Love distraction

Flameleaf liep over het grind naar Emerald's territorium toe, omdat het water ijskoud is, besloot Flameleaf het te wagen en gewoon door het WindClan territorium te lopen. Hij snoof en rook de geur van Emerald! En ook van Fathia..? Zouden ze elkaa rtegengekomen zijn, en wat doet Fathia hier? Hij trippelde verder, dwars door alle struiken en varens heen.
Hij voelde zijn poten pijn doen door de lange reis. Het viel niet mee om van zijn Clan, door Fourtrees, dan door de WindClan en dan ben je bij het rogue territorium. Het is best ver weg. Maar voor Emerald heeft hij het er graag voor over.
Eenmaal aangekomen zag hij Emerald's glanzende vacht al en de rode vacht van Fathia, dus ze warrn elkaar wel tegengekomen, en waarom is Fathia hier? Flameleaf's kop tolde maar hij liep voorwaarts. En miauwde 'Hoi'

-Eerste post(s) Fathia & Emeraldtail

Fathia keek op en rook een bekende, maar tegelijk een indringende geur. Flamepaw was ook hier? Ze kent hem nog niet als warrior Ze hoorde hem geamjseerd 'Hoi' miauwen, maar omdat Emeraldtail niet van indringers houdt besloot ze hem toch aan te vallen. Ze sprong op de kater e beet hem in zijn staart. Zo bleef ze maar doorgaan en ze keek om naar Emeraldtail. 'Wat sta je te kijken! Het is een indringer, van de ThunderClan nog ook!'

Flameleaf likte zijn wond, die was gewoon een klein sneetje, Fathia had niet geleerd te vechten, alleen een beetje defensie dus het viel mee. Tijdens het lopen zag hij Emeralds bittere blik. Als ze maar niet dacht dat hij op Fathia was. Hij kon eindelijk haar hol zien. Hij keek rond in haar territorium, het leek bijna het territorium van zijn Clan. Maar dan wat kleiner. Aan de geuren kon hij weten dat ze genoeg prooi had. Maar daar kwam hij niet voor. Hij wou Emerald als partner vragen, maar met Fathia erbij zou het onmogelijk zijn.

Flameleaf voelde zich gevleid maar schaamde zich tegelijk. Hij wist hoeveel pijn de rode poes lijdde, en hij sprak uit ervaring. De woorden van Emerald kwamen hard bij Fathia. Dat zag je aan haar ogen. Flameleaf besloot er niet op in te gaan. Hij keek oncomfortabel de andere kant op. Hij durfde Fathia niet te helpen, en hij durfde Emerald niet te helpen. Het enige wat hij kon is onzeker en schaamtevol toekijken hoe de twee poezen aan het kibbelen waren over hem. Wat heeft hij nou gedaan?!

Flameleaf ging zitten en miauwde om de sfeer op te vrolijken. 'Zullen we maar wat jagen? Ik heb een idee, een wedstrijd. Wie het beste kan vangen.'

Flameleaf zag aan haar ogen en blik dat een jaagwedstrijd nu niet van pas kwam. In plaats daarvan miauwde ze ''Eh... Ik weet het niet. Je bent er net en moet het vast koud hebben. Gaan jullie mee naar binnen?'' Flameleaf wist dat hij iets fout had gezegd, maar hij wou het alleen maar gezelliger maken. Hij voelde zich schuldig tijdens die korte 'ruzie'. Hij kon er toch ook niks aan doen? Flameleaf ontmoette de ogen van Emerald en even wou hij erin blijven kijken, maar de poes keek snel de andere kant op. Hoe moest hij zijn liefde vragen? Vandaag was het de laatste Volle Maan en hij wou een mooie nacht uitkiezen voordat hij het juiste moment kon vragen. Maar wist niet dat Fathia zou komen en hij was ook bang de rode poes pijn te doen met wegsturen. Flameleaf haalde zijn schouders ongezien op. Het kan op iedere dag, dan maar niet Volle Maan. Hij voelde zich dom worden. Hij had het al eerder geplant maar toen kwam Dreamfur ertussen. Het leek wel of iedere keer dat hij wilt vragen, iemand ertussen komt die hij op dat moment er minst bij wou hebben. Maar ach...met een beetje geluk gaat Fathia weg vóór Moonhigh. Hij voelde zijn staart trillen van spanning. Durfde hij wel te vragen? Wat zal de poes antwoorden als hij het vroeg? Sorry, ik vind je leuk maar het is te snel voor mij? Of, sorry ik vond eigenlijk al iemand anders leuk? Maar ze had al bekend dat ze hem leuk vond. Was het leuk leuk. Of gewoon leuk...zoals vrienden zijn? Flameleaf kreeg koppijn van al die vragen. Hij besloot maar gewoon afwachten, hopen en haar afwijzing te accepteren. Nee=nee, dat had hij zelf ook geleerd. Hij was trouwens al gewend geraakt aan teleurstellingen