It's good to see you, my friend

[Zephyrpaw]

Na deze ochtend specifiek aan hem gevraagd te hebben haar hier te ontmoeten, was ze na haar jacht meteen naar de ontmoetingsplek gelopen. Bluewisp had haar prooi al snel begraven maar alles aan haar rook nog naar jacht, en het rook heerlijk. Omdat ze best honger had, vond ze dat ze een van de gevangen muizen wel mee mocht nemen. Ze zou hem delen met haar de kat die ze had willen zien, Zephyrpaw. Blue had het idee dat er met de tijd een heuse vriendschap tussen hen was ontstaan, en ze was dan ook graag in het gezelschap van de witte apprentice. Ze ging op een plekje liggen dat was overgoten met zonlicht en genoot daar van het lentebriesje dat met haar vacht speelde. Wat was het toch heerlijk om de wereld op zo'n fijne manier te zien veranderen.

De grijze kattin had hem deze ochtend gevraagd haar te ontmoetten op een bepaalde plek buiten het kamp. De sneeuwwitte kater had ermee ingestemd, natuurlijk had hij zin om straks weer eens met haar te praten. Voor zover hij wist was er niet veel tijd meer geweest om elkaar te ontmoetten, zeker niet nu de grijze kattin in een andere den sliep. De witte kater was iets ouder dan haar, maar was nog altijd apprentice. Waarschijnlijk omdat hij nooit een vaste mentor gehad had die hem iets had geleerd, want altijd was er wel iets anders tussen gekomen. In elk geval was de kater er van verzekerd dat men hem binnenkort zijn warrior naam zou geven. De grote kater schudde zijn vacht uit en liep met een kalme pas in de richting van de plek waar hij met haar had afgesproken. Een stukje verderop werd haar grijzige pels al zichtbaar. Een kleine glimlach verscheen op zijn gezicht en hij voelde hoe het lentezonnetje op zijn witte vacht scheen, en deze nog witter leek te maken. De witte kater liep naar haar toe en tikte plagerig met zijn pluizige staart op haar neus, waarna hij ging zitten en het om zijn poten heen sloeg. "Daar ben ik dan," mauwde hij met een glimlach en keek naar de grijze kattin.

De ogen van Bluewisp lichtten gelijk op bij de verschijning van de kater. Zijn witte staart raakte kort haar roze neusje aan en met een brede grijns keek ze hem aan. "Zephyr!" Mauwde ze opgelaten. De kater was net gaan zitten maar Bluewisp duwde hem alweer half om ver met haar iets te harde kopje. "Sorry!" Klonk haar stem opnieuw en ze nam een beetje afstand. "Ik heb je best gemist," glimlachte ze liet haar blauwe ogen over hem heen glijden. "Het is jammer dat we elkaar niet zoveel meer spreken nu." Haar eerst enthousiaste stem klonk wat beteuterd, er hing nog net geen pruillip op haar gezicht.

Het deed hem goed om eindelijk weer een beetje ontspanning te hebben, gewoon eventjes geen verplichtingen die hij moest nakomen. Eventjes rust. "Zephyr!" mauwde de grijze kattin toen opgelaten nadat hij met zijn pluizige staart haar neusje had aangetikt. Hij werd vervolgens half omver geduwd toen de grijze kattin hem een veel te hard kopje gaf, maar dat liet hem enkel grinniken. "Sorry!" mauwde ze toen, een beetje afstand bewarend nu. De kater schudde grijzend zijn kop. "Ik heb je best gemist," gaf ze toen toe. "Het is jammer dat we elkaar niet zoveel meer spreken nu." Haar stem klonk een beetje beteuterd nu. De kater grinnikte eventjes kort en schudde zijn kop weer een keertje. "Nou, dan heb ik goed nieuws. Binnenkort slapen we weer in dezelfde den, ik heb te horen gekregen dat ik mijn warriornaam dan toch de eerstvolgende ceremonie krijg." Hij was een van de oudere apprentices op dit moment, maar dat kwam omdat de kater veel te vaak gewisseld was van mentor, en daardoor telkens achterliep op zijn dengenoten wat trainingen betrof. Toch begon zijn grote dag dichterbij te komen.

Speels sloeg haar staart heen en weer. Ze wist niet waar het aan lag, maar deze kater haalde altijd haar innerlijke kitten naar boven. Blue was vrolijk in zijn buurt en ze kon helemaal zich zelf zijn. Aandachtig luisterde ze naar zijn woorden maar ze was vaagjes afgeleid door zijn staart die heen en weer wiebelden. Haar nieuwe prooi. Echter, toen Zephyrpaw was uitgesproken werden haar blauwe ogen groter. "Echt?! Meen je dat!" Enthousiast mauwde ze en ze gaf hem een spontane lik over zijn witte wang. "Dan worden we weer huisgenootjes! Jou nest moet wel naast het mijne hoor!" Grijnsde ze opgelaten.

De kater kon het niet laten om zachtjes te grinniken toen hij zag dat haar ogen groter werden, precies de reactie waar hij stiekem op gehoopt had toen hij hierheen was gekomen. Het was best grappig om te zien dat deze normaliter wat stillere kater zich op de een of andere manier zo kon ontpoppen bij een desbetreffende andere kat. "Echt?! Meen je dat!" De ander reageerde vreselijk enthousiast, zo erg dat ze hem zelfs een lik over zijn wang gaf. De kater grinnikte eventjes kort en keek hij grijnzend aan. "Ik zou het niet aandurven om tegen jou te liegen," grinnikte hij vervolgens geamuseerd. "Dan worden we weer huisgenootjes! Jou nest moet wel naast het mijne hoor!" De kater knikte een keertje. "Oké, maar op één voorwaarde," zei hij toen met een brede grijns. "Jij helpt me met mijn nest maken. Gezien de vorige keer dat ik dat probeerde het.. nogal een rotzooitje werd." Een brede grijns kwam weer op zijn gelaat te liggen. Goede deal, right?

Blue haar enthousiasme kwam weer wat tot bedaren maar de twinkel in haar ogen bleef. "Hmm. Daar moet ik even over nadenken." Mauwde ze toen de kater vroeg om haar hulp. "Wat krijg ik er voor terug, buiten jou als huisgenootje?" Grijnsde ze plagend en haar blauwe ogen keken recht in zijn kijkers. Ze sprong op en liep langzaam rond hem heen. "Het is zó veel werk om een goed, mooi en fijn nest te maken. Dat is gewoon secuur en moeilijk werk." Ging ze verder. Na haar rondje afgemaakt te hebben ging ze voor hem zitten, haar staart zwiepte speels heen en weer.

"Hmm. Daar moet ik even over nadenken." De kater kon het niet laten om lichtjes te grinniken en keek naar de grijze kattin met de bepaalde twinkel in haar ogen die hem altijd opviel. "Wat krijg ik er voor terug, buiten jou als huisgenootje?" De kattin keek hem recht aan, waarna ze overeind sprong en langzaam een rondje om hem heen liep. Zephyr had een geamuseerde grijns rond zijn lippen en volgde haar met zijn ogen, elke beweging van haar volgend, elke spier in haar lichaam die ze gebruikte opvallend. "Het is zó veel werk om een goed, mooi en fijn nest te maken. Dat is gewoon secuur en moeilijk werk." Ondertussen was ze weer terug voor hem en ging ze zitten. De kater dacht na. "Ik moet eventjes nadenken wat bijzonder genoeg is om aan jou te geven als je zo'n fijn nest voor me hebt gemaakt," mauwde hij plagerig en met nog altijd een geamuseerde blik rond zijn lippen. "Want iemand van jou klasse, die zo goed om kan gaan met mos, moet wel iets bijzonders verdienen aan het helpen van zijn geweldige kater als ik ben."

Onderwerp: Re: It's good to see you, my friend