Planetshakers

Het was niet dat hij dit met niemand wilde doen, het was eerder dat het de kater nog nooit gelukt was iemand mee te nemen all the way naar de highstones, en nu hij dan toch kon nadenken over wie hij deze keer zou strikken was Little de aangewezen kat. Ze was ook waarschijnlijk de enige die het zo lang met hem uit zou houden, afgezien van Ace, dus dat was een positief punt. Het gevoel dat hij haar gewoon graag bij zich had telde naar het idee van de kater niet mee, dit was een goed overwogen keuze, geen emoties in het spel. Hopelijk. Misschien een klein beetje. Oke, misschien was er gewoon niet zo snel iemand met wie hij liever zou gaan, maar dat was niet erg toch? Ze konden gaan, samen, als vrienden, vrienden klonk goed. Eerst maar eens vragen of de poes het überhaupt zag zitten though, want lang leve zijn geweldige planning. Alles was geregeld, behalve zijn da- ehm.. Compagnion. Vandaar dat hij op dit moment door het kamp liep, op zoek naar de overbekende grijze vacht.

- Littlestream

Het mooie aan het kamp was dat de meesten al snel doorhadden dat je iemand zocht, en daarbij kwam ook nog eens dat Tall de elders ervan verdacht hem te shippen met de voormalige medicine cat aangezien ze hem een knipoog gaven zodra ze aanwezen waar ze zat. Tall besloot er maar niet teveel achter te zoeken en knikte gewoon vriendelijk. Uiteindelijk kon de kinderachtige kater het echter toch niet laten en stak alsnog zijn tong uit, wat de anderen aan het lachen maakte. Hierna liep de warrior met een brede grijns naar de poes toe, die hem al vrolijk begroette. De kater overbrugde de laatste meter met een opgewonden sprong en duwde even zijn neus tegen die van haar. Om eerlijk te zijn dacht hij niet eens echt na, hij wilde gewoon vragen of ze mee wilde en dus ging de rest op automatische piloot, was dit te intiem? Geen tijd om over na te denken, zijn hoofd was al bij het volgende onderwerp. "Wil je met me mee naar Highstones?" Hoezo straight to the point? Whatever, ze konden het hem niet echt kwalijk nemen, hij was er tenslotte nog nooit geweest!

Oke, misschien was het toch iets té rechtstreeks geweest, maar de poes leek zich snel te herstellen en knikte zelfs! Om eerlijk te zijn had de kater dat niet echt verwacht, natuurlijk was hij niet bang dat ze hem niet mocht, ze waren vrienden! Maar hij dacht eerder dat het misschien lastig voor haar zou zijn omdat ze geen medicine cat was, blijkbaar maakte dat de poes minder uit dan hij dacht -of wilde ze het niet laten zien?- In ieder geval maakte het hem erg vrolijk, en vloog hij acuut naar de medicine den om de kruiden te pakken die hij Ace al klaar had laten leggen, jaja, voorbereid was Tall zeker. Belangrijk was wel dat de poes hem volgde naar de den, anders werd het awkward en was hij gewoon zomaar weggerend. Misschien moest hij even zijn best gaan doen wat rustiger aan te doen, straks wilde Little niet meer mee! Vandaar dat hij eens rustig ademhaalde, en daarna met zijn staart seinde naar de poes, zodat ze zou snappen wat hij nou aan het doen was.

Ze volgde hem toen hij de kruiden ging halen, en dat maakte dat de kater met een brede glimlach de den binnengleed. Ja hij gleed want Tall was overduidelijk niet al te goed in noodstops, hij slidde de den in, en draaide zich toen om om te wachten voor de poes. Die er een stuk sneller was dan hij had bedacht, hij keek haar aan met zijn vrolijke face, maar stopte acuut met glimlachen zodra hij haar gezicht zag. De kater liep naar haar toe, en duwde zijn neus in haar vacht, ze was geweldig hoe ze was. Ze hoefde geen medicine cat zijn om nuttig te zijn. Ze miste het waarschijnlijk wel, en daar kon hij weinig aan doen. "Ik heb ze klaargelegd," Murmelde hij, en wees met zijn staart naar de hoek waar ze lagen. Zou ze nog willen gaan?

Ze keerde zich weer van hem af, wat de kater even de ogen deed neerslaan en inwendig zuchten. Hij deed zo zijn best, hij probeerde het telkens weer, zo voorzichtig. Maar misschien hadden Ashdrizzle en Nightspark een permanentere indruk gemaakt op de poes dan hij van tevoren had gedacht, misschien was er geen ruimte voor nog een kans. Dat maakte dat hij nu niet al te vrolijk werd van de gedachte aan die twee, en dus sloot hij zijn ogen even toen de poes wegliep, en probeerde aan wat vrolijks te denken. Dat lukte hem natuurlijk binnen een paar seconden, want hij zou Tallshadow niet zijn als hij niet altijd vrolijk kon zijn. Nu er weer wat vrolijks in zijn hoofd zat, en daarmee minder gedoe, kon hij zich er ook toe zetten de kruiden te eten, en te grinniken om de opmerking van Little. "Dat snap ik wel," Antwoordde hij dramatisch, "Volgens mij weigert Ace ze zelfs te eten, teert wel op z'n vet zegt 'ie," Voegde de kater eraan toe, met een grinnik omdat het hem echt iets leek voor zijn vriend om te zeggen.

Ze moest ook lachen om de opmerking over Ace, wat hem niet verbaasde want Ace op zichzelf was al een grappig gezicht. Daarna keek ze hem echter aan met pretlichtjes in de ogen, wat hem meteen gespeeld achterdochtig terug deed kijken. "Waaaat?" Vroeg hij meteen, met een grinnik in de stem, en begon te lachen zodra de poes haar gedachten uitgesproken had. "Natuurlijk weet ik dat nog!" Exclameerde hij lachend, "Ik was er heilig van overtuigd dat je evil was,"

De kater grinnikte alleen al bij haar uitdrukking, het was toch knap hoe de poes zo snel serieus kon doen na eerst gelachen te hebben. "Als iemand van ons evil was, dan was jij dat." Zijn mond viel open van geamuseerde verontwaardiging, want dat was zo enorm niet waar! "Dat klopt voor geen centimeter!" Protesteerde hij lachend, "Ik beschermde mijn vriendin slechts voor jouw evil praktijken," Zijn ogen glommen speels toen hij eraan terug moest denken, maar de kater kon niet anders dan beschaamd kijken toen de poes begon over zijn reactie, want daar had ze wel gelijk in, had hij wat langer aan moeten werken. "Maar goed, gaan we nog vertrekken of..?" Meteen stonden zijn ogen weer speels, en met een diepe buiging wees hij haar de uitgang, "Aber naturlich," Antwoordde hij, "Dames gaan voor,"

Hij volgde de poes op de voet, en moest dus gestoorde capriolen uithalen toen ze plots stopte en hij niet tegen haar aan wilde lopen. Zo kwam het dus dat hij de helft van wat ze zei niet hoorde, maar de beschaamde blik waarmee hij werd aangekeken sprak boekdelen, en maakte ook dat hij redelijk angstig werd voor wat hij niet gehoord had. De capriolen hadden ervoor gezorgd dat hij ook nog eens onhandig op de grond gegleden was -serieus ze had het moeten zien, het was pretty badass- dus snel sprong Tall op, en hield zijn kop schuin in de hoop uit te vogelen wat het was dat ze hem gezegd had. Nu wist hij namelijk ook niet wat hij zou moeten antwoorden. Zijn mond ging een stukje open, er waren meerdere mogelijkheden. Geen van allen klonk op het moment aanlokkelijk. Ze kon een partner hebben - Ashdrizzle?! Nee die was met Nighspark.. - Ze kon stervende zijn, maar dat leek hem niet erg waarschijnlijk, ze kon hem ook zeggen dat ze toch niet wilde óf, en die mogelijkheid sprak hem ook niet echt aan, ze was zwanger. Tall fronste eens, en besloot het er voor deze keer maar niet op te wagen. Vandaar dat zijn volledige uitdrukking veranderde in een verontschuldigende, en hij nu zelf ook beschaamd keek. "Sorry, ik heb geen woord verstaan van wat je zei.." Antwoordde hij de poes, met een ietwat angstige uitdrukking aangezien hij niet hoopte dat het zulk groot nieuws was als dat hij dacht.

Hij werd steeds banger, ook omdat de poes net ook angstig had gekeken. Hoe zouden ze eruit gezien hebben? Alletwee met zo'n horror blik, man dit was vast niet goed voor hun imago. Niet dat dat hem iets uitmaakte zodra de poes een ultiem cute scheve grijns kreeg zodra hij vermelde dat hij het niet verstaan had. Ze keek wederom wat nerveus, en de gedachten aan al de mogelijke dingen kwamen weer terug, zijn ogen vernauwden onwillekeurig wat toen hij weer aan Ash dacht. Van nature was hij niet zo jaloers, maar die kater was een ander verhaal. Het zou hem niets verbazen eigenlijk, eerst Fawn, toen Night, misschien was hij inderdaad alweer doorgeschoven naar Little! Als dat zo was moest hij eens een hartig woordje met die pannenkoek gaan spreken, want dat kon niet zomaar. De poes nam echter zijn volledige 'How to make sure Ash returns to Ash'-plan weg, zodra ze haar vraag opnieuw stelde. Zijn hele gezicht klaarde op, en een zucht van ultieme verlichting weerklonk. "Natuurlijk!" Riep hij vrolijk uit, de poes meteen een kopje gevende omdat hij zo opgelucht was dat ze slim genoeg was niets doms te doen. "Alleen maar heel erg leuk," Verzekerde hij haar nog eens, en zuchtte toen wederom opgelucht. Niets aan de hand… Nog. Met die kater wist je het maar nooit.

Ze vond het duidelijk een fijn antwoord, wat hem ook weer vrolijk maakte. De kater maakte aanstalten om achter haar aan te gaan, toen ze zich plots omdraaide en hem de hamvraag stelde. Hij had juist zo gehoopt dat ze het daar niet over hoefden te hebben. Kleur schoot omhoog naar zijn gezicht, wat helemaal begon te gloeien, en mensen wat was hij nu blij met zijn dikke vacht. De kater grinnikte eens onhandig en gaf toen antwoord. "Niets bijzonders," Besloot hij, meteen al wetende dat Little hem niet zou geloven, maar het was het proberen waard toch?