoek achter wat gezelschap" Indi keek wat in het rond. De wind streelde haar rosse haren. Haar staart zwiepte wat in het rond. Ze schraapte wat met haar nagels over de grond. Ze liep naar het muurtje achter haar, en sprong er lenig op. Vanaf hier had ze een mooi uitzicht op de natuur. Ze keek naar beneden, recht naar de kater. In de verte begon het opeens te donderen. Gevolgd door bliksemschichten. Indi keek in de verte naar het prachtige natuurfenomeen. Ze was niet bang. Vroeger was ze bang van bliksem. Maar nu niet meer. Ze was nu veel dapperder, getrainder, gevaarlijker, en sterker dan ooit geworden. In een boom hoorde ze enkele vogeltjes fluiten. Maar nu had ze geen behoefte aan vogels. Ze had tenslotte al gegeten. Indi keek de kater weer terug aan, en deed een teken dat hij mocht komen.

[flut]

Onderwerp: Re: Morning has come