Thistle and weeds

Vervolg op dit topic: https://www.warriorcatsnl.com/t25132-expedition-bush

Met een lichtelijke tegenzin volgde de kitten Brindleleaf die haar begeleidde naar de Medicine den. Ze was inderdaad wel heel nieuwsgierig naar de verschillen tussen bepaalde kruiden, maar ze wilde zichzelf en Quietkit niet verraden door haar mond voorbij te praten. De kitten richtte haar blik uiteindelijk maar op haar poten en richtte haar aandacht nauwgezet op haar poten om er niet nog eens door te zakken en ook gewoon om niet aan hun inbraak te moeten denken. Even trok het poesje met haar oortje toen ze in haar ooghoek de Medicine den zag. Kort richtte ze haar kopje op naar Brindleleaf, de Queen, waarna ze haar ogen naar de den liet gaan. Er was voorlopig geen beweging te zien, dus het zou nog goed kunnen dat Sparrowfeather wel degelijk kruiden was gaan zoeken.

[Brindleleaf and Sparrowfeather]

“Sparrowfeather?” Lizardkit had zich naast Brindleleaf neergezet en richtte haar kopje nu toch iets op. Nu ze zat was er geen kans om door haar pootjes te zakken, dus dat had ze gelukkig al mee. “Heb je het druk, want het is niet dringend. Lizardkit wil je iets vragen, maar alleen als je tijd hebt.” Even liet ze haar blik naar de Queen gaan. Het puntje van haar staartje zwiepte wat nerveus heen en weer toen haar ogen naar de den schoven en ze beweging zag. Ze was normaal nooit zo nerveus voor iets. Waarom maakte dit haar nu extra nerveus. "Maar natuurlijk," Haar oogjes schoten weer naar haar poten toen de Medicine cat wel degelijk antwoordde. "Vraag maar raak," Haar ogen schoten terug naar de kater terwijl ze haar gedachten snel op een rijtje probeerde te zetten. "I-ik vroeg me af hoe je het verschil kon zien tussen kruiden en besjes die bijna identiek op elkaar lijken." Mauwde ze met een lichte twijfeling in het begin, al wist ze zich snel te herpakken. Haar oortjes schoten nu terug naar voren nadat ze dat gezegd had. Misschien leek het toch niet zo heel erg dan ze eerst had gedacht. Haar oogjes gingen even naar Brindleleaf. Ze was toch wel blij dat de Queen met haar mee wilde gaan. Dit zou ze nooit alleen hebben gedaan.

“Ze wil heel graag het verschil tussen stiekeme plantjes en de goede plantjes weten.” De kitten keek op toen Brindleleaf de medicine cat nog eens extra probeerde te overtuigen. Een klein glimlachje verscheen op haar gezicht toen ze doorhad wat ze deed. Haar nerveuze houding had nu eerder plaatsgemaakt voor een nieuwsgierig houding. "Kom dan maar eventjes binnen," Haar oortjes schoten naar voren en haar oogjes werden wat groter toen de kater toestemde. De laatste keer dat ze hier binnen was geweest, was de keer dat ze samen met Quiet was ingebroken in de den. Misschien was Sparrowfeather het wel vergeten? Hij was namelijk de kat geweest die hen uiteindelijk betrapt had. Door die gedachten bleef ze nog even staan, voordat ze uiteindelijk voorzichtig achter hem aanliep. Een kort moment draaide ze haar kopje zijdelings om naar Brindle, waarna ze zich weer omdraaide naar Sparrowfeather die iets voor haar liep.

De jonge poes had haar blik niet langer op Sparrowfeather gericht toen ze verder de den in liepen. Haar grote oogjes waren gericht op wat er zich allemaal op deze plek bevond. Haar ogen schoten van het ene hoopje kruiden naar het andere. Ze snapte gewoon niet dat de Medicine cat al deze dingen kende én dat ze wel degelijk hun nut hadden voor de verzorging van anderen. Even ging haar blik naar de stapel stokjes. Die kende ze wel! Er waren gelukkig een paar dingen waar ze een naam op kon plakken. Zoals de kamille van gisteren en deze stokjes die gebruikt werden door Queens als er weer nieuwe kittens aankwamen. Kort trok ze met haar oortje. Maar dat was wel geen kruid. "Zo," Haar blik ging vluchtig over de eikenbladeren toen Sparrowfeather haar aandacht trok. "Om te beginnen - maar dat is eigenlijk heel logisch - zijn er veel verschillende planten en bessen in ons woud." Ze volgde de beweging van zijn staart en zette een klein stapje naar de stapels toe. Daar kon je dan wel niet naast kijken, maar toch wilde de kitten het van iets dichter bekijken. Toch zette ze terug een stapje naar achteren toen de kater verder ging. "Een deel ervan zijn goed, net zoals de meeste die ik gebruik om andere katten beter te maken. Maar sommige zijn juist heel slecht, of alleen slecht als een kat ze eet zonder dat deze nodig zijn." Waarom bestonden er ook slechte kruiden? Waarom had Starclan die dingen hier ook toegelaten? "Heb jij hier dan slechte kruiden liggen?" vroeg ze door op wat hij eerder gezegd had. "Hoe kan je zien of iets goed of slecht is?" zei ze er nog bedenkelijk achter en liet haar blik even naar twee hoopjes bessen gaan die bijna exact hetzelfde waren. Quiet had van het ene stapeltje besjes van meegenomen, maar wat als hij nu twee staartlengtes naar links was afgeweken? Haar oogjes schoten naar de kater. Ze had tegen Brindlelea gezegd dat ze de eerste kitten ging zijn die de besjes van elkaar zou kunnen onderscheiden, dus dat ging ze ook doen en Sparrow zou haar daar wel mee helpen.

Haar kopje werkte op volle toeren toen de kater op haar vragen antwoordde. Kort schoot er een rilling over haar rug. De wereld buiten het kamp zat ook vol met gevaren, daar wist ze alles over. Gevaarlijke katten, gevaarlijke besjes. En er waren sowieso nog dingen die ze vergat. Ze wist nu al dat, als ze oud genoeg was om naar buiten te gaan, ze het er moeilijk mee zou hebben. Je kon zeggen dat het zorgen voor later waren, maar binnen één moon was het al zover. "Ik heb wel een aantal kruiden die soms gevaarlijk kunnen zijn, als je ze gebruikt terwijl ze onnodig zijn of op de verkeerde manier gebruikt." Ze knipperde kort met haar oogjes en hield even haar hoofdje schuin. Hoe kon je nu een kruid verkeerd gebruiken? Er schoten veel vragen door het kopje van de kitten, maar ze wist dat, als ze iets ging vragen, het dingen moesten zijn die nu voor haar het belangrijkste leken. Ze wilde natuurlijk ook niet overkomen als een kitten die op elk woord een vraag klaar had liggen. Voor wat zou de kater haar dan wel niet aanzien? "Er zijn twee bessen die je nooit mag eten. Doodsbessen en hulstbessen. Ook heb je nog een giftige plant, nachtschade." De namen van de besjes had ze al eerder gehoord, maar de plant die hij erachter nog zei was nieuw voor haar. "Nachtschade," herhaalde ze zachtjes tegen zichzelf om het beter te kunnen onthouden. Haar oogjes gingen kort naar haar pootjes, maar schoten al snel weer even enthousiast naar de kater. "Is dat een bloem, nachtschade?" Ze moest toegeven dat de houding van de kater haar op d'r gemak stelde. "Ik snap niet dat jij al die kruiden zo goed kent," prevelde ze vervolgens en trok kort met haar oortjes. "Ben je zo geboren?" Een glimlachje sierde haar snoetje. Ze kreeg vaak verhalen te horen over warriors en de grootste strijders van het woud, maar verhalen over Medicine Cats kreeg ze bijna nooit te horen, wat jammer was.

Haar mondhoek schoot omhoog in een glimlachje toen hij een instemmend geluid maakte op wat ze eerder gezegd had. Het deed haar goed om haar aandacht en gedachtegang eens op één enkel ding te focussen, iets wat haar stiekem wel interesseerde. Ze was dan ook duidelijk blij als ze hoorde dan ze iets goeds deed. "Ik heb een goede mentor gehad die het mij allemaal heeft geleerd." Even schoten haar ogen naar haar poten toen ze dacht aan haar vader. Ze wist dat haar vader alleen tevreden zou zijn als ze een goede warrior zou worden die boven iedereen uitsteeg. Hem trots maken was haar doel, maar ze twijfelde of ze dat wel zou kunnen bereiken. "Ik hoop dat ik de beste mentor van het kamp krijg." mauwde ze enthousiast en richtte haar blik weer op de kater. "Maar als je manen lang met alleen een stapel kruiden het gezelschap deelt, dan leer je ze vanzelf kennen." Ze glimlachte even bij wat hij vervolgens zei. "Dan heb je ergens nog geluk gehad." mauwde ze en draaide haar kopje nu even nar Brindleleaf, die de den had verlaten. Haar oortjes schoten naar voren toen ze doorhad dat ze wel degelijk weg was. Ergens wilde ze dat ze gebleven was, maar aan de andere kant vond ze het ook niet zo heel erg. Brindle was de queen waar ze het meeste van hoorde en wie ze wel kon zien als één van haar opvoedsters. Lizard draaide zich terug om naar Sparrowfeather, die zijn blik al weer op haar had gericht. Even keek ze twijfelend naar de hoopjes planten. Ze wilde heus wel meer weten, maar was bang dat ze domme dingen zou vragen die een kitten normaal al moest weten. Ze was dan ook twee moons weggeweest en stond eigenlijk, op vlak van kennis, twee moons achter. Ze besloot dan ook om nu nog niets te vragen. Niets was beter dan iets doms. Right?

"Als ik maar iets bijleer." mauwde ze met een klein glimlachje en trok zich vervolgens wat rechter om de kruidenhoopjes van wat dichter te bekijken. Ze zette haar pootjes een beetje vreemd neer om er zeker van te zijn dat ze niet erdoor zou zakken en liet haar kopje iets zakken om de geuren in zich op te nemen. Ze haalde haar neus op toen ze bij de muizengal kwam. Haar oortjes schoten automatisch wat naar achteren bij het ruiken van smerige geur. Jha, dit herkende ze direct. Ze draaide haar kopje zijdelings naar Sparrowfeather toen hij nog een instemmend geluidje maakte. Hij leek in het niets te staren, waardoor ze even haar kopje wat schuin hield. "Waar denk je aan?" Even liet ze haar oogjes naar de wand van de den gaan waar hij naar keek. Daar was toch niets te zien?