Scarkit, why don't you join?

Windflame was net wakker geworden en lag met haar ogen gesloten nog even te genieten. Haar kittens lagen gelukkig nog te slapen dus ze had even rust. Ze opende haar ogen en ze zag Scarkit er ook bij liggen en het viel haar op dat hij nog nooit bij haar had gedronken. Ze wist niet waarom en zuchtte eventjes. Ze vroeg het zich toch af, ze had genoeg voor vier kleintjes dus waarom niet voor nog een kitten. Ze keek naar Scarkit, zijn wonden waren alweer geheeld al zou hij natuurlijk ook nog van binnen gewond zijn. Half kwam ze overeind en duwde haar neus even tegen hem aan en keek hem rustig aan. '' Goedenmorgen.'' sprak ze zachtjes tegen hem om de anderen niet wakker te maken. Ze rekte zich ondertussen uit en keek even de Nursery rond, bijna iedereen sliep nog en zij was voorlopig de enige die wakker was. Ze gaapte even en likte over haar vacht. Alles deed ze zo rustig mogelijk, dat was een gewoonte geworden en ze vond het ook niet erg. Haar ogen vielen weer op haar kittens, ze groeide onderhand best snel, en vaak sloegen ze elkaar de hele nursery door. Toe gleed haar blik terug naar Scarkit. Haar ogen stonden nog wel een beetje bezorgd en ze had nu besloten gewoon te vragen waarom hij niet bij de kittens kwam drinken.

De nacht had hij rustig door geslapen, maar op sommige nachten droomde hij dat zijn moeder en zusje nog leefde, maar dan kwam de das weer het windclankamp in om haar en zijn zusje te doden, maar als de das dat gedaan had kroop hij de nursery in en dreigde Scarkit zelf dan ook te doden! Scarkit hoorde ergens ver weg de zachte stem van Windflame hem een goede morgen wensen. Langzaam opende hij zijn oogjes en zag Windflame zich uitrekken. 'Ook een goede morgen Windflame.' zei Scarkit midden in een grote geeuw en hij ging zitten en zag de kleine kittens heerlijk rond om hem heen liggen. Ze sliepen nog net als hij nog had geslapen oor hij gewekt werd door zijn pleegmoeder. Scarkit stond op en tilde zijn pootjes rustig op om ze over een van de kittens te stappen en trippelde rustig naar Windflame en drukte zijn neusje tegen haar vacht en probeerde te spinnen, maar het klonk nog van geen meter.

Windflame keek hem rustig aan en snorde even. '' Ook een goede morgen Windflame'' Zei Scarkit en ze grinnikte. '' Heb je lekker geslapen?'' Vroeg ze zachtjes. Ze keek toe hoe hij zachtjes opstond en zorgvuldig over de andere kittens stapte. Het kleine katertje duwde zijn neus tegen haar vacht en probeerd te spinnen. Hoewel het voor geen meter klonk was ze trots op hem en gaf hem een tedere lik en keek hem weer aan. '' Nog eventjes en je kan het perfect.'' Zei ze geamuseerd en gaf hem een kopje. Ze wist even niet zeker of ze het kon vragen en dacht even zorgvuldig na over haar woorden. '' Zeg weetje, ik vraag me al een tijdje iets af,'' begon ze te spreken. Ze keek even rond en hield haar stem zacht om de rest niet wakker te maken. '' Ik vraag me dus af wil je niet drinken?'' Vroeg ze toen rustig en keek hem aan. '' Als het is omdat je denkt dat ik te weinig hebt, is dat niet zo hoor.'' Zei ze zacht en liefdevol. In haar stem was geen woede of iets wat daarop leek. In haar stem was alleen liefde te horen en tederheid. Ze gaf hem nog een tedere lik en trok hem eventjes dichter tegen haar aan. Zachtjes waste ze zijn vachtje terwijl ze wachtte op zijn antwoord.

Windflame begon te spreken en Scarkit keek haar in de tijd dat ze sprak rustig aan, maar toen ze hem vroeg waarom hij niet wilde drinken draaide hij zijn oren naar achteren en keek naar de andere kittens die nog lekker lagen te slapen, maar toen ze zei dat ze genoeg had keek hij haar weer aan, maar zijn oren wiebelde heen en weer. 'Weet je zeker dat je genoeg melk hebt?' vroeg Scarkit met een onzekerheid in zijn stem. Hij had al die tijd alleen water gedronken die de andere katten in mosballen naar het kamp brachten. Hij was bang geweest dat Windflame niet genoeg melk zou hebben om hem ook nog te voeden, maar kennelijk had ze dat wel? Scarkit ging strak tegen haar aan liggen en liet haar gang maar gaan door hem te wassen. 'Ik was bang dat je echt te weinig melk had als je ook mij wilde voeden? maar als je zegt dat je genoeg heb.' zei Scarkit en wrong zich tussen haar poten door en zocht naar de plek waar de melk naar buiten zou komen als hij daar zou gaan drinken. De geur van melk drong zijn neus binnen en e heerlijke warme vloeistof gleed zijn keeltje binnen en de smaak was heerlijk.

Windflame had hem nog een lik over zijn vachtje gegeven voor Scarkit begon te praten. Hij wiebelde even met zijn oren. ''Weet je zeker dat je genoeg melk hebt?'' Vroeg het kleine katertje onzeker. Windflame knikte heel rustig. '' Natuurlijk gekkie, waarom niet!'' Ze snorde geamuseerd en keek hem zorgzaam aan. Ze had echt meer dan genoeg en dat wist ze met alle zekerheid. Ze zwaaide zachtjes met haar staart en keek even naar haar andere kittens, die sliepen toch. Scarkit ging strak tegen haar aanliggen en ze keek even naar hem. ''Ik was bang dat je echt te weinig melk had als je ook mij wilde voeden? maar als je zegt dat je genoeg heb.'' Zei het kleine katertje en wrong zich tussen haar poten en begon te drinken. '' ik heb echt genoeg.'' Had ze nog zacht gemurmeld en zachtjes ging ze liggen. Ze ging even verliggen op Scarkit wat meer ruimte te geven en rustig keek ze toe hoe hij dronk. Na een korte tijd legde ze haar kop zachtjes op haar nest neer en sloot haar ogen even. Ze dacht na over alles, er was een hoop gebeurd in een korte tijd in haar leven, maar het grootste deel van de gebeurtenissen waren gelukkig wel goed.

Windflame ging goed liggen en Scarkit kneden haar buik zachtjes om de melk op te wekken. Zo dronk hij toch een tijdje voor zijn maagje gevuld was met heerlijke warme moedermelk. Toen hij klaar was ging hij weer tussen de kittens liggen en rolde zich ontspannen op. Hij was blij dat Windflame hem toestemming had gegeven om mee te mogen drinken en dat zou hij voortaan ook doen, wanneer hij er zin in zou krijgen. Zijn oogjes sloten en hij dreef weg op een heerlijke droom. De dag sleepten zich voort en Scarkit werdt na een tijdje weer wakker en zag dat alles nog niet zo rustig was als al tijd. Hij stond op sloop tussen de kittens en de poten van Windflame door en klom de kraamkamer uit. Buiten was het zo als altijd erg druk. Verschillende katten slenterde het kamp in en uit. Scarkit slenterde naar de hoop verse prooi toe en trok er met moeite een dik konijn uit. Een kater die langs kwam moest lachen toen hij zag hoe Scarkit het konijn naar de kraamkamer sleepte. Eenmaal met het konijn binnen sleepte hij het naar Windflame liet het daar liggen en liep snorrend naar de kop van de moederpoes. Daar gaf hij haar een kopje en keek haar rustig aan.

Windflame was zelf weggesukkeld in slaap en droomde weer over het verleden, dit gebeurde vaak. Het was al een lange tijd geleden dat ze in de echte wereld had nagedacht over haar verleden, maar in plaats daarvan droomde ze erover. Vaak waren het goede dromen, over de tijd die ze had doorgemaakt met haar moeder, of de tijd met haar zusje, of haar vader. Met elk had ze wel wat meegemaakt, en ze miste die tijden best wel, maar haar zus was weg, ze zou nooit meer terug komen.

Een klein schildpadpoesje wurmde zichzelf door de ingang van de kraamkamer, gevolgd door een zwart poesje. '' Kom Summerkit,'' zei het schildpadpoesje met een zachte stem tegen haar zusje en huppelde vrolijk door het kampt voor haar zus uit. '' Maar Windkit straks word mama boos!'' Mauwde het zwarte poesje terug maar liep wel mee met haar zus. Zonder om te kijken liep Windkit via een omweg richting de kampingang. Bij de ingang zakte beide zusje in sluiphouding en slopen het kamp uit, dit was nog in de tijd dat ze bij de ThunderClan woonde. Ze waren op weg naar de zonnerotsen. Niemand wist dat ze het kamp hadden verlaten en opgewonden liepen de twee zusjes naast elkaar verder. '' wat als ze ons vinden?'' Vroeg Summerkit nerveus. '' Dan krijgen we straf denk ik.'' Gaf Windkit als antwoord en huppelde gewoon verder. Samen liepen de zussen het zonnetje in en keken om zich heen. Toen viel er opeens een schaduw over allebei heen en ze krompen ineen.....

Dit was het laatste, want Windflame werd gewekt door een zacht kopje van een kat. Zodra ze haar ogen opende zag ze Scarkit zitten en ze rook een konijn. Ze wiebelde even met haar ogen en keek naar het konijn. '' Is dat voor mij?'' Vroeg ze verbaasd en snorde even, dit had ze nooit verwacht. '' Wat lief van je,'' zei ze vertederd en overspoelde hem weer met liefdevolle likken. Ze keek naar het jonge katertje en boog toen haar hoofd over het konijntje en nam een hap. Ze had ondertussen best honger maar ze kauwde wel rustig. Ze hield haar ogen op haar pleegzoon.

Windflame keek hem even aan toen ze haar ogen geopent had en daarna naar het konijn dat hij naar binnen had gesleep en hij knikte op haar vraag. Meteen werdt hij overspoelt door liefdevolle likjes en Scarkit sloot zijn ogen van genot. De andere kittens zouden vat ook heel erg lief voor Windflame zijn, maar voorlopig konden ze nog niet veel meer dan drinken, spelen en slapen. Over vier manen zou hij leerling worden en Scarkit hoopte dat hij een goede, lieve mentor zou krijgen. In de tussen tijd zou hij gaan stoeien met de andere grotere kittens of met een leerling wanneer ze tijd zouden hebben? Scarkit drukte opnieuw zijn neusje tegen haar wang aan en probeerde weer te spinnen en hij kneden het mos onder zijn pootjes. 'Hij was best zwaar, maar dat geeft niks ik ben al sterker geworden en ik zal een van de sterkste warriors worden die de clan ooit gekend heeft!' zei Scarkit en zijn borst zwol op van trots. Hij was Windflame erg dankbaar dat ze hem aan genomen had en hem niet aan zijn lot had overgelaten. Scarkit was van plan om zowel Windflame te gehoorzamen als e clan te dienen wanneer de tijd was gekomen!

Windflame was er best blij met het feit dat ze hem had opgenomen in haar 'familie', hij was echt heel lief voor iedereen, voor haar eigen kleintjes en ook voor haar. Haar eigen kittens hadden het nog veel te druk met elkaar achterna zitten en dergelijke, maar Scarkit was al een stuk ouder. En zodra hij een apprentice zou worden zou ze zeker weten net zo trots op hem zijn als ze op haar eigen kinderen zou zijn. Net als zijn eigen moeder trots op hem zou zijn als ze nog had geleefd, en ze wist zeker dat met de vastberadenheid die Scarkit had hij zeker een zeer loyale clankat zou zijn. Ze zou trots op hem kunnen zijn, wat zijn keuze ook zou zijn. Het kleine katertje duwde zijn neus weer tegen haar wang en probeerde weer te spinnen. Ze zag dat hij het mos onder zijn pootjes kneedde en ze spon zelf even lief. ''Hij was best zwaar, maar dat geeft niks ik ben al sterker geworden en ik zal een van de sterkste warriors worden die de clan ooit gekend heeft!'' Ze knikte terwijl ze luisterde. '' Jaa hij zal bes zwaar geweest zijn,'' zei ze snorrend. '' Hij is ook wel lekker dik.'' Vervolgde ze toen en gaf hem weer even een lik. '' Jij word zeker een zeer goede warrior, daar heb ik al het vertrouwen in.'' Zei ze vriendelijk en eerlijk. '' En ik zal dan ook heel trots op je zijn.'' Dit wist ze nu zekerder dan ooit. Bij wat hij net had gezegd had ze de waarheid en vastberadenheid in zijn ogen gezien. Hij zou een grootse warrior worden. Iedereen zou trots op hem kunnen zijn. Haar staart zwaaide heel zachtjes even heen en weer. Diep van binnen miste ze het rennen over de vlakte, het patrouille lopen langs de grens en de jachtpatrouilles. Veel warriors konden zeggen dat ze het wel leuk had mt haar kittens, dat was wel zo maar het jagen op de vlaktes zou ze altijd blijven missen. Maar zodra haar Kittens oud genoeg waren zou ze ze meenemen naar buiten en ze alle mooie plekken laten zien. Haar ogen gleden weer even naar haar eigen kits, zo vredig als dat ze nu nog sliepen. Het was misleidend, want iemand die ze niet kende zou zeggen dat ze de rustigste in de wereld waren, maar schijn kan altijd bedriegen. Haar blik gleed weer terug naar Scarkit en ze snorde weer zacht. Opnieuw nam ze een hap van het konijntje. '' Heb je ook een beetje honger?'' Vroeg ze rustig en schoof het konijntje een stukje zijn kant op. Ze keek hem afwachtend aan terwijl ze op haar eigen hap kauwde.

Windkit huppelde rustig rond op de regenboog, tot er plots een das op haar insloeg, ze speelde in haar droom de rol vanhet zusje van Scarkit en dat vond ze niet echt heel erg prettig. Het liep goed af voor haar, want Scarkit was sacarpaw geworden en redde haar!
Ze knuffelde hem en likte hem in overvloed en Scarkit leek het best prettig te vinden! ... Tijd om het ook eenns in het echt te doen! ...

Windkit sprong recht , al was ze net nog aan het slapen, en begon Scarkit nog heftiger af te lebberen dan in haar droom. Scarkit verschoot! Jeej! Windkit had haar doel bereikt! "Jij wordt later de beste warrior ter wereld! en misschien zelfs nog clanleider , ik zie het zo voor me: de fantastische Scarstar! en het rijmt nog ook!Ow, wat zal mama trots op je zijn! "Windkit was nog hyperder dan ze ooit was geweest en aan het gezicht van haar moeder te zien vond zij net hetzelfde.Windkit ging weer rustig liggen en deed alsof er niets gebeurd was. Ze dronk en plots drong er iets tot haar door. "Mama, waarom drinkt Scarkit eigenlijk niet met ons mee? "
Het floepte gewoon uit haar kleine mondje en ze had nu al spijt dat ze het zei, misschien zou Scarkit wel gaan wenen omdat hij meteen aan zijn mama en zusje dacht .

Windflame zei dat hij het best zou kunnen maken om een goede en sterke warrior te worden en vroeg of hij ook een hapje konijn wilde, maar nog voor hij zich voorover boog om een hapje te nemen kwam Windkit ineens op hem af en fantaseerde van alles en nog wat. Scarstar? Hm die naam beviel hem wel! Scarkit kon haar overloed aan likken echter niet ontwijken en ze dook ineens tussen de poten van haar moeder en zocht naar de tepel om te drinken en een vraag floepte uit haar bekje die Windflame al eerder had gestelt en hij shudden lachend zijn kopje. Scarkit stond op en duwde liefjes tegen de wang van Windkit en likte haar terug, maar niet zo wild als zij had gedaan. 'Ik dronk niet omdat ik dacht dat je moeder geen melk genoeg voor ook mij had.' zei Scarkit en trippelde weer naar het konijn en nam een hapje konijnen vlees, waarna hij erop kauwde. Slikte het door en likte Windflame over haar oor en ging naast Windkit liggen en drukte zich strak tegen haar aan en zocht zijn eigen tepel om weer wat melk te drinken. Natuurlijk dacht hij elke dag aan zijn moeder en zusje, maar hij was blij dat Windflame en haar partner hem hadden opgenomen en dat verzachte de pijn om hun verlies wat minder.

Windflame keek weer even rustig naar Scarkit toen Windkit ineens omhoog kwam. Het was duidelijk dat ze vol energie zat en simpelweg gewoon hyperactief was. Even zuchtte de jonge moederpoes en schudde haar hoofd. Vooral toen Windkit energiek begon te spreken. ''Jij wordt later de beste warrior ter wereld! en misschien zelfs nog clanleider , ik zie het zo voor me: de fantastische Scarstar! en het rijmt nog ook! Ow, wat zal mama trots op je zijn! " Windflame grinnikte even. '' Zullen we eerst zorgen dat hij jou hier overleefd?'' vroeg ze geamuseerd en een beetje plagend. Ze bleef wel rustig liggen en keek hoe ze dronk. "Mama, waarom drinkt Scarkit eigenlijk niet met ons mee? " Vroeg ze toen ineens meteen schoot Windflame haar blik naar Scarkit. Even had ze er niet aan gedacht dat anderen het zich natuurlijk ook af zouden vragen. Met een bezorgde blik keek Windflame naar Scarkit maar kon er geen verdriet of iets dergelijks in vinden. In tegendeel hij lachte zelfs en schudde zijn kopje. Opluchting spoelde door Windflame heem terwijl ze toekeek hoe Scarkit liefjes tegen Windkits wang aan duwde en haar ook likte. Gelukkig wat minder energiek als haar dochter eerder deed. ''Ik dronk niet omdat ik dacht dat je moeder geen melk genoeg voor ook mij had.'' Gaf Scarkit ton als antwoord en trippelde naar het konijntje en nam een hap. Terwijl hij zat te kauwen keek Windflame even naar Windkit. '' Let er de volgende keer wel op dat je eerst nadenkt voordat je er zomaar iets uitfloept.'' Zei ze rustig maar wel met een licht strenge toon. Straks zei ze wel iets wat Scarkit pijn zou doen en dat wilde ze natuurlijk ook niet. Haar ogen gleden weer naar Scarkit die ondertussen alweer was uitgegeten en ze voelde hoe hij haar een lik over haar oor gaan en keek toe hoe hij naast Windkit was gaan liggen en ook bij haar kwam drinken. Ze snorde even en gaf beide kittens een kortte maar grondige wasbeurt voordat ze haar kop weer neerlegde en rondkeek.

Windkit werd weer wat rustiger toen Scarkit haar oortje likte, dat vond ze fijn."Ik dronk niet omdat ik dacht dat je moeder niet genoeg melk voor me had." 'Wat flauw... " dacht windkit, zie je mama ik floepte het er niet uit! ... maar ja dat kon ze ook weer niet zeggen, ze moest het hyper zijn echt eens afleren . Windkit luisterde aandachtig naar wat haar mama zei, '' Let er de volgende keer wel op dat je eerst nadenkt voordat je er zomaar iets uitfloept.''[i]Windkit graveerde de woorden in haar hoofd, ze ging ze nooit meer vergeten! Ze luisterde aandachtig naar het gesnor van de andere kittens, blijkbaar had er nog eentje een nachtmerrie want hij of zij snorde heel erg onregelmatig."Mama, gaan we vandaag iets leuks doen? Ik verveel me hier zo.Kunnen we niet eens wandelen naar vierboom waar jij het altijd over hebt ?"vroeg ze."Is dat niet waar de warriors heengaan bij volle maan? I k wil dat zo graag eens zien! "Gelukkig zei ze het rustiger dan ze daarnet was.Ze werd echt rustig van haar groter broertje dat tegen haar aan lag, ja ze zag Scarkit nu officieel als haar grote broer en haar grote voorbeeld!

Windflame's woorden gingen over hem heen en hij nam de serieus in zich op. Toen hij weer genoeg melk had gedronken kwam hij overeind en luisterde naar wat Windkit zei. 'Ja dat lijk mij ook leuk eens het kamp uit dan de hele tijd naar die stekelige struiken te moeten kijken!' steunde Scarkit zijn pleegzusje en hij trok grote ogen naar Windflame die heel erg schattig stonden. Deze manier had hij vaker bij zijn moeder gebruikt. Ook al lukte het niet altijd, maar zo nu en dan hadden hij en zijn zusje geluk gehad? Scarkit zag een van de andere kittens rond woelen en begreep dat die niet lekker droomde. Zijn blik ging weer naar Windflame en hij hoopte dat ze het kamp onder haar leiding uit mochten gaan?

Windflame keek even rustig naar beide kittens. Ze was blij dat ook de rest Scarkit accepteerde. Dit kalmeerde haar en even dacht ze weer na over wat haar zus zou hebben gezegd als ze haar kittens zou hebben gezien. Hoewel ze wist dat ze elkaar nooit meer zouden zien dacht ze zeer veel aan haar zus. Het deed haar nog altijd pijn om niet te weten waar ze was. Zou ze nog steeds in leven zijn? Ze waren nog maar kits toen ze uit elkaar gehaald, zij was meegenomen door haar vader maar Summerkit moest blijven bij haar moeder. Ze kon het zich nog herinneren. Ze wist ook het einde van die droom. Die dag dat ze naar de Zonnerotsen waren gegaan zou haar vader haar meenemen. Hun moeder was hen gevolgd en stond uiteindelijk achter ze. Haar schaduw was over hen heen getrokken. Ze had de twee kittens eerst streng toegesproken over het feit dat ze alleen het kamp hadden verlaten. Maar gelukkig was de toon van haar moeder toen zachter geworden en had ze voorgesteld om naar Vierboom te gaan. Natuurlijk waren beide zussen daar zeer enthausiast over geweest en waren zonder te twijfelen meegegaan. Wat hen daar te wachten stond had ze nooit kunnen verwachten. Ze schrok even op toen Windkit haar opeens iets vroeg. "Mama, gaan we vandaag iets leuks doen? Ik verveel me hier zo.Kunnen we niet eens wandelen naar vierboom waar jij het altijd over hebt ?" Vroeg haar dochter. "Is dat niet waar de warriors heengaan bij volle maan? Ik wil dat zo graag eens zien! " Zei ze erachteraan en ze snorde even geamuseerd. ''Ja dat lijk mij ook leuk eens het kamp uit dan de hele tijd naar die stekelige struiken te moeten kijken!'' Viel Scarkit haar bij en nu kon Windflame er niet echt meer omheen en ze lachte eventjes zachtjes. '' Ja vierboom gaan we heen als de maan vol is, dan is er een Gathering.'' Zei ze rustig en keek ze allebei aan. '' En als jullie apprentice zijn zullen jullie bij zo'n vergadering mogen zijn, of misschien als jullie het lief vragen aan Hollystar, dan misschien kunnen jullie met mij mee naar de volgende Gathering.'' Ze grinnikte even bij het aandenken daaraan. Ze dacht wel ven na over hun vraag en knikte toe. '' Goed jullie mogen met mij wel mee naar Vierboom,'' zei ze vriendelijk,'' maar op een voorwaarde, jullie luisteren precies naar wat ik zeg. Dat betekent dus dat jullie zonde mij tegen te spreken doen wat ik zeg.'' Dat laatste sprak ze op een strenge toon , omdat ze niet wilde dat ze in de problemen zouden komen. Dat was wel het laatste wat ze wilde. Even dacht ze na om de rest ook mee te nemen, maar ze lagen nog zo vredig te slapen dat ze wel een andere keer met hun mee konden komen. Ze keek weer naar Scarkit en Windkit.'' Kunnen jullie me dat beloven?'' vroeg ze op een duidelijke toon en wachtte op hun antwoord. Misschien wilde er wel meer mee maar aangezien er bijna niemand wakker was, was ze niet van plan anderen wakker te maken. Misschien wilde Pantherface wel mee, dat zou hij wel leuk vinden. Ze dacht even na, ze moest dan wel evennaar de Warriors den om het hem te vragen maar dat maakte voor haar niet uit.

Scarkit likte zijn lippen nog een grondig af toen hij de strenge toon van Windflame hoorde keek hij haar meteen alert aan. 'Ik wel ik zou wel naar je luisteren als we iets gevaarlijks tegen komen!' zei Scarkit verheugd en hij ging meteen recht zitten. Zijn erste reisje buiten het kamp onder leiding van Windflame! Scarkit kon haast niet wachten want zijn pootjes jeukte van plezier. Hij keek Wind kit aan en wilde graag dat zij ook ja zou zeggen? Het was jammer dat de andere niet wakker waren en misschien zouden ze wel jaloeirs op hen worden?

Windkit was rustig aan het meevolgen net of ze een spookje was dat niet opviel.Plots voelde ze alle blikken op haar gericht zijn en schrok ze een beetje , "ja hoor , zeker , wat Scarkit net zei!!" .. Ze hoopte natuurlijk dat ze juist geantwoord had , maar aan de gezichten van Windflame en Scarkit gezien had ze perfect geantwoord! Windkit deed even een vreugdedansje in zichzelf maar blijkbaar iets te weinig in zichzelf.......
Ze begon door te hebben waarover het ging, volgens haar ging het over naar Vierboom gaan dus zei ze maar : "Wanneer vertrekken we nou eigenlijk mammie? " Ze vond het best wel erg slijmerig klinken, hopelijk viel het niet te fel op .

Citaat :: Scarkit likte zijn lippen nog een grondig af toen hij de strenge toon van Windflame hoorde keek hij haar meteen alert aan. 'Ik wel ik zou wel naar je luisteren als we iets gevaarlijks tegen komen!' zei Scarkit verheugd en hij ging meteen recht zitten. Zijn erste reisje buiten het kamp onder leiding van Windflame! Scarkit kon haast niet wachten want zijn pootjes jeukte van plezier. Hij keek Wind kit aan en wilde graag dat zij ook ja zou zeggen? Het was jammer dat de andere niet wakker waren en misschien zouden ze wel jaloeirs op hen worden?

Citaat :: Windkit was rustig aan het meevolgen net of ze een spookje was dat niet opviel.Plots voelde ze alle blikken op haar gericht zijn en schrok ze een beetje , "ja hoor , zeker , wat Scarkit net zei!!" .. Ze hoopte natuurlijk dat ze juist geantwoord had , maar aan de gezichten van Windflame en Scarkit gezien had ze perfect geantwoord! Windkit deed even een vreugdedansje in zichzelf maar blijkbaar iets te weinig in zichzelf.......

Scarkit en Windkit, 5 volle regels, probeer hier op te letten, dit is een waarschuwing

Gelieve hier niet reageren, als je wilt reageren hierop, mag dat via de PB Wink

Mvg,

Honeyfeather

Windflame keek naar beide kittens en dacht diep na. Scarkit zou het wel kunnen redden om lopend naar Vierboom te gaan maar Windkit zou ze de hele tijd moeten dragen. Terwijl ze nadacht zwiepte ze met haar staart en staarde een beetje naar het niks. Nog steeds wachtte ze op antwoord van allebei. ''Ik wel ik zou wel naar je luisteren als we iets gevaarlijks tegen komen!'' Scarkit was de eerste die antwoord gaf en ze keek hem recht aan, van hem wist ze dat hij de waareid sprak. Ze knikte even en keek toen strak naar Windkit, ze kon wel beloftes maken maar door haar hoeveelheid energie wist ze niet zeker of ze het ook wel meende wat ze zei. Of ze zei het omdat ze het meenden of gewoon omdat ze het wilde. "ja hoor , zeker , wat Scarkit net zei!!" Had Windkit gezegd en Windflame zuchtte even. Ze wist niet zeker wat ze nu moest zeggen, Scarkit zou ze zonder twijfelen hebben meegenomen maar toch twijfelde ze nog steeds. '' Ik moet je wel de hele weg dragen,'' zei ze tegen Windkit en keek haar recht aan. Ten slotte knikte ze toch en stond zachtjes op. Ze rekte zich uit en keek even naar de andere slapende kittens, die kon ze wel alleen laten. "Wanneer vertrekken we nou eigenlijk mammie? " Windflame keek naar haar dochter en wiebelde met haar oren. '' Geduld, we gaan zodra ik heb gegeten.'' Ze richtte haar blik weer op het konijn dat Scarkit had meegebracht. Ze boog zich weer voorover en nam een hap. Terwijl ze kauwde dacht ze na. Ze had best graag gewild dat Pantherface meekwam. Ze miste het nog steeds, het alleen samen zijn en gewoon de hele dag samen voor de Clan aan het jagn zijn of gewoon niks doen. Misschien wilde hij wel mee.

Scarkit zat rustig te luisteren toen Windflame ermee instemde en hij kon zich niet langer bedwingen en sprong in de lucht en maakte een koprol achterwaarts, daarna landen hij weer op zijn pootjes en keek vol spanning naar Windkit. 'Ik hoop zo dat we geen gevaren tegen komen!' zei hij blij en Scarkit ging weer zitten en likte liefjes de oren van Windkit in afwachting tot Windflame het konijn op had die hij haar eerder had gegeven. Zijn ogen straalde van vreugde en hij had die reis liever met zijn eigen moeder en zusje gedaan, maar door die stomme das kon hij dat nooit meer met hen doen, maar Scarkit bleef aan hen denken met heel zijn hart. Zijn tripje samen met Windkit en Windflame zou best nog eens leuk kunnen worden!
( Wie maakt het topic bij vierboom aan of blijven we bij deze?)

Onderwerp: Re: Scarkit, why don't you join?