Im sneaking out, but you can't sneak up on me

Het was nog nacht, maar het was al dicht bij de ochtend. En aangezien ze toch niet meer kon slapen, had ze aar besloten er op uit te gaan. Ze sloop zachtjes door het hol, langs haar siblings, en vader heen, zonder op iemand te stappen. Ze sloop naar de uitgang. Krak! Wat was dat? Lola keek naar de grond. Oh nee! Ze was op een takje gestapt, en dat was door midden gebroken. Ze keek naar de katten in het hol. Het zwakke maanlicht scheen op hen, dus ze kon het niet zo goed zien, maar iedereen leek rustig te slapen. Gelukkig! Dan kon ze misschien terug zijn voor ze wakker werden, en misschien een prooi meenemen. Al was die kans op prooi klein, aangezien er maar zo weinig was. Snel glipte het zwart-witte poesje de opening van het hol uit. Eenmaal buiten voor het hol deed ze nog zachtjes, en checkte of ze niemand zag, wat verder weg begon ze normaal te lopen. Het was nog donker, alleen de sterren begonnen langzaam te verdwijnen. Ze moest snel zijn! Want ze dacht niet dat Cyber blij zou zijn als hij merkte dat ze weer weg was. Ze probeerde de geur van een prooidiertje op te pikken, maar echter pikte ze een bekende geur op. "Vixen kom maar tevoorschijn." Antwoorde ze neutraal. "Ik weet dat je er bent"

~Eerste post voor Vixen daarna open