The best sound is silence

Onderwerp: The best sound is silence za 20 jun 2015 - 23:24

Stilte. Dat was het enige geluid wat het bos met zich meebracht deze namiddag. Er waren geen vogels die fladderden en floten, geen muizen die rondscharrelden tussen de graspollen, geen konijnen die door de struiken heen hipten, geen honden die door hun baasjes naar het bos gebracht werden om hier rommel te schoppen, geen irritante insecten die rond haar hoofd zoemde. Gewoon een moment van intense stilte. En ze genoot er zeker van, want het was een moment wat ze nog nooit in haar leven zo mee had mogen maken. Altijd was er wel iets geweest in haar leven, iets waardoor ze zelf foute beslissingen ging maken. Iets wat haar slechte kant naar boven liet komen als een razende lentestorm. Het was iets dat ze niet onder controle had, en waarschijnlijk ook nooit zou krijgen. De nacht zwarte kattin haalde een keertje diep adem en opende haar ijsblauwe ogen, ze had een bekende geur geroken die een teken van leven aangaf. Rustig sloeg ze haar staart rond haar poten en wachtte ze stil af of de ander haar kant op zou komen, of zich zoals eigenlijk verwacht om zou draaien en zijn weg verder zou vervolgen.

{ Eerste post voor Ashdrizzle }

Zucht. Het was het enige geluid dat hij nu voortbracht en wat ongeconcentreerd staarde hij naar de struik voor hem. Een van de knoppen was blijkbaar een laatbloeier, want het was het enige groene ding dat nog niet ontpopt was tot een mooie paarse bloem. Nieuwsgierig naar wat de reactie van de plant zou zijn, tikte hij met zijn grijze voorpootje tegen de knop, maar alleen de taak waar deze zich aan bevond bewoog. Niets. Niets deed hem uit zijn veilige schild kruipen.
Het had even geduurd voordat hij zijn eeuwige gestaar had kunnen verbreken, maar uiteindelijk was hij opgestaan en had hij even rondgedwaald, totdat hij een zwarte vacht had gezien. "Niet aan het jagen?" Vroeg hij met een opgetrokken wenkbrauw, aangezien ook zij maar een beetje hier stond. Haar geur was niet echt verspreid over het gebied, het was een grote concentratie van Fawnstep hier. "Of zit je iets dwars?" Het was niet echt nieuwsgierigheid die hem ertoe drong om die vraag te stellen, maar wat wel, dat wist hij niet.

De grijze pels kwam verbazend genoeg wel haar kant op, misschien had hij haar nog niet opgemerkt. Haar blik kruiste die van hem en op dat moment wist ze dat hij haar wel degelijk had gezien. Fawnstep schudde stilletjes haar hoofd toen de kater vroeg of ze niet aan het jagen was. Waarschijnlijk zou ze de komende paar manen helemaal niet meer aan jagen toekomen. Ergens was ze verbaasd van de tweede vraag die de kater haar stelde, maar dat liet ze van buiten niet merken. "Nee.. of ja.. het is niet belangrijk.." mompelde ze wat falend terwijl ze haar ijsblauwe blik op haar zwarte pootjes richtte. Het zou hem waarschijnlijk toch niks interesseren. Toch zakte alle moed om het nog langer geheim te houden voor de clan weg, ze wist het gewoon. "Ik ben opnieuw zwanger.." mauwde ze toen net hoorbaar en sloot haar ogen voor een kort moment.

Nee, zijn voorgevoelens waren juist geweest, ze stond hier niet om te jagen. Maar echt een patrouille om de grenzen te controleren leek het ook niet, aangezien die grenzen nog wel een heel eind van hier waren. Wat deed een warrior, onderhand wel kenner van de taken die uitgevoerd moesten worden elke dag, dan toch zo alleen hier? Misschien wachtte ze wel op iemand waarmee ze zou gaan jagen?
"Nee.. of ja.. het is niet belangrijk.." Hij had met zijn lippen het woord 'oké' willen vormen, maar toen ze haar blik op haar voorpoten prefereerde, ging er toch wel een vraagteken door zijn hoofd heen. Er was wel iets, maar het was niet belangrijk, maar toch wel belangrijk genoeg om haar zo onzekerachtig te maken dat ze naar beneden moest kijken? "Ik ben opnieuw zwanger.." Het ging heel snel vanaf dit punt. Ashdrizzle hief zijn kop licht verward op en fronste nog wat dieper. Zo, dat was er .. snel uit? "Uh," Begon hij, wat verward waarom ze dat er zo had uitgeflapt. "niet nog een keer van mij toch?" Hij kon er niets aan doen, dat zijn mondhoeken een beetje omhoog kropen bij die woorden. Nee, de twee hadden elkaar moons niet gesproken en aan catnip snoof hij niet zo vaak. Neither did she, right?

Een trillerige ademhaling was de te voelen in haar lichaam en ze opende haar ijsblauwe ogen weer. Nu ze de grijze kater aankeek zag ze een diepe frons op zijn gezicht staan, misschien had ze hem niet hiermee lastig moeten vallen nee. Maar wie had ze anders om haar hart een soort van bij te luchten? Haar moeder wilde ze er ook niet mee lastig vallen, die had zelf een nieuw nest om over te waken. Haar vader sprak ze nooit meer en de nieuwe partner van haar moeder kende ze niet eens goed. Ook haar siblings waren zowat uit haar leven verdwenen en natuurlijk wilde ze haar dochters er niet mee lastig vallen. En echt vrienden? Die had ze niet. Ashdrizzle was waarschijnlijk de enige die er een beetje bij in de buurt kwam, al was dat nog altijd een tricky onderwerp gezien hun verleden samen. De zwarte kattin kon er niets aan doen dat er bij haar een halve glimlach op haar snuit kwam te staan bij zijn woorden. Nog altijd met die kleine glimlach schudde ze kort haar kopje terwijl ze de kater aankeek. "Nee, dat niet," mauwde ze toen en sloeg haar staart rond haar poten waarna ze haar blik stilletjes en wat afwezig afrondde. Ze had het er nog altijd moeilijk mee dat Thrushdive haar had verboden iemand erover te vertellen. Moest ze dan haar hele leven blijven liegen tegen iedereen? Ze wist nu al dat ze dat nooit kon.

Het antwoord hoefde hij niet eens te horen, want hij was er vrijwel honderd procent zeker van dat hij de vader niet was en verder kon het hem eigenlijk niet heel erg veel schelen wie het wel was. Al baarde het hem misschien wel wat zorgen dat hij geen geruchten had gehoord over het zogenaamde nieuwe koppel. Of deden ze daar niet meer aan in deze clan? Aangezien er zoveel struggles waren in de liefde de laatste tijd? "Nee, dat niet," Het was een extra zekerheid, maar niet zozeer een extra opluchting. "Nou gefeliciteerd dan." Knikte hij. "Maar moet je niet in de nursery liggen? Zo veilig kan het hier niet zijn voor een zwangere poes, toch?"

Hij wist soms echt niet wat zich bezielde. Hij had het zo lang weg gestopt, dat ene gevoel. Hij mocht er niet over na denken, dat mocht gewoon niet. Maar toch was het er. Diep haalde de bruin cyperse kater adem terwijl hij doorliep. Fawnstep had het hem net verteld, dat ze opnieuw zwanger was. Dit keer van hem, maar dat mocht niemand weten. Zonder dat hij het in de gaten had, volgde hij de geurspoor van Ashdrizzle. Nee, dat kon hij niet doen, hij wou die kater niet onder ogen zien. Maar het was te laat toen hij ook nog eens de geur van Fawnstep rook. Nu werd hij nieuwsgierig. Hij liep er op af en voor een moment stond zijn hard stil toen hij de grijze kater zag. Nee, niet aandenken. "Maar moet je niet in de nursery liggen? Zo veilig kan het hier niet zijn voor een zwangere poes, toch?" Klonk de stem van Ashdrizzle. Opnieuw werd Thrushdive helemaal raar in zijn kop. Dat kwam puur dat alles wat hij voelde, wat hij voelde liet hem domme dingen doen. "Oh, Fawnstep, ben je zwanger? Ashdrizzle, hoe kan je nou vreemd gaan terwijl je met Nightspark bent, ongelooflijk dit," miauwde hij met een afkeurende blik op Ashdrizzle gericht, recht in zijn blauwe ogen.

De gestreepte kater feliciteerde haar en ze perste een ongemakkelijke glimlach rond haar lippen, terwijl ze een zacht bedankje murmelde en haar ijsblauwe ogen een keer rond liet gaan. Uiteindelijk werden deze licht beschaamd op haar pootjes gericht terwijl ze luisterde naar wat hij zei. "Oh.. uhm.. ja.. ik ga zo terug.." mompelde ze zachtjes en ademde de boslucht in. Een geur die ze binnenkort zes manen lang amper meer zou ruiken, ze zou een hele tijd niet de dennennaalden onder haar pootjes voelen. Enkel het zachte mos in de nursery en het gras in het kamp. Plotseling verscheen Thrushdive, en dat liet haar best wel schrikken als ze eerlijk moest zijn. Haar oortjes gingen wat onzeker naar achteren en haar ogen werden wat groter bij de woorden van de kater. Hoe durfde hij. Hoe durfde hij de schuld op zo'n manier op een ander te schuiven! Ze had hem toch verteld dat hij - for StarClans sake - de vader was van haar kittens? "Waarom doe je zo?" zei ze zachtjes, bijna onhoorbaar, tegen de andere kater. "Je weet best dat het niet zo is."

Onderwerp: Re: The best sound is silence