Planetshakers

De kater was van plan geweest om voet bij stuk te houden, maar natuurlijk was hij vergeten wie hij tegenover zich had, dit was wel de meest vicious cat van de clan. Hij slikte eens toen ze haar schattigheid in de strijd gooide, sloot zijn ogen om afgeleid te raken, maar opende ze weer bij de zoveelste schouderduw. De zucht die hij slaakte gaf aan dat Little dit met vlag en wimpel gewonnen had. Hoe kon hij haar iets weigeren? Niet dus, Ace zou hem aankijken en uitlachen, de kater wist het zeker. Gelukkig was die gast hier niet, en was hij dus nog veilig. "Oke dan," Mauwde hij, lachend om de poes en om zichzelf, watvoor pussy was hij wel niet dat hij hiermee akkoord ging? "Ik dacht dat je misschien een ander gevonden had," Hij mompelde het heel zacht, omdat het best beschamend was, en merkte toen plots wat hij had gezegd. "Een partner bedoel ik!" Verbeterde hij zichzelf snel, "Een partner, een partner, geen ander, maar een partner," Zijn ogen waren groot en meteen wist hij wel dat het de schuld van de poes was dat hij zo onhandig deed. Hij schoot haar een speels boze blik toe, maar kon een glimlach niet onderdrukken. Ze was veel te leuk.

Hij merkte niet eens op dat ze stamelde, want in zijn hoofd liep het allemaal door elkaar, het ene moment waren ze zo goed bezig geweest, toen kwam haar schattigheid en nu kon hij niet meer denken! "Ik zou niet weten met wie dan.." Tall lette meteen weer op, maar de volgende zin maakte dat zijn ogen vernauwden en hij meteen eens rondkeek. Over wie zou ze het kunnen hebben? Niet over de pannenkoek, en als het goed was ook niet over een ander. En toch had ze gezegd dat er knapperds in de clan rondliepen. "Aha.." Mauwde hij toen hij elk mogelijk hoofd bijlangs was gegaan, "Wie dan zoal?" Hij probeerde het oh zo casual, mislukte natuurlijk fenomenaal.

Zijn mond viel open toen hij de poes even na zag denken, maar het enige wat zijn gezicht uitstraalde na de eerste zin was afgrijzen en woede. De woede was natuurlijk tegen Lionroar bedoelt, wat haalde die vuile schoft zich wel in zijn hoofd! Als hij in Windclan zonodig jonge poezen wilde verleiden mocht hij doen wat hij wilde, maar van zijn clan bleef hij af, en dan vooral van Little! "En dan heb je ook nog Frostlake enzo.." Zijn Mentor! Als er iemand was achter wie hij het niet gezocht had was die het wel, hij had hem vertrouwd! De kater moest zich inhouden niet meteen de twee katers aan te vliegen. "Maar de trots van Shadowclan is en blijft toch ene Tallshadow," Hij stond al klaar om ook daarover een mening te vormen tot de betekenis van die woorden bij hem inzonk, en een domme grijns verscheen op zijn gezicht. "Oh.." Wist hij uit te brengen, nu pas doorhebbende dat de poes hem fiks aan het plagen was geweest. "Ken je hem? Hij valt best mee, naast het feit dat hij soms een heethoofd is." Hij sloeg speels zijn poot naar haar, maar je kon wel zien dat hij naast dat hij zichzelf dom vond, ook heel opgelucht was, ze had hem flink te pakken gehad.

Hij rolde nog eens met zijn ogen toen de poes naar zijn idee veel te blij leek met het feit dat hij zo geschrokken was. Niet eerlijk, waarom wist ze zo goed wat ze moest doen om hem zo dramatisch te krijgen? "Maar nee, serieus. Hoe kon je ooit denken dat ik een partner zou hebben?" Tall keek nu gewoon ronduit verbaasd, en gebaarde eens naar de poes. "Ehm.. Iedereen wil jou," Antwoordde hij met een toon die wel duidelijk maakte hoe dom hij die vraag vond. Maar nee hoor, Little wilde het niet geloven, "Niemand heeft zulke interesse's in mij. Ik denk dat mijn medicine cat verleden hen afschrikt. En heel misschien ook de rang van m'n moeder.. Je snapt het wel.." Hij lachte eens, en duwde zijn schouder eens zacht tegen haar aan. "Ik zou willen dat mijn moeder haar rang ze af zou schrikken, maar volgens mij trekt het juist katten aan, en zijn er ook veel meer die interesses in jou hebben dan je denkt," Mauwde hij, haar plagerig aankijkende, maar wel bloedserieus zijnde.

Zijn mond klapte dicht zodra de poes de vraag stelde waarvan hij wederom gehoopt had dat ze hem die zou sparen. De mond ging weer open, en weer opnieuw dicht. De kater fronste eens, het was best lastig oke. In zijn hoofd was elke blik naar de poes een lichte bedreiging, en dat maakte het lastig want hij kon lastig zeggen dat de hele clan haar wilde. "Well," Begon hij ongemakkelijk, niet heel comfortabel met het toegeven dat hij een jaloerse nitwit was, en dat hij dus wel degelijk de hele tijd op Little lette. "Iedereen," Besloot hij uiteindelijk, en zuchtte toen, misschien moest hij het maar gewoon toegeven, "In mijn ogen in ieder geval," Hij keek haar aan met een scheve grijns omdat hij wel doorhad hoe dramatisch dat klonk. Als een soort gekke broer die iedereen screende, of al iets anders..

Hij knikte, nog steeds met die scheve grijns, toen de poes ongelovig zijn antwoord herhaalde. Maar verstijfde zodra ze nog een vraag stelde, wilde ze dat hij daar antwoord op gaf? Wilde ze iets van hem horen, moest hij nu iets vertellen? Moest hij nu hét vertellen, wat dat hét ook mocht zijn. De kater was weer even helemaal van de wereld, niet wetende wat hij moest doen en lichtelijk in paniek. En gek genoeg werd dat niet opgelost zodra de poes begon te lachen, stel hij had geantwoord, en hij had geantwoord zoals hij dacht dat hij moest antwoorden, had ze dan ook zo gelachen? Was dit een grap voor haar, want dan wist hij wel dat hij het kon bekijken qua verder dan vriendschap, mocht hij dat willen. Op het moment wist de kater niet wat hij wilde, en voelde hij slechts een steek zodra hij merkte dat ze niet verwachtte dat hij ja zou zeggen, en het misschien ook niet wilde. Na een stilte schraapte Tall zijn keel, "Right," Mauwde hij, "Highstones," En begon te lopen zodat de poes de pijn die even in zijn ogen verscheen, niet kon zien.

Het was een te lange stilte al, terwijl de kater doorsjokte, highly awkward en iets wat hij altijd uit alle macht probeerde te vermijden. Nu was hij juist degene die het had veroorzaakt! De kater zuchtte nog eens, maar spitste zijn oren toen hij bemerkte dat Little wat wilde gaan zeggen. Meteen draaide hij zich om, een en al verontschuldiging op zijn gezicht te lezen, "Nee!" Antwoordde hij, niet ferm, streng of boos, maar eerder wederom verontschuldigend. "Ik bedoel.. Het leek me juist leuk om te gaan," Een lichte glimlach verscheen op zijn gezicht, hij had dit al zo lang willen vragen, hij ging het door zijn awkwardheid niet verpesten. "Als je nog wilt, that is," Vervolgde hij daarna, want hij ging de poes natuurlijk niet dwingen.

Hij ademde opgelucht uit zodra de poes knikte, hij was officieel bang geweest dat hij haar afgeschrokken had, en dat had hem vreselijk geleken. Het was zo erg geweest dat hij zelfs zonder het te weten zijn adem dus had ingehouden. "Ik dacht dat jij juist niet meer wou gaan.." Dit maakte Tall aan het lachen. "Alles is leuk als het met jou is," Mauwde hij, te snel, want meteen daarna werden zijn ogen groot en begon hij zijn zin al stamelend te verbeteren. "Ik bed-doel nat-t-tuurlijk.. Ehm.. Dat ik overal wel zin in heb vandaag," Wow, nice safe Tallshadow. Hij kon zichzelf wel voor de kop slaan, en keek de poes dat ook aan met een glimlach die haar wel vertelde dat hij echt niet wist wat hij aan het doen was.

Hij zwaaide opzij door de speelse duw, wat hem meteen een achterstand gaf voor het komende plan van de poes. Verontwaardigd gooide hij zijn hoofd de lucht weer in en schoot achter het kleine, maar razendsnelle, poesje aan. Zijn poten denderden over de bosgrond, en gewoon vanwege het feit dat hij grotere passen kon maken, begon de kater al te naderen. Nu was hij natuurlijk irritant beleefd, maar dat betekende niet dat de poes zomaar mocht winnen. Dat zou een deuk in zijn ego, en misschien zelfs reputatie zijn. De gedachte alleen al. Vandaar dat Tall nog twee grote passen nam, en toen afzette om voorzichtig maar daadkrachtig de poes en hem, beiden stil te leggen. Zijn ogen twinkelden ondeugend, nu waren de kansen voor hem veel beter, de kater sprong weer op en rende alweer door, jaja, eerlijk spelen kon hij, als hij aan het winnen was. En was het niet zo dat bij oorlog en liefde alles geoorloofd was? Dit was oorlog.

Hij had moeten weten dat de poes dit niet op zich zou laten zitten, ze was natuurlijk master des revenge en dat moest Tall nu ondervinden. De kater was niet zo waanzinnig goed in evenwicht houden to begin with, de duw hielp niet. Inderdaad, Tall moest een aanzienlijk stuk langzamer om niet om te vallen, maar besloot toen met toegeknepen ogen dat het menens was. Hij zette een sprint in, en deed toen precies hetzelfde bij de poes. Het probleem was dus alleen dat zijn balans van de Fransen gekomen was, want holy fudge, hij viel erachteraan! De kater probeerde het meeste van de val op te vangen, om te zorgen dat de poes niets eraan over zou houden, en rolde samen met haar een paar keer over de kop. Hij had niet goed gekeken of er een heuvel of afgrond in de buurt was, dus hopelijk had hij geluk want dit was niet de handigste plek om te rollenbollen. Dat zou trouwens heel slecht in de oren van zijn broer klinken, en in die van Innerghost, en basically elke andere kat. De kater schudde zijn kop om de gedachte eruit te krijgen en keek toen bezorgd naar Little. Zijn ogen glommen echter nog ondeugend. "I won," Grinnikte hij, en gaf een lik over haar kop om het verfomfaaide haar weer plat te krijgen.