Wind & Black's geheime clubhuis - H.U.T.

Er kwam zowaar een slim antwoord uit Windpaw (sorry xD). Ze moest er van glimlachen. "Klopt, het maakt ook niet uit voor de relatie die ik met hen heb. Maar voor mij, persoonlijk.. Het is gewoon weer even een confrontatie, en ik baal gewoon even. That's all." Ze had er ook nog helemaal niet over gesproken met Ravenheart, alleen maar even snel met Dauntrose.

Ze gaf haar vriendin een geruststellend likje over haar oor en sloeg haar staart rond haar poten als ze ging verzitten. "Dat zal wel overgaan, en dan is alles weer goed, toch?" Ze had een heilig vertrouwen in Starclan, en in het feit dat uiteindelijk alles goed zou komen. Dat moest wel, hoe kon het anders? Als alles niet goed was, was dat niet het einde van dit verhaal. "Ken je hun namen al?", vroeg Windpaw opnieuw, haar nieuwsgierigheid terug de kop opstekend.

Een natte tong gleed over haar oor. Blackpaw spinde kort. "Ja, alles zal wel weer goed komen." Dat hoopte ze maar, want Daunt had de laatste keer heel raar gedaan. Heel paniekerig, ofzo. Ze kon het niet goed plaatsen. "Eh, nee. Die weet ik niet." Het waren twee mooie kittens geweest, maar ze wist niet eens of het katertjes of poezen waren.

Ze schudde glimlachend haar hoofdje. "Nou, dan moet je die maar eens te weten komen." Er lag een soort ondeugende glans in haar bladgroene oogjes, maar het kon ook verbeelding geweest zijn. Het was alweer verdwenen voor je het echt duidelijk kon zeggen. "Kom maar terug als je het weet." Ze ging op weg naar de uitgang van de HUT, maar draaide zich nog even om om afscheid te nemen, voor nu. "Ik ga maar es gaan jagen." En met die woorden verdween ze richting de uitgang van het camp.

Onderwerp: Re: Wind & Black's geheime clubhuis - H.U.T.