Lucht-je-hartje

Juul, we willen jou hier!
Je hebt echt superleuke karakters, maar jij bent nog veel leuker! We willen helemaal niet dat je stopt, je bent een aanwinst voor Warrior Cats, net zoals iedereen hier. Het is belangrijk dat je weet dat we er allemaal voor je zijn en dat we je echt niet wegwillen! We willen juist graag dat je blijft en het is onzin als je denkt van niet, want wij zijn er voor je <3

En dat je huisarts het te druk heeft, mag die dat überhaupt wel zeggen? Ga dan eventueel naar een andere, die je wel kan helpen. Het is natuurlijk niet goed als je steeds van die pijnscheuten/steken hebt! Hopelijk gaat het snel over!

Juul nou moet jij eens even heel snel gaan luisteren xD
Jij bent dus echt een geweldig mens, like echt HEEL erg geweldig. Dat gevoel hebben is heel erg vervelend, dat snap ik. Maar gelukkig weet je zelf wel dat het niet zo is, het is alleen moeilijk te beseffen. Nou, als er iemand is waar ik tegenop heb gekeken hier op dit forum ben jij het wel holy shit. En ja je was even weg maar nu ben je weer teruugg <33 je moet altijd onthouden dat je gedachten gewoon met je spelen, dat doen de mijne ook en dat is heel erg vervelend maar ja. Het punt is dat het gewoon het beste is om te blijven geloven dat je hier echt thuishoort. Als je hier überhaupt al vrienden hebt gemaakt dan moet dat wel. Jij bent ook vast wel eens meegeweest naar meetings, nou dan xD en zoals Loïs al zei, we zijn er allemaal voor je c:
------------------------------------------------------------------
Ik heb even iets leuks te melden c:
Het is geregeld met mijn stage en daar ben ik erg blij mee. Eindelijk konden die mensen even mailen en zaterdag zal ik ze zien en dan kan ik er vanaf maandag tot en met vrijdag terecht als het goed is. Dus daar stress ik niet meer over ^^
Het enige dan nog met die problemen, maar ik ga binnenkort naar de huisarts en als hij me kan helpen zou dat fijn zijn xD ik ga dan ook misschien met een psycholoog in gesprek dus dat is wel oké I guess. Verder ben ik mijn mobiel vergeten op school maar ik ben uit mijn depri-bui van de laatste paar dagen en dat voelt erg goed c:

DUS DAAR GAAN WE WEER, IK GA WEER MENSEN PROBEREN OP TE VROLIJKEN X'D

Iedereen voelt zich wel eens naar. Heel erg depri of gewoon onzeker. Maken vervelende dingen mee of weten hun eigen identiteit niet zo goed (daar zit ik atm ook een beetje mee). Echt een rotgevoel, velen kennen het.
Maar dat betekent niet dat je alleen bent. Omdat velen het allemaal wel eens mee hebben gemaakt kunnen ze je ook meestal helpen. Je bent niet alleen, onthoud dat alsjeblieft. 
Soms lijkt het zo moeilijk, maar er zijn echt veel dingen die je blij kunnen maken. Zonlicht, warme temperaturen, vrienden, familie, films, popcorn, thee, whatever. Alles kan. Probeer de kleine dingen te vinden waar je blij van wordt. Sluit het kwaad buiten en laat het goede in. Het is moeilijk, maar het kan.
Jullie zijn allemaal zo aardig, lief, behulpzaam, mooi en creatief. Iedereen heeft kwaliteiten. Probeer die te vinden, en wees er trots op. Want je mag zeker trots op jezelf zijn!! Je hebt het verdiend <3
Iedereen hier is er voor je, onthoud dat. Blijf vooral doorgaan met je hart luchten, het kan zoveel rust geven en er zijn zoveel mensen die je willen helpen. Onthoud dat het allemaal ooit goed komt vroeg of laat. Soms moet je er even op wachten, maar geluk kan zo dichtbij zijn. Jij maakt het geluk <3

-sorry voor de repost maar het moet er echt uit

Ja ik was zo positief ja maar het wordt gewoon een beetje teveel
ik wil dat het met iedereen goed gaat en ook met mezelf
ik ga met de schoolpsycholoog praten heb ik met mn mentor afgesproken vrijdag
mijn moeder weet nu ook dat ik niet goed in mn vel zit
ik ben gewoon een beetje bang :c

Ik voel me vaak een teleurstelling :c

@Zoé
Wil je dr over praten? :c

Een 4,7 voor natuurkunde gehaald en ik weet 100% zeker dat ik een preek ga krijgen van m'n ma als ik 't dr vertel. Dan weet ik zeker dat ze gaat zeggen 'je zit te vaak achter die laptop' etc etc. Het probleem is, ik ben meestal om drie uur thuis en dan zit ik anderhalf tot twee uur aan mijn huiswerk. Zij is altijd pas om zeven uur thuis en ik weet niet of er mensen zijn die vier uur aan hun huiswerk zitten, maar dan ben ik klaar.
RPG is like mijn rustmoment, zonder dat zou ik waarschijnlijk vol staan van de stress. Dat snapt ze ofc niet en dat begrijp ik ook, maar ik kan niet meer doen dan nu. Als ik denk dat ik genoeg geoefend heb, dan is het zo. Soms haal ik een 8, soms een 4, maar dat hebben mensen die heel lang blokken ook soms ..
Het is vooral de 8 gemiddeld, die ze wil zien op mijn rapport denk ik. Dat is like bijna onmogelijk op mijn school :') Ik ben al hartstikke tevreden als ik na dit moeizame jaar overga. Dus ergens wil ik gewoon geen gezeik over me heen, ik snap dat ze bezorgd is, maar om dan te dreigen door mijn enige rustmoment van me af te nemen? Dat gaat niet werken. Dan worden voldoendes ook onvoldoendes denk ik.
Ik zit er even doorheen dit jaar, maar nog een paar weken en ik ben klaar. Als het maar geen vingers kruisen wordt voor overgaan .. :/

Life sucks.

ugh ik voel me zo niet lekker

@Jeltje:
wat je beschrijft over hoe je niet kan stoppen ook al wil je dat wel, dat lijkt heel erg op hoe mijn broer soms denkt. Hij heeft Tourette, waarmee hij soms ook van die tics heeft (ik weet niet of je het kent?)
Probeer in ieder geval uit te leggen aan je ouders wat er in je omgaat op dat moment, dat kan misschien al vele helpen.
Het komt allemaal wel goed meis <'3

Ik word sommige mensen zo zat. Ze zoeken de dingen op die ik niet leuk vind, gaan tot het randje van plagen. Ik ben misschien heel erg naïef, maar dom ben ik niet. En dat vinden mijn vrienden soms zelfs. En dat komt omdat ik vaak vrolijk bent, en gewoon naïef. Meerder mensen uit mijn klas pesten me met Nijntje Foxdung klein konijntje val dood, en ik ben ook weer zo'n iemand om het niet te verklikken. Ik word het soms echt beu. Ik wil naar het vwo, en ze zeggen niet dat ik dit kan als ik zo doorga, terwijl ik een iq test had gedaan, twee jaar geleden, en ik heb/had een IQ van 126. Begaafd dus, en bijna Hoogbegaafd. Ik wil dat ze ermee ophouden, maar ik durf het niet tegen ze te zeggen. Bah.

@Bunny, dat ken ik ja, maar ik denk niet dat ik dat heb ;w; Ik weet het niet zo goed, mijn hersenen lijken gewoon raar te doen of zo... Ik had al ff met mn moeder gepraat en mijn broertje heeft mij zondag verteld dat zij er ook eens met z'n drieën over gesproken hebben, maar dat hij wel zegt dat zij zo trots op me zijn <'3
Ik heb wel het probleem dat ik meteen boos word op mezelf en me dan soms straf door hard in mn wangen te knijpen of zo, maar dat probeer ik niet meer te doen. Ik snijd in ieder geval niet c: 

@Nynke, schat ik ken dat gevoel erg goed. Bij mij deden ze dat ook en het zat ook zeker op het randje, echt waar. Het ging zover dat mensen op de fiets die ik niet ken mij gingen 'plagen', ik werd er zo ongelukkig van. Mensen lachten mij uit of whatever. Ik ben in de eerste ook in een soort 'therapie' gegaan, dat was het natuurlijk niet maar het hielp me sterker worden (het was zoiets als kom op voor jezelf op school, weet je nog, van een paar jaar geleden?). In de tweede ging t weer beter (omdat zo'n k*tjoch ook verdween hoera) maar in november werd ik opeens op de fiets weer 'aangevallen'. Ik was al bijna bij school maar mensen begonnen commentaar op me te leveren en te lachen en toen ik huilend verder wilde en 'hou je bek' mompelde moesten ze heel hard lachen omdat ik huilde. Ik ben toen in de kleedkamer van gym in elkaar gezakt en toen mensen me begonnen te troosten heb ik besloten om het aan mijn mentor te vertellen, gevolgd door veel meer gesprekken over hoe ik mij voel aangezien ik toen best depri was geworden, ook door andere omstandigheden. Het ging steeds beter tot een recente gebeurtenis waar ik ook over heb gepraat.
Maar wat ik allemaal heb geleerd is dat je echt vooral jezelf moet blijven. Degenen die je pesten weten meestal niet goed wie je bent. Ze vinden je reactie die je afgeeft grappig waardoor ze nog meer doorgaan (ik heb vaak, als agressief klein gevaar, hardstikke hard tegen ze geroepen, maar dat vinden ze echt heel erg leuk dus dat helpt niet). Iedereen heeft altijd tegen me gezegd dat ik de reacties moet negeren, maar zo makkelijk is dat niet. Ik heb het geluk dat ik een hele goede lieve mentor heb die er altijd voor me is, ik hoop dat jij zo'n iemand ook hebt. Praat met hem/haar, want pesten moet echt stoppen. En probeer het ook aan je ouders vertellen, ik weet zeker dat ze goed reageren, jouw ouders kennende <3 Je kunt altijd bij me terecht he liefie? <33 ly

Ik heb zin om een potje te huilen

Heb je een presentatie met iemand, super goed voorbereid samen. Alles voor elkaar, een pracht van een powerpoint, allebei iets met het onderwerp te maken gehad... en dan moet je huilen wanneer je aan het woord bent. Je begint te stotteren, voelt de tranen achter je ogen zitten, je komt niet meer uit je woorden en het stroomt er uit.

Heerlijk. Dat had ik vandaag dus. Ik deed mijn presentatie over het onderwerp pesten, waar ik enorm veel mee te maken heb gehad in alle hevigheid. Wat mijn doel was om hun iets bij te brengen en zich bewust te maken van wat zoiets met iemand kan doen. Maar goed, vandaag kwam het mij allemaal toch iets te dichtbij. Ik zou net gaan vertellen over 'de effecten van pesten' en ik begin te huilen. Ik ben het lokaal uit gelopen en stond helemaal te trillen. God, het kwam er allemaal echt gewoon even uit. Ik had het helemaal niet aan voelen komen.

Nouja, mijn presentatie partner heeft de presentatie afgemaakt, een mooie 9 gekregen en ik ga nu een nieuwe voorbereiden; even een wat leuker onderwerp.

Okay, er is zon meisje in mijn klas en ik ben fricking jaloers op haar.

Ze is (meestal) aardig, best knap, populair, heeft een rol in een TVserie (dit is geen leugen van haar, ze speelt een kleine rol in de serie Brugklas en heeft ons wat episodes laten zien) en kan keigoed zingen (ze heeft zelfs al eens een platencontract ding gehad/aangeboden gekregen).

En ik? Ik ben een gestoord waardeloos kind dat enkel negatief over zichzelf kan denken..

UGH
soms kan ik m'n ouders wel wurgen, asdfghjhgfdsasdfg
met hun Foxdung
soms dan denk je dan dat het beter gaat maar in werkelijkheid is dat helemaal niet zo
het blijft toch wel hetzelfde

Wel.
Mijn oma heeft kanker, en de kans is groot dat het genetisch is. Mijn moeder moet voor de zoveelste keer weer geopereerd worden en heeft last van een hevige astma. Tegelijkertijd is er ruzie met de vriendin van m'n broer en durft die dus niet meer te komen.

Alles tezamen; vergeef me als ik wat afwezig ben, ik kan er niets aan doen (A)..

Als je iemand nodig hebt om je hart bij te luchten, hier ben ik (: En veel *hugs*, Chi x

"Ik ben teleurgesteld in jouw Laura" Ja mam ik weet het wel.. het doet zo'n pijn.. dat ene zinnetje dat ik nu niet meer uit mijn hoofd krijg. "Je doet niet genoeg".. "ik ben teleurgesteld, we zijn allemaal zo teleurgesteld" .. "Ik stop met voor je te zorgen, ooit stop ik." ... "Als je zus depressief word zwaait er wat. Als ik derpessief word heb je pas echt een probleem." ... "Straks halen ze je nog weg van me."... "alsof me dat maar iets kan schelen." ... "Stop met dat gezeik." ... "ik ben dit allemaal zo beu, ik ben jouw beu" ...

...

Maar vooral die "ik ben teleurgesteld in jouw" zal nooit meer uit mijn geheugen weg te krijgen zijn. T^T

Ik vind het een beetje moeilijk om dit aan mensen te vertellen want ik schaam me er wel voor maar het komt door die rare kortsluiting in mn hoofd

Gisteren heb ik mijn buurmeisje van 14 'aangevallen', niet echt like grauwwwraarr maar nouja.
We speelden buskruit met mn buurkinderen en mn broertje, das zo'n spel dat je de bal moet wegtrappen en verstoppen en stuff. Ik was de zoeker en de bal lag in een gekleurde cirkel op het plein. Mijn buurmeisje zei tegen me dat je niet per se de bal hoeft aan te raken als je iemand wilt buten maar dat je alleen in de cirkel moet gaan staan.
Ik ging dus mensen zoeken en toen kwam mijn broertje op gegeven moment aangerend. Ik natuurlijk terug rennen, en toen hij de bal wegschopte stond ik al in de cirkel (echt like precies hetzelfde moment ofzo), maar iedereen zei toch dat mn broertje de mensen had vrij gemaakt dus dat ze opnieuw mochten verstoppen. Dat wilde ik natuurlijk niet want ik had geen zin om nog een keer dat te doen. Dus kregen mn buurmeisje en ik een meningsverschil omdat zij dus iets anders had gezegd. Vanbinnen ontplofte ik maar ik wilde het niet laten merken. Toch kwam het er uit. Ik schreeuwde tegen haar en sprong een beetje op haar af en raakte daarmee per ongeluk haar voet, en ze schrok dus heel erg natuurlijk. Ze zei dat ik echt gek was (ik neem het haar niet kwalijk want ze weet niet wat er allemaal in me om ging een paar dagen terug (nu nog steeds maarja) dus idec) maar ze bedaarde al heel erg snel en het is nu weer helemaal goed tussen ons natuurlijk, al na vijf minuten hoor c: xD maar anyways toen gingen we weer verstoppen (nadat mn broer 15 secondes uit had gekregen) en ikk ging naar mn broer toe en hij zei dat ik echt wel met die psychologe moest gaan praten, hij denkt wel dat het handig is.

Daarna ging ik voetballen met dat buurmeisje en nog twee anderen, dat was heel gezellig maar toen kwam mn broer terug, en die zei toen ik weg ging en  toen ik hem vroeg om niks aan mn buurmeisjes te zeggen over hoe het met me ging dat hij het aan mama heeft verteld. Mama die had blijkbaar gezegd dat ze nog niet zeker wist of ik wel met die schoolpsychologe moest gaan praten terwijl ze tegen mij had gezegd dat ze mijn mentor zou mailen. Mijn broertje heeft toen wel gezegd dat dat misschien handig is, dat vond ik wel fijn. 
Mama heeft daarna toen ik thuis kwam niks erover gezegd (wel gewoon normaal vrolijk gedaan zoals altijd c: ) dus ja ik wacht het af. Ik heb haar het emailadres gegeven maar ik weet niet of ze het gaat gebruiken.
Het probleem is dat ik het moeilijk vind om erover te praten aangezien er zoveel in me omgaat en ik moeilijk durf te vertellen hoe het met mn vriendin gaat waar ik me zorgen om maak (al gaat het nu erg goed met haar thank god) en das gewoon klote
die vriendin heeft gezegd dat ik dit aan mijn mentor moet vertellen (wat er dus gisteren gebeurde) en dat ga ik morgen doen maar ik ben doodsbang ;;
anyways, ik ben atm okay, maar weet je dit moet er gewoon uit want ik schaamde me dood.

Ik ben moe, niet moe als in slaap, maar moe van het leven.

Het lijkt wel alsof niets meer goed kan gaan in mijn hoofd... Ik wil hier een einde aan maken, maar ben te zwak en te dom om het ook daadwerkelijk te doen..

Mijn hart luchten gaat niet lukken, want ik krijg het er niet uit.. Ik ben gewoon een stom kind dat te graag aandacht wil en daarom maar op internet over haar problemen gaat zeiken...

@Jeltje: Als het een beetje een goede schoolpsycholoog is dan heb je niets te verliezen. Dat is waarschijnlijk alleen maar fijn om even mee te praten.
En wat er is gebeurd, volgensmij gebeurt dat best wel veel mensen wel eens dat ze een moment zo kwaad zijn en dan iets doen waar ze later spijt van hebben.