Time to Kill

Om eerlijk te zijn verveelde de kater zich dood, ja natuurlijk moest hij eigenlijk jagen en waren er wel klusjes die hij kon doen maar dat betekende niet dat hij er echt zin in had. Vandaar dat Tall nu een beetje doelloos rondliep in het territorium en moest afwachten of er nog wat interessants zou gebeuren, die kans was trouwens heel erg klein. Al snel werd hem dan ook duidelijk dat de kater echt zelf met iets op de proppen zou moeten komen, en de zielige apprentice die toevallig in de buurt was, was het slachtoffer. Snel sloop de kater rondjes om de ander heen, zo nu en dan een dennenappel naar hem toe gooiende. Attack!

- Shadowpaw 1st

Oh no! Hij was ontdekt, en de ander ging zelfs met hem mee sluipen terwijl ze haar blik op hem gericht hield. Right, weinig katten die zo reageerden en dus wist de kater niet heel zeker wat hij ermee moest. Tot de ander zich plots voorstelde, eerst haar clannaam, die hij wist want hij was de weirdo die elke kat stalkte zodat hij ieders naam wist, en haar codenaam. Tall begon te lachen en knikte. Darklord Tina it was, allright. Hij had blijkbaar geen codenaam nodig want het poesje sprong alweer van hem weg, wat de kater als de perfecte kans zag om een dennenappel te pakken, en die in een mooie boog op haar af te gooien. Secret-agent skills to the max man.

Oh nee! Het poesje had hem daar toch echt wel hoor, de dennenappel werd vakkundig gevangen en daarna naar hem toegegooid. Zijzelf volgde al snel, en gooide tot overmaat van ramp ook nog eens een flinke klodder modder op hem af, de kater dook dramatisch weg en lachte. Deze kat was geweldig, waarom waren er niet meer apprentices die zo van het leven konden genieten? "Erg nobel," Antwoordde hij nog, voor haar dramatische uitroep dat ze samen met haar dennenappels ten onder zou gaan. Daarna gooide hij echter een welkgemikte poot modder op haar af, niet te hard natuurlijk, dat deed hij alleen bij Ace.

De kater moest alle kanten uit springen om niet vol op zijn snuit geraakt te worden met modder, dat maakte dit zeker wel uitdagend voor hem. De poes was ook voor haar leeftijd zeker goed in spellen als deze, en dat beloofde veel aangezien je naar zijn idee het meeste leerde door te doen. Zij het een spel. Plots leek 'darklord tina' echter op andere gedachten te komen, en kwam dramatisch naar hem toegelopen. Tall keek haar droogjes aan toen hij blijkbaar moest volgen, maar besloot het spelletje mee te spelen. Het was tenslotte een clangenoot en nog niet al te ervaren, als er iets met haar zou gebeuren zou hij er het einde nooit van horen. Na langere tijd gevolgd te hebben besloot de kater echter dat het tijd was dat ze zou stoppen, straks waren ze nog bij het einde van het territorium en vloog ze zo de twoleg place in. Vandaar dat hij zijn spieren aanspande en iets meer kracht zette zodat hij haar inhaalde. Slippend kwam de kater tot stilstand, zodat zij dat ook wel moest doen. "Niet verder," Melde hij haar, niet al te streng want misschien had ze de grenzen nog niet geleerd.

De kater wist voor de eerste paar seconden niet waar hij was. Het was duidelijk inmiddels donker en hij lag beschut. Even verderop lag Shadowpaw, de apprentice. De warrior dacht even diep na, terwijl langzaam aan de gedachten terugkwamen in zijn hoofd. Ze waren overvallen door een stortbui en waren hier gaan schuilen, natuurlijk was hun dramatische gevecht wel doorgegaan, maar uiteindelijk was het poesje uitgeput in slaap gevallen, en hij blijkbaar toch ook even. Hopelijk had niemand gemerkt dat ze op zo'n gevoelige plek aan het slapen waren, als er een vos was geweest.. Oke, niet aan denken, was goedgekomen, gewoon niet weer doen. Tall liep naar het poesje en porde in diens zijde. Ze had steeds iets gezegd over volgen en vissen, hopelijk had ze fijn gedroomd.

Hij grinnikte toen ze zich verontschuldigde, en schudde met zijn poot om duidelijk te maken dat het niets uitmaakte. Iedereen viel wel eens in slaap, ook Little. Uiteindelijk stond ze op, en ging ze dicht naast hem zitten, Tall verstijfde lichtjes. Zeker toen ze haar kopje tegen hem aanlegde moest hij even slikken, ehm wat? Zij apprentice, hij warrior. Nogmaals, wat? "wat is eigenlijk jouw naam stoere bink." Ehm wat? Dit was hem werkelijk nog nooit overkomen. Ja, er waren poezen geweest die hem knap hadden gevonden, niemand was ooit zo rechtstreeks geweest however, al helemaal apprentices niet. "jij wilt hopelijk vast niet weten wat ik aan het dromen was of wel soms?" Dit maakte hem wakker uit zijn peinzen, en zonder er nog verder over na te denken schoof hij een klein eindje op, dit kon als gevolg hebben dat het poesje om zou vallen, oeps. "Sure," Antwoordde hij, na even gekucht te hebben. Nieuwe situatie, lastig, weird, wat zou Little wel niet van hem denken?! Oh lord.

Tall sprong geschrokken op toen de poes in zijn vacht begon te kroelen, en liep een eindje verder weg om daar veilig te kunnen gaan zitten. Dit was toch wel iets nieuws voor hem. "we waren aan het spelen met de modder tot ik je naar het water leidde en dat we daar insprongen, daar was een soort van in het water een grot zonder water. Ook gaf het water licht," Hij fronste, "Dat is… apart." Meldde hij de poes na een korte stilte, had hij iets vreemds gedaan waardoor die droom getriggerd werd? Uiteindelijk vermelde de poes hem zelfs dat ze alleen was! Tall keek even naar haar rug, compleet in de war. "Maar je bent van Shadowclan," Merkte hij droogjes op, dat wist hij, want ze was zijn clangenoot, heette Shadowpaw, en was een apprentice.

Hij schrok even toen ze plots ietwat fel terugbeet tegen hem, over hoe zwaar ze het had en hoe zielig ze was, en oke hij moest haar nageven dat ze het zwaarder had dan hij op het moment. Maar iedereen had wel eens lastige tijden, en dus weigerde de kater volledig mee te doen, mede omdat zij een apprentice was en hij een warrior, en twee keer zo oud ongeveer. Ze had echter op een paar punten wel gelijk, hij had inmiddels vrienden, en hij zag er niet al te slecht uit, dat betekende niet dat het altijd zo was geweest. Uiteindelijk, toen ze klaar en stil was, knikte de kater eenmaal. "Maar je komt er wel weer doorheen, daarvoor zijn we een clan," Probeerde hij haar een beetje op te beuren. Hij deed zijn best.

Ze verwarde hem veel, het was dan ook een redelijk vreemde poes. Natuurlijk had ze veel over hem gehoord, hij was tenslotte van Shadowclan en zij ook. Bovendien snapte hij haar uitspraak over 'zijn sociale kant' weghouden ook niet echt, wat deed hij of de clan nu weer verkeerd? Een ding wist de kater wel zeker, de poes bij hem had een redelijk probleem met comfort zone, en dat maakte hij dan ook duidelijk door op te staan zodra ze weer te dichtbij kwam, en waarschuwend met zijn oren te wiebelen. "Oke," Antwoordde hij uiteindelijk, na een stilte die hij met zijn gestaar hoogst ongemakkelijk had gemaakt. Wat moest hij nog meer zeggen? Het werd er allemaal alleen maar vreemder op, en straks zag de ander dat nog als aanmoediging! Bovendien had ze misschien een klein probleem met het meekomen in de clan, ze praatte erover alsof ze een rogue was, terwijl ze toch echt in zijn clan geboren was. Vreemd.

Ze bleef stil, en ergens snapte hij dat ook wel. Het was niet alsof hij alleraardigst was geweest, maar personal space was personal space en daar was hij erg picky op. Tall zuchtte eens, anderen verdrietig maken hield hij niet van, het was zeker niet zijn hobby en hij voelde zich dan ook zelf niet al te vrolijk toen hij de poes zo zag zitten. Vandaar dat hij in zijn hoofd zocht naar een iets luchtiger onderwerp. "Wie zijn je ouders?" Familie was luchtig right? Hij probeerde het in ieder geval, en glimlachte er zelfs verontschuldigend bij om te laten zien dat hij heus wel met haar wilde praten, en dat hij niet zo aardig was geweest.