Smells like a Fox

Oké, ze had dus net gehoord dat ze morgen een assessment had. Diep haalde ze adem terwijl ze haar ogen sloot en haar beste instincten openstelde voor heel haar omgeving. Ze kon deze dag beter gebruiken om op een rustige manier te oefenen, want ja, ze moest zichzelf natuurlijk ook niet uitputten voor de grote dag morgen. Starclan nog aan toe, haar eerste tweede stap richting het worden van een warrior, want ja, haar eerste was het worden van een apprentice. Of eigenlijk het geboren worden in Shadowclan. Ah, Starclan, wat maakte het uit. Het was gewoon een grote stap. Verwilderd schudde ze haar kop en slaakte een zucht waarbij ze mompelde, "als ik zo onrustig blijf gaat het natuurlijk natuurlijk nóóit goedkomen. En nu praat ik ook nog eens tegen mezelf, wauw."

OOC: Eerste post voor Foxpaw.

Een ietwat nieuwsgierige blik was duidelijk af te lezen van het gezicht van Foxpaw toen ze een rare bloemsoort zag staan. Ze had deze nog nooit gezien. Ze waren paars en roken erg sterk. Ze was dan ook vlakbij de grens met ThunderClan en het was algemeen bekend dat die clan gewoon raar was. Dus wierp ze een laatste blik op de bloemen en liep vervolgens weg. Ze snoof de geuren van haar omgeving op zoals ze geleerd had, spitste haar oren op onnatuurlijke geluiden en hoorde al snel gemompel van dichtbij komen. Verbaasd keek ze op, ze herkende de stem niet vanaf deze afstand en rook toch maar één iemand. Was diegene tegen zichzelf aan het praten? Fox trippelde op het geluid af, waarbij ze opnieuw aan de lucht snoof. Toen wist ze het; het was Roughpaw. Een aardige kattin die zichzelf net zoals haar goed in de problemen kon werken. "Hoi," begroette ze de grijze tabby zodra die in het beeld kwam en grijnsde. "Tegen wie was je aan het praten?"

Oh fijn, als of het nog niet erg genoeg was dat ze tegen zichzelf sprak. Nu stond ze ook nog eens voor schut omdat iemand haar had gehoord. Echter ging ze natuurlijk niet laten zien dat ze zich er voor schaamde, dat zou dom zijn. "Hoi," klonk een stem. Ze herkende de stem als die van Foxpaw, net als dat ze haar geur rook. Ze hoefde iemand niet te zien om die gene te herkennen, daar waren haar ogen te slecht voor en haar gehoord en reuk te goed voor. "Tegen wie was je aan het praten?" Vroeg ze. Roughpaw keek met haar heldere blauwe ogen naar de poes en grijnsde zelf ook. "Tegen mijn nerveuze alter ego," miauwde ze naar waarheid, al had ze heus geen alter ego. Maar hé? Van Roughpaw hoefde je echt geen serieus-business te verwachten, dat wist elke rat in dit woud.

Een grijns werd haar retour gestuurd en een twinkeling ontstond in de gele ogen van Fox. Het was wel duidelijk dat er geen andere kat in de buurt was, dus liegen over tegen wie Roughpaw gepraat had zou natuurlijk onmogelijk zijn. "Tegen mijn nerveuze alter ego," was dus ook het eerlijke antwoord dat ze kreeg en Foxpaw knikte bedenkelijk. "Waarom ben je nerveus dan?" Vroeg ze nieuwsgierig, niet goed wetend wat er precies kon zijn in het apprentice leven dat zo spannend was om er nerveus voor te zijn. Of zou Rough misschien bijna warrior worden? Kwam er een ceremonie aan?

Roughpaw stak haar nagels in de grond en weer terug in haar hulzen, dit deed ze een aantal keer over en over. "Waarom ben je nerveus dan?" Vroeg Foxpaw nieuwsgierig. Roughpaw hield haar grijns vast, al verzwakte die wat door haar zenuwen. "Nou. Echt, ik heb dit nooit hoor, maar ik ben nerveus omdat ik morgen mijn eerste assessment heb en niet weet of ik er klaar voor ben," gooide ze er in één ademtuig uit. "Ik weet bij Starclan niet of ik er wel klaar voor ben," zuchtte ze waarbij ze haar ogen naar de hemel sloeg. Ze kon goed jagen en vechten, haar jagen was dan iets minder goed, puur door haar ogen. Maar haar goede vechten trok wel weer één lijn met haar iets minder goede jagen, maar haar jagen was echt niet slecht. Dat ook weer niet. Verder kon ze nog steeds heel onvolwassen zijn, dit kon haar tegen werken op het theorie gedeelte. Test over de warrior code en hoe je met bepaalde situaties het beste om kan gaan. Roughpaw was nou éénmaal een flap uit, direct en eerlijk. Zowel een sterke als zwakke punt.

"Nou." Begon Roughpaw en Fox grinnikte zachtjes. "Echt, ik heb dit nooit hoor, maar ik ben nerveus omdat ik morgen mijn eerste assessment heb en niet weet of ik er klaar voor ben," vertelde de tabby toen aan haar en de rode poes knikte. Dat kon ze zeker wel begrijpen. "Ik weet bij Starclan niet of ik er wel klaar voor ben," verzuchtte ze opnieuw en de rode poes trok met haar oortje. "Weet je al wat je ongeveer gaat doen? En met wie, dat hangt er natuurlijk ook nog wel vanaf," beantwoordde ze en glimlachte bemoedigend. Ze wist wel dat Roughpaw niet zulk goed zicht had, maar verder was ze prima in orde. "Ik denk dat het je heus wel lukt hoor," vervolgde ze met een knipoog.

Het voelde eigenlijk wel goed haar zenuwen te uiten bij een ander. Het luchtte op en zo kreeg ze het gevoel als of ze er niet alleen voor stond. "Weet je al wat je ongeveer gaat doen? En met wie, dat hangt er natuurlijk ook nog wel vanaf," vroeg Foxpaw toen. "Mijn eigen mentor legt mijn assessment af en het bestaat uit alle onderdelen," miauwde ze vervolgens. "Vechten, jagen en de warrior code en hoe je met dingen omgaat," miauwde Roughpaw. Dat was wat je allemaal leerde tijdens je trainingen, dus dit waren ook de dingen die getest werden. "Ik denk dat het je heus wel lukt hoor," zei Foxpaw. Roughpaw glimlachte, "Dankjewel, ik zal m'n best doen." Dat sowieso.

"Mijn eigen mentor legt mijn assessment af en het bestaat uit alle onderdelen," was het antwoord van Roughpaw en het oortje van Fox bewoog ietwat nieuwsgierig heen en weer. Wie was haar mentor dan? "Vechten, jagen en de warrior code en hoe je met dingen omgaat," beantwoordde ze. Een glimlach kwam op het gezicht van Fox. Een beetje de basis dus. "Ik denk dat het je heus wel lukt hoor," miauwde ze dus ook bemoedigend. "Dankjewel, ik zal m'n best doen." Beantwoordde Rough haar en Fox knikte. "Wie is je mentor?" Vroeg ze vervolgens. "En we kunnen ook nog wel samen jagen, als je wilt? Gewoon extra oefenen? Voor vechten moet je trouwens niet bij mij aankloppen hoor, want daar ben ik echt niet zo goed in."

"Wie is je mentor?" Vroeg Foxpaw. Roughpaw kon het niet laten wat trots te glimlachen, haar mentor was nou één maar een goede warrior. "Ravenheart is mijn mentor," snorde ze met een grijns. "En we kunnen ook nog wel samen jagen, als je wilt? Gewoon extra oefenen? Voor vechten moet je trouwens niet bij mij aankloppen hoor, want daar ben ik echt niet zo goed in," ging Foxpaw verder. Roughpaw glimlachte. "Vechten is juist het gene waar ik goed in ben, dus wat jagen lijkt me een strak plan, gezien dat juist weer het gene is waar ik minder goed in ben. Dankjewel naar mijn ogen," miauwde ze met een flauw lachje op haar gelaat. Wanneer Roughpaw vocht zag ze niet veel, maar dat was ook niet echt nodig, want ze voelde wel een hoop aankomen. Dit maakte haar goed in het verdedigen van haar zelf. Haar sterkte punt bij het vechten was dan ook het uitputten van de ander. Daarna sloeg zij pas écht toe.

"Ravenheart is mijn mentor," beantwoordde Roughpaw haar vraag en Fox grijnsde terug. "Nou, dat is een goede warrior, toch?" Vroeg ze, dan moest Rough er wel klaar voor zijn. Ravenheart stond erom bekend om sterk en slim te zijn, als ze het goed had. "En we kunnen ook nog wel samen jagen, als je wilt? Gewoon extra oefenen? Voor vechten moet je trouwens niet bij mij aankloppen hoor, want daar ben ik echt niet zo goed in," stelde de rode apprentice vervolgens voor. Misschien zou dat wat meer zelfvertrouwen geven aan Roughpaw, aangezien Foxpaw er zeker van was dat ze het wel ging halen. "Vechten is juist het gene waar ik goed in ben, dus wat jagen lijkt me een strak plan, gezien dat juist weer het gene is waar ik minder goed in ben. Dankjewel naar mijn ogen," beantwoordde de ander en Fox glimlachte. "Oké! Dan kan jij mij misschien nog helpen met vechten?" Het laatste eindigde in een vraag. "Goed, speur jij is een prooi op," begon ze vervolgens de jaagtraining.

"Nou, dat is een goede warrior, toch?" Vroeg Foxpaw en Roughpaw knikte hierop zonder aarzeling. Vervolgens stemde Roughpaw in met het ideetje van Foxpaw om te gaan jagen. Extra jagen kon geen kwaad en was zeker niet al te vermoeiend of spierpijn kwekend. Ja, bij haar assessment was natuurlijk ook een deel uithoudingsvermogen en krachttraining. Dat moest wel goed komen. Het onderdeel snelheid was dan misschien wel wat veel gevraagd, want zo heel snel was Roughpaw niet, misschien wel snel genoeg om de test door te staan. Dan hopen dat na het stukje snelheid uithoudingsvermogen kwam. "Oké! Dan kan jij mij misschien nog helpen met vechten?" Roughpaw knikte op Foxpaw's vraag. "Klinkt goed, maar dat dan ná mijn assessment, ik moet niet gesloopt zijn aan het einde van vandaag," grinnikte Roughpaw. "Goed, speur jij is een prooi op," begon Foxpaw met haar jachttraining en Roughpaw kon het niet laten te lachen. "Yes, mentor." Roughpaw stak haar neus in de lucht, sloot haar ogen en wiebelde met haar oortjes en snorharen om alle prikkelingen op te pikken die ze op kon pikken. Niks hier in de beurt, dus stond ze langzaam op waarbij ze haar ogen weer een beetje opende. Ze zag dan vrij weinig maar genoeg om niet tegen een boom te lopen of om op een stokje te trappen. Ze voelde daarom ook goed met haar pootjes. Nu hoorde ze links van zich een zacht geritsel. Abrupt bleef ze stil staan en wenkte ze Foxpaw naar zich toe. "Daar," murmelde ze terwijl ze met haar staart er naar toe wenkte. Ze snoof de geur nog eens goed op en rook dat het een lijster was. "Het is een lijster," fluisterde ze nauwelijks hoorbaar. Ze zonk wat door haar poten heen, hield haar staart op één lengte met haar rug en vouwde haar oren naar achteren. "Ik blijf hier staan en wil jij dan naar de achterkant gaan van de vogel, mocht 'i weg vliegen in jou richting?" Stelde ze vragend voor.

Tevreden knikte Foxpaw toen de ander haar voorstel aannam. Ze glimlachte en zakte alvast door haar poten. Echter bedacht ze zich nog iets. "Oké! Dan kan jij mij misschien nog helpen met vechten?" Miauwde ze vragend en glimlachte naar Rough. Deze knikte. "Klinkt goed, maar dan ná mijn assessment, ik moet niet gesloopt zijn aan het einde van vandaag," miauwde ze grappend en Fox grinnikte. "Sterk punt," beantwoordde ze knikkend. "Goed, speur jij is een prooi op," miauwde ze vervolgens, zodat ze hun extra training had geopend. Ze hoorde het gelach van Roughpaw naast zich en onwillekeurig begon Fox te grijnzen. "Yes, mentor." Hoorde ze Rough's stem achter zich en ze schudde haar rode vacht uit, waarbij ze nog steeds grijnzend naar de ander keek met haar gele ogen, die al begonnen was. Snel stak ook Foxpaw haar neusje in de lucht en spitste haar oren. Ze merkte dat er niets was. Ook de andere apprentice had dit door en ze die wenkte haar naar iets waar ze wél wat opgemerkt had. Zachtjes maar snel trippelde de rode apprentice naar de ander toe. "Het is een lijster," vertelde deze haar en stilletjes snoof Fox de geuren binnen, waarbij ze meteen merkte dat dit inderdaad zo was. Ze was eigenlijk van plan om hier te blijven staan en Roughpaw al het werk te laten doen - niet omdat ze lui was, maar het was de ander haar training - maar deze kwam met een slim voorstel. Jagen in een groep was niet echt het leukste voor Foxpaw om te doen, aangezien ze het beter alleen kon, maar hier zei ze geen nee tegen. "Ik blijf hier staan en wil jij dan naar de achterkant gaan van de vogel, mocht 'i weg vliegen in jou richting?" Rustig knikte ze en snel zakte ze door haar poten, waarbij ze zachtjes wegtijgerde en naar achter de lijster liep. Hierbij hield ze goed rekening met de wind en lette goed op waar ze haar poten neerzette. Toen ze achter de prooi stond, zocht ze met haar ogen naar Roughpaw. Die gaf ze een knipoog als teken dat ze er klaar voor was. Kom maar op.