Ceremonie september

"Laat alle katten oud genoeg om hun eigen prooi te vangen zich verzamelen!" Kort trok de kitten met haar oortje toen ze de vertrouwde oproep van Everstar hoorde. Toch bleef ze nog even liggen waar ze lag, totdat de grootste bende van de kittens de nursery uit waren gesprongen. Ze wilde niet omver gesprongen worden nu haar wonden net terug aan het genezen waren. Ze was vooral blij geweest dat die snee in haar hals bijna weg was. Daar had ze het meeste last van gehad. Ze trok zich snel recht toen een queen haar een por gaf en trippelde direct achter de andere kittens aan. Toen de leader verder ging zette Lizard zich zo snel mogelijk neer bij de andere kittens. Het dronk nu pas tot haar door dat ook zij de 6moons had bereikt, waardoor haar oortjes direct naar voren schoten. Haar blik ging vluchtig over de warriors die vooraan stonden, zoekend naar Whitelion. Ze staakte haar zoektocht toen Everstar de namen van de kittens begon op te sommen. Bijna had ze ook een stapje naar voren gezet, maar toen ze haar naam er niet tussen hoorde stond er even een niet begrijpende blik op haar snoetje. Zat ze er dan zo naast? "Brokenpaw, jij zult vanaf nu getraind worden door Mothflare. Rabbitpaw, Barksound zal jouw mentor zijn. Jaggedpaw en Peacepaw, Bronzemask zal jullie trainen en Smokepaw, jouw nieuwe mentor is Foxfang." Even ging haar blik naar de kittens die vanaf nu geen kittens waren. Misschien had ze het inderdaad helemaal bij het verkeerde eind. Wie weet. Ze was niet echt iemand die haar eigen leeftijd bij hield. "Sparrowfeather heeft besloten een apprentice onder zijn hoede te nemen, die zal trainen om na hem medicine cat te worden" Haar ogen schoten naar de medicine cat die vlak bij Everstar zat en vervolgens ging haar blik weer naar de leader. "Lizardkit, kom naar voren. Jij zult vanaf nu Lizardpaw genoemd worden en je trainingen volgen bij Sparrowfeather." Haar oogjes werden groter toen ze doorhad dat het over haar ging. Ze snorde zachtjes toen Quiet haar kwam feliciteren. "Wow! Lizard! Je wordt Medicine Cat! Gefeliciteerd!" "Dankje," mauwde ze met een glimlachje en liet even haar blik gaan naar Sparrowfeather. "Zie ik je straks nog even, want ik moet eerst even naar Sparrow." Met een knikje verliet ze Quiet en liep met een enthousiaste glimlach op haar snoetje en liep naar voor, naar Sparrowfeather. Zie je wel dat ze het niet bij het foute eind had. Met dat ze naar de medicine cat liep, hield ze haar blik op hem gericht en concentreerde ze zich op haar evenwicht. Stel je voor dat ze nu plots om zou vallen. Dat zou niet echt een goede indruk geven. Ze wist het gelukkig zonder slag of stoot te redden tot de kater en zette zich neer voor Sparrowfeather.

Een ietwat trotse glimlach om zijn lippen terwijl de witte kater de ceremonie bijwoonde. Kittens werden apprentice, apprentices werden warriors. De loop van het leven, zoals gewoonlijk. ergens was het vreselijk om te zien, hoe iedereen zo ouder werd, hij ook, hoe hij uiteindelijk geen belang meer had. Aan de kant gegooid als het karkas van een opgegeten prooi, kaalgeplukt, tot er niets meer van nut aanzit. zo wou hij niet eindigen, hij zou eindigen in eer: tijdens een gevecht. Maar vandaag was Lizardkit geen onschuldige kitten meer, vanaf vandaag zou ze apprentice zijn. ze zou groot worden, nieuwe dingen leren, een goede warrior zijn. Ze had zijn bloed, ze zou een van de sterkste warriors van de clan moeten worden. Zoals de rest van zijn nageslacht, hoewel hij niet op iedereen trots kon doen.. De 'breuk' met Chainreaction deed hem nog steeds pijn, maar ze was sterk. Ze was iemand om trots op te zijn, al had haar partnerkeuze hem nu niet bepaald bevallen. Met een gedrocht van die zwakke Cinderfell, humpf. Haar gedrochten waren al even zwak,d at had hij gemerkt bij Silverkit, in de tijd dat hij zonder reden zo gruwelijk wreed was. Kwaad op het leven, en daarom bereid het tegen elke kost te beëindigen. Lizardkit werd niet in de ceremonie genoemd tot helemaal op het einde, voor een speciale mededeling. ze zou medicine cat apprentice worden? Wàt? Zijn nageslacht, zijn dochter, zou geen zwakke medicine cat moeten worden! ze zou sterk moeten worden, trainen, hard worden, en een goede warrior worden. Iemand om trots op te zijn, niet iemand die tussen de planten zat. Daar zou hij Sparrowfeather eens goed over moeten aanspreken, over zijn keuze. De grote kater liep op het tweetal af, mentor en apprentice. Alsof ze net zo waardig waren als warriors, jaja. Een stijf knikje ging ervan af. "Gefeliciteerd, Lizardpaw" Hoewel zijn opgewekte toon geforceerd was en dat duidelijk toonde, lag er toch een hint van trots onder haar nieuwe naam. Lizardpaw, geen kitten meer maar een echte apprentice, die binnenkort op eigen benen zou kunnen staan. Whitelion wierp even een scherpe blik op Sparrowfeather, die echt zei "wij moeten nog eens spreken", alvorens zich soepel om te draaien en met een zwaai van zijn staart weg te lopen, om te doen wat hij moest doen. Dingen die échte warriors deden.

Een opgewekte glimlach stond op haar snoetje bij wat Sparrowfeather zei. Even ging haar blik naar de andere warriors en hun apprentices die hun neusje tegen elkaar duwde. Kort trok ze met haar oortje. Moest zij dat ook doen als Medicine Cat apprentice? Ze wilde net haar neusje naar de kater uitsteken toen haar vader zich bij hen voegde. Haar oortjes schoten enthousiast naar voren bij het zien van haar papa. Ze richtte zich automatisch een beetje op, iets wat ze altijd deed als Whitelion bij haar was. Ze wilde hem dan ook niet teleurstellen. "Gefeliciteerd, Lizardpaw" Ze snorde zachtjes bij de woorden van de kater en richtte vervolgens haar blik even op Sparrowfeather, waardoor de blik van Whitelion naar de medicine cat haar ontging. "Eindelijk apprentice!" mauwde ze enthousiast en liet haar blik weer terug naar Whitelion gaan. Haar staartje stond enthousiast omhoog en haar oortjes stonden naar voren.

'Dankje'. Hij staarde haar even aan, maar voor hij iets uit kon brengen, draaide ze haar kop weg, excuseerde zichzelf en liep bij hem vandaan. Beteuterd liet de jonge kater zijn bek dicht klappen, en staarde haar ontstemd na. Natuurlijk, ze moest naar Sparrowfeather, dat was logisch. Ze was nu eenmaal net Medicine Cat Apprentice geworden, en moest natuurlijk als eerste naar de Medicine Cat zelf gaan. Toch voelde hij zich op dit moment een beetje gedumpt. Hij kon niet anders dan vrezen dat hij Lizardpaw bijna niet meer zou gaan zien. Ze zou het ongelooflijk druk gaan krijgen met haar studie als Medicine Cat, en ze had geen tijd voor een kitten als hij. Vol jaloezie keek de kater toe toen Whitelion en Sparrowfeather de jonge kattin feliciteerden met haar behaalde positie. Het was dan ook wel heel wat. Heel wat dat Quiet niet had gekregen. Hij was nog niet eens een warrior. Hij stond op en liep met hangend hoofd terug naar de Nursery.  

[Topic uit]

Eindelijk had ze weer eens van rang gewisseld. Als iemand haar nu nog Floodpaw zou noemen, zou ze hem net zo lang vertellen wat haar naam was dat hij direct elder kon worden door mentale problemen. Want ze was er gigantisch trots op. Floodfire was een waardige naam, en hij brandde in haar aderen bij elke keer dat hij uitgesproken werd, zo warm als waar de suffix voor stond. Ze kreeg ook direct een apprentice toegewezen. De moed zonk haar wel wat dieper in de schoenen toen ze het enthousiasme van het mormel zag, maar de tabby kalmeerde zichzelf snel. Ze herinnerde zich dat zij zelf ook zo vrolijk was toen. Na het beleefde knikje kwam er een lading vragen van hier tot Moonstones. Flood liet een klein glimlachje zien. "Mijn favoriete prooi om te vangen zijn konijnen, maar ik vind vogels zoals spreeuwen eigenlijk lekkerder. Je mag in de apprentice den slapen, ga eerst maar een nest maken. En ik hou meer van vechten, maar ik ben beter in jagen," antwoordde ze op alle vragen tegelijk. "We beginnen zo. Maak een nest en kom naar buiten, ik wacht bij de uitgang van het kamp, instructeerde ze toen, voordat ze de apprentice met een knikje verliet.

Er was een nieuwe ceremonie. Rustig gleden de ijsblauwe ogen van Thornpaw naar de leidster, en ze luisterde aandachtig naar wat die te zeggen had. Er werden een aantal katten warrior, en er kwam verlangen in haar blik. Zij wilde ook warrior worden, en dan kon zij tenminste apprentices afkraken en zo, in plaats van dat dat bij haar gebeurde. Ook mocht ze dan veel meer, en hoefde ze tenminste haar jagen niet meer te trainen. Het laatste was wel iets waar ze het meeste naar verlangde. Doordat Thorn zo in haar gedachtes verzonken was, miste ze de halve ceremonie. Ze schrok pas op toen ze de naam van haar zusje hoorde. Had Brokenpaw een nieuwe mentor? Wat was er met die andere gebeurt? Ze gaf Broken een bemoedigende glimlach en knikte haar toe. Het lag niet aan haar dat ze een andere mentor moest krijgen. Thorn dacht dat de ceremonie nu wel afgelopen zou zijn, maar Everstar besloot om nog verder te gaan en één kit in de spotlight te zetten vandaag. Nieuwsgierig gingen de oortjes van de witte apprentice overeind. Lizardpaw, Medicine Cat apprentice? Een grote grijns kwam op haar gezicht, en zodra de ceremonie was afgelopen wilde ze naar de apprentice toegaan - maar deze ging helaas al meteen naar Sparrowfeather. Dus besloot ze om naar haar zusje, Brokenpaw, toe te gaan en glimlachte haastig. Die moest natuurlijk ook naar haar mentor.

Foxkit spitste zenuwachtig met zijn oren toen de leader de woorden sprak. "Laat alle katten oud genoeg om hun eigen prooi te vangen zich verzamelen!" Zonder te vermoeden dat de kater apprentice werd liep hij toch met tegenzin naar de plek waar alle katten zich bijeen raapten. Met een emotieloze blik keek hij de gingerkleurige leader aan. "Foxkit, Flowerkit, Yellowkit, Swankit en Sweetkit. Voor jullie is de tijd aangebroken om te stoppen met spelen en te beginnen met trainen om warriors te worden. Foxkit, jouw naam voor de komende manen is Foxpaw. Northernlight zal je trainen. Flowerkit, jouw nieuwe naam is Flowerpaw en je zult getraind worden door Twilightmoon. Yellowkit, jij zult vanaf nu Yellowpaw heten en getraind worden door Floodfire. Swankit en Sweetkit, jullie zullen vanaf nu Swanpaw en Sweetpaw genoemd worden. Arrowheart zal jullie trainen." Wacht wat?! Northernlight?! Waarom over het hele WindClankamp heeft Everstar juist Northernlight gekozen als Foxpaw's mentor? De nieuwe apprentice bewoog nerveus met zijn oren en zijn zorgelijke houding viel erg op. Ze hadden nog nooit een vredig gesprekje gehad. De laatste keer dat hij met Northernlight sprak was wanneer hij haar een elder had genoemd. Met tegenzin liep hij naar zijn mentor. 'Bedankt Everstar,' snauwde Fox in stilte, de sarcasme droop ervanaf. 'Dit zal ik onthouden.' Een duistere gloed gleens door zijn blauwe ogen.