Windkit was rustig aan het drinken, Shadowkit had een droom zo te zien, hij ademde heftig en schreeuwde dingen in zijn slaap zoals:"Nee niet Windkit!!" , en "Grrr , dat zal je leren!"Windkit moest lachen , maar nog harder toen ie op haar poot ging sabbelen ze dee mee en deed alsof ze zich niet kon verweren tegen de grote Shadowstar... die hij beweerde dat hij was.Plots sprong Shadowkit op haar rug en brulde: '' Mrauwrrr!'' , iets later volgde: '' Geef je over!'' ."Nooit!", gilde Windkit, ze vond het best wel een leuk spelletje!Windkit sprong op de rug van haar moeder en deed alsof dat het een gigantische steen was."Ïk ben beter dan jij Shadowstar! ik ben fantastisch! ""Uche , uche",hoorde ze iemand zeggen. "Hey mama dat mag niet! dit is ons spelletje ! En jij bent een rots! Rotsen kunnen helemaal niet praten, en dan zeker niet nephoesten of lachen of praten! ", piepte Windkit. Haar mama speelde mee en deed weer gewoon de rots, tot ze weer in slaap viel."Hey, Shadowkit! We kunnen wegglippen! mama slaapt! Nu kunnen we eindelijk nog eens naar vierboom! ", fluisterde Windkit vol enthousiasme.Ze wachtte erg ongeduldig op het antwoord van Shadowkit. "Kom je nou nog mee of niet?" , vroeg ze . Ze stond al in het midden van de opening in het hol.