Are we going to do swimming, hunting, fighting or endurance training?

Met snelle passen verliet ze het kamp. Laat, ze was bijna te laat en ze wou niet te laat komen. Starclan zij dank was ze toch best snel! Ze hadden afgesproken bij de grote eiken boom dus daar rende ze nu naar toe. Hijgend kwam ze daaraan, zoekend naar haar mentor.

OOC: SPT voor Panthergrowl!

Een norse uitdrukking leek de afgelopen dagen wel vastgeplakt aan zijn gezicht. Geïrriteerd en boos wachtte hij op zijn apprentice, Lucidpaw. Waarom konden ze niet eens wat sneller zijn? Altijd maar dat getreuzel waar iedereen doodziek van werd. Toen ze dan eindelijk aankwam keek hij dus ook nors naar haar. "Waar ben je zo laat?" Snauwde hij haar af en zijn oren gleden in zijn nek - hij was totaal anders dan de vorige keer dat ze hem gezien had.

Eigenlijk was ze wel blij met haar mentor, hij was gelukkig lang zo erg niet. Althans, dat had ze gedacht. "Waarom ben je zo laat?" Hij snauwde het met naar achter geklapte oren in zijn nek. Lucidpaw kromp in één. "S-sorry, Panthergrowl. Ik, ik was gewoon niet snel genoeg.." ratelde ze naar waarheid.

De apprentice kromp ineen, wat Panther aanzag met goedkeuring. Wees maar is bang voor hem, dan kwam ze de volgende keer is niet te laat. "S-sorry, Panthergrowl. Ik, ik was gewoon niet snel genoeg.." Stamelde Lucidpaw en Panthergrowl snoof. "Heb je dat vaker, want dan moeten we je misschien maar terugsturen naar de nursery, daar mogen de queens aan je leren hoe je de tijd goed in de gaten kan houden! " Miauwde hij gemaakt enthousiast en snoof opnieuw.

Ze had echt niet verwacht dat haar mentor zo kwaad zou worden, juist omdat de andere trainingen prima waren geweest. Was het dan zo erg dat ze een keertje een fout maakte? "Heb je dat vaker, want dan moeten we je misschien maar terugsturen naar de nursery, daar mogen de queens aan je leren hoe je de tijd goed in de gaten kan houden!" Lucidpaw keek haar mentor ontzet aan en schudde haar kop. "N-nee, nooit. Dit was perrongeluk en ook meteen de l-laatste keer, sorry!" Ratelde ze. Ze wou niet opdringen, maar toch echt wel beginnen met de training.

De apprentice schudde haar kop. "N-nee, nooit. Dit was perrongeluk en ook meteen de l-laatste keer, sorry!" Nog één keertje snoof Panthergrowl voordat hij zich omdraaide. "We gaan verder met de training. Vechten staat vandaag op het menu. Je zal wat technieken leren. Je kent er nu een paar, toch?" Als dat niet zo was, moest hij zichzelf maar is wat beter aansporen om meer met zijn apprentices te trainen - ze was immers al twee moons zijn apprentice.

Nog één keer liet Panthergrowl gesnuif horen voordat hij zich omdraaide. "We gaan verder met de training. Vechten staat vandaag op het menu. Je zal wat technieken leren. Je kent er nu een paar, toch?" Sprak Panthergrowl. Lucidpaw snikte nerveus maar knikte standvastig. Ze zou niet zwak zijn. "Ja, ik ken zeker een paar technieken van onze vorige trainingen," miauwde Lucidpaw. De directe klauw aanvallen kende ze. Naar de kop, schouders en poten. Ook had ze geleerd iemand in een houd greep vast te pakken en hoe je jezelf verdedigen moest tegen deze aanvallen.

De apprentice begon te knikken. Gelukkig maar, anders was Panther officieel een nietsnut. "Ja, ik ken zeker een paar technieken van onze vorige trainingen," klonk het al een stuk minder nerveus dan net en StarClan zij dank was het stotteren gestopt. "Mooi zo," Miauwde Panthergrowl goedkeurend, al was zijn gezichtsuitdrukking nog steeds nors - waarschijnlijk zou deze de hele dag niet meer veranderen. "Ik wil dat je me besluipt, hou hier ook goed rekening met welke sluiphouding je gebruikt, en me dan vervolgens aanvalt met de dingen die je al kent. Dan zal ik daarna wel zeggen wat er beter kan."

Die norser uitstraling van Panthergrowl maakte Lucidpaw nerveus, maar ze probeerde het te negeren, ze had er namelijk niets aan. En ze wou beter worden, sterker en boven al wou ze haar mentor trots hebben. "Mooi zo," miauwde de kater toen ze vertelde wat ze al kon. Maar dat kon ook niet anders, Lucidpaw was al dik twee moons apprentice, apprentice van hem. "Ik wil dat je me besluipt, hou hier ook goed rekening met welke sluiphouding je gebruikt, en me dan vervolgens aanvalt met de dingen die je al kent. Dan zal ik daarna wel zeggen wat er beter kan." Lucidpaw knikte en slikte even. "Oké!" Miauwde ze, toch wel vastberaden. Lucidpaw liep naar achteren en verstopte zich geruisloos in de struiken.
Ze hield de grijze kater nauwkeurig in de gaten, ze wachtte af op het juiste moment. Natuurlijk moest Panthergrowl ook nog in zijn rol kruipen. Toen dat klaar was sloop ze geruisloos de struiken uit, rekening houdend met de windrichting. Ze bleef redelijk laag op haar poten, maar niet te laag, want op een gegeven moment moest ze de snelheid in. Haar staart hield ze op één lengte met haar rug, terwijl haar oren naar voren stonden en haar blik gefocust op de grijze kater. Ze zorgde er voor dat ze nergens op stond. Abrupt zette ze af met haar achterpoten en sprintte ze op Panthergrowl af, ze zette direct af met haar achterpoten en sloeg haar poten om zijn nek heen. Ze maakte gebruik van haar snelheid om hem neer te halen, als dat lukte, want met gewicht zou ze het niet winnen.

Lucidpaw knikte dat ze het begrepen had en met een zwiep van zijn grijze staart toonde Panthergrowl aan dat ze actie kon gaan ondernemen. "Toe dan," miauwde hij, waarop hij een snelle "Oké!" als antwoord kreeg. Rustig ging hij zitten, en ontspande zijn spieren. Hij hoorde Lucidpaw weglopen, en zijn oortjes draaiden heen en weer zodat hij hoorde welke richting ze ongeveer opging, zodat hij goed kon opletten of hij haar hoorde en niet één af ander prooidier. Rustig wachtte hij af, en toen opeens hoorde hij snelle pootstappen. Meteen kwam hij overeind en draaide zich om, waarbij Lucidpaw tegen hem aan beukte en haar poten om zijn nek heen deed. Panther grijnsde toen hij voelde hoe hij zijn evenwicht verloor en met een zachte plof belandden ze allebei op de grond. "Goed gedaan," miauwde hij en knikte met nog steeds hetzelfde grijnsje op zijn gelaat, waarna hij overeind kwam.

Na het teken van Panthergrowl deed Lucidpaw wat er van haar gevraagd werd. Ze moest Panthergrowl besluipen en bespringen en dat deed ze. Het was niet de meest moeilijke technie en het voelde als of het haar goed af ging. En dat was ook zo, ze kreeg Panthergrowl aan het wankelen en op de grond. "Goed gedaan," miauwde de kater en knikte nog eens met een grijns op zijn gelaat, waarna de grijze kater overeind kwam. "Dankjewel," miauwde ze met een glimlach. Oké, zo door geslagen was de kater nou ook weer niet. Ze wiebelde afwachtend met haar oortjes. "En nu?" Vroeg ze vervolgens met leergierige uitdrukking op haar gelaat.

Er werd aan hem gevraagd wat ze nu gingen doen, maar Panther schudde zijn kop. "Voordat we doorgaan, ga ik je vertellen wat je fout deed." miauwde hij met een strenge blik. Natuurlijk kon niet iedereen alles goed doen zoals hem, dus moest hij hen helpen om tenminste een beetje in de buurt te komen. "Het is niet handig om zo aan te sprinten. Zo kan ik je makkelijk horen." begon hij en dacht even terug aan de vorige gebeurtenis. "Volgende keer moet je me loslaten als ik val, zodat je niet meevalt." miauwde hij en dacht is goed na. "Verder was het wel goed, denk ik," vervolgde hij met een grijnsje.

"Voordat we doorgaan, ga ik je vertellen wat je fout deed." Oh, er was toch iets dat ze fout had gedaan, jammer. "Het is niet handig om zo aan te sprinten. Zo kan ik je makkelijk horen." Lucidpaw nam de woorden in haar op en fronste. "Volgende keer moet je me loslaten als ik val, zodat je niet meevalt." Nu vernauwde ze haar ogen. "Maar ik trok je mee, omdat ik je met mijn gewicht echt niet had kunnen laten vallen," merkte ze op. "Verder, hoe kan ik het anders aanpakken, als ik naar je toe sluip moet ik op een gegeven moment wel sprinten, de zintuigen rijken ver van ons," zei ze verder. Ze wou niet als een wijsneus overkomen, maar het was wel zo. Het was in ieder geval wel verder goed, dacht hij. Dácht hij. Lucidpaw draaide even wat met haar oortjes. Het zou haar niet verbazen als Panthergrowl weer boos werd.

Met een geïrriteerde blik staarde Panthergrowl haar aan toen ze hem tegensprak. "Maar ik trok je mee, omdat ik je met mijn gewicht echt niet had kunnen laten vallen. Verder, hoe kan ik het anders aanpakken, als ik naar je toe sluip moet ik op een gegeven moment wel sprinten, de zintuigen rijken ver van ons," het eerste was misschien een klein beetje waar, maar het tweede vond hij niet zo. "Je kan overeind komen en mij bespringen; dat is beter dan zo komen sprinten," miauwde hij eigenwijs terug. "Want ik merkte je al eerder op." het laatste beet hij haar toe, maar hij besloot dat hij niet écht boos zou worden want dan had hij al gelijk geen zin meer in deze training.