Old camp {open}

Leopardskin liep door het oude SkyClan kamp, ze was dan wel een Rogue maar had een diep treurig gevoel over wat er gebeurd was en dat het kamp nooit meer in zijn oude glorie zou herstellen. Ze voelde een traan over haar wang rollen, ze had altijd een hechte band met de SkyClan gehad, niet met de katten maar met de plek, ze kon er tot rust komen, ze was er altijd heen gegaan om troost te zoeken als ze verdrietig was, en bovendien was ze toen haar ouders vermoord waren door Clankatten was ze hierheen gevlucht. Het was toen al verwoest en de kattin heeft er kunnen aansterken voor de tocht naar het Rogue Territory, ze was toen zwaargewond maar had wat medicijnkat trucjes geleerd en zo heeft ze zichzelf kunnen redden. De herinneringen aan haar vroegere leven en aan hoe het hier ooit was geweest deden nog meer tranen in haar ogen opwellen, die rolde over haar wangen waarna ze in het as belandden. De kattin keek om zich heen, ze zocht naar een plekje om eens rustig te gaan zitten, ze zag een mooi plekje bij een nog overeind staande boom, en ging er zitten. Na een tijdje hoorde ze geritsel, het was niet de wind, maar een andere kat, "Wie ben jij?" vroeg ze nog steeds verdrietig aan de vreemdeling.

Kalm wandelde hij door het verwoeste gebied. Bleaktail vond het fijn zich in deze stille gebieden te bevinden. Je kwam er niet zo heel vaak andere tegen. En dat stelde hij wel op prijs. Zelf had hi in zijn jeugd niet veel van de Skyclan meegekregen. Hij wist slechts de verhalen van hoe het ooit geweest moest zijn. Echter maakte het treurige zicht niet minder indruk op hem. Het zorgde voor een verwrongen gevoel van binnen. Kaal en verwoest , even als zijn herinneringen. Hij had er maar weinig. En toch ging het dagelijkse leven gewoon door. Zo in gedachten verzonken slenterde hij verder. Misschien was het daarom ook wel dat hij zo van de stilte hield. Hij had immers niet veel te vertellen. Bleaktail keek op. Een klein stukje verderop zat een kattin. Ze zat bij de zowat laatste overeind staande boom. Het leek hem ook wel een mooi uitkijk plaatsje. Zo stilletjes mogelijk liep hij op haar en de boom af. Echter had ze hem door zodra hij nog een stap of vijf van haar en de boom verwijderd was. Ze keek hem aan met een verdrietige blik in haar groene ogen. "Wie ben jij?" Vroeg ze. Hem niet uit het oog verliezende. "Ik ben Bleaktail , en jij?" Antwoordde hij kalm en kwam naast haar zitten. Er was immers helemaal geen reden om vijandig naar elkaar te zijn. Hij nam aan dat het oké was dat hij naast haar was gaan zitten. En anders zou hij dat snel genoeg merken. "Wat is het leeg geworden in vergelijking tot de verhalen hé?" Zuchten hij. Starende naar de kale grond voor hen.

"Ik ben Leopardskin" De kattin probeerde haar verdriet te verbergen, maar het lukte haar nauwelijks. "Inderdaad, het is hier super leeg geworden. Ik vind het wel heel vervelend. En jij?" De kattin was al ietsje minder verdrietig, maar ze wist niet zeker of Bleaktail het niet had gemerkt.

"Ik ben Leopardskin" Antwoordde ze op zijn vraag. Bleaktail knikte. Het was duidelijk te zien waar de naam op gebaseerd was. Ze had een mooi luipaardenpatroon op haar vacht. "Inderdaad, het is hier super leeg geworden. Ik vind het wel heel vervelend. En jij?"Vroeg ze hem. Even zweeg hij. Bleaktail gaf zijn mening niet graag. Hij wilde niet dat andere wisten wat hij dacht. "Ik weet het niet. Ik ken het alleen van de verhalen. En ik kom hier niet heel vaak. Maar wel naar voor je dat het je zo raakt."Antwoordde hij met oprechte medelijden in zijn stem. Hij merkte dat de kattin verdrietig was. Maar had haar er eerder niet op aangesproken omdat hij haar niet ongemakkelijk wilde laten voelen. "Voelde je je verbonden met dit gebied?"Vroeg hij en wachten kalm af.

"Ik weet het niet. Ik ken het alleen van de verhalen. En ik kom hier niet heel vaak. Maar wel naar voor je dat het je zo raakt."Antwoordde hij met oprechte medelijden in zijn stem. "Voelde je je verbonden met dit gebied?" Leopardskin's ogen werden glazig van verdriet, ze snapte dat deze kater nieuwsgierig was, maar ze kon geen woord uitbrengen, het enige waar de kattin aan kon denken was dat ze hier zwaargewond was aangekomen, en aan haar ouders. Na een tijdje was ze iets rustiger, en zei tegen Bleaktail, "Laat ik je dan maar het hele verhaal vertellen, mijn ouders zijn vermoord door Clankatten, en daarna ben ik hier heen gevlucht, daarna ben ik naar Rogue Territory gegaan, en nu ben ik even op bezoek hier" Haar stem was nog steeds verdrietig, maar haar ogen waren opgehelderd. Haar kitten wriemelde onrustig in haar buik, en ineens bedacht ze zich dat ze zwanger was, de kattin wou ook wat leuks te vertellen hebben, en dus zei ze tegen Bleaktail, "Ik heb ook leuk nieuws! Ik ben zwanger!" Haar ogen straalden van blijheid en trots, ze kon eigenlijk niet wachten tot de kittens er waren.

"Voelde je je verbonden met dit gebied?"Vroeg hij haar. Maar het bleef ijzig stil. Haar verdriet was goed aan te merken. Bleaktail had haast spijt de vraag gesteld te hebben. Na een klein tijdje antwoordde de kattin. "Laat ik je dan maar het hele verhaal vertellen, mijn ouders zijn vermoord door Clankatten, en daarna ben ik hier heen gevlucht, daarna ben ik naar Rogue Territory gegaan, en nu ben ik even op bezoek hier" Bleaktail slikte even. Hij vroeg zich af welke clan dit dan op z'n geweten had. Hij hoopte maar dat de kattin niet bij voorbaat al haat aan hem had. Om het feit dat hij tot een clan behoorde. De poes leek plots een stuk blijer uit haar ogen te kijken. Vrijwel uit het niets keek ze hem aan en zei : "Ik heb ook leuk nieuws! Ik ben zwanger!" Bleaktail trok een wenkbrauw op. Geen idee hebbende hoe hij hier nu weer op moest reageren. Zulk nieuws , dat deelde je toch niet met iemand die je pas kende. En zeker niet met een Shadowclan kat! "Als ik je advies zou mogen geven zou ik dat nieuws niet met iedereen delen." Zei hij aarzelend. Hij had werkelijk geen idee wat hij met het nieuws aan moest.

Leopardskin knikte, "Ik snap het. Maar ik moest even iets positiefs zeggen om de trieste gedachtes aan mijn verleden weg te werken, en bovendien, na een tijdje dan zal toch iedere kat het zien" De kattin keek Bleaktail aan met een weer sterke, en vrolijke blik. "Heb jij nog iets leuks te vertellen?" Ze vroeg het op een neutrale toon.

"Als ik je advies zou mogen geven zou ik dat nieuws niet met iedereen delen." Zei hij aarzelend. Je vertelde namelijk niet zomaar aan iemand dat je zwanger was. "Ik snap het. Maar ik moest even iets positiefs zeggen om de trieste gedachtes aan mijn verleden weg te werken, en bovendien, na een tijdje dan zal toch iedere kat het zien" Zei Leopardskin. Hij zuchten. "Dan nog is het beter dat bijna niemand het weet. Stel je voor dat iemand je kittens iets aan zou willen doen."Zei hij nu steeds meer geërgerd. Waarom begreep ze dat niet gewoon? Een andere Shadowclan kat had hij nu al lang lam kunnen leggen met haar kittens er bij. "Heb jij nog iets leuks te vertellen?"Vroeg de poes hem. Bleaktail trok een wenkbrauw op. Iets leuks? Wel veel leuks had hij de laatste tijd niet mee gemaakt. Dat zat nou niet echt in het leven van een Shadowclan kat. "Niet echt. Ik heb gewonnen in een gevecht met een das samen met een van mijn andere clan genoten. Maar dat is meer geluk dan leuk." Zei hij zijn schouders ophalende.

"Dan nog is het beter dat bijna niemand het weet. Stel je voor dat iemand je kittens iets aan zou willen doen." Zei Bleaktail geërgerd. "Ik snap het" Leopardskin keek rustig naar de kater. Zij vroeg nog wat, en hij beantwoordde haar vraag. "Oh" de kattin wist niks meer te zeggen.