See you again (Leopardskin)

"Ik ben al bezet hoor!" Zei Leopardskin bot. Oké, waar kwam dat nou weer vandaan? Hij deed toch niks? Dat hij nou knap stond te wezen daar, was niet zijn fout. 'No shit, dat wist ik nog niet,' zei Ravi droog. Langzamerhand irriteerde hij zich echt aan deze kat. Eerst probeert hij haar te versieren en doet ze vrolijk mee, om vervolgens te gaan zeggen dat ze een vriend heeft en hij haar niet kan verleiden. Dat was al één. En nu ineens ging ze bot doen terwijl hij helemaal niks deed. 'Dat had je me toch al verteld? Daarbij, ik sta hier alleen mooi te wezen zoals altijd en glimlach alleen. Dat heet beleefdheid.' ging de kater ietwat geïrriteerd verder. Zelfs als hij boos of geïrriteerd was, was zijn stem sexy. Daar kon hij natuurlijk niks aan doen. Dus als hij ging praten, dan was het gelijk niet goed en werd het als versiertruc gezien? Argh, vrouwen ook. Zo frustrerend altijd. Als iets als een versiertruc bedoeld was, dan was dat wel duidelijk. Niet aan zijn stem, maar aan hetgeen wat hij zei. 'Daarnaast vraag ik het je nog een keer: Wat doe jij hier, op míjn territorium?' vroeg Ravi dezelfde vraag. De poes stond gewoon doodleuk op zijn territorium. Nou mooi even niet.

"Sorry, ik begreep je verkeerd. Ik verveelde me, en ik ging Territorys om het mijne heen bekijken" Antwoordde de poes toen. Ravi knikte en zijn blik veranderde weer in neutraal in plaats van geïrriteerd. Miscommunicatie, daar hadden we allemaal wel eens last van. Echter vond de kater het niet heel fijn dat ze zomaar zijn territorium op kwam. Tja, nu ze hier toch was. 'Hoe gaat het met je?' vroeg Ravi dus maar. Hij kon net zo makkelijk een gesprek aanknopen.

"Goed, met jou? Of wou je nog meer uitleg?" antwoordde de poes. 'Het gaat prima. En bedoel je met uitleg, de uitleg wat je hier komt doen, of bedoel je iets anders?' vroeg Ravi erachteraan. Hij wist niet wat de poes anders zou bedoelen.

"Geen idee, misschien omdat je geïnteresseerd bent in mij?" Nu was Ravi even van zijn stuk gebracht. Leopardskin dacht dus blijkbaar dat hij nog steeds interesse in haar had. 'Je hebt een vriend. Ik toon geen interesse in poezen met een vriend.' antwoordde hij droogjes. Van binnen vond hij dit echt grappig. Ze had zo geen idee wat voor kat hij was. Hij was eentje die over huppelde van de ene poes tot de andere. Alsof het hem wat deed dat hij de andere poes achterliet. Natuurlijk, hij had ook een gevoel. Hij verliet ze dan ook heel subtiel. Soort van...
De rode kater keek naar de poes tegenover hem en wachtte af op antwoordt. Natuurlijk, vrienden blijven kon altijd, al gebeurde dat toch bijna nooit nadat hij een poes had versierd. Nooit, eigenlijk. Of deze poes wilde echt koste wat het kost vrienden blijven. Dat lag niet aan hem, maar aan haar.

Met een serieuze en geconcentreerde blik staarde de bruine ogen van Omen naar de vogel die vrolijk en op zoek naar voedsel in de grond aan het pikken was. Het zorgeloze beestje had geen idee dat hij straks niet meer zo vrolijk en levendig zou zijn. Oh well.
Met een machtige sprong vuurde de rode poes zichzelf af, waarbij ze snel haar bek opende en het vogeltje tussen haar kaken klemde. Het beestje protesteerde luid, en toen Omen harder beet, begon de vogel schel en hoog te piepen en krijsen. Nog een beetje harder beet de rogue door en krak, het nekje van haar prooi brak, en zo stierf ook het krijsen weg.
Met een nieuwsgierige blik in haar bruine ogen bekeek Omen haar omgeving, terwijl ze de bloedsmaak die haar mond inliep negeerde. Waar was ze? Ze kwam binnen enkele secondes al tot de conclusie dat ze nog steeds in het rogue gebied was. Gelukkig, want ze moest niets van die clankatten hebben, en zij niets van haar. Natuurlijk kwam ze af en toe op clangebied, maar nooit expres. Je kon zeggen dat ze er een soort van bang voor was.
Snel schudde ze de gedachte voor grote clankatten van zich af en snoof de geuren van haar omgeving op. Het rook er duidelijk naar één geur, dus het was het vaste gebied van een ander. Nou, dan kon ze zich maar beter verontschuldigen aan de katten die voor haar stonden, niet?
"Hoi," miauwde ze en haar ogen stonden schuldbewust, waarbij ze de ander van onder haar wimpers aankeek en ze schudde haar vacht uit. Het vogeltje was naast haar op de grond gevallen toen ze begon te spreken. "Sorry," miauwde ze erachteraan.

"Interesse kan je ook in een vriend hebben, interesse over hoe het met die vriend gaat, behalve goed" zei Leopardskin. Daar had ze een punt, maar hij was niet zo'n soort kat. Echter zij blijkbaar wel, en blijkbaar wilde ze vrienden blijven. Goed dan. 'Blijkbaar hebben we het beide over een ander soort interesse. Maar de interesse die jij bedoeld, die kan ik tonen, ja,' antwoordde Ravi kalm. "Hoi," Hoorde Ravi en hij keek op. Een andere poes stond momenteel op zijn territorium. Al leek ze zich daar wel van bewust. Ze had een vogel in haar bek die ze liet vallen, waarop ze vervolgens weer verder ging met praten. "Sorry," kwam er uit de mond van de poes. Waarschijnlijk eerder omdat ze zich op zijn territorium bevond. 'Poezen zijn altijd welkom op mijn territorium. Met name knappe poezen,' zei Ravi, gelijk flirtend. Tja de nieuwe poes zag er zeker niet slecht uit, en hij pakte graag zijn kans. Wel zou hij het -helaas- rustig aan moeten doen, want het was wat awkward als er nog andere katten bijstonden. Waarschijnlijk vond Leopardskin hem nu echt raar, maar hij kon er niks aan doen. Flirten was gewoon zijn passie.
"Hoi, ik heet Leopardskin, en jij?" Leopardskin was dus echt een sociale kat, die graag iedereen wilde leren kennen. Echter wist Ravi niet wat hij met de twee poezen aan moest. Hij wilde dolgraag maar de nieuwe poes versieren, maar Leopardskin was er ook nog. Hij had daar wel respect voor. 'Ik ben Ravi, al wordt ik ook wel eens ''Die knappe, rode kater'' genoemd,' stelde de rode kater zichzelf grijnzend voor. Hij was echt goed.

"Ravi, jij moet ook iedereen charmeren he? Vind je haar wel echt leuk?" Leopardskin irriteerde zich duidelijk aan hem. Ravi keek geïrriteerd terug. Begreep die poes er dan ook echt helemaal niks van? 'Ik charmeer poezen als ik ze knap vind, dat is mijn manier van contact maken en nieuwe katten ontmoeten,' De kater keek nu weer naar de poes die voor hem zat en keek haar aan met een wat onschuldige grijns. Het was toch niet zo erg? Het was alleen zijn manier van vrienden vinden. Of eigenlijk tijdelijke partners. Je hoefde toch niet altijd een poes leuk te vinden? Dat zag je dan vanzelf wel zodra je indruk op ze had gemaakt. That's how it works...