A stranger in TC.

Zodra ze het kamp uitstapte overviel haar de geur van rogue.
Ja hoor, de dassen waren zo goed als weg, kwam er een rogue aanval - of in ieder geval iets waar ze onderzoek naar ging doen.
Met een grimas op haar gezicht volgde ze het overduidelijke geurspoor en al snel had ze de boosdoener gevonden; een wit met bruine poes, duidelijk een rogue. Tot haar verassing was ook Firepaw, een wat jongere apprentice, met de ander en ietwat vragend trok Swift haar wenkbrauw op, al liet ze die al gauw weer zakken. De rode apprentice kon er vast niets aan doen.
Ze waren aan het praten over zelfstandigheid en domme rogues. Interessant. Met al haar spieren nog aangespannen ging Swift tegenover de poes zitten en keek haar strak aan. "Wat moet dat hier?" Vroeg ze, streng maar zacht.

''Oh nog een apprentice. Jullie vallen me toch niet aan he met jullie kleine donzige pootjes? Straks krijg ik nog een schrammetje!'' Ja, hier had die kat het toch even voor zichzelf verpest. Swift hield er niet van als ze onderschat werd. Haar ogen spuwden vuur toen die in de groene van de rogue boorden.
"Je bent wel snel in onderschatten, rogue" Haar ogen schoten naar Firepaw, en knikte haar toe. Deze rogue zou niet weggaan met een vriendelijk gesprek, dus moest het maar anders.
''Nee dat ben ik niet, ik weet gewoon wanneer ik het gepast kan gebruiken. Voor jullie twee ben ik niet bang.'' De nagels van Swift ontblootten zich toen ze merkte dat die rogue wél zenuwachtig was voor warriors, maar niet voor haar, één van de beste apprentices!
In één vloeiende beweging kwam ze overeind van haar zittende positie en ze vuurde haarzelf af, waarbij ze haar nagels langs de zij van de bruine kattin liet gaan maar ze sprong snel genoeg weer weg om eventuele nagels van de ander te ontwijken, en seinde met haar hoofd naar Fire dat die ook mee kon vechten of anders hulp kon halen.

Gelukkig begreep Firepaw haar hint slash teken en sprong ook zij op de rogue af, die ze meteen een harde klap in haar zij gaf. Hierdoor produceerde de rogue een hoge miauw en met een soort grijns van triomf keek Swiftpaw naar de onbekende poes, die nu toch wel erg in het nauw gedreven was.
De geluiden van een gevecht zouden warriors lokken, en met zijn tweeën zouden zij en Fire wel winnen. De tortie ontblootte haar tanden en beet hard naar het oor van de bruine poes, waar ze zo hard mogelijk aan trok. Hierbij krabbelde ze zo hard mogelijk naar de borst van de kattin en sprong daarna weer weg, waarbij ze de hoge bomen invloog, zodat de ander haar niet makkelijk kon raken.