[Training 1] May the odds be ever in your favor

De kater liep erg rustig op het groepje af, en er toen recht doorheen. Een kleine glimlach kon er wel vanaf toen een van de jongere apprentices hem angstig aankeek. Hij was ook wel groot. Of misschien hadden ze verhalen gehoord van de duivel, je wist maar nooit. Dus liep hij maar gewoon weer verder, en koerste recht op de den af waar de jongere generatie sliep. Daarbuiten ging hij zitten, alsof op wacht, en schoot de eerste kat die naar buiten kwam aan. "Haal Dawnpaw even wil je?" De kat schoot weg, en Tall bleef wachten. Ze hadden tijd genoeg, het was nog niet eens Zonhoog.

- Training Dawnpaw, anderen met toestemming

Een poot duwde in zijn zij, en kwaad opende hij zijn ogen. De warmte van zijn droom liep uit zijn lichaam en de winterkou vrat aan zijn beenderen. Stijf kwam hij overeind, en keek de kat die hem wekte pissed aan. "Uh, uh .. Ik moet jou komen halen van T-Tallshadow," stotterde de kat, en Dawn keek hem sarcastisch aan. Was deze kater bang van zijn oom? Dat vond hij ergens wel erg lollig. "Hup, storm naar buiten, en vertel aan hem dat ik d'r aan kom." Dawn draaide zich om. "Snel best, je wilt hem niet laten wachten, dat eet 'ie je nog op." De grijze kater deed langzaam, en probeerde goed wakker te worden voor hij de den verliet. Hij liep naar buiten, en zag dat de kat die hem lastig viel tegen zijn nonkel zei dat Dawn eraan kwam. "Goedemorgen," zei hij tegen de kater, die zijn training zou overnemen. Hij liet zijn oom zitten, en liep naar de prooistapel waarh hij 'n muis van de stapel haalde.

-Little timeskip-

De apprentice liep naar zijn nieuwe 'mentor' toe, en ging naast hem zitten. "Zo. Ik ben er." zei hij.

Het duurde niet lang of de kat kwam terug, met een heel bange uitdrukking en veel gestotter. Tall vroeg hem wat er was, en kreeg in hakkelende woorden te horen wat zijn neefje nu weer gezegd had. Hij grinnikte even, en stuurde de kat weg met een zwiep van zijn staart. Niet veel later liep inderdaad zijn neefje langs, de kater liet hem eten, en wachtte geduldig. "Zo. Ik ben er." Meteen ter zake. "Had je tegen die kat gezegd dat ik hem op zou eten?" Vroeg hij geamuseerd, en een kleine glimlach lag op zijn lippen. Misschien was hij niet de enige in de familie met humor.

Zodra hij klaar was met eten was hij naar zijn oom vertrokken, en hij luisterde naar Tallshadow. "Had je tegen die kat gezegd dat ik hem op zou eten?" vroeg die, met een glimlachje, en Dawn grijnsde, maar trok zijn gezicht al gauw terug serieus, ook al twinkelde zijn ogen van plezier. "Misschien." zei hij, en lachte zachtjes. "Man, je had h'm moeten zien, ik denk dat 'ie banger was voor jou dan voor Shrewstar," grinnikte hij.

Tall grinnikte even met de ander mee, maar keek hem toen serieus aan. "Zoveel verschil ik dan ook niet van mijn moeder, al wordt mij gezegd dat ik iets extraverter ben, en dingen meer op mijn eigen manier doe," Hij haalde zijn schouders op, wat maakte het ook uit? "Dat kan je de volgende keer trouwens wel duur komen te staan, kleineer of pest de apprentice opnieuw en je zal straf krijgen," Zonder op antwoord te wachten stond hij op en wenkte de ander mee. Tijd om te beginnen.

"Zoveel verschil ik dan ook niet van mijn moeder, al wordt mij gezegd dat ik iets extraverter ben, en dingen meer op mijn eigen manier doe," zei zijn oom, en Dawn knikte, wat anders moest hij doen dan? "Dat kan je de volgende keer trouwens wel duur komen te staan, kleineer of pest de apprentice opnieuw en je zal straf krijgen," zei Tall, en stond op waarna hij de apprentice meewenkte. Even bleef Dawn met openstaande mond en een opgetrokken wenkbrauw naar de warrior kijken. Hij, iemand pesten? Nooit, hij dolde enkel maar wat met die apprentice omdat hij een ochtendhumeur had! Hoofdschuddend stond de tabby op en liep mee. "Zo, wat moet ik vandaag doen voor jou en de clan?" vroeg hij, waarmee hij eigelijk bedoelde dat hij zich afvroeg wat voor training hij zou krijgen.

Tall liep door, zo het kamp uit en verder door de uitgang waar hij buiten op de ander bleef wachten. Het duurde niet lang voor die er was, en de vraag stelde. De kater dacht even na, en knikte toen. "We gaan vechttraining doen," Mauwde hij toen, en liep weer door, Dawn zou zelf een plek moeten kiezen. "Leid de weg maar," Maakte de warrior de apprentice dus duidelijk, en gebaarde dat hij het voortouw mocht nemen.

Zodra hij bij de kater kwam, vroeg hij wat voor training ze zouden doen. De oudere kater leek even na te denken, voor hij antwoord gaf. Tenslotte knikte hij, voor hij antwoord gaf. "We gaan vechttraining doen," De apprentice knikte, en liep samen met Tall verder. "Leid de weg maar," De grijze kater dacht even na waar ze heen zouden gaan, en burnt sycamore leek hem de meest logische plek, maar die werd ondertussen ook zo saai, want iedereen trainde daar toch al? Maar toen besefte hij dat ze daar trainden om te jagen of sluipen, dus zette de grijze kat cours naar de pinewoods. Dawn had geen zin in lopen, dus wandelde hij er heen. Als Tall wou dat hij sneller liep, moest de kater dat maar zeggen. De bosgrond veranderde van de aangevroren grond die bedekt was met sneeuw, naar sneeuw waar dennennaalden tussendoor staken. Hij keek naar zijn nieuwe mentor, als hij het zo kon noemen, en wachtte of hij iets zou zeggen.

De kater volgde de apprentice met stijgende interesse. Het was hem wel duidelijk dat de jongeling zijn gedachten veranderd had over een eerdere plek, en naar het idee van de warrior was het vast goed. Of dit de beste plek was wist hij echter ook weer niet. "Oke," Mauwde hij, zonder door te laten klinken of het goed of fout was, "Noem dan nu op waarom je deze plek koos en wat de voor- en nadelen ervan zijn," Zijn amberkleurige ogen keken naar de grijze kater bij hem. Zolang die zijn acties kon verantwoorden was het vast en zeker inderdaad een goede plek, maar Tall wilde wel dat hij beide kanten inzag. Je moest nooit zomaar ergens heengaan, al gold dat natuurlijk niet voor hem en Ace.

"Oke," zei de kater, zodra ze stil stonden onder de dennen. Uit de stem van de warrior kon Dawn niet afleiden of hij een goede plaats gekozen had. Ach wat. "Noem dan nu op waarom je deze plek koos en wat de voor- en nadelen ervan zijn," Dawn probeerde niet te zuchten, maar hij begreep de vraag wel. Niet zuchten, als je niet moeilijk doet gaan trainingen beter, dacht hij bij zichzelf. "Ik heb de pinewoods gekozen omdat ze erom bekend staan dat je hier goed kunt oefenen met vechttrainingen, en dat gaat niet goed bij burnt sycamore, dus daarom hier." De kater keek even rond. "Ook al besef ik nu dat de bomen een deel sneeuw van de grond houden, en dat kan natuurlijk ook wel in mijn, of ons, nadeel werken, doordat de ondergrond verschillend is." De tabby haalde een schouder op.

De kater glimlachte, al zuchtte de ander niet, de uitdrukking sprak boekdelen. Goed dat hij alsnog antwoord gaf, gewoon door de stomme dingen heen slaan. "Ik heb de pinewoods gekozen omdat ze erom bekend staan dat je hier goed kunt oefenen met vechttrainingen, en dat gaat niet goed bij burnt sycamore, dus daarom hier." Tall knikte, en wachtte tot hij verder zou gaan. De voornaamste reden was dus vertrouwen in verhalen geweest, hij kon het hem niet kwalijk nemen. "Ook al besef ik nu dat de bomen een deel sneeuw van de grond houden, en dat kan natuurlijk ook wel in mijn, of ons, nadeel werken, doordat de ondergrond verschillend is." Nogmaals knikte Tall, nu stonden ze dan ook wel midden onder wat bomen. "Als je er een paar dingen aan mocht veranderen, wat zou je dan veranderen?" Vroeg hij dus.

"Als je er een paar dingen aan mocht veranderen, wat zou je dan veranderen?" De jonge kater blies zijn wangen op en maakte een 'phoe' geluid, om te laten blijken dat hij daar wel even over na moest denken. "Ik zou de naalden wegdoen." lachte hij daarna. Hij was nog steeds niet echt gewend aan de naalden die te pas en te onpas in zijn pootkussen staken. "Nee, uhm. Om eerlijk te zijn, heb ik geen idee wat ik eraan zou veranderen." zei hij toen maar, want blijven denken en blijven nadenken over iets wat hij toch niet wist, was zinloos.

De kater glimlachte toen de ander niet de moeite deed om maar even duidelijk te maken dat die vraag nieuw voor hem was. "Ik zou de naalden wegdoen." Tall knikte, viel te begrijpen. Het kamp was vrijwel naaldenvrij, maar de apprentices moesten altijd wennen aan de nieuwe prikkende dingen onder hun poten. "Nee, uhm. Om eerlijk te zijn, heb ik geen idee wat ik eraan zou veranderen." Tall knikte goedkeurend. "Mooi," Mauwde hij dus, en ging recht voor de ander staan, zo'n twee vossenlengtes van hem af. "Probeer langs me heen te komen dan maar," Niet de makkelijkste opdracht, en het hoefde de apprentice dan ook niet te lukken.

De kater knikte, en Dawn grijnsde, lichtelijk trots. "Mooi," Tall ging voor de grijze kater staan, en de apprentice keek vragend. "Probeer langs me heen te komen dan maar," zei de kater, en Dawn beet op zijn lip. Hij boog wat door zijn poten, en leunde wat naar links. Hij wist niet of de kater nu zou verwachtte dat hij naar links zou gaan, of dat hij juist verwachtte dat het een valstrik was, en dat hij naar rechts ging. De kater liep naar links, maar veranderde op het laatste moment van gedachten, en ging naar rechts.

Tall zijn glimlach vervaagde toen hij begon te focussen, hij zou nooit een apprentice die hij trainde zomaar laten winnen. Dat was vals en oneerlijk, ze moest het verdienen. Net als deze hier, die de standaard procedure leek door te gaan. Hij dacht er teveel over na, hij had vast al een idee, maar schaafde het allemaal bij en daardoor onderschepte Tall hem uiteindelijk veel te makkelijk waardoor de jongere kater op de grond viel. "Je denkt teveel na," Mauwde Tall, geen glimlach, training was begonnen. "Probeer meer je instinct te volgen, als je snel besluit heb je minder tijd fouten te maken," Dan zwaaide hij met zijn staart naar de startplek om aan te geven dat de ander het opnieuw moest doen.

"Je denkt teveel na," zei de kater, zodra Dawn op de grond lag, omdat hij niet langs Tallshadow door raakte. "Probeer meer je instinct te volgen, als je snel besluit heb je minder tijd fouten te maken," Zijn neiuwe mentor zwaaide met zijn staart naar de startplek, en Dawn liep erheen, maar nog maar net toen hij daar was draaide hij op en met een paar grote passen bewoog hij zich voort, zonder te veel na te denken over hoe hij langs de kater door zou kunnen lopen.

Tall had hem de plek nog niet echt aangewezen of de kater draaide zich alweer om. Toch wel ietwat verbaast over hoe goed er naar hem geluisterd werd maakte de kater zich breed, en focuste. Hij kon niets doen, aangezien de kat tegenover hem zelf waarschijnlijk nog niet eens een flauw benul had. Nog best lastig, trainingen geven, er werd veel van hem verwacht maar op momenten als deze was het heel goed mogelijk dat hij anderen duidelijk zou moeten maken dat een goed warrior niet altijd wint.

De kater voor hem maakte zich breed, en daardoor besefte Dawn al direct dat hij niet langs hem door zou komen. Maar waarom liep hij niet gewoon in een grotere boog om de kater heen? Als deze dan al opzij liep, dan had hij nog een kans dat hij erlangs raakte. Toch twijfelde Dawn even voor hij een eind nar rechts rende, en verder naar voor schoot. Hj voelde nu al dat dit geen goede beslissing was, en dat gij er niet lang genoeg over nagedacht had. Maar dat ocht hij toch ook niet van Tall? Arh, hij vond dit veel te ingewikkeld, hoe kan je denken en terwijl niet denken!?

De ander maakte een paar bewegingen die er interessant uitzagen, en leek eigenlijk zelf ook geen idee te hebben. Meteen besefte Tall zich dat hij een domme fout had gemaakt, en gebaarde dat Dawn even stil mocht staan. "Sorry," Begon de grote kater meteen, "Ik besef met net dat ik het echt vreemd verwoordde. Ik bedoel dat je wel een plan moet hebben, en ook een goed plan, maar dat je zodra je het uitvoert niet meer kan twijfelen," Hij keek verontschuldigend naar de apprentice, hoezo blunder?

De kater stond stil zodra hij het teken kreeg daarvoor, en hij keek zijn mentor met een opgetrokken wenkbrauw aan. "Sorry," zei de kater, en Dawn hees zijn andere wenkbrauw ook op. "Ik besef met net dat ik het echt vreemd verwoordde. Ik bedoel dat je wel een plan moet hebben, en ook een goed plan, maar dat je zodra je het uitvoert niet meer kan twijfelen," De tabby bleef even stil, en glimlachte toen. "Ohh! Oké!" zei hij toen. "Dus, goed nadenken, maar ook weer niet te lang, en eenmaal begonnen niet meer twijfelen, als ik het begrijp?"