We don't have to be enemies (Eclipse)

De kater snoof nogmaals de lucht op en herkende nu haar geur. Een grijns verscheen op zijn gezicht. Eindelijk! Hij had haar gevonden. De zwarte poes, Eclipse, hij had haar gebied gevonden. Hij was nu al even bezig met om zich heen vragen of iemand haar kende. Uiteindelijk had iemand hem verteld waar ze zich bevond en na een aantal uren te hebben gelopen bereikte hij dan ook haar territorium. Hij wist ook wel dat ze hem waarschijnlijk liever niet terugzag, maar hij had iets bij zich om hun laatste ontmoeting ietwat goed te maken; een redelijke grote kip.
Hij had het ding gestolen van de vrouw waarbij zij dat een tijdje terug ook samen hadden gedaan. Het was niet helemaal zonder slag of stoot gegaan en een wond op zijn schouder maakte dat duidelijk.

Hij moest even door haar gebied zwerven totdat hij de zwarte poes herkende. Met een grijns liep hij naar haar toe en liet de kip voor haar neus vallen. "Als een goedmakertje?"miauwde hij met een lichte grijns op zijn gezicht.

Zijn geur kwam haar neus al binnen voor ze zijn zwarte gestalte zag verschijnen. Hij gooide een grote kip voor zijn voeten en de heerlijke geur kwam haar neus binnen. "Als een goedmakertje?" De wond op zijn schouder toonde aan dat hij de kip niet zonder slag of stoot had gekregen. De rogue lachte, "Ik had hem ook wel mee willen helpen stelen." Een twinkeling verspreide zich in haar ogen, haar maag knorde lichtjes. Het was dan misschien wel Newleaf, de prooi zat nog steeds goed verstopt. En de laatste tijd had zo veel sneller honger, er klopte iets niet en dat wist ze zelf ook wel. Maar ze was te koppig om er aandacht aan te besteden.

De zwarte poes lachte en Jinx glimlachte ietwat flauwtjes terug. "Ik had hem ook wel mee willen helpen stelen."Er lag een twinkeling in haar ogen. Jinx grinnikte. "Ik was er niet zeker van of je daar nog wel zin in had."miauwde hij en ging zitten. Er rook iets anders aan de poes, de geur van een andere kat hing vaagjes om haar heen. Zou ze een partner hebben? Het was een vraag die Jinx niet zo stellen, het ging hem niets aan. Zoja, hoopte hij het beste voor haar. Hijzelf zou niet meer zijn hart weggeven, want de laatste keer dat hij dat onbewust had gedaan, was de poes er mee vandoor gegaan. "Volgende keer weer, oké?"Hij knipoogde naar haar en likte de wond op zijn schouder schoon. "Je hebt een mooi gebied hier"

"Volgende keer weer, oké? Miauwde de kater met een knipoog. Ze rolde met haar ogen, als er een volgende keer kwam. "Je hebt een mooi gebied hier" Trots keek ze rond, haar boom stond fier overeind en zijn takken waaide zachtjes in de wind. De zon strekte zich uit over het glooiend landschap en zorgde voor een aangename gloed. Ja, het was inderdaad een mooi gebied. "Weet ik." Miauwde ze grinnikend. "Gaan we nu nog aan die kip beginnen?" Voor hij antwoord kon geven had ze al een stuk van het beest afgescheurd. Het sap hing in haar snorharen en al spinnend proefde ze van het lekkers. Dit was zalig, een nieuwe smaak teisterde haar smaakpapillen en een oude deed haar herinneren aan haar jeugd.

Bij zijn compliment keek de poes trots rond. Jinx glimlachte bij de aanblik, het was duidelijk dat zij het zelfde vond. "Weet ik."[i] Haar grinnikende woorden bevestigden wat hij dacht. [i]"Gaan we nu nog aan die kip beginnen?" Vroeg de poes. Jinx likte zijn lippen af. De poes wachtte niet op antwoord, maar dat was ook niet nodig. Het was onmogelijk om nee te zeggen tegen zo'n maaltijd. Eclipse pakte een stuk van het beest en at het spinnend op. Een brede grijns kwam op zijn snuit terecht bij die aanblik. "Smaakt goed he? Dat is het enige wat mensen wél kunnen, lekker eten maken." Jinx stapte op de kip af en pakte er een klein stukje van af, om dit genietend naar binnen te werken.

"Smaakt goed he? Dat is het enige wat mensen wél kunnen, lekker eten maken." Ze knikte heftig. Nadat ze haar mond had leeggegeten en de laatste resten kip van haar lippen had gelikt vroeg ze, "Eet jij dit vaak? Zo mensen eten?" Haar blauwe ogen keken hem doordringend aan. Als zij een kittypet was, wist ze wel wat ze wou eten. Maar gelukkig dat ze dat niet was, anders was het leven waarschijnlijk zo saai geweest. Nooit iets moeten doen, altijd alles op je bordje geschoteld krijgen. "Hoe is het Kittypet leven eigenlijk?" Miauwde ze een tikkeltje nieuwsgierig, het was ongepast om te vragen, maar hé, hij had haar kip toen gestolen. Dus mocht zij ongepaste vragen stellen.

De poes deed zich tegoed aan het heerlijke vlees, net als hij. Toen ze haar mond had leeggegeten en de laatste restje van haar lippen had gelikt besloot ze Jinx iets te vragen. "Eet jij dit vaak? Zo mensen eten?"Haar blauwe kijkers keken hem doordringend aan. Jinx lachte."Dat mocht ik wensen! Iedere dag kip, ik zou de dikste kat ooit worden. Nee, ik eet dit niet altijd, maar wel vaker mensen eten, dat is helaas niet allemaal even lekker als kip." Dat zou wat zijn, iedere dag een kip! Nee, dan zou hij uiteindelijk bond en blauw geslagen worden door de kippen mevrouw. Daar had hij niet zo'n zin in. "Hoe is het Kittypet leven eigenlijk?" vervolgde ze vervolgens nieuwsgierig. Het was misschien een ietwat ongepaste vraag, maar het maakte de zwarte kater niet veel uit. Hij likte de kip uit zijn snorharen voordat hij antwoord gaf. "Ik ben niet echt volledig een kittypet, mijn eigenaar is een zwerver; een mens zonder huis. Ook een soort rogue. Hij heeft niet dat vreemde papier en stenen waarmee andere mensen aan eten komen. Jagen kan hij ook niet, sinds hij een mens is. Daarom probeer ik soms wat voor hem te regelen." Miauwde hij kalmpjes. "Ik leef dus eigenlijk meer als een rogue in de stad, ik leef met wat me word geboden."

"Dat mocht ik wensen! Iedere dag kip, ik zou de dikste kat ooit worden. Nee, ik eet dit niet altijd, maar wel vaker mensen eten, dat is helaas niet allemaal even lekker als kip." ze lachte en kreeg een beeld van de zwarte kater in haar hoofd, maar dan drie keer zo dik. "Ik ben niet echt volledig een kittypet, mijn eigenaar is een zwerver; een mens zonder huis. Ook een soort rogue. Hij heeft niet dat vreemde papier en stenen waarmee andere mensen aan eten komen. Jagen kan hij ook niet, sinds hij een mens is. Daarom probeer ik soms wat voor hem te regelen. Ik leef dus eigenlijk meer als een rogue in de stad, ik leef met wat me word geboden." Ze knikte, nu snapte ze wel waarom hij de vorige keer de kip gestolen had. "Waarschijnlijk hou je dan veel van hem, niet? Als je er een kip van de machtige Eclipse voor durft te stelen!" Grinnikte ze terwijl ze als een standbeeld rechtop stond, net op dat moment deed een licht briesje haar lange vacht op waaien.

"Waarschijnlijk hou je dan veel van hem, niet? Als je er een kip van de machtige Eclipse voor durft te stelen!" grinnikte de poes. Een last viel van de kater zijn schouders af, hij was bij dat ze hem had vergeven, of op z'n minst niet meer boos op hem was.
Eclipse stond op en ging als een standbeeld staan, terwijl een zacht briesje haar vacht liet op waaien. Ze was best mooi, besefte Jinx nu. Niet gek dat hij de geur van een ander om haar heen hing. Hijzelf was godzijdank alleen. Nadat wat er met Littleface was gebeurt en Shiva was verdwenen, had hij een hekel gekregen aan liefde. "Zeer zeker, anders had ik nooit zoiets geflikt."miauwde hij met een glimlach op zijn snuit. Het was heel wat voor hem om zijn zwakte te tonen, sinds hij zijn liefde voor zijn eigenaar een zwakte vond."Hij heeft me als een verwilderde kitten gevonden, en is er altijd voor me geweest."

"Zeer zeker, anders had ik nooit zoiets geflikt." Ze glimlachte, "Dan had je dat niet eens gedurfd!" Ze snapte wel waarom hij dat gedaan had, als Windcall eten nodig zou hebben, zou ze niet geaarzeld hebben om het mee te nemen. Als was die kater waarschijnlijk wel te trots om het op te eten. "Hij heeft me als een verwilderde kitten gevonden, en is er altijd voor me geweest." Haar oogjes verzachte, dat was zo cute! "Like a love story!" Grinnikte ze vrolijk, vandaag was ze op een of andere manier in een goede bui, waarom wist ze niet. "Heb je eigenlijk nog andere familie dan?" Miauwde ze nieuwsgierig, ooit zou haar nieuwsgierigheid haar de das om doen.

De ogen van de poes verzachtte. "Like a love story!"grinnikte ze vrolijk, ze leek in een goede bui. Jinx glimlachte flauwtjes. Ja... een lovestory... niet helemaal, maar als de poes het zo wilde zien hield hij haar niet tegen. "Heb je eigenlijk nog andere familie dan?"vroeg de poes nieuwsgierig. Jinx grinnikte zachtjes, de zwarte poes zat echt vol vragen. "Natuurlijk heb ik familie! Die heeft iedereen. Maar ik heb met niemand meer contact op het moment..." hij twijfelde even, maar besloot er toen nog wat aan toe te voegen. "Eigenlijk weet ik alleen van m'n broer nog redelijk zeker dat hij leeft"hij zuchtte.

"Natuurlijk heb ik familie! Die heeft iedereen. Maar ik heb met niemand meer contact op het moment..." De kater leek even te twijfelen en de zwarte rogue wou haar mond al weer opentrekken, toen hij plots verder ging. "Eigenlijk weet ik alleen van m'n broer nog redelijk zeker dat hij leeft" Ze keek naar de grond, "Sorry, het was misschien wat ongepast." Ze nam in stilte nog een hap van de kip en genietend sloot ze haar ogen. "Dit is echt hemels!" Miauwde ze terwijl ze met haar tong de restjes van haar bekje haalde.

De poes had wel door dat haar vraag een gevoelige snaar had geraakt, ze richtte haar blauwe kijkers op de grond. "Sorry, het was misschien wat ongepast."zei ze en in stilte nam z enog een hap. Jinx lachte, nee, als er iemand niet met dat soort dingen zat was hij het wel. Als het echt vervelend was geweest, had hij het haar wel verteld. Hij was duidelijk genoeg. "Nee hoor, kon jij niet weten"hij keek toe hoe de poes genietend de kip opat. "Dit is echt hemels!" Jinx keek haar vrolijk aan. "Dat kan je wel stellen!"beaamde hij terwijl ook hij nog een klein stuk van de kip afhaalde. "En jij, Eclipse? Ben jij geboren als Rogue?"Nu was het zijn beurt om te hopen dat hij niet de verkeerde vraag stelde.

"En jij, Eclipse? Ben jij geboren als Rogue?" Even vloog er een flits van verdriet door haar ogen, maar die was zo snel weg dat het even goed verbeelding was. Ze richtte haar helblauwe kijkers op de kip, "Mijn vader was rogue, mijn moeder een clankat. Maar ze zijn allebei dood." Ze vond, omdat hij ook op een ongepaste vraag van haar had geantwoord, dat hij ook wel een antwoord van haar verdiende. Om even niet te hoeven spreken trok ze met haar klauw nog een stukje kip af en at het genietend op.

Een flits in haar ogen liet zijn dat hij dus wél de foute vraag had gesteld. Jinx wachtte echter geduldig af of ze zou antwoorden, dat was aan haar. Hij hoopte echter dat ze het hem niet kwalijk nam. "Mijn vader was rogue, mijn moeder een clankat. Maar ze zijn allebei dood."antwoordde ze. Jinx slikte en wendde zijn blik af. Oeps, dat was niet echt de bedoeling geweest. "Sorry"mompelde hij, terwijl hij wat vluchtig nog een stukje van de kip af haalde, die inmiddels wel op begon te raken. Wat niet erg was, want het was zeker genoeg geweest. De kater wist niet goed wat te zeggen, maar kon de stilte ook niet goed hebben. "Je hebt wel een mooie naam"zei hij een beetje uit het niets, ietwat schaapachtig grijnzend. Hij had echt geen idee hoe hij met dit soort situaties om moest gaan.

"Sorry" De kater wist duidelijk niet hoe hij in met deze situatie moest omgaan, niet dat ze dat erg vond. Ze wist het namelijk zelf ook niet. De kip was bijna op, ergens was dat jammer. Maar het was goed geweest en dat was het belangrijkste. "Je hebt wel een mooie naam" Verbrak de kater de stilte, de zwarte kattin lachte. "Mijn moeder zij dat ik bij een Eclips was geboren, daarom Eclipse. Al heb ik geen flauw idee wat een Eclips is." Grinnikte ze. "Hoe kom jij eigenlijk aan je naam? En wat betekent het?" Miauwde ze nieuwsgierig. Meestal gaf ze niet zo om de betekenis van een naam, maar nu was ze gewoon nieuwsgierig.

Onderwerp: Re: We don't have to be enemies (Eclipse)