What Riverclan means

Silvercloud was al vroeg uit de veren maar had besloten om Brookpaw, haar apprentice, nog niet wakker te maken voor de training. Ze zou het poesje vandaag aanleren waar Riverclan eigenlijk voor stond. Deze keer zou ze het eens anders pakken dan dat iedereen eigenlijk wel deed. Ze zou de apprentice leren waar zij, Riverclankatten voor bekend stonden. Ze zou haar morgen wel een uitgebreide rondleiding geven. Toch wachtte ze er niet te lang mee om de jonge poes wakker te maken, anders zou het natuurlijk te laat worden, iets waar ze zelf altijd tegen was. "Brookpaw," mompelde ze kort toen ze haar kopje de apprentice den in had gestoken. "Zorg dat je direct aan de ingang van het kamp staat, zodat we direct kunnen vertrekken voor jouw eerste training." Na dit gezegd te hebben verdween de warrior weer en liep alvast naar het riet toe, dat de in-en uitgang aangaf van het kamp.

Ze gaaptee en krulde zichzelf om glimlachend ze stond te springen om haar training te beginnen. Haar groene ogen knipperde nog net haar mentor weg ziend krupen uit de den. EZe rekte zichelf uit en kwam omhoog om de den uit te lopen en liep op haar apprentice uit. "Mag ik nog wat eten voor we beginnen?" Vroeg ze met puppyogen en glimlachte warm naar haar.

"Mag ik nog wat eten voor we beginnen?" Silvercloud draaide zich om toen ze de apprentice hoorde en schudde kort haar kopje. "Vandaag wil ik liever niet dat je iets voor de training eet," beantwoordde ze haar vraag en glimlachte kort. "Dat zal op je maag gaan liggen." zei ze met een klein knipoogje en wenkte vervolgens kort met haar staart, waarna ze het kamp uitliep. Ze zette er direct een stevige vaart achter. Pas toen ze bij de oever van de rivier aankwamen draaide de poes zich om om te zien of de jonge haar wel had kunnen volgen. Even schoot haar mondhoek de lucht in toen ze haar in de verte zag. "Wel, Brookpaw," begon de poes met een geamuseerde ondertoon. "Weet jij waarvoor Riverclan bekend staat?"

"Brookpaw!" mauwde ze nu streng toen ze de poes zo zag staren naar de rivier. "Blijf bij de les." zei ze er nog achter en herhaalde vervolgens de vraag die ze eerder had gesteld. Weet jij waarvoor Riverclan bekend staat? Ze richtte zichzelf wat op en wenkte zachtjes met haar staartje. Dit was de eerste echte keer dat ze streng was, iets wat ze nooit was geweest bij Creamy, haar vorige apprentice. Toch had ze het gevoel dat dit niet bij deze ene keer zou blijven.

"Simpel Rivierclan!" Ze schudde kort haar kopje bij wat de poes zei. "I..ik weet het niet. Butterstar spreekt toch altijd over dat wij familie zijn?" Kort schoot haar mondhoek de lucht in bij wat ze vervolgens zei. "Dat is ook juist, maar elke clan heeft dat kenmerk. Wij, Riverclan, staan bekend omdat we heersen over de rivier en daarmee ook de voordelen van het water benuttigen." Mauwde ze uiteindelijk maar. Het was Brookpaw's eerste training dus fouten konden gemaakt worden. Maar ze zou nog goed met haar moeten werken, want al deze fouten moesten weg zijn voordat ze warrior ging. Het kwam erop neer dat, als ze nog zulke fouten maakte, het warriorschap nog niet direct voor de deur lag. Toch besloot ze niet om alles voor te gaan zeggen. Ze moest zelf nadenken. "Denk eens na over twee dingen die wij uit de aanwezigheid van de rivier halen," Vroeg ze geduldig en knikte haar aanmoedigend aan.

Ze sloeg waarschuwend met haar staart als teken dat Brookpaw haar opmerkingen voor zichzelf moest houden. Bij haar antwoord op haar eerdere vraag verscheen er wel een goedkeurende glimlach op haar gezicht. Ze knikte instemmend. "Ik kon het zelf niet beter zeggen," mauwde ze uiteindelijk als compliment. Als er één ding was dat ze echt geleerd had in het mentorschap, was het het feit dat complimenten van positiever uitkwamen dan altijd alleen maar negatieve dingen te zeggen. Apprentices apprecieerde dat vaak ook meer, al mocht ze natuurlijk geen onnodige complimenten gaan geven. "Vandaag gaan we niet oefenen op het vis vangen, maar op het zwemmen," deelde ze mee. "Als we je in de toekomst nodig hebben buiten ons territorium, is dit één van de belangrijkste dingen die je moet kunnen, op vechten na natuurlijk." Zwemmen was naar haar weten één van de moeilijkste dingen om aan te leren en nam behoorlijk veel tijd in beslag, daarom dat ze dit haar zo vroeg mogelijk wilde aanleren. De andere clans dachten dat dit zo te leren was, maar ze onderschatte Riverclan. "Kom," zei ze plots en verliet met een simpele sprong de oever zodat ze met haar poten in het ondiepe gedeelte van de rivier stond. Ze keek de apprentice afwachtend aan. Dit zou de eerste keer moeten zijn dat ze de rivier zou betreden. Maar het zou belangen na niet de laatste keer zijn vanaf vandaag.

"Maar als we gaan zwemmen.. Waarom zouden we dan niet gelijk wat vangen?" Ondanks dat ze zo geduldig was, draaide de poes nu toch even met haar ogen bij wat de apprentice zei. "Omdat, Brookpaw, zwemmen belangrijk is als je wilt jagen op vis." mauwde ze kortaf. Het gebeurde vaak genoeg dat onervaren Riverclanners in het water vielen bij het vangen van vis. "Ik kom je niet redden als je met het jagen op vis in het water valt. Op zulke momenten moet je jezelf leren redden." Ze richtte haar kopje op en keek de poes doordringend aan. "Het word dringend tijd dat je dat kitten-leven achter je laat. Niets is zo simpel als het lijkt." Ze wenkte kort met haar staart. "En maak nu dat je hier beneden bent of ik trek je zelf de rivier in." grijnsde ze, al zag je in haar ogen wel dat ze het meende.

Met een opgetrokken wenkbrauw zag hij de discussie tussen Silvercloud en Brookpaw aan. De twee gingen best goed met elkaar om meestal, maar nu leken de twee in een argument te zitten. Over zwemmende Butterstar, als hij het niet verkeerd had. Zacht sloop hij aan en hield halt vlak achter de apprentice. "Niet zo'n toon aanslaan aan je mentor," bromde hij laag en dreigend maar knipoogde naar Silvercloud. "Gewoon doen wat ze zegt." vervolgde hij toen, zijn stem even laag. Panthergrowl wist dat hij wel een intimiderend uiterlijk had, doordat hij groot was en nogal wat spieren had, en natuurlijk gingen er wel verhalen over hem rond in het kamp over wat voor een chagrijn hij wel niet was - al viel dat in werkelijkheid heel erg mee.
- Mind if I join? Zo ja, negeer deze post maar ~

Haar stem verheffen was iets wat Silvercloud niet bepaald kon. Toen haar apprentice haar dan ook regelrecht tegen begon te spreken trok ze toch even met haar oortjes. "Ik ben volwassen genoeg Silvercloud!" Yeah right. Hoe moest ze dit nu gaan aanpakken. Ze had nog nooit echt iemand gehad die haar tegensprak en ze zou dan ook even goed moeten nadenken om een antwoord te geven op wat de apprentice had gezegd. Ze wilde trouwens wel eens zien hoe de poes zich ging redden in wild stromend water. "Zo spreek je niet over je leader, zelfs niet als grap of eender welke reden." zei ze uiteindelijk maar op het feit dat ze iets over Butterstar zei dat haar niet echt aansprak. Daar kon ze niets fout mee zeggen. Wacht. Waarom moest zij eigenlijk op haar woorden gaan letten? Het puntje van haar staart zwiepte nu heen en weer bij het zien van de uitdrukking op Brook's gezicht. Waar had ze dat nu op verdiend? "Niet zo'n toon aanslaan aan je mentor," Haar oortjes draaide zich lichtjes naar achteren toen ze Panthergrowls stem hoorde en hem even later achter Brook zag staan. Een flauw glimlachje stond op haar snoetje toen ze hem zag knipogen. Toch was ze niet zo heel blij met zijn aanwezigheid. Ze zou dit wel hebben kunnen oplossen na een tijdje. Even ging haar blik naar het ondiepe water waar ze in stond.

Het glimlachje op het gezicht van Silvercloud stelde Panthergrowl een beetje gerust. Had hij niet moeten optreden? Maar het was toch onacceptabel hoe Brookpaw zojuist gepraat had tegen haar mentor? Daar moest wat van gezegd worden. Echter was haar reactie niet hoe hij die verwacht had. Ze blies naar hem, hapte naar adem en trilde over heel haar lichaam. Verbaasd en ietwat geschrokken staarde Panther de apprentice aan. Wat had hij precies verkeerd gedaan? Was hij op haar staart gaan staan of zoiets? "Ik, euhm.. Sorry?" stamelde hij en trok zijn wenkbrauwen op naar Silvercloud.

Haar blik schoot naar Brookpaw toen ze plots begon te blazen naar Panthergrowl vanaf het moment dat ze doorhad dat hij er was. Wat de kater eerder gezegd had werd in de wind geblazen. Toch wist Silvercloud niet echt waar dit vandaan kwam. Was ze bang voor Panther of was het iets anders? Iets zei haar dat het de kater was. Silvercloud duwde zich af en belande op de droge oever. Ze stond namelijk nog steeds met haar poten in het water. Even ging har blik van de kater naar Brookpaw en weer terug. Ze moest nu dus een keuze maken. Koos ze voor haar apprentice die haar nog niets anders dan tegen had gesproken of de kater die misschien wel meer was dan een vriend. Even gingen haar oogjes naar de grond, waarna ze zich op richtte en half voor Brookpaw ging staan. De clan ging voor. "Misschien is het slim om terug naar het kamp te gaan," mauwde ze tegen de kater en trok even met haar oortje. Ze hoopte dat hij het niet verkeerd ging opvatten, maar op dit moment zag ze haar apprentice net iets boven hem. Hij zou het wel begrijpen.

Haar gehele lichaam trilde terwijl ze meer in elkaar kroop om zijn dood enge blik proberend te ontkomen. Het moment dat Silver ineens voor haar stond duwde ze zichzelf tegen de grote poes aan en trilde. "Help me." Fluisterde ze in tranen. Waarom wou hij niet weg gaan, waarom moest het monster hier blijven staan.

Het leek niet zo simpel te liggen als hij dacht. Blijkbaar had Brookpaw een zekere angst voor hem die hij niet wist te plaatsen. Maar Silvercloud leek het niet voor hem op te nemen en dat stelde hem teleur. Hij moest dus moeite doen om zijn gezichtsuitdrukking in de plooi te houden en niet te laten veranderen in een boze frons, wat maar half lukte, bij haar woorden; "Misschien is het slim om terug naar het kamp te gaan." Zijn haren gingen ietsje overeind en hij keek haar een beetje koel aan. "Mij best." mompelde hij en draaide zich met een ruk om, miauwde geen afscheid of iets in die richting maar liep gewoon weg. Dat zouden ze later wel afhandelen, als mevrouw de dramaqueen-apprentice er niet meer bij was.

- Panther topic uit

Even schoot haar ene oortje naar achteren bij wat Brookpaw zei, maar haar aandacht was nu vooral gevestigd op Panthergrowl die voor haar stond. Ze beet even op haar lip bij de koele reactie van de kater en trok kort met haar oortjes. Was dit fout geweest? Ze zwiepte een beetje gespannen met haar staart en draaide zich vervolgens met een ruk om naar de apprentice. "Wat stelde dit nu weer voor?" vroeg ze direct. Het was duidelijk aan haar te zien dat ze wat geïrriteerd was door het voorval van net en door haar eigen beslissing die ze genomen had.