De kater sprong op het hek en keek uit over de stad. Het was een prachtig gezicht om de kinderen buiten te zien spelen en de huizen bedekt te zien met sneeuw. Alleen kon de pikzwarte kater er niet van genieten.
Hoewel zijn lange vacht het grotendeels verborg, was hij behoorlijk mager. Hij mocht dan wel onder de naam'kittypet' vallen, sinds hij een eigenaar had, maar dit betekende niet dat hij zich vol kon eten en voor de verwarming in slaap kon vallen. In tegendeel, hij moest net zo erg voorzichzelf zorgen als een rogue dat deed. Zijn eigenaar was namelijk een zwerver, en had nauwelijk genoeg geld om zichzelf in leven te houden. Laat staan genoeg eten voor hem te kopen. Maar het maakte niet uit, Jinx gaf om hem, en de man om Jinx.
Knerpende sneeuw liet Jinx geïrriteerd naar achteren kijken. Maar toen hij een jonge kitten zag verzachte zijn blik. Hij had een zwak voor kittens.... Althans, degene die niet onbeschoft waren." Goedemiddag, is het wel vestandig om in je eentje in de sneeuw rond te lopen?"Vroeg hij aan de jonge vreemdeling.