under the Kittentree (geboortetopic)

Blurkit lag nog al te moe op de grond, dat gevecht tegen er niet uit komen was niet echt een succes. Ook bleek het niet nodig te zijn, ze probeerde haar kleine lichaampje van de grond af te krijgen alleen lukte dat totaal niet. Ze zakte zo weer tegen de grond aan, ze begon zachtjes te piepen. Ze kon totaal niks zien en zocht als een blinden naar een andere plek, ze besloot langzaam te kruipen. Ze had ook haar naam al gehoord, Blurkit was haar naampje. Ze kroop iets sneller maar tot haar schrik botste ze met haar kopje tegen iets hards en zwarts aan, het was lang. Ze piepten nog een keer, en besloot in het te bijten. Het bleek een poot te zijn, die groter dan de hare was. Ze besloot harder te gaan bijten, alleen had ze geen tanden in haar mond. Ze kreeg vele haren in haar mond, deze waren ook lang. Ze proesten deze harige haren uit, het leek erop dat ze moest overgeven. Haar lichaam trilde nog van de kou maar ze was al vlug actiever aan het worden, niet dat ze zou vechten zoals de andere. Ze had het koud, ze wist dat haar sibs hier ook weer moesten zijn. Ze besloot maar verder te knappelen van de zwarte poot zijn tenen, het smaakte vreemd.

De poes probeerde op te staan, maar zakte meteen weer in. Hate kromp ineen. Hij kon het niet aanzien dat zijn liefste Lightleaf niet op kon staan. Bij een tweede poging lukte het echter wel. 'We moeten het proberen, oké?' Alles voor de kittens.
Ondertussen was er iets tegen hem opgebotst. Het kleine grijze poesje, wat niet wilde drinken, viel hem aan. Onwillekeurig groeide er een klein grijnsje op zijn gezicht. Dit zou een geweldig katinnetje worden. Het kietelde toen ze aan zijn tenen begon te sabbelen, maar hij wierp een vragende blik op haar moeder. 'Light, wat is je plan? Ik kan twee kittens meenemen denk ik.' Hij keek haar onderzoekend aan. 'Gaat het?'

Lightleaf kreeg weer weeën. Haar buik maakte een schokkende beweging, ze moest haar tanden op elkaar klemmen om geen rare geluiden te maken. Haar spieren waren gespannen, een poging tot geen bewegingen te maken die de kleintjes konden pletten. 'Light, wat is je plan? Ik kan twee kittens meenemen denk ik.' zei Hate. Een plan? Ze moest een plan hebben terwijl ze hier lag te creperen? Ze hijgde van de inspanning. Ze had het heel erg warm en lag ongemakkelijk in de aarde. 'Gaat het?' vroeg Hate. Ze knikte, het ging nu inderdaad beter. De kersverse moeder kroop recht en knikte nogmaals. 'Op naar de Thunderclan,' een lachje kon er nog vanaf. Tenslotte was ze dolblij de kittens geboren waren. Ze pakte een van de kittens. Het voelde goed dat ze zwaar was, het voelde levendig.

De poes knikte. Nou ja, nu Hate erover nadacht had hij ook niet verwacht dat ze zou zeggen dat het slecht met haar zou gaan. Ze knikte een tweede keer, waarna ze met een lachje zei: 'Op naar de ThunderClan.' De zwarte kater schonk haar een brede glimlach. Altijd optimistisch. Wat een geweldige kat was ze toch. Hij voelde een steekje van liefde door zich heen gaan. Nadat ze één van de kittens had gepakt, keek hij naar de andere twee. Oké, het zou vast wel gaan als hij ze allebei in zijn bek zou nemen, nietwaar? Voorzichtig duwde hij met zijn neus tegen het ene lijfje, om de kitten om te draaien. Hierna pakte hij het katje vast in diens nekvel. Het rook naar kitten. Nu was dat niet zo bijzonder, omdat het ook een kitten wás. Maar nu kwam het moeilijke gedeelte: de andere kitten oppakken. Maar dat ging gemakkelijker dan hij had verwacht. Met beide kittens in zijn bek keek hij op naar de poes. Hij gebaarde met zijn staart dat ze hem voor mocht gaan.

Onderwerp: Re: under the Kittentree (geboortetopic)