Stranger

» Vrolijk trippelde de RiverClan leerling door de hoge velden. Het niet-dichtbegroeide stukje van het territorium was lekker overzichtelijk. Door zijn pluizige vacht woei een zacht briesje, heerlijk. Zijn ijsblauwe ogen schoten van hoek naar hoek, van steen naar steen, van bosje naar bosje en weer terug naar elke hoek. Ja, je moest altijd op je hoede zijn! Dat had hij andere krijgers vaak horen zeggen.
Wat was dat? Wat een vreemde geur.. Voorzichtig volgde hij de geur, en ontmoette al snel de groene blik van een andere kat. Wat was die kat? Hij had nog helemaal niks geleerd van geuren of andere Clans. ''Uhm, hallo,'' begroette hij de poes voorzichtig. ''Van welke Clan kom jij?'' Het kleine katertje kon zijn nieuwsgierigheid niet bedwingen.

[Ik kom je topic gezellig binnen! Tipje, misschien kan je de volgende keer beter op het 'edit' knopje bovenaan je post klikken, gezien dubbelposten niet toegestaan is. (: ]

» De poes lachte. Gelukkig, ze was geen enge en gevaarlijke vreemdeling. In het kamp hoorde je vaak verhalen over gemene en slechte katten die zomaar op het RiverClan territorium kwamen, alleen maar voor slechte dingen. Zouden slechte katten zo vriendelijk lachen? Nee, dat zal wel niet. ''Ik heb mijn eigen territoria. Jullie hebben een heel groot dus ik ben hier even. Ik heb wat meer prooi nodig zie je?'' Sprak ze op vriendelijke toon tegen het katertje. Ze liep een eindje langs hem. Snel trippelde Lionpaw achter haar aan. ''Volgens de regels van mijn Clan zou ik je daarvoor weg moeten jagen, maar ik vind het wel erg sneu dat je zo weinig prooi hebt,'' miauwde hij met een toon van medelijden in zijn stem. Nu nieuwblad aangekomen was hadden ze een overvloed aan prooi. Deze aardige poes mocht toch vast wel een visje of een muisje lenen? ''Misschien kan ik je helpen? Als je maar beloofd niemand iets te vertellen.'' Het moest wel een geheimpje blijven dat hij zomaar een vreemdeling hielp.

[ Oh, dat geeft niet hoor! Ik wil je met alle liefde een handje helpen. Als er iets is wat je niet begrijpt kan je me een PM sturen of even in de chatbox onderaan de indexpagina komen, dan leg ik je alles uit! ]

» ''Ja dat zou je eigenlijk wel moeten doen... Weetje, ik vang een muisje en dan ben ik weg oké?'' Lionpaw knikte met een glimlach. Dat leek hem een goede deal. Dat ene kleine muisje zou toch niemand missen? ''Dan ga ik maar weer.'' Sprak de poes vriendelijk waarna ze al gauw verdween in de struiken. Hé, waar ging ze nou naartoe? Als de bliksem sprintte Lionpaw achter haar aan. Zijn korte pootjes konden haar amper bijhouden ''Hey, wacht, waar ga je nou naartoe?'' Miauwde hij wat telleurgesteld. Ze zouden toch samen gaan jagen? Lion was een grote fan van beloftes nakomen, en hij zou deze poes maar al te graag een handje helpen.

» ''Je wil mee hé? Goed.'' Yes! Dacht Lionpaw. Hij was nog maar een leerling, dus zelf had hij nog niet leren jagen. Misschien kon deze poes hem wat trucjes leren, dan kon hij een goede indruk maken bij zijn eerste training strakjes! ''Ik jaag vooral op open terrein maar bij bomen lukt me ook wel. Hebben jullie een stukje dat daar op lijkt?'' Lionpaw dacht even na, en toen schoot hem iets te binnen. ''We zijn nu op de hooglanden, dat is een erg groot, open veld. Misschien heb je daar iets aan? Er staat ook hier en daar wel een boompje,'' hij hoopte dat de poes wat met zijn informatie kon. Wauw, dit was zo ongelooflijk spannend! Hij popelde om de poes te zien jagen en misschien zelf nog wat op te steken.

» 'Ja dat moet wel lukken. Voor verschillende prooi moet je verschillende technieken gebruiken. Een muis voelt je bijvoorbeeld. Dus heel zacht sluipen en probeer dichtbij te komen. Anders red je de sprong niet. Muizen zijn klein dus een lange sprong is lastig.'' Lion merkte dat ze keek of hij nog wel oplette, maar de leerling hing aan haar lippen. Dit was zo spannend. ''Konijnen ruiken je. Zorg dat je altijd de wind in het gezicht hebt. Ik gaf daarnet het perfecte foute voorbeeld. Eekhoorns...'' Plots stopte de vreemdeling. Ze had een prooi in het vizier. Lion hield abrupt zijn mond dicht en bekeek goed hoe de poes in een jaaghouding zakte. Vervolgens besloop ze deze, en in een fractie van een seconden zat het dier vastgeklemd tussen haar stevige kaken. ''Kijk zo doe je dat,'' miauwde de poes. ''Wauw, dat was super!'' Complimenteerde Lionpaw haar. ''Kan je ook vissen?'' Vissen was belangrijk in RiverClan. Als ze dat kon was ze vast een superheld!

» ''Helaas moet ik daarop nee zeggen. Ik heb het weleens geprobeerd maar ik vang meestal niks. Heel soms maar. Waar ik woon zwemmen er geen goede vissen in het water. Alleen kleintjes.'' Ahw, dat was jammer. Vissen moest hij maar gewoon van zijn twee mentoren leren. Ach, dat kon ook geen kwaad. ''Dat is genoeg voor mij. Als je het goed vind eet ik het even op. Ik heb een tijdje niet gegeten...'' Lionpaw knikte. Natuurlijk was dat goed! Het was tenslotte haar eigen vangst. De zwart-witte leerling ging zitten terwijl hij wachtte. ''Je lijkt het leuk te vinden hé? Leergierigheid is altijd goed. Ik denk dat hier ergens wel wat muizen zitten. Probeer het eens?'' Wat? Moest hij iets gaan proberen? ''Ik eh, ik weet niet of ik dat wel kan..'' Gaf hij wat teleurgesteld toe. Hi had immers nog nooit een training van zijn mentoren gehad. Hij had ze gisteren pas gekregen.

» ''Je bent pas net leerling hé? Maar niet alles leer je van je mentoren. Sommige dingen al in de kraamkamer. Bijvoorbeeld dat je niet met onbekende enge katten moet praten,'' grapte de poes. Lionpaw bloosde een beetje. Misschien had ze gelijk. ''Maar jij bent niet eng!'' Lachte hij vriendelijk. ''Maar kijk als ik een mosbal naar je gooi, probeer die eens te ontwijken?'' Voor hij had kunnen verwerken wat ze precies had gezegd kwam er al snel een mos bal zijn kant op vliegen. Nog maar net wist hij het bolletje te ontwijken. Hij was er zelf verbaasd over. ''Wauw, het lukte me!'' Juichte het katertje vrolijk.

» ''Goed gedaan!'' Het compliment van de poes bracht een brede glimlach op zijn gezicht. Zijn zelfvertrouwen was weer een paar levels omhoog gegaan, zo voelde het. ''Als ik wel een enge kat was geweest en die bal een klauw was geweest reageerde je snel! Dit heb je nooit geleerd maar je kan het wel.'' De glimlach op zijn snoetje werd nog breder. ''Dankjewel!'' Zijn stemmetje sloeg haast over van enthousiasme. ''Ik wou dat mijn lot anders was geweest. Een clankat met net zo'n geweldige leerling als jij.'' Lion was erg vereerd dit te horen, maar werd ook wel een beetje verdrietig. Deze poes was zo aardig. Ze was totaal niet gemeen of slecht zoals de rumoeren in de Clan gingen over buitenstaanders. ''Ik ben een beetje moe,'' vervolgde de poes. ''Neem ook een pauze.'' Lion ging tegenover de poes in de zon liggen. De zonnestralen verwarmde hun pelzen. ''Ik vind het niet leuk dat je een buitenstaander bent,'' gaf hij toe. Hij wilde niet dat ze aan het einde van de dag afscheid van elkaar moesten nemen. ''Je bent zo aardig.'' Hij zuchtte even. Waarom was de Clan soms toch zo raar.

» ''Ik ben een rogue en heb geen clan... Ik zou misschien een clan willen maar eerst moet ik afmaken waar ik aan begonnen ben. Ik zoek iemand. Ik ken haar naam niet meer, weet niet of ze nu een clankat, kittypet of een rogue is... Maar ze betekent hoe dan ook veel voor me...'' De kleine leerling hield zijn kopje schuin. Nu werd hij wel een beetje nieuwsgierig. Hij besloot nog maar even zijn mond te houden. ''Oh sorry! ik was even afgeleid.'' Lionpaw grinnikte. ''Dat geeft niet hoor, gebeurd mij ook wel eens,'' gaf hij grinnikend toe. ''Je lijkt me echt aardig. Natuurlijk zal je wel goede mentoren hebben maar ik zou je ook wel willen trainen soms?'' Wauw, dat leek hem super. Lionpaw likte even aan zijn voorpoten terwijl hij genoot van de zonnestralen die nog steeds op hen beide neerstreken. ''Dat lijkt me super! Alleen moet het dan wel een geheim blijven.'' Zijn Clangenoten mochten niet weten dat hij zomaar met een vreemde kat optrok. ''Maar wie zoek je dan? Misschien ken ik haar, of weet ik waar ze is! Ik wil graag helpen,'' spinde hij. ''Oh, trouwens, ik ben Lionpaw.'' Stelde hij zichzelf nog even voor. Dat was hij even vergeten te doen.